10,472 matches
-
societăți libere. 103 Aceasta se datorează lirismului difuz care străbate, ca un parfum vechi, aproape fiecare pagină de proză cărtăresciană. 104 Numărul este încărcat de valențe mistice, trimițând mai ales la cei patruzeci de legionari din serviciul împăratului roman Licinius, deveniți, grație credinței, mucenici în tradiția creștină. 105 Pentru mai multe detalii, cf. Sullivan, 1986: 460-461. 106 Pentru o interesantă discuție asupra arhitecturii emanând teroare supranaturală, cf. Sullivan, 1986: 8-10. 107 Cea mai cunoscută clădire proiectată de el este Pantheon de pe
Deimografia : scenarii ale terorii în proza românească by Cătălin Ghiţă [Corola-publishinghouse/Science/1392_a_2634]
-
lombare sau toracice pot obține un efect hiperemiant la nivelul membrelor. Amputațiile bine indicate, ca tip și moment operator, pot ameliora suferința și calitatea vieții pacienților. De asemenea pot preveni la timp deteriorările biologice și psihice ale unor asemenea bolnavi deveniți dependenți de analgetice și mai ales opiacee. ARTERIOPATIILE FUNCȚIONALE Arteriopatiile funcționale sunt rezultatul unor tulburări vasculare distonice, fiind denumite uneori și acrosindroame vasculare. Manifestarea lor clinică predominantă este sindromul vasomotor cutanat, fiind astfel deosebite tulburări produse prin vasodilatație (erotromelalgia sau
Tratat de chirurgie vol. VII by IOAN ŢILEA, LIVIU MORARU, RADU DEAC () [Corola-publishinghouse/Science/92083_a_92578]
-
consecință a descoperirii, la sfârșitul lui Quattrocento, a Poeticii lui Aristotel (cu lista "regulilor" genurilor literare pe care aceasta o oferea) și a acceptării ideii unui component rațional în creația artistică, cristalizează acum noțiunea de rațio poetica (sau ragione poetica). Devenită curând loc comun al teoriilor estetice ale timpului, aceasta s-a menținut și în perioada Clasicismului, cănd prin frumos artistic se înțelegea acela care era produsul regulilor. Toate aceste sensuri vor fi contopite mai apoi la temeliile accepției kantiene a
by VASILICA COTOFLEAC [Corola-publishinghouse/Science/1106_a_2614]
-
mult sau mai puțin admise, o respirație neîntreruptă într-o atmosferă alta decât aceea a principiilor și regulamentelor incontestabil arbitrare?” (s.n.) Dincolo de astfel de întrebări traducând teama de recuperare, de includerea într-o tradiție-convenție, într-un „muzeu” al valorilor recunoscute, devenite exemplare, generând admirația stagnantă, se ghicește ușor răspunsul, ce nu va întârzia de altminteri, să apară: unicul loc de „refugiu” se poate afla doar în afara operei, mai ales a capodoperei („perfecțiunea plictisește” - spusese încă dadaistul Tzara, iar Voronca îl urmează
[Corola-publishinghouse/Science/1852_a_3177]
-
Numai dacă ținem seama de o atare interpretare putem înțelege extremismul atitudinii de respingere a receptării, dezinteresul afișat cu ostentație față de „gradul de comprehensibil al operei”: creația autentică violentează, prin însăși complexitatea și „dificultatea” ei, „confortul” general: „Opera de artă devenită dintr-o dată pe placul spectatorului - scrie Voronca în revista Punct - nu e cu nimic mai presus salatei provocând spontan entuziasmul consumatorilor. ș...ț Gustul, ochiul, urechea spectatorului trebuie neîncetat violate. Opera de artă trăiește numai prin ignorarea tuturor regulelor cunoscute
[Corola-publishinghouse/Science/1852_a_3177]
-
plăsmuirea abstractă nu sapă decât în aur - sensibilitatea câtorva inițiați ș...ț Creatori străbătând singuratici, la intervale mari, coaja epocelor, călcând în echilibru peste munți ca peste umeri, acrobați pe funia inteligenței invizibil subțiată, dărâmători sau constructori de formule târziu devenite passe-partout tuturor. ș...ț Prin definiție, aceștia sunt incomprehensibili, păstrați admirației unui număr restrâns”. Divorțul „elitist” față de publicul burghez apare astfel deopotrivă ca voit și nevoit, programatic și condiționat de realitatea de fapt. Voința radicală de înnoire, presupunând răsturnarea tuturor
[Corola-publishinghouse/Science/1852_a_3177]
-
Voronca arată mai degrabă cât este de îndatorat tânărul Voronca ambianței literare în care își exersează uneltele. Restriști-le sunt opera unui poet încă insuficient individualizat, cu frecvente stângăcii ale scriiturii și cu un univers imaginar restrâns la câteva elemente devenite deja clișee, cărora numai accentele naive aparținând vârstei le conferă o anume autenticitate. Natură fundamental elegiacă, el își marchează deocamdată „mâhnirile”, „tristețile” ori „sfârșirile” la modul adesea exterior, prin calificative mereu reluate, până la saturație, - de unde și senzația de monotonie. Ceea ce
[Corola-publishinghouse/Science/1852_a_3177]
-
s-a deschis ca un porte-cigarettes”, „sonata ca o poliță de asigurare”, „creierul oscilează ca un compartiment în transatlantic”... Intenția e, cum se vede, de atragere (asimilare) în sfera poeticului a unor date ca și banale în orice civilizație modernă, devenite însă insolite în raport cu depozitul de convenții moștenit și conferind astfel o nouă prospețime imaginii. Observația e valabilă pentru registrele cele mai diverse ale liricii. „Discursul amoros”, mai vechea odă erotică se poate transforma în felul următor, printr-o acumulare de
[Corola-publishinghouse/Science/1852_a_3177]
-
am reține și un număr de „definiții” ale poeziei, conturate pregnant în versuri memorabile, și care se situează în linia - unitară - urmată până în acest moment de scrisul poetului. E reactualizată în asemenea versuri aceeași poetică deschisă, - variantă personală a formulei, devenită model pentru imagismul avangardist, a lui Pierre Reverdy: Și poemele sunt ciubotele de șapte poști Care mă duc din cercul polar la caldul tropic, Și-n vers ca-n geanta unui botanist recunoști Ierburile atâtor distanțe stând alături. Cine a
[Corola-publishinghouse/Science/1852_a_3177]
-
realitate esențializată, ieșită din timp: „Timpul și spațiul albesc departe ca niște resturi ale iernii defuncte”, „O viață nouă coboară din munții limpezi”, „un nor cu ugerul plin tropăia în curte”, „anotimpurile (sunt) amestecate ca niște polenuri / În gurile noastre devenite corole”, „Un geniu al apelor preschimba miresmele în luntri subțiri”, „Turme de curcubeie fumurii treceau prin zarea halucinată”, „Undițele au devenit harpe. Flintele flaute” etc. Într-un peisaj de empireu, amintind de viziunile extatice ale misticilor, mișcarea cuplului e pură
[Corola-publishinghouse/Science/1852_a_3177]
-
a privirii, la succesiunea afișelor, ferestrelor, mărcilor poștale, vitrinelor, panopliilor, garderobelor etc., cu corespondente în universul textual-scriptural: almanahul, atlasul, harta, albumul, catalogul, jurnalul, registrul, mașina de scris, - adică tot ce îngăduie înregistrarea, pe retina spectatorului sau pe hârtie, a evenimentului devenit insolit, oferit ca știre și informație mai mult sau mai puțin inedite, palpitante, generatoare de fervori sau neliniști pe măsura agitatului „ritm al vremii”. Exemplele mișună, oferindu-se la fiecare pagină. Cum s-a putut observa deja din câteva concretizări
[Corola-publishinghouse/Science/1852_a_3177]
-
cu puțin înainte de a-și decide singur moartea! - vorbește, dacă nu întotdeauna ca un om deja fericit (ca în Colomba și Incantații, de exemplu), în orice caz în față cu un generos proiect al instaurării în lume a „duhului sărbătorii”. „Devenit magnific - scrie Paul P. Drogeanu - omul fericit nu poate să nu își transforme condiția într-un program care răspândește bucuria cu forța unei epidemii ș...ț”, - iar poezia lui Ilarie Voronca este însuflețită pe întreg parcursul ei de un program
[Corola-publishinghouse/Science/1852_a_3177]
-
Întemeiat pe „mărturia simțurilor”, pe principiul intuiției și, În general, pe concepțiile lui Comenius, Rousseau, Pestalozzi, Herbart, Diesterweg etc. ori pe teoria gestalt-istă a Învățării. Era o reacție la Învățământul verbalist, Încetățenit Încă din perioada Evului Mediu și a Renașterii, devenită un mare pas Înainte. Dar metoda demonstrației a fost Înțeleasă și aplicată În spiritul unei psihologii senzualist-empiriste În virtutea căreia Însușirea oricărei noțiuni trebuie să se bazeze pe datele sensibile, observate sub supravegherea permanentă a profesorului, la Îndemnurile acestuia (prin Întrebări
[Corola-publishinghouse/Science/2051_a_3376]
-
de barbar. "Partenerii sufletești", martorii recunoașterii și acceptării lui ca individ în Veneția, sînt, pe rînd, Desdemona (prin dragostea ei sinceră) și Iago (prin prietenia sa falsă, dar derutantă emoțional pentru naivul Othello). Generalul se agață de aceste două personaje, devenite "punțile" sale de trecere din cultura "sălbăticiei" în cultura "civilității". Totuși, ca orice erou de tragedie, Othello e, de fapt, prizonier în aria de interacțiune a celor două universuri, alegerile lui fiind fără orizont, predispuse erorilor fatale. Identitar, el nu
[Corola-publishinghouse/Science/1479_a_2777]
-
aici, în 1959, primește și cea mai prestigioasă distincție din cariera sa publicistică: Marele Premiu al Academiei Americane de Arte și Litere). Puțini își mai amintesc astăzi faptul că el a fost implicat într-o celebră controversă a anilor cincizeci (devenită ulterior un veritabil scandal american, cu ramificații științifice, culturale, etice și politice). Este vorba despre susținerea și folosirea celebrelor droguri LSD. Alături de un grup de intelectuali de peste Ocean (unii dintre ei, savanți importanți la vremea respectivă), Aldous Huxley recomandă introducerea
[Corola-publishinghouse/Science/1479_a_2777]
-
Milton și Zoë (a doua generație de greci americani). Milton se căsătorește, în linia automatismului ancestral maladiv, cu vara sa primară, Theodora, (Tessie), concepînd cea de-a treia serie de Stephanides în America, formată dintr-un băiat și o fată (devenită, mai apoi, băiat). Ace(a)sta din urmă, Calliope (mai tîrziu, Cal), naratoarea/naratorul textului, este, cu adevărat, receptoarea/receptorul "blestemului" originar, al combinației defectuoase de ADN identic (provenit din consangvinizare), suferind de "sindromul deficitului de 5-alfa-reductază" ori, mai pe
[Corola-publishinghouse/Science/1479_a_2777]
-
Polirom. Iași: Polirom, 2011. Sîmbăta învingătorului Dacă o minte chițibușară ar sta să observe felul în care materialul epic se structurează în romanele scrii torului britanic Ian McEwan (n. 1948) și aici mă refer măcar la textele cele mai apreciate, devenite deja interna ționale: Amsterdam/Amsterdam (1998, distins cu Booker Prize), Atonement/Ispășire (2001, nominalizat la același Booker Prize), Saturday/Sîmbătă (2005, James Tait Black Memorial Prize) -, ar avea surpriza unei descoperiri para doxale. Un autor cu o viață de telenovelă
[Corola-publishinghouse/Science/1479_a_2777]
-
statutul semiauto nom al Irlandei de Nord, precum și relațiile dintre catolici și protestanți, dar, practic, tensiunile politico-religioase macină și astăzi țara!) ori Station Island/Insula nemișcării (1984) aceasta din urmă fiind, integral, o aluzie (codificată literar) la Donegal, insula irlandeză devenită loc de pelerinaj încă din Evul Mediu (tema identității naționale pare explo rată aici pe mai multe paliere: de la cel spiritual și cultural, pînă la cel etnic și istoric). Se poate însă observa că poezia "activistă", cu cifru politic, nu
[Corola-publishinghouse/Science/1479_a_2777]
-
a omului. Trupul funcționa, în astfel de circumstanțe, doar ca o "anexă" a "centrului" rațional și identitar, ajungînd dispensabil. Descartes se putea imagina fără corp, dar, în nici un caz, fără minte. Principiul impune, prin plasticitatea imaginilor sugerate, o metaforă interesantă (devenită experiment imaginar pentru neurologi), a "creierului din vas", adică a unei ființări exclusiv raționale, eliberate de orice constrîngere trupească și, concomitent, instinctuală. "Ființa superioară" din individ își înghite, prin urmare, simbolic, "extensia" materială ("ființa inferioară", corpul), anihilînd-o. Mitul cartezian a
[Corola-publishinghouse/Science/1479_a_2777]
-
-i natură, indiferent de modul în care a luat naștere. Operele sînt vii atîta vreme cît vorbesc, și aceasta într-un chip inaccesibil obiectelor naturale și subiecților care le produc"(p.10). Există, prin urmare, o ambivalență a artei, ambivalență devenită, în timp, condiția sine qua non a oricărui gest estetic: impulsul autonomiei funcționale, combinat cu identitatea ab origine, mediată de empiric. Astfel, stipulează Adorno, în toate dimensiunile propriului proces productiv, arta are o condiție dublă, fiind simultan entitate independentă și
[Corola-publishinghouse/Science/1479_a_2777]
-
îi apară de atacurile mediatice, îi avertizează de pericole, îi sfătuiește, îi ghidează când vine vorba de contestări sau luări de atitudine. Prezența lui Mircea Eliade nu este doar familiară, ci și revelatoare. Urmându-i sfaturile, vizitează casa lui Balzac devenită muzeu, propune editurilor, prin agenția literară (proiect inițiat alături de Rainer Biemel), cărți importante din literatura română, compune cronici pentru revista "Luceafărul". Epicentrul exilului cultural, cum îl numește autoarea, Mircea Eliade are de-a face cu pretenții de geniu și cu
by MIHAELANICOLETA BURLACU [Corola-publishinghouse/Science/1012_a_2520]
-
progresiv, odată cu greutățile întâmpinate. Un alt capitol ar merita să fie dedicat", completează Monica Lovinescu, "(ca pietrele de pe mormântul Exilatului Necunoscut) ratărilor și rataților exilului. Poetul transformat în reprezentant al unei firme oarecare, ață, foarfeci, revistuțe și alte enciclopedii, prozatorului devenit contabil, romancierului paznic de garaj, cu toții înghițiți în noile lor staze și metastaze. Câte unul mai ajungea până la o revistă, mai făcea un spectacol, mai înșira vreun poem; orice ecou, cât de mic și mediocru dintr-un fund de provincie
by MIHAELANICOLETA BURLACU [Corola-publishinghouse/Science/1012_a_2520]
-
dreapta la stânga, pătimaș, narcotică, unduioasă, ca o liană. Ochii i se măreau în orbite până îi devorau tot chipul. Nu știu cum făcea ca să atingă acele dimensiuni monstruoase. Gâtul i se lungea. Nu mai erau decât gâtul acela, tija aceea, ochii aceia deveniți canioane și vântul" (pp. 99-100). Cu cât femeile păstrează mai multe amintiri, cu atât devin mai grele și nu sunt luate de pe trotuar, însă personajul despre care vorbește naratoarea, în ciuda greutății, nu așteaptă niciodată. Din pricina efortului, bărbații mor de epuizare
by MIHAELANICOLETA BURLACU [Corola-publishinghouse/Science/1012_a_2520]
-
trombilor portali. Pornind de aici s-a ridicat problema delimitării unor criterii pentru transplant, care să identifice pacienții care pot beneficia de această terapie cu supraviețuire superioară și recidivă redusă. Europa are din nou prioritate în acest domeniu prin studiul devenit clasic al lui Vincenzo Mazzaferro [30]. În esență studiul a urmărit evoluția postoperatorie a unui grup de pacienți în stadiul T2 (un nodul sub 5 cm sau maxim trei noduli cu diametrul maxim de 3 cm), separat în două subgrupe
Tratat de oncologie digestivă vol. II. Cancerul ficatului, căilor biliare și pancreasului by Bogdan Valeriu Popa () [Corola-publishinghouse/Science/92146_a_92641]
-
a-și aprofunda pregătirea în același loc. A existat la Iași o atitudine mai conservatoare și mai rezer- vată în fața noilor orientări artistice europene, orientare pe care o putem motiva prin poziția geografică marginală a locului și prin statutul orașului devenit al doilea ca importanță după Unirea Principatelor dar și, în aceeași măsură, prin influența germană, directă a școlii műncheneze. Influența, mai ales a picturii franceze, s-a produs prin Grigorescu și Andreescu, persona- lități care, prin noutatea artei lor, vor
Natura moart? ?n opera lui C. D. STAHI by Liviu Suhar () [Corola-publishinghouse/Science/84079_a_85404]