9,442 matches
-
fel încăt să nu afle nimeni, nici măcar cei de la ambasadă, deși aceștia probabil nu se sinchiseau de povești de felul acesta, făceau urât doar la cele care amenințau granițele țării sau securitatea națională, or ea nu-i cerea iubitului ei ficțiune decât s-o lase să-și așeze capul pe umerii lui, să-și lase lacrimile în voie, să plângă până se satură, îi era atât de dor de el, avea nevoie să-l audă, să-l vadă, să-l atingă
by Ana Luduşan [Corola-publishinghouse/Imaginative/1103_a_2611]
-
avea nevoie să-l audă, să-l vadă, să-l atingă, să respire aerul din jurul lui... dar... el "nu-și aparținea". Își imaginase chiar o vacanță cu el, la mare, o fascina marea în aceiași măsură în care o fascinau ficțiunile, dar el fusese mereu ocupat așa că ea amânase, tot amânase, până când începuse să urască marea. Pentru că nu au putut merge la mare vorbeau la telefon, în niciun caz pe mobil, fiindcă ura acest mod de a lăsă lumea să-ți
by Ana Luduşan [Corola-publishinghouse/Imaginative/1103_a_2611]
-
bărbat făcea dragoste cu "femeia vieții lui" în timp ce perfecta o afacere prin telefonul mobil. O zguduise în așa măsură acea scenă încât a jurat că ea nu va vorbi în viața ei decât la telefoanele fixe, iar cu iubitul ei ficțiune vorbea doar la telefonul de la birou. Acolo nu avea de ce să se teamă că îl va surprinde în situații intime, dar trebuie să știți că Zinzin se hotărâse să respecte intimitatea iubitului ei, accepta, desigur cu strângere de inimă, ca
by Ana Luduşan [Corola-publishinghouse/Imaginative/1103_a_2611]
-
ea aducea vorba despre astfel de lucruri, se uita cumva cu reproș la ea spunându-i: "Cu o astfel de agendă"?, dar nu era deloc convingător, un al șaptelea simț îi spunea că această agendă era un pretext, iubitul ei ficțiune fusese fascinat, e adevărat, de apariția ei neașteptată, de prospețimea cuvintelor, de felul grațios în care îl desenase, de pasiunea ei, neobișnuită la femeile din contemporaneitate, dar mai ales de felul generos în care îi descrisese relația lor, nicio obligație
by Ana Luduşan [Corola-publishinghouse/Imaginative/1103_a_2611]
-
că ea este prea bătrână, că venise din fundul lumii, nimeni nu o cunoștea, nu scria despre ea în ziare, nu era deputată în parlamentul țării, nici vedetă de cinema, nici măcar ministră de justiție. Ca să scape de Zinzin, iubitul ei ficțiune și-a construit o strategie. Promitea că vine la întâlnire și nu mai venea. Mereu interveneau probleme de-ale ambasadei. Putea ea să lupte cu o ambasadă, și mai ales cu una din centrul universului? Promitea că o s-o sune
by Ana Luduşan [Corola-publishinghouse/Imaginative/1103_a_2611]
-
familie să facă semne în urma ei. Era din ce în ce mai tristă, se subția văzând cu ochii, rămăsese cât o pasare, dintr-o femeie zdravănă de-ți era mai mare dragul să te uiți la ea, îi intrase în cap că iubitul ei ficțiune o place doar dacă are greutate standard. Acest lucru l-a dedus din faptul că ea l-a înzestrat cu însușiri speciale. Iubitul ei ficțiune trebuia să fie cel mai interesant bărbat din univers, altfel de ce și-ar pierde vremea
by Ana Luduşan [Corola-publishinghouse/Imaginative/1103_a_2611]
-
mai mare dragul să te uiți la ea, îi intrase în cap că iubitul ei ficțiune o place doar dacă are greutate standard. Acest lucru l-a dedus din faptul că ea l-a înzestrat cu însușiri speciale. Iubitul ei ficțiune trebuia să fie cel mai interesant bărbat din univers, altfel de ce și-ar pierde vremea cu el?! Nu mai era o adolescentă să viseze toată ziua la cai verzi pe pereți, fusese întodeauna o femeie rațională, poate chiar prea rațională
by Ana Luduşan [Corola-publishinghouse/Imaginative/1103_a_2611]
-
univers, altfel de ce și-ar pierde vremea cu el?! Nu mai era o adolescentă să viseze toată ziua la cai verzi pe pereți, fusese întodeauna o femeie rațională, poate chiar prea rațională, chiar seacă pentru gustul bărbaților. Chiar iubitul ei ficțiune îi reproșase într-o zi că: "are un aer prea sever", se uitase la el nedumerită, nu înțelegea la ce se referă, ea era numai lumină în prezența lui, cine știe, poate el pătrunsese în viața ei reală, acolo, da
by Ana Luduşan [Corola-publishinghouse/Imaginative/1103_a_2611]
-
de cele mai multe ori graba cu care făceau dragoste, din cauza agendei lui, o transforma în păpușă gonflabilă, în acele momente simțea cum se rupe ceva în ea, ceva îngrozitor de profund, simțea greșeala de a-și fi creat un astfel de iubit ficțiune, dar nu mai era drum de întoarcere, iubitul ei ficțiune îi intrase în toate fibrele, îi devasta zilele, îi pârjolea nopțile, devenise umbra ei. Ca să scape cumva de el se așezase lângă telefon, aștepta să o sune ca să-i poată
by Ana Luduşan [Corola-publishinghouse/Imaginative/1103_a_2611]
-
lui, o transforma în păpușă gonflabilă, în acele momente simțea cum se rupe ceva în ea, ceva îngrozitor de profund, simțea greșeala de a-și fi creat un astfel de iubit ficțiune, dar nu mai era drum de întoarcere, iubitul ei ficțiune îi intrase în toate fibrele, îi devasta zilele, îi pârjolea nopțile, devenise umbra ei. Ca să scape cumva de el se așezase lângă telefon, aștepta să o sune ca să-i poată spune una de la obraz, nimeni nu o putea desprinde de
by Ana Luduşan [Corola-publishinghouse/Imaginative/1103_a_2611]
-
cei din casă îi improvizaseră un pat dintr-un fotoliu, de mâncat nu mai mânca de mult, din când în când puteau să-i umezească buzele arse de febră cu un tifon îmbibat în apă, aștepta telefonul de la iubitul ei ficțiune, telefon care nu mai venea, deși ea își pregătise cel mai bun răspuns formulat de-a lungul vieții, obosită de așteptare, la scuzele lui lamentabile, o să-i spună verde în față: "Trebuia să observi că sunt doar îndrăgostită, nu și
by Ana Luduşan [Corola-publishinghouse/Imaginative/1103_a_2611]
-
și o vreme îl urmăresc. Unde am mai văzut expresia asta? Peste tot la mine în țară. Năvălesc chipuri, amintiri, dureri cu strășnicie ascunse. (există momente când nu creezi tu personajele, ci ele te crează pe tine, autorul care scrie ficțiuni intră în pielea fiecărui personaj, el sau sufletul lor intră în creierul autorului și de acolo îi dictează ce trebuie să aștearnă pe hârtie)... închid ochii, alunec în vis de parcă aș păși printr-o poartă. Sandei se uită de departe
by Ana Luduşan [Corola-publishinghouse/Imaginative/1103_a_2611]
-
și fără criterii, vom descoperi că ea le are pe amândouă. Înăuntrul modelelor sale culturale, multiple. Aborigenul din fața mea și-a terminat spectacolul. Parcă am visat, deși în mintea mea se preumblă lecturi, convorbiri cu prietenii, meditații, adică o mare ficțiune declanșată de spațiul australian. Mă îndrept spre colecția de obiecte totemice, ele îmi amintesc de grupul statuar din Muzeul de la Sighet dedicat închisorilor comuniste. Trec prin expoziția de pictură aborigenă. Desene dense, complicate, fiecare tablou înfățișează o poveste, culori de
by Ana Luduşan [Corola-publishinghouse/Imaginative/1103_a_2611]
-
fabuloasă, trăiam în cerc, în covata dintre două dealuri, nu au trecut nici cinzeci de ani de atunci, și eu, născută la lumina lămpii cu petrol, comunici prin internet, mă plimb prin realități virtuale cum se plimbau bunicii prin povești, ficțiuni și acelea, și acestea, numai că saltul e uriaș, ființa se rupe sub efortul schimbării, durerea e uneori insuportabilă, nostalgia după lumea stabilă, certă, chiar conservatoare a comunității lămpii cu gaz și nevoia de a cuceri și stăpâni Universul, de
by Ana Luduşan [Corola-publishinghouse/Imaginative/1103_a_2611]
-
cu un fel de artă, exemplară profesional, fără loc de muncă și fără rost, dezamăgită până în măduva oaselor dar constant bună, fundamental bună, având o viață interioară complet paralelă cu viața ei de zi cu zi, trăiește în propria ei ficțiune cu voluptatea sinucigașului, avortată de tranziție, de o societate care nu are nevoie de profesioniști ci de lichele, exclusă din cercetare și din viața universitară fiindcă a îndrăznit să aibă mereu propriile ei idei, nu s-a înrolat în nicio
by Ana Luduşan [Corola-publishinghouse/Imaginative/1103_a_2611]
-
face, în realitate, așa ceva. Deja pe mine mă plictisesc. Deci nimic nu e real. Ceea ce se întâmplă nu se întâmplă real. Se întâmplă după ceva real. Eu știu, se inspiră după ceva chestiile astea. Nu pot să zic că sunt ficțiuni, cum sunt SF-urile. Deci se inspiră după ceva, dar nu e realitate. Deci se vede... cum să spun eu... nici un anchetator, care are atâta experiență, n-ar putea să găsească atât de repede un criminal. Și, mai ales, când
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2286_a_3611]
-
femeile cunoscute se amestecau într-o singură imagine, într-un singur sex, într-o singură suflare și parcă tot orașul se topea...” Cum ai putut să mă-nșeli, dobitocule? dă drumul în sfârșit la întrebare. - Măi fato, e literatură, e ficțiune... sunt chestii inventate... Un scriitor nu trebuie să trăiască tot ce scrie... Un scriitor poate scrie despre Japonia fără s-o vadă... - N-aveam nimic împotrivă dacă scriai despre Japonia! Cât vrei! Cât încape, și insulele Feroe pe deasupra. Dar tu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1987_a_3312]
-
s-o exaspereze și mai mult. Bănuia probabil că descoperise căutările ei prin hârtii și că încerca s-o înșele. În zadar a notat el într-o zi în jurnal: Am mințit în tot ce-am scris până acum. Pură ficțiune. De fapt, n-am intenția să fac nimic". Și-a dat seama nu numai că nu l-a crezut, dar că-l ura și mai mult: devenise periculos. Între timp, continuau telefoanele, lătrăturile la telefon, urmăririle. Într-una din zile
Viața pe un peron by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295606_a_296935]
-
ca mine va influența prea puțin vremurile; filozofii au ajuns ca nerozii, nu-i mai ascultă nimeni... Ar mai fi Doctorul, dar acesta este un criminal, Actorul - un alcoolic - și Romancierul, un alt împătimit după putere: un Magistrat în planul ficțiunii; crede că viața este ca în cărțile lui. ROMANCIERUL. Filozoful a început să țină discursuri! Bate câmpii prin cafenele! Nu-i mai convine Regatul! Poporul din care se trage! „Republica” din Regat - Stațiunea! Un zăbăuc! Vorbește de elită! Elitele se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2239_a_3564]
-
legi secrete sau, în propulsie fantastică, se dilată și unde visul își ia tărâmurile în stăpânire. Meșter în a cumpăni cuvântul, scenaristul (sau, dacă vreți, adaptatorul) își învestește arta în felul cum păstrează balansul, un fin balans, între real și ficțiune. Dacă mai are și șart... Iar Paiu are, ce mai încoace-ncolo! Băsmuirile pe care le-a ales și le-a pus în tolbă, croindu-le este miza cărții pe care o scoate acum câte o "versiune scenică" (Cum de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1483_a_2781]
-
fals, ca mistificare a unei mistificări, echivalează cu un adevăr la puterea a doua. A continuat să-mi expună teoriile sale, conform cărora autorul fiecărei cărți este un personaj fictiv, pe care autorul îl inventează pentru a-l face autorul ficțiunilor sale. Cred că împărtășesc multe din afirmațiile sale, dar m-am ferit să-l las să înțeleagă asta. Spune că se interesează de mine mai ales din două motive: primul, pentru că sunt un autor falsificabil; al doilea, pentru că își închipuie
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1925_a_3250]
-
al doilea, pentru că își închipuie că am însușirile necesare pentru a fi un mare falsificator, pentru a crea lucrări apocrife perfecte. În viziunea lui, aș putea fi încarnarea autorului ideal, adică a autorului care se dizolvă în norul gros de ficțiuni care acoperă lumea. Și cum, pentru el, artificiul este adevărata substanță a întregului, autorul care ar imagina un sistem de artificii perfect ar reuși să se identifice cu întregul. Mă gândesc mereu la discuția mea de ieri cu acel Marana
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1925_a_3250]
-
scrierii: din nespus, din ceea ce lumea nu a spus încă despre sine și nu are încă vorbele cu care să le spună. El, în schimb, voia să-i demonstreze că în spatele paginii scrise e neantul; lumea există numai ca artificiu, ficțiune, neînțelegere, minciună. Dacă asta ar fi fost tot, noi am fi putut să-i punem la dispoziție mijloacele pentru a demonstra ceea ce dorea; spun noi, colegi din diferite țări și regimuri, dat fiind că eram numeroși cei care-i ofeream
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1925_a_3250]
-
născuți de mame purtătoare... Luați apoi și crescuți de infirmiere, supravegheați de medici, de tutori. Rasa albă e În pericol, a considerat cineva; e bine să existe un depozit pur. O nebunie... Călătorul acela a zis că acțiunea a Început...“ „Ficțiune, ar ieși un film...“, a zis, neutru, Thomas. „Probabil“, a zis anticarul. Thomas nu crezuse nici o iotă din povestea cu arienii. Se smintise Berg sau numai se juca probînd credibilitatea unei ficțiuni; adevărurile și plăsmuirile, oriunde te uitai, erau tot
După Sodoma by Alexandru Ecovoiu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/869_a_1561]
-
Călătorul acela a zis că acțiunea a Început...“ „Ficțiune, ar ieși un film...“, a zis, neutru, Thomas. „Probabil“, a zis anticarul. Thomas nu crezuse nici o iotă din povestea cu arienii. Se smintise Berg sau numai se juca probînd credibilitatea unei ficțiuni; adevărurile și plăsmuirile, oriunde te uitai, erau tot mai mult suprapuse, confundate, inversate. Nu avea decît să scrie o proză anticarul. Dar posibilitatea ca unii dintre copii să ajungă, pînă la urmă, să fie disecați, tranșați exista; inima Într-un
După Sodoma by Alexandru Ecovoiu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/869_a_1561]