1,030 matches
-
cîndva pe vîrful înverzit al acelei stînci, printre tufele de drobiță? Da, pe stînca aceea, dincolo de observatorul maritim, într-o zi ca asta, în vacanța de vară. Am îngropat oare o cutie de tablă sub rădăcina de drobiță, într-o vizuină de iepure? Erau o jumătate de coroană și șase penny de argint din acel an, și o bijuterie a mamei, și un carnețel cu un mesaj către noi cînd vom fi mari. Ne-am promis unul altuia s-o dezgropăm
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2040_a_3365]
-
ironie. A-l obliga pe țăran să-și trimită iarna copilul rău îmbrăcat la școală înseamnă a i-l ucide. Există sate pustie de copii, unde generația viitoare doarme în cimitir; pământurile date de legea din 1864 rămân pustii, casele - vizuine părăsite, moartea e aliatul promiscuității etnice din orașe, un aliat sigur al Caradalelor și Mihăleștilor pentru stingerea poporului românesc. Aceste sunt lucruri nu imaginate, ci văzute cu ochii, constatate zi cu zi și pas cu pas. Există fără îndoială - adesea
Opere 13 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295591_a_296920]
-
și vie, orice semănătură și sădire piere și singurul rod al ridicării noului Imperiu din Trnwo este nimicirea culturii romaeice și a rasei romaeice, ori pe unde numai o pot stârpi vlahii și skyții, cumanii. Tracia trebuia să devie o vizuină pentru animale sălbatece. Un indiciu nu puțin semnificativ în privirea vlahilor, cari acum jucau rolul cel mare și n-aveau așezări numai din a dreapta Dunării, este că la disoluțiunea Imperiului romaeic al lui Angelos și la întemeierea unui Imperiu latin
Opere 13 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295591_a_296920]
-
marelui fluture de pe șoldul mamei, eclipsând lumina slabă a becului ce se ținea legat de două fire-n tavan. Deschideam uneori pleoapele, mînjindu-mi corneea de lichid placentar, și, prin sticla groasă a uterului, străvedeam Lumea: două animale imense adulmecîndu-se în vizuina lor, luîndu-se-n brațe în patul de scîn-duri, pătrunzîndu-se cum s-ar pătrunde doi aștri. Două anatomii monstruoase răstignite pe eșafodul de scânduri, două exponate teratologice. Uterul mamei deforma ca o lentilă de carne lumea nouă în care aveam să fiu
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
alungea, botul i se umplea de colți înspăimîntători, coastele îi împungeau prin piele și se deschideau ca două monstruoase aripi de liliac, pe când din șira spinării tatii răsăreau spini de os ce zgâriau tavanul. Mi-era frică de ei, de vizuina lor, de supliciile respirației și ale digestiei, de inimaginabilul atingerii unor degete cornoase pe pielea mea dulce și umedă. Scriu de trei luni în caietu-ăsta cu coperți cafenii. De-atunci aproape că n-am ieșit din mansardă. Iar când am
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
caraghios. După ce ne-am săturat să-l spunem în toate felurile, am plecat în explorare, căci eram prea puțini deocamdată ca să jucăm ceva. M-am opus din toate puterile să intru-n scara 5, mai sinistră pentru mine decât o vizuină de balaur. Când m-au apucat de mâini și-au vrut să mă târască cu forța, m-am trântit peste un maldăr de lemne pline de cuie, și m-am zgâriat puțin la un picior. Până la urmă, înfiorat, am spus
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
două ori pe săptămână, și doar mâinile lui late și moi îmi modelau, ca ale unui sculptor, lutul ceros al feței. Orbul emana frig ca un aisberg. Tot timpul mi-a fost teamă de el, deși, când am coborât în vizuina lui pentru prima ședință, mi-am dat seama că nu-mi era complet necunoscut. Îl întîlnisem de mai multe ori pe Ștefan cel Mare, plimbîndu-se la braț cu o femeie roșcată, fardată și rujată violent, înfășurată în blănuri de vulpe
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
de contact cu restul oamenilor, suntem sortiți să învățăm ceea ce alții au uitat demult. Alaana m-a prevenit despre acest lucru. Iar dacă tu reprezinți o asemenea cunoaștere, poate că ești prea periculos și te voi trimite în podiș, spre vizuina policornilor. - Amenințările nu au prins bine niciodată unui conducător. Dacă le duci la bun sfârșit denotă trufie deșartă și cruzime gratuită, iar dacă nu le împlinești, devin laudă nerușinată, zise Abatele nepăsător. Xtyn, care dăduse să se îndepărteze de grupul
Aba by Dan Doboș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295578_a_296907]
-
lung și în larg evitând cu grijă să las soarele să mă izbească în ochi și vocea oamenilor sau zgomotele vieții să-mi irite urechile. Cu cât mă afundam mai mult în mine, asemenea animalelor care se ascund iarna în vizuina lor, cu atât urechile mele percepeau distinct vocea celorlalți și auzeam mai clar propria voce răsunându-mi în gât. Singurătatea, impasibilitatea care apăsau asupra mea semănau cu nopțile fără sfârșit, adânci, dense, cu acele nopți pline de o obscuritate stăruitoare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1882_a_3207]
-
lor schelete De piatră, ce de valuri și vîntu-s sfîșiete, {EminescuOpVIII 281} Un templu în ruină de apă înecat Pe jumătate.... stâlpii și murul fărămat Stau în curând să cadă... Și în astă ruină Pin scorburi de părete, în neagra vizuină Trăiește-acest călugăr... Apari, tu, lună-n cer, Și fă din vis viață, din umbre adevăr! (luna apare ) UNDELE (cîntă) Noi, undele crețe Venim, venim, În stînce mărețe Izbim, izbim. Ș-a noastră suflare E vînt! E vînt! Dar naștem pe
Opere 08 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295586_a_296915]
-
de râs ascuțite! Mai întîi s-a crezut că sânt niscaiva falsificatori de monede cari fac chief și, judecând că sânt foarte mulți după intensitatea zgomotului, cerură ajutoare. Nici un sergent însă n-avea curajul să-și conducă soldații în această vizuină unde părea că se aude gură și zgomot de o întreagă armată. Sosi în sfârșit spre dimineață un corp de trupe îndestulător; se pătrunse în casă. Nu se găsi nimic. Soarele risipi umbrele. Toata ziua se făcu cercetări; apoi toți
Opere 08 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295586_a_296915]
-
totalitate responsabilitatea acțiunilor mele, așa însă totul va decurge după reguli încîlcite, și va trebui să fie neapărat pe placul personajelor obscure care vor apărea în decor. — Vă gîndiți la alde Mortăciune sau Broscoi, care abia așteaptă să iasă din vizuini și să explice oamenilor cum au suferit ei făcînd disidență sau cît de persecutați au trăit în timpul vechiului regim, spune Sena. Cine naiba va putea să mai creadă balivernele lor? — La ei și la mulți alții, zice domnul Președinte, simțind
Dansul focului sau 21: roman despre o revoluþie care n-a avut loc by Adrian Petrescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1317_a_2722]
-
greșeală, voi ați putea să mergeți la culcare dacă ați ști că sub nasul vostru se pun la cale ilegalități din astea? — N-avem încotro, dom’ Colonel, spune Tîrnăcop, în ultimele săptămîni ne-am schimbat de nu știu cîte ori vizuina, nenorociții sînt pe urmele noastre. — Și alt loc mai bun n-ați găsit, îi ia Bătrînul peste picior, săltîndu-și roțile din față peste pragul camerei, ca să se facă mai bine auzit. De-aici o să vă ia ca din oală, i
Dansul focului sau 21: roman despre o revoluþie care n-a avut loc by Adrian Petrescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1317_a_2722]
-
un interlocutor cultivat, inteligent, afectuos - intervievatul depășește, nu o dată, atât persoana sa, pusă În cauză, cât și Cauza, pusă În cauză. Confruntăm fervoarea unui scriitor total dăruit scrisului, dar revendicând, totuși, mereu, o altă „totalitate”, care să-l scoată din vizuina și viziunea magiei solitare, să-l azvârle, amețit de Marea Idee, În clocotul gregar. Accentele agresive nu lipsesc, nici obsesiva reafirmare a „angajamentului de stânga”... Inima e la stânga, repetă, nu o dată, și azi, intelectualii aceleiași confrerii. Mintea n-ar fi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2122_a_3447]
-
tot ce plictiseala, tristețea, visul și frenezia puteau Întruni”... Roman zguduitor, fără a se putea spune cât este „un roman”, Inimi cicatrizate Își amplifică ecourile În jurnalul de sanatoriu, apărut postum, În 1971, prin grija lui Sașa Pană și intitulat Vizuina luminată. Cum observa S. Iosifescu, efortul de obiectivare romanescă este Întregit, În aceste pagini strict memorialistice, de scrupulul exactității și al nuanțării libere de orice Îngrădire compozițională. „Conștiința aceluia care a afirmat că ceea ce s-a petrecut și ceea ce a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2122_a_3447]
-
nevoia să regăsească «exactitatea Întâmplărilor», să le curețe zgura de visuri, de interpretări și de deformări”... deși niciodată, nici măcar În aceste pagini, nu ar fi vorba de o evocare doar intuitivă, ci printr-o simultană și mereu lucidă conștiință critică... „Vizuina” acestui exil luminează dur necicatrizata inimă bolnavă a unui artist În cuirasă, un pacient scriitor, cercetându-se pe sine și contemplând lumea prin raportarea la „centaurii” cu care, În sanatoriul comun și dincolo de el, se simte solidar. Această enclavă a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2122_a_3447]
-
situație a imigrantului suntem din nou ca niște copii”, explica imigratul În Lumea Nouă. „Sunt printre puținii care continuă să deseneze după ce copilăria s-a Încheiat, continuând și perfecționând desenul copilăriei.” Un exil, copilăria Însăși, dar unul miraculos, plin de vizuini și vrăji. Saul Steinberg Își descoperă Patria În America, tocmai pentru acest sens al libertății și jocului și substituirii, al disponibilității și creativității. Al farsei, de asemeni. Mutațiile stupefiante, visurile și versatilitatea, spectaculosul, energia și iluziile, solitudinea oceanică, ingenuitatea, disperarea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2122_a_3447]
-
-l crezuse posibil. Un loc care nu putea decât să-l ajute pe Mark. Merseră până la jumătatea podului. Pilonii de susținere se legănau sub picioarele lor. Brațul de nord al râului Platte luneca sub ei. Daniel îi arăta cuiburi și vizuini, vegetație invadatoare, mici schimbări în albia râului pe care ea nu le putea distinge. —Azi e multă activitate. Lișița-albastră, uite-o acolo. Rața-cu-frigare. Cufundarii au apărut mai devreme anul ăsta, din nu se știe ce motive. Uită-te acolo! Aia
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1902_a_3227]
-
la munte. Roșii frunzele de arțar. Peste puțin timp intrând În incinta sacră de la Sarmisegetuza Regia. Tu, singur, În această cetate adormită de veacuri. Ceva asemănător cu Tinerețe fără bătrânețe și viață fără de moarte. În burta pământului, ca Într-o vizuină caldă, Uraniul, acest minereu, strivit compact Între roci, Îmbătrânind, Îmbătrânind lângă aur și plumb. Cu o mie opt sute șaptezeci și trei de ani În urmă, la Roma, un Împărat Își face planuri și socoteli pentru iarnă. Ca și tine, acum
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2020_a_3345]
-
buzele puse pe fapte mari din deschizătura șlițului meu și îmi șopti: — Doar în imaginația ta. (O replică deloc lipsită de subtilitate, dacă chiar se voise subtilă.) Apoi mi se cuibări în poală aidoma unei mici jivine în căutarea unei vizuini. După care a făcut minuni cu gurița. În timpul cinei am tot auzit-o spunându-i primarului că în timpul zilei lucrează ca manechin, iar seara urmează cursurile de la Hunter. Din câte-mi dădeam seama, n-a scăpat o vorbuliță despre pizdă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1907_a_3232]
-
să-mi sfârșesc zilele fără convingerea netă a morții unui rival. Voiam să-i văd vasul și resturile echipajului, craniile cu mandibule desprinse, farfuriile cu inscripția KM. Fabulam plimbându-mă ca o fantomă deasupra punților rupte și albastre, care deveniseră vizuini de pești, atingând timona umflată de rugină și în final intrând în cabina căpitanului, unde scheletul său și filele jurnalului de bord încă mai pluteau haotic, fără a-și găsi vreodată liniștea. M-am hotărât să mă antrenez pentru scufundări
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2226_a_3551]
-
ani de București fusese să-mi distrug sistematic orice urmă de personalitate. Să nu cumva să devin, Doamne ferește, vreo artistă, vreo intelectuală ori vreo seducătoare sau vreo Penelopă. Orice încercare de autodefinire mi s-ar fi părut un cotlon, o vizuină claustrofobă. Și ca să nu fiu nimic din ce aș fi putut fi, a trebuit să dezamorsez orice polarizare din viața mea, cu prețul stagnării, al anonimatului și al fluturilor care se zbat în colivia pieptului și care nu vor vedea
Şaman by Adina Dabija () [Corola-publishinghouse/Imaginative/858_a_1757]
-
pervers și de instrumentele lui inchizitoriale. Groază de chestiile alea de metal care aveau să-mi despartă picioarele și de bazaconia care avea să-mi despartă altceva. Și groază de ce puteau să dezvăluie aceste despărțiri. În această stare, În această vizuină emoțională, am Început să mă duc din nou la biserică. Într-o duminică, la Începutul lui iulie, mama și cu mine ne-am Îmbrăcat bine (Tessie cu tocuri, eu nu) și ne-am dus cu mașina la biserica Adormirii Maicii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2054_a_3379]
-
jălanie, căci sunt arse de tot, și nimeni nu mai trece prin ele; nu se mai aude în ele behăitul turmelor, păsările cerului și dobitoacele au fugit și au pierit. 11. Voi face și Ierusalimul un morman de pietre, o vizuină de șacali și cetățile lui Iuda le voi preface într-un pustiu fără locuitori. 12. Unde este omul înțelept care să înțeleagă aceste lucruri? Să spună acela, căruia i-a vorbit gura Domnului, pentru ce este nimicită țara, arsă ca
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85098_a_85885]
-
risipesc toate turmele. Pedepsește-mă, Doamne, dar cu măsură, și nu în mînia Ta, ca să nu mă nimicești! 22. Iată, se aude un vuiet! O mare zarvă vine de la miază-noapte să prefacă cetățile lui Iuda într-un pustiu, într-o vizuină de șacali. 23. "Știu, Doamne, că soarta omului nu este în puterea lui; nici nu stă în puterea omului, cînd umblă, să-și îndrepte pașii spre țintă. 25. Varsă-Ți urgia peste neamurile care nu Te cunosc și peste popoarele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85098_a_85885]