8,226 matches
-
a enervat. M-a făcut tocilar. Din clipa aceea am devenit nostalgic. Au Început să-mi placă literatura, geniile inexplicabile, toamna. Toamna mi se părea adecvată nemuririi. În ea cad frunzele moarte. Păsărelele Își ascund ciocul la subsuoară. Plouă subțire. Miroase a fum, a tristețe, a murături. Din pricina pătlăgelelor roșii imature, pe care le asociam cumva insucceselor erotice și trigonometrice, m-am gîndit din nou la sinucidere. Deși fata cu părul castaniu Încă nu mă părăsise. Nu la o sinucidere neapărat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1995_a_3320]
-
se rupe nimic, sînt nemuritori. Ceea ce-mi provoacă iar acea nostalgie hidrică incurabilă de la ora patru dimineața, Mar azul, fiindcă e duminică de cîteva zile, ca un blues, nostalgie după serile de altădată, separate atît de net de real, mirosind a mere, după toate (b)locurile pe care nu le-am văzut, după iluziile pe care le-am avut sau nu le-am avut, după cărțile pe care Încă nu le-am scris, cu atîtea ciorne-n cap, iar timpul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1995_a_3320]
-
comparat recent cu Marlon Brando În pofida ori poate tocmai din pricina permanentei lui stări de uimire, de nemuritor, de strabism, este incomparabil. Ca Andreea Marin și spre deosebire de Julia Roberts, comparată la fel de recent cu Audrey Hepburn. Îți vine să te călugărești, să miroși petunii, să privești cerul. Și Audrey are un Oscar, primit pentru Vacanță la Roma unde nu s-a luptat ca Crowe, dar s-a plimbat cu Gregory Peck pe scuter cu roată de rezervă. Această actriță de o eleganță și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1995_a_3320]
-
mucilaginos, poate fi zdrobit Într-un pumn. N-a fost numai o senzație, ieri, În metrou, ne-am mutat Într-adevăr În America de Sud. A secolului trecut. Așadar, chiar lîngă celebrul Ceas din Piața Universității din Bogotá, să zicem, patru justițiari mirosind a fitil, gaz, picioare nespălate și excremente cinstite, obținute prin muncă, au Înconjurat două femei, mamă și fiică, călduros denunțate de-un om onest, că ar deține valută. Alți cetățeni onești, isterici, iubitori de adevăr, se Înghesuie și zbiară În jurul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1995_a_3320]
-
fost În război, greu? Greu, confirmă eroul, „că se trăgea din toate părțile, nici nu știai de cin’ să te ferești”. Pentru comparație și Întristare a se studia documentarul menționat, secvențele unde vorbesc foștii combatanți ruși și nemți. Cuvinte torsionate, mirosind a schije, Încă fierbinți, despre sacrificiu, curaj, luptă, flăcările războiului aprinzîndu-li-se din nou În ochi cu fiece amintire, după o jumătate de secol. La noi, vorba lui tataie, era greu, nu știai de cine să te ferești. Tot prilej de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1995_a_3320]
-
de oră Înainte de Începerea spectacolului -, fiindcă dacă nu se strîng minimum zece persoane, nu va rula filmul. Am așteptat cu sufletul la gură, am numărat persoane, pînă la urmă ne-am adunat fix zece și ne-am răspîndit prin sala mirosind plăcut a lucruri de prisos fiziologic și animale pe cale de apariție și s-a stins lumina. Odată cu cea mai mică speranță de a găsi fie și cel mai mic element comun Între acei angry young men presupuși de titlu și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1995_a_3320]
-
căruia i se smulg cîteva pagini Înfiorătoare din ultimul său roman serial SF de revistă. Personajele sînt Urm, Rogv, Lacar, Nata și Petrică. „Petrică privește Cosmosul.” Ei se află În drum cu toții spre Solgana, planeta vieții veșnice. Între timp, „Lacar miroase flori de lămîiță” care cresc abundent, prin toată navă spațială, și apare o dorință: „Aș vrea o banană, se pisicește Petrică. Atunci femeia Îi Întinde o tabletă gălbuie cu miros de banană”. Petrică Încetează să se mai pisicească și e
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1995_a_3320]
-
programul PSM-lui fiind emanat din nevoile maselor de muncitori și țărani”. Încă o emanație a nevoilor maselor și rămînem definitiv fără nule. Așa cum vine spre sfîrșitul altei reviste, Democrația, un inginer agronom mîhnit din comuna Ciupa, vine direct de la cîmp, „mirosind a lan de grîu” și zice că „În România s-a terminat de mult cu secerile, grîul se strînge cu combinele, deci recoltăm”. Că vine Paștele. Și, cu toate că de la o vreme plouă cu evangheliști peste țară, exceptînd unele inundații locale
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1995_a_3320]
-
numele Lui nu apare, se află sigur pe lista de invitați, la pîndă) este mînăstirea Horezu, unde nu s-a mai căsătorit nimeni cu excepția lui Brâncoveanu. Fără să-și piardă capul ca-n tragedia domnitorului, printre copaci stăteau elegante domnișoare mirosind discret a parfum marca miresei și amintind astfel de filmul Parfum de femeie, 1992, În regia lui Martin Brest, unde Al Pacino e orb ca Borges, că tot am pomenit de acest scriitor atît de steril prin comparație cu scriitoarele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1995_a_3320]
-
se sinucide și, după călătoria ce s-a dorit - și ea - inițiatică și a ieșit o aiureală pustiitoare cu orbi sîcÎitori conducînd, de exemplu, un Ferrari roșu În mare viteză pe străzi Înguste, În pantă, În numele trandafirului, că și ăsta miroase, uneori a femeie, nevăzătorul se reîntoarce nu numai acasă ci și la viață, grație tînărului (Chris O’Donnell), care-i ia pistolul. Și pe care colonelu-l ajută cînd se află pe punctul de-a fi exmatriculat (pe nedrept), adică atunci
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1995_a_3320]
-
i se taie capul pe platou și tremură inutil precum Mihaela Rădulescu În orgasm), În regia magistrală a lui Michael Goldenberg, film pe care nu l-am văzut. Dar am văzut parcă aievea-n fața ochilor, cum spuneam, elegante domnișoare mirosind cuantificat a parfum de femeie care protejau invitații de ploaie cu ajutorul umbreluțelor. Invitații de ploaie sînt Înșirați de prozatoarea articolului În ordine ierarhică, după ce se face precizarea că domnișoarele miroseau discret deoarece majoritatea elementelor au stat sub semnul olfacției la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1995_a_3320]
-
văzut parcă aievea-n fața ochilor, cum spuneam, elegante domnișoare mirosind cuantificat a parfum de femeie care protejau invitații de ploaie cu ajutorul umbreluțelor. Invitații de ploaie sînt Înșirați de prozatoarea articolului În ordine ierarhică, după ce se face precizarea că domnișoarele miroseau discret deoarece majoritatea elementelor au stat sub semnul olfacției la nunta ca-n povești, plus cel al eleganței: nuntași eleganți, un discret cvartet de muzică clasică, un superb și discret cor de studenți la teologie ce au creat Împreună cu harpa
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1995_a_3320]
-
răvășiți din naștere. Practic, violența filmată-n exces se autoanihilează, o tot spun degeaba, aproape ca-n Platoon, iar minima, necesara participare sau atît de dorita volatilizare din sala de obicei infectă de cinema unde oamenii au plăcutul obicei să miroasă vara este Înlocuită de privirea detașată cu care nu mai faci decît cel mult să numeri, dacă poți, cartușele ce scot nouri de praf și bulion din tinerele bestii americane. Și, ca să-ți Închidă pliscul, la un moment dat Robocop
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1995_a_3320]
-
m-am dus la un concert de jazz anul trecut, piruetînd printre automobilele de lux ale unor oameni ce nu se duceau la concert. Mi-am lipit guma de mestecat pe parbrizul unui Audi A6 din care cobora o doamnă. Mirosea a colonie. „Se mințea cu turbare, dincolo de orice imaginație, dincolo de ridicol și absurd. Toată lumea Învățase să mintă. CÎștiga cel care mințea cu mai multă nerușinare. Curînd nu mai fu nici urmă de adevăr În oraș.” L-am văzut pe autorul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1995_a_3320]
-
teritoriu nu se cînta decît hip-hop, femeile se demodau rapid, cît despre regat nu merită să pomenim decît faptul că oamenii erau Îmbrăcați În piei de oaie și mîncau cu mîna, ca pe vremuri. Ceea ce creează senzația că templele grecești miroseau a coriandru și a oaie. Nobilii scutiți de armată Înfulecau Într-un spațiu pictural hălci suspecte picurîndu-și zemurile, cu degetele rășchirate, unghiile negre și buze groase, lipicioase, de Îndrăgostiți. E drept, existau și măslini În țară, dar deocamdată nimănui nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1995_a_3320]
-
și-am vărsat după aia trei zile dîrdîind sub pături cu blonda pe care-abia o cucerisem părăsindu-mă dezgustată de tîrÎtul meu aproape neîntrerupt spre WC, pe urmă m-am mai destins, stăteam cazați la o babă cu drosofile unde mirosea Înfiorător a bătrîni pe moarte și făceam duș turnînd pe noi apa de ploaie strînsă Într-un butoi agățat de-o țeavă, numai că nu ploua, isterizam liceence În minijupe cu Cohen și Bach În re minor, beam șampanie din
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1995_a_3320]
-
am dus, cu două flaconașe de sînge al Mașei ținute cu căpăcelu-n sus ca să nu se răstoarne, cu tramvaiul beat la Urgență, doar acolo mai funcționa laboratorul În asemenea zile, erau analize vitale pentru a exclude un cancer, În tramvai mirosea a țuică, cîrnați și-a transpirație de sărbătoare și mai era un singur călător, cu urechile căciulii plutind În aerul rece ce intra printr-un geam spart, cînta domol, era puțin plecat, și eu mă rugam la 2000 de volți
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1995_a_3320]
-
te inundă nostalgia, de-ți vine să pui mîna pe bîtă. Aia cu sistem de ochire de la 1907. Ce harnică era ea, securitatea, pe vremuri. Ca o furnică. Și noi eram ocrotiți prin lege de tot, acum ofițerii nu mai miros urît, au subsuori Nivea și se ocupă de americani, de alții, trăim În miezul unui ev aprins, par flăcările unui jaf de proporții cosmice, ne-au uitat. SÎntem liberi să plecăm În străinătate. Mai plecăm, ne mai Întoarcem, dar nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1995_a_3320]
-
asemenea condiții, astfel Încît propun să mergem la restaurant. E plin, bolnavii rîd, bem un Martini, și privim prin podeaua de sticlă piscina de dedesubt. În cele din urmă părăsim clădirea aceea de basm pentru canceroși, și pornim spre oraș mirosind a Martini și asistente. Primăria, una dintre cele mai vechi din Belgia, construită Între 1376 și 1420, le-a luat 24 de ani ca s-o șlefuiască, are o spectaculoasă Sală Gotică, unde a avut loc prima reuniune a Statelor
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1995_a_3320]
-
Singurul oraș din Belgia unde am găsit o toaletă publică În aer liber. O cutie gri de metal, introduci zece franci Într-o fantă cochetă și ușa se deschide automat, intri, ușa se Închide tot automat, Înăuntru e cald, luminos, miroase a deodorant, se aude o muzică plăcută, Rondo pentru flaut și orchestră, Îți atingi scopul, apa prinde să curgă singură iar ușa nu se mai deschide, mai Întîi zîmbești, apoi te cuprinde o ușoară Îngrijorare, ai apăsat pe tot ce
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1995_a_3320]
-
zile, într-un compartiment clasa I, cu două surori de caritate și cu Harold, plecam spre Calcutta, unde am fost internat direct în spitalul de medicină tropicală. ...M-am deșteptat într-o dimineață și am privit surprins încăperea aceea aibă ― mirosind a zahăr ars și a amoniac ― și pe doamna care citea confortabil într-un jeț aproape de fereastră. Câteva minute am ascultat șuierul ventilatorului, încercînd să aflu cine îmi vorbise mie, chiar atunci, de Lord Jim al lui Joseph Conrad. Îl
Maitreyi și alte proze by Mircea Eliade [Corola-publishinghouse/Imaginative/295580_a_296909]
-
-mi împrumute o pijama. De atâta vreme dorm cu pijamale străine. Și mă pomenesc dormind în patul ei. Zău că viața aceasta este o minune! ― Tu ești băiatul meu scump! mă mângâie ea. Sunt insensibil. Parcă mi-ar fi spus: miroși a apă de colonie. Tot atât de nesemnificativ mi se pare. Dar, cum am ajuns un laș în ultima vreme, de când mi-e foame, nu zic nimic, ci o mângâi și eu: "Obraznico, obraznico!" îi spun, și aceasta o încîntă nespus. Pleacă
Maitreyi și alte proze by Mircea Eliade [Corola-publishinghouse/Imaginative/295580_a_296909]
-
o altă variantă a spectacolului vostru cu libertatea care se poate cuceri chiar la Buchenwald. E drept, o variantă mai puțin spectaculară. Își opri o clipă ochii asupra Mariei, care rămăsese cu buchetul de violete în mână, neîndrăznind să-l miroasă. - O să mai vin pe la voi, reluă Marina, și o să stăm de vorbă. Acuma trebuie să mă duc, căci sunt așteptată. Am trecut să vă spun doar că fetița noastră râde și se joacă, și ar vrea să-i facem un
Maitreyi și alte proze by Mircea Eliade [Corola-publishinghouse/Imaginative/295580_a_296909]
-
grijă, pe buze, pe față, pe frunte. Dar acum să vă odihniți, că au început să se aprindă stelele și curând după miezul nopții trebuie s-o pornim din nou... Erau, ca de obicei, ascunși în porumbiște, cu pulberea amăruie, mirosind a fum, deasupra lor, vorbind în șoaptă și îndrăznind să ridice glasul numai când îi asurzea larma greierilor. - Este extraordinar cum au rezistat, atâtea zile, interveni din nou Laura. Și este de neînchipuit cum au izbutit să se strecoare printre
Maitreyi și alte proze by Mircea Eliade [Corola-publishinghouse/Imaginative/295580_a_296909]
-
niște apă. Dar era deja curată. Am mai dat cu peria pe lateral. Am descărcat armele și le-am băgat dedesubt, Însă am păstrat pistolul l-am lăsat la centură. Jos era un aer cît se poate de proaspăt, nu mirosea. Un pic de apă intrase pe la tribord și udase unu’ din paturi, dar asta era tot. Așa c-am Închis toate hublourile. Nu exista vameș În lumea asta care să poată simți miros de chinez acolo. Am văzut actele În
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2087_a_3412]