1,334 matches
-
reprezintă un real spectacol, viața tumultuoasă din centrul aglomerat contrastând cu liniștea din parcurile pentru care japonezii au făcut un adevărat cult... Când vizitezi un astfel de parc... ai un sentiment aparte, totul e atât de meticulos aranjat încât rămâi vrăjit de flori, de formele și coloritul arborilor, de alei, de iazurile cu crapi sau fântânile arteziene... Într-una din zile, am vizitat „Hamarikyu Gardens”, o grădină Zen foarte veche, unde oamenii se plimbă veseli pe alei, admirând cireșii în floare
Japonia. Mister şi fascinaţie by Floarea Cărbune () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1258_a_2102]
-
princiare, sigiliile împărătești sau în „ordinele” cavalerilor precum trandafirul în Ordinul Rosacrucienilor, floarea de măr la români ( floare prezentă în colinde: „florile dalbe, flori de măr”), macul albastru în Himalaya, crizantema la japonezi... Florile sunt pline de viață și prospețime, vrăjindu-ne prin culoare și miros. La români, floarea este simbolul feminității; la țară, mai nou și la oraș, ferestrele caselor și balcoanele sunt împodobite cu mușcate, simbol al afecțiunii, al dragostei și tandreței. Japonezii au acordat florii o atenție deosebită
Japonia. Mister şi fascinaţie by Floarea Cărbune () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1258_a_2102]
-
tip superior, pe care-l doare undeva de propria-i viață./ Falansterul (ca să nu zic de-a dreptul raiul) nostru din toaletă a fost întrerupt, într-o bună zi, în mod brutal. Nu eram chiar toți. Stan se dusese să vrăjească o tipă de la a unșpea, iar Liviu încă nu ieșise de la oră. Erau, în schimb, Bogdan, Rotiță (îl chema Rotaru), Romică și Zarzără (acesta era chiar numele lui de familie). Eu stăteam cu spatele în ușă, să blochez trecerea. Apa
Tinereţile lui Daniel Abagiu by Cezar Paul-Bădescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/612_a_1368]
-
greoi, ridicând foarte ușor capul și plecându și-l repede pe podea, ca și cum ar fi căutat o urmă. Când se apropie de lacul de lumină, se opri o clipă amețit. Apoi se îndrepta legănat spre Andronic. Parcă lumina lunii îl vrăjise și pe el ...“. După o lungă noapte, Andronic și șarpele dispar într-un mod la fel de misterios ca cel al apariției lor. Conform dicționarului Doinei Ruști, șarpele este: „semn al renașterii, al infinitului și al dedublării, demon și virtualitate a focului
Maria Ungureanu by Fantasticul în opera lui Mircea Eliade – Monografie () [Corola-publishinghouse/Science/1606_a_2947]
-
de acolo unde timpul nu are nicio valoare. Astfel, apariția ei va influența și lumea supusă legilor temporale. Birjarul este Caron, dricarul care face trecerea spre dincolo. Uzând de tehnica contrapunctului, autorul va crea acțiuni paralele, astfel în timp ce Nazarie este vrăjit: „privea, fără gânduri, fără voință“, la acea caleașcă, casa este în flăcări: „Casa ardea acum cu flăcări înalte... Câteva ciori trezite din somn zburau deasupra grajdului. Se deșteptau acum și câinii, se auzeau lătraturi surde, foarte departe“. Parcă însăși natura
Maria Ungureanu by Fantasticul în opera lui Mircea Eliade – Monografie () [Corola-publishinghouse/Science/1606_a_2947]
-
greoi, ridicând foarte ușor capul și plecându-și-l repede pe podea, ca și cum ar fi căutat o urmă. Când se apropie de lacul de lumină, se opri o clipă ametit. Apoi se îndrepiă legănat spre Andronic. Parcă lumina lunii îl vrăjise si pe el“. Aceeași idee de ambivalență a faptelor este întâlnită și în Nouăsprezece trandafiri, unde pădurea evocată de Damian exista aievea în 1914, când a fost tăiată, însă el nu înțelege că a fost proiectat cu mulți ani în
Maria Ungureanu by Fantasticul în opera lui Mircea Eliade – Monografie () [Corola-publishinghouse/Science/1606_a_2947]
-
concepțiilor într-o formă sensibilă. Imaginația este când noi am făcut ceva și ne amintim. În Despot-Vodă, Alecsandri inventează o genealogie adhocă, dându-se rudă cu soția lui Lăpușneanu. Curentul "Semănătorului" este editat de G. Coșbuc. În "Somnoroase păsărele" poetul vrăjește o noapte feerică ca s-o prezinte iubitei sale, ca să poată dormi în pace. "Junimea" este o adunătură de oameni experimentali. Emoția este o stare sufletească care provine datorită faptului unui lucru. Metalul este o rocă organică. La Coșbuc iubirea
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1551_a_2849]
-
miros în „confesiunea” sa niște regrete adevărate, ci intenția de a anihila orice protestare, dacă vom fi trimiși pe teren cu însărcinări care nu intră în fișa posturilor noastre. Pe mine, poveștile, „cucurile” (cum le zice Sp.) lui nu mă vrăjesc și nu mă înmoaie. *„Vremurile - scrie Maiorescu în Jurnal, la începutul agitatului an 1866 - sînt prea importante ca să-ți irosești timpul doar cu lucruri spirituale”. De peste două decenii îmi motivez cu fraza sa timpul consumat cu „politica”. Acum, ea mi
Provinciale by Constantin Călin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/853_a_1751]
-
faptul că încă nu s-a măritat pînă la acea vîrstă, de la care o fată se putea considera bătrînă, Melixina Capră, cum o chema de acasă, s-a dus la una din farmazoanele locului, poreclită Floaca, rugînd-o să-i facă vrăji pentru Vasile al lui Andrei, un flăcău scund ca și ea, dar înstărit. Plătită cu cîțiva bani și cu o găină, Floaca a executat îndată ritualul obișnuit la așa ceva. Numai că, în momentul în care i-a dat Melixinei vasul
Provinciale by Constantin Călin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/853_a_1751]
-
și am fost serios avertizat "să-mi bag mințile în cap întrucât vremea lui Vasile Roaită a trecut". Găsind avertismentele nefondate, după câteva zile mi-am făcut lichidarea, rupând astfel din nou cu o carieră ce se arăta promițătoare. 1957 Vrăjit de Clio! În 1957 am intrat la Facultatea de istorie a universității ieșene, secția istorie-limba și literatura română. M-am prezentat la examenul de admitere, proba scrisă, cu toc și călimară, deși stilourile fuseseră inventate demult. Concurența era mare, 11
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1543_a_2841]
-
nici o formație de muzică populară sau cultă. Singurul colectiv artistic poposit în Brazilia a fost Teatrul Național din Craiova, invitat la un Festival internațional de teatru organizat la Sao Paulo. Prezența "oltenilor" minunatului regizor Boroghina cu "Titus Andronicus" i-a vrăjit pe brazilieni, care au umplut sălile până la ultimul loc, fiind invitați să revină și ulterior, spectacolul bucurându-se luni în șir de comentarii și cronici elogioase. Teatrul din Craiova venea la Sao Paulo după spectacolele date la Bienală în septembrie
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1543_a_2841]
-
valoroasei și pilduitoarei moșteniri a înaintașilor! CUPRINS 1937, 19 decembrie Chișinău, Zodia Săgetătorului 7 1940 Prea mic pentru un război atât de mare! 9 1946 Vreme trece, vreme vine! 11 1953 "Învățăcel" la Liceul "Costache Negruzzi"din Iași 19 1957 Vrăjit de Clio! 21 1962 Vivat academia, vivat profesores 27 1963 Kirie Eleison! 32 1966 Pe aripile vântului! 36 1968 Marile speranțe! 49 1971, februarie Pe Unter den Linden 62 1974 Ucenicul vrăjitor! 94 1979 Chile lindo ! 127 1982 Lungul drum
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1543_a_2841]
-
temperaturi maxime În cerebelul șefului atunci când a mai scris și acestea: „Și de această dată sala a fost aglomerată cu ostași care au venit În grupuri mari să vadă piesa”. Și asta n-a fost totul deoarece, vrând să-i vrăjească definitiv pe hușenii ahtiați după piese sovietice de două kopeici, inimoșii artiști amatori evrei s-au (re)produs pe scenă și la ora 9 p.m. a aceleași zile de 13 iulie „...În fața Îndrumătorilor Corpului Didactic și al restului de populație
Momente istorice bârlădene, huşene şi vasluiene by Paul Z ahariuc () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1744_a_92269]
-
Vedeți, ăștia nici nu sunt copaci propriu-zis. Sunt și ei așa ceva, fără nume.” Copăceii își clatină trist colorata podoabă de fructe. Zăpada nu-i sperie. Așteaptă. Asemeni lor, întâlnești câteodată, un om minunat, apărut de niciunde. Cult, inteligent, educat, își vrăjește ascultătorii cu talentul său de povestitor, pare să nu existe nici un subiect despre care să nu-ți poată da explicații amănunțite. Audiența pare încremenită, purtată într-un vis frumos, un vis cu oameni eleganți, cu vorba aleasă, cu purtări delicate
AUTOBIOGRAFIA LUI PAISIE VELICIKOVSKI, O POETICĂ A DEVENIRII by NICOLETA-GINEVRA BACIU () [Corola-publishinghouse/Memoirs/346_a_610]
-
țesut. Copiii ne confecționam jucării din te miri ce, și toată casa se umplea de animale pe care le Însuflețeam și le transformam doborând toate legile firii. Tinda devenea casa poveștilor, care adesea ne smulgeau din farmecul jocului și ne vrăjeau cu faptele de arme ale bărbaților participanți la primul război mondial, abia terminat și la marele act al Unirii de la Alba Iulia, la care o parte dintre ei participaseră. Trebuiau să plece din gara Copșa Mică, cu un tren special
MĂRTURISIRILE UNUI OCTOGENAR by PAUL IOAN () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1658_a_3007]
-
de a fi, într-un mod cât se poate de agreabil. Zeci de ani mai târziu, îi recita încă fiicei sale Ana-Maria tirade întregi din Cyrano de Bergerac, rolul său favorit... Când a renunțat la cariera de actor în favoarea aviației, vrăjit de visul de a zbura, Agatha Bârsescu a fost teribil de dezamăgită. Iar doi ani mai târziu, prin 1931 probabil, când proaspătul aviator i-a trimis un buchet de flori cu numele său, însoțit de grad ("slt.av. Dan Vizanty"), doamna
Dan Vizanty. Destinul unui pilot de vânătoare by Daniel Focşa [Corola-publishinghouse/Memoirs/1389_a_2631]
-
fiind vorbareț și mare povestitor și-a explicat ușoara dereglare a mersului fie prin contactul cu un pește spadă în Oceanul Fanteziei, fie prin suflul exploziei unei grenade în primul război mondial, alături de generalul Dragalina, prietenul său. Desigur, pentru ascultătorul vrăjit de povestire faptul că Stoian nu avusese decât trei ani la atacul de la Mărășești, nu conta. Prea era al naibii de frumos. Spuneam că munceam amândoi din răsputeri. Pentru munca deosebită depusă de Steluța, Societatea de Cruce Roșie a României i-a
VIEŢI ÎNTRE DOUĂ REFUGII CARTEA PĂRINŢILOR by AUREL BRUMĂ () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91701_a_92398]
-
de ani și a murit. A mai avut și o fată pe care o chema Maria și-i mai ziceau câte odată și Mița. Mița ori era frumoasă ori nu era. Era înaltă, zveltă și cu un mers ce te vrăja nu altceva. Ea era funcționară la o societate de asigurare "Dacia România" împreună cu Ionel Constantinescu de la Baea, care ținea în căsătorie pe Olga fiica lui Iorgu Vasiliu. Și și-au pus în gând să mă însoare pe mine cu Maria
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1519_a_2817]
-
prin construirea vilei de la Balcic, Dobrogea fiind, în înțelegerea lui, o prelungire a Greciei. Liric, descoperirea „țărmului pierdut” echivalează cu o nouă regăsire. Florica îi restituise sufletul copilăresc; sub cerul Helladei, el dispare ca ins, se metamorfozează în ochiul absolut, vrăjit de splendoarea artei eterne. Vibrația este, comparativ cu aceea din Pe Argeș în sus, incontestabil scăzută, însă armonia versului, transparența imaginii și puritatea ei sporesc. Scrise mai cu seamă în endecasilab, uneori și în versuri mai scurte, multe turnate în
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288815_a_290144]
-
să închizi ochii pentru a-l vedea pe Copilul Paradisului. Așezat pe o piatră, printre spectatori, mi-l imaginez, cu puțin înainte de afirmarea personalității lui, la o reprezentație a spectacolului Oedip la Colona. Încearcă mila și groaza. Ascultă, se lasă vrăjit de narațiune. În rolul titular e chiar el. Suspină, lansează invective, bate din picior. Stăpânește un pic limba lui Sofocle, ca toți galileenii cultivați. Galileea e o regiune de frontieră, mult mai elenizată decât Iudeea, în contact fiind cu lumea
Candid în Ţara Sfântă by Régis Debray [Corola-publishinghouse/Memoirs/905_a_2413]
-
în fața deznădejdii unui Oedip bine jucat, înălțat pe coturnii săi cu vârful pătrat și scandând prin masca-i imprecații contra patriei care l-a izgonit. Și minunându-se, spre sfârșitul spectacolului, văzând că un erou poate dispărea într-o pădure vrăjită fără a părăsi cu totul pământul oamenilor. Tragicii greci aveau încredere în justiția divină, și el de asemenea. Dar dacă acest catharsis și această oroare sacră i-au comunicat, într-o seară de vară, sub un aer înstelat, fiorul sacrificiului
Candid în Ţara Sfântă by Régis Debray [Corola-publishinghouse/Memoirs/905_a_2413]
-
parte fragmentul Egipetul, pomenit mai sus: „Turma visurilor mele eu le pasc ca oi de aur, Când a nopții întunerec - înstelatul rege maur - Lasă norii lui molateci înfoiați în pat ceresc, â Iară luna argintie, ca un palid dulce soare, Vrăji aduce peste lume printr-a stelelor ninsoare, Când în straturi luminoase basmele copile cresc.” Romantismul lui E., prin care el valorifică resursele poetice ale limbii materne, se află doar aparent în contradicție cu realismul gândirii sale sociale și etnolingvistice. Dar
Istoria cuvântului românesc by Mihai Lozbă () [Corola-publishinghouse/Science/1262_a_2207]
-
temporale, ceea ce îi permite eroului să scape de intențiile criminale. Căpăstrul său primește întotdeauna o atenție specială, puterea lui fiind similară cu a calului, prin principiul sinecdotic pars pro toto: .căpăstru ca al meu nu mai e nicăieri, că e vrăjit nevoie mare: când îl scuturi de trei ori, ți se face orice ți-e voia. Încalică-mă și să pornim mai iute, că n-ai trecut toate primejdiile”. Într-un basm din Munții Apuseni sfintele hebdomadare dau feciorului pe rând
Președinți cu nume terminat în ”escu” ai României by Nicolae Mavrodin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91585_a_92806]
-
care le ascultă, hoți și dezertori (Am fugit de la armată/pentru-n puișor de fată). Aceștia se identifică până la plâns cu personajele cântecelor. Studentul mutat în mahala, Pricopie, are gramofon și plăcile poartă cântece sentimentale, mai ales tangouri care o vrăjesc pe fata minoră a gazdei. Când e înjunghiat, șeful de bandă Bozoncea cere, ca ultimă dorință, să fie dus la groapă cu muzică. Fără lăutari, cheful nu are haz! La Borțoasa, cârciuma hoților, cântă Zavaidoc. Acesta, pe numele său real
[Corola-publishinghouse/Science/2115_a_3440]
-
care îl admiră și îl iubește în taină. Titlul piesei nu este doar un joc de cuvinte cu trimitere la capodopera lui Shakespeare, Maria Panait, sau mai bine zis Doruleț, reușind să transmită, aidoma îndrăgostiților din comedia shakespeariană, farmecul visătorului vrăjit de obiectul adorației sale. Alexandru Manea, obișnuit cu ipocrizia, artificialitatea și snobismul cercurilor mondene, este surprins și inițial ușor amuzat de elanul naiv al tinerei, dar puritatea sentimentelor ei îl cucerește ireversibil, într-o poveste cu final fericit. În paralel
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288326_a_289655]