8,716 matches
-
Ion Tibrea (asistent dirijor cor), Luminița Gorea (regia tehnică). Eternele carențe financiare și-au spus cuvântul în materializarea, pe alocuri precară, a scenografiei și costumelor concepute de Mariana Pachis (convenției deja existente, într-o opera în care un rege din antichitatea elina cântă arii de grand opera baroca, i se suprapun câteva detalii de vestimentație incongruente - bentițe tip karateka pe capetele solilor, cizme policrome - și o butaforie marcată de materiale și vopsele sintetice). Programul de sală, foarte reușit, a fost alcătuit
Cluj - Festivalul Mozart by Virgil Mihaiu () [Corola-journal/Journalistic/18186_a_19511]
-
producție 575 D22 Mărfuri care urmează să fie expuse sau folosite cu ocazia 576 D23 unor evenimente deschise publicului larg alineatul (1) Expediere cu posibilitate de returnare (două luni) 576 D24 alineatul (2) Obiecte de artă sau de colecție și antichități 576 D25 alineatul (3) litera (a) Mărfuri, altele decât cele nou fabricate, importate în 576 D26 vederea unei licitații alineatul (3) litera (b) Piese de schimb, accesorii și echipamente 577 D27 Mărfuri importate în situații speciale fără incidență 578 litera
EUR-Lex () [Corola-website/Law/214221_a_215550]
-
, revistă apărută la București, o dată la două luni, între decembrie 1924 și decembrie 1928, sub egida Societății Amicii Culturii Clasice. Întemeiată pe convingerea că dezvoltarea spirituală a popoarelor moderne a fost favorizată de contactul cu Antichitatea, publicația - din al cărei comitet de redacție fac parte G. Alexandrescu, D. Evolceanu, Cezar Papacostea, G. Popa-Lisseanu, I. Ștefănescu și Iuliu Valaori - are ca scop să stimuleze interesul marelui public pentru cunoașterea lumii clasice, spre a înlesni „înălțarea tineretului” și
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288594_a_289923]
-
cele generale de modernitate, contemporanitate, actualitate. În limbajul comun, cuvântul "modă" a moștenit o semnificație din toate acestea, în timp ce discursul științific l-a îmbinat cu fenomenele de comunicare, de imitație, de conformism, de schimbare socială, de inovație. Privind retrospectiv, din Antichitate și până în zile noastre, ambivalența constituie semnul distinctiv al opiniilor unor filozofi, istorici și romancieri asupra înfățișării exterioare. Până în secolul al XV-lea, care va marca intrarea cuvântului "modă" în sfera vocabularului francez (mode) și englez (fashion), o serie întreagă
Sociologia modei. Stil vestimentar şi dezirabilitate socială by Alina Duduciuc [Corola-publishinghouse/Science/884_a_2392]
-
alt concept care se regăsește în teoriile explicative ale modei vestimentare este cel de "stil" (style). Sensul propriu al acestui termen derivă, în mare parte, de la stilus, cuvânt care, în limba latină, desemna un obiect cu vârful ascuțit, folosit în Antichitate pentru gravarea plăcilor din lemn, plumb sau aramă acoperite cu un strat de ceară (S. Chelcea, 2000/2003, 41). "Fiecare avea modul său de a mânui acest obiect (Gh. Achiței, 1988, 81)". Istoricii artei recurg deseori la această noțiune, cu
Sociologia modei. Stil vestimentar şi dezirabilitate socială by Alina Duduciuc [Corola-publishinghouse/Science/884_a_2392]
-
care în interiorul aceluiași popor există cu adevărat două departamente, care nu comunică prin intermediul vreunei legături existente între ele [...]. În majoritatea cazurilor, proletarul nu este adeptul nici unei religii, copiii acestuia serbează niște ritualuri care evocă amintirea religiei sincretice a sclavilor din Antichitatea târzie [...]. Aceștia se supun unor tunsori de pe urma căreia rezultă o bucată de chelie sau își înspumează părul pentru a forma niște peisaje cu protuberanțe, sunt dispuși să își găurească orice parte imaginabilă a corpului, pe care apoi o împănează cu
Sociologia modei. Stil vestimentar şi dezirabilitate socială by Alina Duduciuc [Corola-publishinghouse/Science/884_a_2392]
-
în The Media Culture Society, 28, 2006, pp. 289-298. Bogardus, Emory S., "Suggestion-Imitation Phenomena", în Emory S. Bogardus. Essential of Social Psychology, University of Southern California Press, Los Angeles, 1920, pp. 127-154. Boia, Lucian, Tinerețe fără bătrânețe. Imaginarul longetivității din Antichitate și până astăzi, Editura Humanitas, București, 2006. Boia, Lucian, Pentru o istorie a imaginarului, Editura Humanitas, București, 2000. Boncu, Ștefan, "Imitația", în Ștefan Boncu, Psihologia influenței sociale, Editura Polirom, Iași, 2002, pp. 23-88. Bondi, Anna, "Moda e costume", în Nicola
Sociologia modei. Stil vestimentar şi dezirabilitate socială by Alina Duduciuc [Corola-publishinghouse/Science/884_a_2392]
-
mult mai târziu (peste secole), în evul mediu, toponime slave: Bălgrad (Apulum), Grădiștea (Sarmizegetusa), Moigrad (Porolissum), Orșova (Dierna). Uitarea numelor orașelor, abandonarea toponimiei, în general, nu este un fenomen izolat, prezent doar în Dacia, ci se întâlnește peste tot în antichitatea romană târzie și în perioada migrațiilor barbare. Pierderea numelor orașelor, a toponimiei nu înseamnă însă discontinuitate demografică în spațiul daco-roman cum susțin roeslerienii pentru că hidronimia s-a transmis până astăzi prin populația autohtonă, de la care au împrumutat-o migratorii.17
[Corola-publishinghouse/Science/1523_a_2821]
-
revendicat de două lumi: păgână și creștină, veche și nouă, un tărâm al conviețuirilor tolerante și al ostilităților deschise, al continuității și rupturii, al tradiției și înnoirii. Acest secol încheie un "ciclu istoric" început încă din secolul al II-lea"Antichitatea târzie"definit de antropologia istorică, când s-au pus fundamentele civilizației creștine. Viața religioasă a secolului al IV-lea denotă caracterul intermediar al perioadei: el debutează sub semnul păgânismului intransigent și sfârșește sub zodia creștinismului intolerant, "totalitar" (Culianu). Între aceste
[Corola-publishinghouse/Science/1523_a_2821]
-
H. Ei vor domina, demografic și politic, spațiu de la nord și nord-estul Mării Negre. Civilizația sarmatică, fondată în stepele din părțile Donului, se extinde apoi pe teritorii vaste, de la Urali până la Dunăre. Mișcarea valurilor sarmatice spre apus a continuat până la sfârșitul antichității, fiind determinată de propriile necesități de extindere a zonelor de pășunat pentru turme, dar și de înaintarea altor grupuri de migratori, mai ales germanici, care au pătruns în spațiul ocupat de ei. Cei dintâi sarmați care s-au deplasat, la
[Corola-publishinghouse/Science/1523_a_2821]
-
timp de zece secole, nici un scriitor, cronicar sau geograf nu pomenește în acest lung interval de un mileniu despre viețuirea unei populații romanice în nordul Dunării de Jos. El constată că nici un singur nume de oraș sau de sat din antichitate nu s-a păstrat până azi pe teritoriul României (fosta Dacie), în forma sa antică, cu schimbările cerute de legile limbii. Chiar dacă unii (puțini) coloniști romani ar fi rămas în Dacia, năvălirile pustiitoare ale barbarilor au distrus aceste rămășițe neînsemnate
[Corola-publishinghouse/Science/1523_a_2821]
-
exclusiv albanezei și românei provin, în ambele limbi, din străvechea limbă vorbită odinioară în Peninsula Balcanică și în zona carpato-dunăreană, susține Al. Rosetti, pe urmele lui Hasdeu, Philippide, Capidan, Pușcariu. Această realitate infirmă teza privitoare la "simbioza româno-albaneză", la sfârșitul antichității și începutul evului mediu, și "conviețuirea" celor două popoare, sursa "împrumuturilor" din albaneză în română. Elementele fonetice, morfologice și sintactice în română și albaneză nu justifică o "comunitate" între cele două limbi, iar cuvintele indo-europene comune prezintă aspecte de mare
[Corola-publishinghouse/Science/1523_a_2821]
-
într-un mediu iliro-roman". Și el continuă: "Lingviștii au remarcat că limba română vorbită în Transilvania, Valahia și Moldova nu prezintă particularități dialectale foarte pronunțate. Este un indiciu că ocuparea acestor ținuturi de către oamenii care vorbeau "românește" nu datează din antichitatea timpurie (secolele III-IV). Mai mult: între dacoromâna vorbită astăzi la nordul Dunării și macedo-româna vorbită în sud, în Macedonia, Thesalia, Epir și Grecia de către aromâni nu există o diferență profundă. Este vorba, pur și simplu, de două aspecte ale uneia
[Corola-publishinghouse/Science/1523_a_2821]
-
precizăm că, dacă o colonizare în Moldova a unor elemente românești, venite din Transilvania, este un fapt atestat istoric în evul mediu, nu este mai puțin adevărat că acestea s-au suprapus unei romanități locale, est-carpatice, surprinsă arheologic la sfârșitul antichității (cf. D. Gh. Teodor, I. Ioniță, V. Spinei). Această expansiune nu justifică însă, în nici un caz, teoriile unor slaviști, conform cărora aceste ținuturi au fost ocupate succesiv de alte populații venite din stepă, alani, pecenegi și cumani. De la acești nomazi
[Corola-publishinghouse/Science/1523_a_2821]
-
jud. Cluj) și Turda.10 Evoluția structurilor sociale. Începuturile feudalismului românesc În istoria românilor, existența feudalismului, cu relațiile sociale, cu raporturile de dependență și cu formele sale specifice nu este contestată de nimeni. În ceea ce privește originile feudalismului românesc, evoluția societății de la antichitate la evul mediu a avut, în istoria noastră, o formă comună cu aceea din țările Europei de răsărit, neatinse de cucerirea romană, în care n-a existat sclavagismul și nici instituția colonatului. În aceste țări a avut loc o trecere
[Corola-publishinghouse/Science/1523_a_2821]
-
structurilor sale economice, a creșterii demografice, a dezvoltării comerțului și meșteșugurilor. Apariția și evoluția orașelor este un fenomen specific istoriei medievale. Orașul medieval este o realitate (o instituție) economică și juridică, care nu trebuie confundată cu aceea a municipiilor din antichitatea greco-romană și nici cu orașele moderne, înglobate în cuprinsul unui stat. Orașul evului mediu reprezintă o comunitate organizată, o asociere de apărare și de cooperare a muncii și a schimbului, o comunitate de oameni liberi, beneficiind de privilegii și așezat
[Corola-publishinghouse/Science/1523_a_2821]
-
Azov, precum Caffa (Theodosia), în 1266. Coloniile genoveze au fost întemeiate pe pământ mongol, cu voia căpeteniilor acestora, care au concedat teritoriul pentru fondarea de așezări comerciale, în schimbul unui tribut. Se repetă, astfel, istoria fondării coloniilor grecești în Pont, în antichitate. Spre apus, la gurile Dunării și Nistrului, genovezii își fac apariția mai târziu decât în Crimeea, astfel, la 1281, avem știri că negustorii din corăbiile genoveze opreau în portul Vicina, pe malul Dunării. Fostă reședință voievodală a lui Sestlav, Vicina
[Corola-publishinghouse/Science/1523_a_2821]
-
la Paris în timpul lui Napoleon al III-lea. Nu au fost introduse doar stilurile arhitectonice europene, dar arhitecții înșiși erau adesea străini. Primul oraș reconstruit după un plan avea să fie Atena. Aleasă drept capitală națională din cauza asocierii ei cu antichitatea clasică, orașul era în anii treizeci ceva mai mare decît un mic oraș otoman, încununat de ruinele impresionante ale Parthenonului. Regenții bavarezi filoeleni au pus firește accentul mai curînd pe moștenirea clasică a statului decît pe cea bizantină. Nestînjeniți de
by Barbara Jelavich [Corola-publishinghouse/Science/960_a_2468]
-
adriatice și cele nordice ale Mării Negre, Caucazul, regiunile centrale și vestice ale Asiei, Asia Mică cu prelungirea spre est până în Egipt, inclusiv. Nu lipsesc unele opinii extravagante prin abaterea de la sensul propriu al problematicii, care coboară începuturile chestiunii orientale în Antichitate. Unul din aspectele controversate ale temei noastre se referă, după cum spuneam, la însăși deslușirea esenței sale. Expresia de chestiune orientală a intrat accidental în uz; în a doua jumătate a secolului al XVI-lea, mai precis, după bătălia de la Lepanto
SCRIERI ISTORICE ALESE by Leonid BOICU () [Corola-publishinghouse/Science/100962_a_102254]
-
în stare să se opună nu numai Europei, dar nici măcar unei singure mari puteri europene. După cum se vede, considerațiile lui Soloviev nu puteau constitui o platformă pentru o concepție cu viitor. Și alți istorici au coborât începuturile chestiunii orientale în Antichitate, dar accepțiunea pe care i-o atribuiau era foarte largă, imprecisă sau, dimpotrivă, foarte limitată. De exemplu, pentru marele istoric George Brătianu, strâmtorile au constituit punctul central al chestiunii orientale, al conflictelor, dintotdeauna, din vremea îndepărtată a hegemoniei Atenei în
SCRIERI ISTORICE ALESE by Leonid BOICU () [Corola-publishinghouse/Science/100962_a_102254]
-
uneia sau alteia din cele două aspecte fundamentale la care ne-am referit în paginile precedente. Așa se explică foarte variatele opinii istoriografice: de la cea mai largă accepțiune a formulei, a definiției, care plasa începutul, existența problemei orientale, încă în antichitate, odată cu războaiele dintre greci și perși, sau cu extinderea dominației romane în sud-estul Europei și pe coasta de vest a Asiei, dominație preluată de bizantini și apoi de otomani, până la o accepțiune restrânsă care stabilea începutul chestiunii orientale în ultimul
SCRIERI ISTORICE ALESE by Leonid BOICU () [Corola-publishinghouse/Science/100962_a_102254]
-
frumusețea diavolului, ci o virtute, înălțată pe firmamentul stelelor celei de-a șaptea arte. Dumnezeu nu era mort, cum declara Nietzsche, dar trebuia de acum să țină cont de concurența starurilor. A acestor semizei ai secolului XX, care, asemenea divinităților Antichității, sunt deopotrivă inaccesibili și apropiați, au legătură în aceeași măsură cu cele divine și cu cele omenești. Acest nou imperativ al seducției este susținut de o piață economică în plină expansiune, cea a modei și produselor cosmetice. Paginile publicitare din
by FABIENNE CASTA-ROSAZ [Corola-publishinghouse/Science/967_a_2475]
-
vacanță situate în multe locuri din lume, de obicei exotice. Mulți consideră Club Med ca fiind inițiatorul conceptului all-inclusive în domeniul turistic (n. trad.). Figura alegorică a Republicii franceze. Având înfățișarea unei femei purtând o bonetă frigiană (bonetă purtată în antichitate de sclavii eliberați și adoptată în timpul Revoluției Franceze din 1789-1794 ca simbol al libertății), Marianne încarnează Republica franceză, fiind un simbol al valorilor republicane incluse în deviza "Libertate, Egalitate, Fraternitate" (n. trad.). Autoarea face aluzie la filmul lui Truffaut Les
by FABIENNE CASTA-ROSAZ [Corola-publishinghouse/Science/967_a_2475]
-
n Leș initiateurs de la sociologie. Ț. Herseni (�n Sociologie. Teoria general? a vie?îi sociale) face o adev?raț? munc? de notar inventariind idei diferite �n leg?tur? cu devenirea disciplinei: unii �i afl? originile �n Biblie, al?îi �n antichitatea greac? (A. Menzel), la Trasimachos (H. L. Stoltenberg), la �mării legislatori� (E. Bogardus), �n Rena?tere (H. Proesler), �n secolele XVII-XVIII (W. Sombart, G. Gurvitch ?.a.), �n secolul al XIX-lea (A. Small, G. Von Bellow ?.a.) etc. Grijă acestor autori
by Charles-Henry CUIN, François GRESLE [Corola-publishinghouse/Science/971_a_2479]
-
caracterizeaz? �n primul r�nd pe aceia care, ca Madame de Stă(l sau Benjamin Constant, �ncearc? s? dep??easc? concep?ia rousseauist? a libert??îi fondate pe participarea colectiv? a cet??enilor la via?a cet??îi � că �n Antichitate � �n numele independen?ei necesare a indivizilor fă?? de �voin?a general?� � �n societatea modern?; de unde op?iunea lor pentru un sistem politic reprezentativ. G�ndirea reac?ionar? Argumentul pe care �l vor folosi sus?în?torii �?colii retrograde� � pentru
by Charles-Henry CUIN, François GRESLE [Corola-publishinghouse/Science/971_a_2479]