9,986 matches
-
Marienstrasse care mărgineau marele cartier. Eu însă vedeam mai departe. Din locul întâlnirii cu pictorul, poetul, bucătarul, pe care mama mea îi înzestra de fiecare dată cu adjective - Paul, de cele mai multe ori sumbru, Arthur, adeseori pierdut în visare, Alfons, veșnic vesel -, urmam o linie aeriană spre Undeva, așa cum, zburând înapoi, încerc acum să aterizez cu precizie acolo unde nu mă așteaptă nici un rest, nici un fotoliu scâlciat, nimic concret și palpabil. Ah, de s-ar găsi totuși, dacă nu un cufăr, atunci
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1899_a_3224]
-
pozele mele din cutiile de țigări, vrea să treacă drept adult de îndată ce, din simplu neastâmpăr sau după câteva atingeri agitate, se întărește și-și arată capul. Creată de mâna lui Caravaggio, puța lui Amor, zeul iubirii, arată drăgălaș - un țumburuș vesel - și pare inocentă, chiar dacă năzdrăvanul înaripat tocmai coboară rânjind dintr-un pat în care a trebuit să-și demonstreze competența ca instigator sau ajutor; puța mea, însă, care în stare de repaus se pretinde inofensivă, a căzut în păcat fără
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1899_a_3224]
-
un polonic de dedesubt, pe urmă câte o jumătate de deasupra. Deoarece, în afară de raniță, avem la îndemână și trusa de gătit cu tacâmurile, fiecare dintre noi poate să primească câte un polonic și jumătate. Atmosfera nu-i nici apăsătoare, nici veselă. Vreme tipică de aprilie. În momentul acesta soarele strălucește. Acum stăm față în față și dăm din lingură în același ritm. „Fraților“, zice careva aflat la câțiva pași de noi și care mănâncă și el, „păi azi e ziua de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1899_a_3224]
-
fără să percep acest pas ca pe un act temerar. Astfel s-a terminat un scurt turneu din cauza căruia sufereau cu toții, mai ales „odorul tatii“, sora mea Waltraut, pe care, întorcându-mă acum cu fața spre trecut, o văd drăguță, veselă până la absurd și aparent lipsită de nevoi interioare. Gropițele ei, de îndată ce zâmbea. Fără codițe, părul îi cădea acum ondulat până la umeri. Ce trebuia, ce putea să iasă din ea? Ea părea să fie doar de o tinerețe intactă. Chiar nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1899_a_3224]
-
apropierea cimitirelor și a prăvăliilor de monumente funerare. Până la poarta principală și invers era o circulație intensă: vizitatori și alte persoane care veneau și se duceau. Surorilor medicale le făcea plăcere să iasă la ora prânzului, singure sau în grupuri vesele, să se plimbe pe sub copaci. Ah, cum mai ciripeau! Imaginea mea, un bărbat tânăr cu o capră năbădăioasă, le făcea cel puțin să zâmbească. Câte îndemnuri, multe batjocoritoare, nu a trebuit să îndur! În țoalele mele de lucru, în drilul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1899_a_3224]
-
una din ele, pe care o chema Brigitte, și-a urmat dascălul în lagărul socialist și a făcut carieră în Berlinul de Est în calitate de coregrafă; dar încă de pe vremea mea începuse să-și rostească numele cu accent franțuzesc, ceea ce, fire veselă din Renania, nu i-a ridicat nici un fel de dificultăți. Dar cealaltă, care, chiar dacă se trăgea din Pomerania, era o făptură de o fermecătoare fragilitate care, cu picioarele ei lungi în ciorapi de culoare verde-otravă sau violet, a transformat Königsallee
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1899_a_3224]
-
zise brașovenești, legată în cercuri de fier, cu balamale mari și cu lemnul lustruit ca un emaliu, lucrat cu mozaic de flori galbene pe fond verde. Pe masa de mâncare oblă, pătrată, Lina așternuse peste macatul obișnuit o față de masă veselă cu bordură colorată și cești optimiste cu boboci de trandafir, cu ceainicul la fel, și zaharnița, cit și farfurioare multe pline cu prăjituri felurite. Cu mâini grase și urâte, Lina servea cu o îndemînare neasemuită. Ceaiul, zahărul, untul, prăjiturile, toate
Fecioarele despletite by Hortensia Papadat-Bengescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295608_a_296937]
-
Nory. - Da!. Dar e un fel de teamă curioasă în devotamentul Linei!. De ce să se teamă?. Am băgat bine de seamă. Are anume momente când zelul ei pare silnic și iobag. . . De ce iobăgie?. . . La Mehadia, când am cunoscut-o, era veselă și odihnită. Era singură!. Ciudat!. . . Tramvaiul, strigă Mini, cu o voce mică, das desperată; 15 fugea după cotitură. Consultă ceasul și se liniști; gerul parcă mai slăbise, un \est-mînt de ceață subțire ținea puțin de cald serei. Porniră pe străzi
Fecioarele despletite by Hortensia Papadat-Bengescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295608_a_296937]
-
șoarecii priii chiliuțe. . . Se deschid o mulțime de uși pe așa-zisul refectoriu al onorabilei pensiuni. Două mese lungi cu mușama și vase cu flori de hârtie, trase la perete; un pian ruinat; o sobă mare de fier și viață veselă și ieftină. Murim de foame și de urît", miorlăie leșinat Mika-Le lui Greg emoționat, care numaidecât pune unt pe pâine. Se mănâncă prost, ce e drept, dar vin băieții cu suplimente. Nu m-am trezit odată cu pictorul că-mi spune
Fecioarele despletite by Hortensia Papadat-Bengescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295608_a_296937]
-
superior. Poza firavă a femeiei în atitudinea admirației îi plăcea, cum și voluptatea aceea delicată, care crea în ființa ei necesitatea stăpânului. Greg umilea corporația stăpânitorilor. .. Poate că dacă nu ar fi plouat, lucrurile astea i-ar fi părut mai vesele, dar curgeau valuri repezi pe geamurile mari, cu zgomot de șuvoaie. - Nu sunt în stare să servească o cafea ca lumea, protestă Nory. 108 Pentru a merge la Elena Drăgănescu luară o trăsură. In drum "Nory descria casa și programul
Fecioarele despletite by Hortensia Papadat-Bengescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295608_a_296937]
-
a nemulțumirei ei pentru insuccesul ei artistic. - P. trebuia să slăruie pentru o bursă. Mika-Le dorea să meargă în Italia, o lămuri Nory asupra scenei. în schimb, cu oarecare glas și mișcare, Mika-Le întreținuse apoi direct cu P. o conversație, veselă probabil, nestânjenită de faptul că o înghesuia cam de-aproape, nici de vocabularul lui, îndeobște cunoscut. Probabil corpurile muchioase prezintă particularitatea de a nu da aceleași intercepții de contact cu cele pe care le-ar da cele curbe, căci Mika-Le
Fecioarele despletite by Hortensia Papadat-Bengescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295608_a_296937]
-
n-a înțeles bine." Eu nu l-am mai văzut de mult. . . A ajuns - cum zicea b;ne Elrnn - să se mire el singur: ,.Cine sunt? Ce fac? Unde mă duc?" Și Nory râse cu poftă, ca de ceva foarte vesel. - Și doamna Hallipa - acum e aici. . . acasă? întrebă Mini. - Bine faci tu că eziți! N-arp casă!... Dar n-a rămas ea ne drumuri. Femeia asta, cum zice Lina, merge progresând. Tot ea a dat-o gata pe Mika-Le, dar ce
Fecioarele despletite by Hortensia Papadat-Bengescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295608_a_296937]
-
le-a mai înfăptuit, despre nepoții lui, despre copiii lui care parcă l-au uitat și despre faptul că o să muncească până n-o mai putea doar să câștige un gram de pâine. Cu toate poveștile lui triste, era mereu vesel și prietenos. Vara era acum pe sfârșite. Matca iazului se mărise. Avea un kilometru în lățime. Digul era construit și pavat cu ciment. Se mai construise în centrul mătcii un cilindru masiv din beton pe care îl numeam „călugărul”. Pe
Dacă aş putea străbate timpul by Dorina Neculce () [Corola-publishinghouse/Imaginative/775_a_1498]
-
Sunt în casa părintească. “Doamne!”, mare îmi pare acum camera, un infinit cu ochii deschiși. Am chipul împuținat de timp, fața arsă de soare și pe ochi aceleași aripi. Aripile s-au născut în mine încă din copilărie. Aud glasuri vesele de copii. Sunt tovarășii mei de joacă. Voioșia lor mă cutremură. Tata îmi îndeasă în picioare sandalele noi: “Ca să nu mai suferi!” îmi șoptește și îmi mângâie obrazul cu multă căldură. Arunc, așa cum fac întotdeauna, sandalele peste gard, în tufa
Dacă aş putea străbate timpul by Dorina Neculce () [Corola-publishinghouse/Imaginative/775_a_1498]
-
Ha!ha!ha! să fii sănătos tun, îl mângâia Prințesa care se familiarizase de-a binele cu ei. Dacă vreți voi așa, așa să fie, se consola Sebi. Va trebui să-ți fac rost de un pian. — Da!sare Prințesa veselă și-l îmbrățișează pe Eusebiu. — Știu o doamnă în vârstă care are un pian în bună stare și care vrea să-l vândă. De doamna Stănculescu este vorba?întreabă Zina. — Da ea. — Să mergem, să-l vedem, dacă nu l-
Pe aripa hazardului by Victoria D. Popa () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91847_a_92975]
-
depărtânduse, „fată cu cu gropițe în obraji” își spune în gând. — Ai răbdare, Cezar! Ciau! îi face ea cu mâna. Această întâlnire adusese o schimbare în firea ei. Abia aștepta să se destăinuie cuiva. Zina a văzut-o că era veselă și făcea vocalizele cu atâta pasiune ceea ce nu se întâmplase până acum. — Ești tare fericită azi. Ce s-a întâmplat?e curioasă Zina. — Vino, să nu ne-audă tata Sebi. S-au retras în bucătărie. — Mama Zina, te rog să
Pe aripa hazardului by Victoria D. Popa () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91847_a_92975]
-
crezut. Ne-am fixat programul unul după altul ca să nu-l deranjez de la învățat. Deci v-ați împăcat. — Ne-am ciondănit și ne vom mai ciondăni,dar neam împăcat și sunt foarte, foarte bucuroasă, aaa, aaa, aaaa, începe vocalizele foarte veselă. — Bată-te norocu’ să te bată, Prințeso, o lasă Zina să facă vocalizele și pleacă la treburile ei. Când s-a întâlnit cu prietena ei Dana i-a povestit și mai amănunțit. — ....pornisem să mă iau la harță cu el
Pe aripa hazardului by Victoria D. Popa () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91847_a_92975]
-
necaz. Meritam, că nu trebuia să mă port așa cu o fată care suferise atât de mult. — N-aveai de unde să știi. — Teofana, sunt impresionat de ce mi-ai spus, dar trebuie să le lași toate în urmă. Să fii fata veselă cum te știu, dură, că pe tine te prinde această însușire. — Ca țigăncile din șatră, schițează un zâmbet Teofana. — Exact. Așa te vreau. Să zâmbești, să râzi, îi sărută ochii umeziți de lacrimi. Știi cât de benefică e pentru mine
Pe aripa hazardului by Victoria D. Popa () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91847_a_92975]
-
spus. — Frumoasa mea, prințesa mea, talentata mea... — Piranda ta... — Piranda mea, țiganca mea, o mângâie în continuare sărutându-i mâinile, izbucnind în râs amândoi. Mai senină de cum venise, s-au mai plimbat prin parc, având alte subiecte de discuție, mai vesele, după care s-au îndreptat spre casă. Cezar nu-și mai putea lua gândul de la ce-i povestise Teofana. Trebuia să se pregătească pentru orele de a doua zi de la liceu, însă cu greu s-a putut concentra. A doua
Pe aripa hazardului by Victoria D. Popa () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91847_a_92975]
-
ultima duminică din luna iulie pe banca noastră din parc. Până atunci rupem legătura definitiv pentru a nu ne influența reciproc în deciziile ce le vom lua privind cursul vieții noastre. Se îmbrățișează, aleargă ținându-se de mână, se sărută veseli, triști, cu lacrimi în ochi luânduși rămas bun. — Drum bun, Cezar! Să ai succes, să-i dai gata pe africani și să te-ntorci sănătos! — Rămâi cu bine Teofana, Prințeso! Să-ți surâdă viitorul și publicul să te iubească. Ți-
Pe aripa hazardului by Victoria D. Popa () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91847_a_92975]
-
a te cere?” Socrul și ginerele: „Bine și dacă nu o să vă înțelegeți?îl întreabă socrul pe ginere. Tată socrule, sunt băiat cinstit. Eu am luat-o, eu ți-o aduc înapoi.” Toți râd cu lacrimi. Ce copii frumoși și veseli sunteți! Ne-ați făcut călătoria plăcută, spune doamna în vârstă care stătea pe locul de lângă ușă. — Mulțumim de compliment, doamnă, dar nu mai suntem copii. Am crescut mari, suntem oameni în toată firea. — Așa e domnule, însă eu vă văd
Pe aripa hazardului by Victoria D. Popa () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91847_a_92975]
-
Poate sunteți îndrăgostiți și nu vreți să arătați. — Dar de unde. Ne înțelegem bine, atât. — El este foarte politicos și pupăcios. — Așa este el. Să-l auzi, când începe cu poantele, cu bancurile, leșni de râs. — Și mie îmi plac domnii veseli. Poate găsesc și eu unul pe aici, râd amândouă. Când a venit Alexandru s-o ia pe Teofana, a mers și colega ei de cameră, Adriana, că așa o chema, dar el nu s-a sfiit să-i spună ce
Pe aripa hazardului by Victoria D. Popa () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91847_a_92975]
-
ai călătorit? — Foarte bine. Ai avut timp frumos? — Foarte frumos. Soare, cald, marea liniștită. — Se vede că te-ai bronzat frumos. Teofana le-a înmânat cadourile aduse de la mare sărutându-i cu dragoste. — Nu ne-a uitat fata noastră, era vesel Sebi, admirându-și cadoul și sărutând-o pe Teofana. — Ce eșarfă frumoasă mi-ai adus! Vino să te pup, fata mea dragă, o sărută Zina de mai multe ori. M-a întrebat directorul tău dacă ai sosit de la mare. — Păi
Pe aripa hazardului by Victoria D. Popa () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91847_a_92975]
-
Să nu mă duc la întâlnire? Aș fi o lașă. Nu? Asta nu fac! Mai bine îl dezamăgesc, decât să fiu o lasă. „Țâfnosul” meu! Dacă stau să mă gândesc îmi lipsește atât de mult dragostea lui Cezar copilăroasă,mai veselă,mai hazlie. Cât de dor îmi este de zilele în care mă hârjoneam cu el. Când se va întoarce, vom mai avea asemenea zile? Dragostea lui Alexandru mă arde. Pe Cezar îl cunosc mai bine, că am fost mai mult
Pe aripa hazardului by Victoria D. Popa () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91847_a_92975]
-
Teofana, gata, gata să-i zică „surioară”, dar se oprește la timp. — Cum nu? Tată servește-ne și pe noi femeile cu un pahar de vin — Din care vreți? Te lăsăm s-alegi ca responsabil al cramei. Atmosfera devine mai veselă. Teofana se bucură văzându-l și pe Alexandru antrenându-se în discuții și chiar în glume. — Domnu’ Alexandru nu vreți să facem o plimbare prin orașul nostru? — Nu, tata Sebi, că el a condus de dimineață atâta drum și este
Pe aripa hazardului by Victoria D. Popa () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91847_a_92975]