8,653 matches
-
-și dea prea mult silință, Te fă că crezi orice el o să-ți zică. Ajută-l însuți tu, ca să te mință: Destul folos, dacă măcar nu-ți strică. DONEC ERIS FELIX... Ovidius, Tristia, I, 9, 5 - 6. Până vei fi fericit număra-vei amici o mulțime, Cum se vor întuneca vremile - singur rămîi! {EminescuOpIV 383} DE PE OCHI RIDICI... De pe ochi ridici închisă Languroasa, lungă geană, Rai de fericiri promise Și de tainică dojană. Și-ți pui degetul pe gură, Sfătuiești și
Opere 04 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295583_a_296912]
-
pănura grea în arșiță, par ca și haina Cea de câmp în timp vicolos, ori ca baia în Tibru Iarna, ori ca un foc pe vatră-n luna lui August. Deci din Roma se cade, soarta fiind cu priință, Să fericești depărtatele Samos, Chio și Rhodos. Ia dar mulțumitor în mâni fericitele ore Cari un zeu ți le dă: n-amîna cele bune pe alt an Și te vei ști trăind fericit oriunde în lume. {EminescuOpIV 403} Grijile noastre fug de cuvinte
Opere 04 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295583_a_296912]
-
și mult privesc, Inima în mine crește [De un dor supra-ceresc. ] Tremură talia dulce Strâns de brațul meu cuprinsă, Ea se apără, -mi cuprinde Gâtul - mă sărută, râde. Și nimica nu mai zice. E atât de fericită - Sunt atât de fericit! Luna trece liniștită. 27. CA FLACĂRA DE VÎNT ÎMFLATĂ (cca 1872) Ca flacăra de vânt îmflată Cu limbi de aur părul tău; Aripa ta e constelată Și în colori de curcubău; Și-albastra haină ce-mmuiată Cuprinde corpul svelt al tău
Opere 04 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295583_a_296912]
-
să-l strigăm, mamaie, că Didița nici nu poate să-i zică așa... O să-i spunem....o să-i spunem Varelică?! Nu, să-i spunem Valerică, așa ca băiatului Aniței, Valerică, ați auzit voi sau nu? Fetele auziseră și reținură numele, fericite de intrarea Într-o anume normalitate, și așa Îl strigau pe copil, copil care Începând a gânguri, a prescurtat prenumele său până la accesibilul...Va. Timpul Își are rostul său iar oamenii percep În fel și chip trecerea sa imperturbabilă. Tinerii
Milenii, anotimpuri şi iubiri (sau Cele şase trepte ale iniţierii) by VAL ANDREESCU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1708_a_2958]
-
al tuturor copiilor, Învelit de aripile ocrotitoare ale somnului copilăriei, Va se trezea pe tărâmul celui mai duios vis al vieții sale, când frumoasa-i mămică, Viorița, se plimba prin livada cu pomi Înfloriți, sub ninsoarea florilor alb-roze, iar el, fericit În brațele mamei sale, se desfăta privindu-i ochii căprui,Încărcați până la lacrimă cu de nedescrisa dragoste maternă și părul șaten-strălucitor, care-i cădea pe umeri În bucle și zulufi, atingând cu blândețe fața fiului său, gâdilându-l și provocându
Milenii, anotimpuri şi iubiri (sau Cele şase trepte ale iniţierii) by VAL ANDREESCU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1708_a_2958]
-
că avea el un motiv ascuns și pentru asta. Eram curios de ce alesese omul acesta exigent Costa del Sol și m-am pomenit gîndindu-mă la tratate de extrădare sau, mai exact, la absența lor. — Mă bucur că Frank a fost fericit aici. Estrella de Mar e cel mai drăguț loc pe care l-am Întîlnit de-a lungul coastei. Totuși, aș fi zis că mai degrabă Palm Beach sau Nassau e genul dumitale. Hennessy flutură din mînă În direcția unei femei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1875_a_3200]
-
peste zid la statuile aurite din cimitirul catolic. — SÎnt vesele, este? a comentat cînd am trecut pe lîngă el. Un motiv bun să fii catolic. — Așa e. (M-am oprit să-l măsor din ochi.) Totuși, Îmi Închipui că e fericită acolo unde e. — Să sperăm. Era tare drăguță, iar pămîntul ăla e rece. Te duc cu mașina? (Arătă către un Porsche parcat sub chiparoși.) E drum lung pînă-n oraș. — Mersi, dar am mașină. — Charles Prentice? Ești fratele lui Frank. (Îmi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1875_a_3200]
-
De ziua reginei? (Crawford Începu să rîdă, bucuros să scape din starea de posomoreală.) Li s-ar fi ridicat post-mortem titlurile de comandori ai Imperiului Britanic. — Dar Bibi? Înțeleg c-a avut cîndva o legătură cu Sanger. Poate nu era fericită În casa Hollinger. Crawford scutură din cap, cu aerul că-mi admira inocența. Nu cred. Îi plăcea acolo. Paula o lecuise de toate pastilele pe care le lua. — Totuși, cine știe? Vreo răbufnire de isterie? — Haide, Charles. (Binedispus, Crawford mă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1875_a_3200]
-
-i aruncasem o privire. — E a ta? am Întrebat-o, Întinzîndu-i-o. S-ar zice că vă distrați bine. Chiar ne-am distrat. (Privi lung fotografia și Încercă să-i Îndrepte un colț mototolit.) Era acum doi ani. O perioadă mai fericită pentru Frank. Am trecut pe-aici să caut cartea asta poștală. Am expediat-o Împreună, deci parțial e a mea. — Păstreaz-o. Frank n-o să se supere. Nu știam că voi doi sînteți... Nu sîntem. Nu te mai excita cu gîndul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1875_a_3200]
-
Center, situat În Brentwood, California.##). — Dar rivalii din afaceri? Hollinger deținea foarte mult teren În jurul Estrellei de Mar. Probabil era o frînă În calea dezvoltării locale. — Nu. Se resemnase cu mersul lucrurilor. Amîndoi se țineau deoparte de lume. El era fericit cu colecția lui de monede, iar ea Își făcea griji c-o să i se lase liftingurile. Mi-a zis cineva că Încercau să-și vîndă acțiunile de la Clubul Nautico. — Frank și cu mine eram pe punctul de-a le cumpăra
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1875_a_3200]
-
toți cei pe care-i Întîlnea. Negustorii Îi ofereau pastis(##notă - Lichior aperitiv franțuzesc din anason; numele Înseamnă „amestecat“ În dialectul provensal, deoarece lichirul acesta, foarte tare, se bea diluat cu apă, rezultînd un lichid tulbure.##), asistentele În vînzări erau fericite să poată flirta cu el, oamenii se ridicau de la mesele lor de cafenea ca să glumească și să se tachineze cu el. Nu Înceta să mă uimească generozitatea lui, felul cum li se dăruia tuturor, de parcă avea la dispoziție o sursă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1875_a_3200]
-
la clinică s-o vadă pe Paula În fiecare marți - o dată m-am Întîlnit cu ea acolo și am ieșit amîndoi la o plimbare cu mașina. Unde anume v-ați dus? — În trecut, Charles. Acolo unde putea iar să fie fericită - doar pentru o oră, dar cea mai lungă și mai minunată oră... 19 Complexul Costasol Tăcere albă. Pe cînd treceam cu mașina pe drumul de coastă, la un kilometru și jumătate spre vest de Estrella de Mar Începu să se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1875_a_3200]
-
nu. Ne trebuie un gen aparte de... prezență. Clubul tău de film o s-o adore. — O să mă gîndesc la asta. Ai făcut cunoștință cu ea? — Evident. Betty Shand are jumătate din acțiunile clubului din Fuengirola. — O fi avînd... Pare destul de fericită cu Sanger. — Nimeni nu e fericit cu Sanger, spuse Crawford și lovi ușor cu pumnul În sticla ferestrei, rămînÎnd cu privirea fixată pe psihiatru. O s-o luăm de lîngă el. Lui Laurie Îi trebuie un alt fel de Încurajare. — Cum
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1875_a_3200]
-
de... prezență. Clubul tău de film o s-o adore. — O să mă gîndesc la asta. Ai făcut cunoștință cu ea? — Evident. Betty Shand are jumătate din acțiunile clubului din Fuengirola. — O fi avînd... Pare destul de fericită cu Sanger. — Nimeni nu e fericit cu Sanger, spuse Crawford și lovi ușor cu pumnul În sticla ferestrei, rămînÎnd cu privirea fixată pe psihiatru. O s-o luăm de lîngă el. Lui Laurie Îi trebuie un alt fel de Încurajare. — Cum ar fi...? Așteptam un răspuns din partea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1875_a_3200]
-
pare rău că... s-a prăbușit. (Încercam să găsesc un cuvînt care să descrie cît mai bine decăderea coșmarescă din ultimele săptămîni.) N-ar fi trebuit să vă părăsească, am adăugat, plin de grijă față de Sanger. În felul ei, era fericită aici. — Laurie n-a vrut niciodată să fie fericită. Își trecu o mînă prin părul ud, apoi rămase uitîndu-se lung la cheagurile de sînge adunate pe degete. Dar nu făcu nici o Încercare de-a-și netezi frizura În neorînduială, pe care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1875_a_3200]
-
un cuvînt care să descrie cît mai bine decăderea coșmarescă din ultimele săptămîni.) N-ar fi trebuit să vă părăsească, am adăugat, plin de grijă față de Sanger. În felul ei, era fericită aici. — Laurie n-a vrut niciodată să fie fericită. Își trecu o mînă prin părul ud, apoi rămase uitîndu-se lung la cheagurile de sînge adunate pe degete. Dar nu făcu nici o Încercare de-a-și netezi frizura În neorînduială, pe care și-o Îngrijea odinioară cu atîta atenție. — Ea face
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1875_a_3200]
-
afiș cu Madonna, despre un concert care se ținuse în parcul larg cât un stadion al unui castel din vestul orașului. Pământul pe care călca devenea o planetă universală, oriunde s-ar fi dus. N-aveai unde să mai fii fericit și nici trist, de aceea astfel de sentimente se schimbau în ceva încă netradus pentru tot omenetul. Fiul lui, ca și alții de-aceeași vârstă se mutaseră în teritoriul artificial al rețelelor de socializare, unde inventaseră reguli noi, dar acolo
Omar cel orb by Daniela Zeca () [Corola-publishinghouse/Imaginative/607_a_1328]
-
pe chiparoși când răsare soarele. E ceva sfâșietor de frumos în felul cum încep diminețile pe aceste coline și nu mă satur să mă bucur de tot ce, altfel, aș fi pierdut. Orice exaltă viața mă îndepărtează de rug. ― Ești fericit că ai scăpat, asta e tot. ― Sunt fericit că trăiesc. ― Dar ai abjurat un adevăr. ― Am destul timp să răspândesc în lume acest adevăr, din moment ce sunt viu. Și nu văd de ce mi-ar fi rușine să recunosc că mi-e
Apărarea lui Galilei by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295601_a_296930]
-
de frumos în felul cum încep diminețile pe aceste coline și nu mă satur să mă bucur de tot ce, altfel, aș fi pierdut. Orice exaltă viața mă îndepărtează de rug. ― Ești fericit că ai scăpat, asta e tot. ― Sunt fericit că trăiesc. ― Dar ai abjurat un adevăr. ― Am destul timp să răspândesc în lume acest adevăr, din moment ce sunt viu. Și nu văd de ce mi-ar fi rușine să recunosc că mi-e, cu adevărat, frică de moarte și că iubesc
Apărarea lui Galilei by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295601_a_296930]
-
decât să-mi închipui pomi cu crengile aplecate sub greutatea fructelor, iarbă moale și tandră, izvoare în care lumina se contopește cu umbra, în sfârșit, chiar și lui Dumnezeu puteam să-i găsesc un chip convenabil. Dar cum să fie fericiți niște oameni care nu-și aminteau și nu sperau nimic? Oricât mă chinuiam, nu găseam nici un răspuns la această întrebare. Cineva mi-a șuierat atunci la ureche: Acum știi că ești vinovat, nu-i așa, Galilei?"... Și, din nou, am
Apărarea lui Galilei by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295601_a_296930]
-
om face! Casă de zid, înaltă, sănătoasă! Nu-i așa, nevastă? adăugă. Îi zicea pentru prima oară astfel. Ea era cam speriată și mâhnită, ca orice om care schimbă locul unde s-a pomenit. O trecea iar plânsul. Cocoșată îl fericea pe negustor: - Norocos ești! Luași zestre, dar ce mai fată! Stere șezu cu ele până la prânz. Nu se dezlipea de lângă Lina. Soacra și nevasta șefului deretecau prin odăi, așezau lucrurile aduse și parcă dugheana începea să se schimbe. După ce mâncară
Groapa by Eugen Barbu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295563_a_296892]
-
se uita să nu greșească mai puțin, că mușteriul s-ar fi făcut foc. La asta ținea: să nu fie înșelat, că adăuga: - Destui am înșelat eu! v La al doilea cinzec, ochii i se aprindeau de plăcere, băutura îl fericea. N-ar mai fi plecat. Nu-și lua mâna lui frumoasă de pe măsura rece, de sticlă. Avea niște degete de domnișoară, albe și prelungi. Pica vreun necăjit. Cerea dorobanțul lui și-l sorbea îngîndurat; nea Fane se da-n vorbă
Groapa by Eugen Barbu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295563_a_296892]
-
de ani, Eminescu scrie patru strofe care ar putea fi considerate manifestul antidandysmului românesc din secolul al XIX-lea. Să le rememorăm: Ai noștri tineri la Paris Învață La gât cravatei cum se leagă nodul Ș-apoi ne vin de fericesc norodul Cu chipul lor isteț de oaie creață. La ei Își cască ochii săi nerodul Că-i vede-n birje răsucind mustață, Ducând În dinți țigara lungăreață... Ei toată ziua bat de-a lungul Podul. Vorbesc pe nas, ca saltimbanci
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1926_a_3251]
-
Beaufort, de Bedford; lorzii Sefton, Jersey, Willoughby d’Eresby, Craven, Ward și Stuart de Rothsay. La fel de superb ca la Londra, Brummell Își păstrase toate obiceiurile la vedere. Într-o zi, trecând prin Calais, lordul Westmoreland Îi transmise că ar fi fericit să-i ofere un prânz și că ora stabilită e trei. Frumosul Îi răspunse că nu prânzește niciodată la ora aceea, refuzându-l pe Domnia Sa. De altfel, trăia cu acea monotonă rutină a englezilor trândavi de pe continent și Într-o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1926_a_3251]
-
Baudelaire are mai puțină rigoare, dar are geniu. El va crea grădina răului, unde crima nu va figura decât ca specie ceva mai rară decât altele. Teroarea Însăși va deveni senzație fină și obiect rar. „Nu numai că aș fi fericit să fiu victimă, dar nu mi-ar displăcea să fiu călău pentru a simți revoluția În ambele feluri.” Conformismul Însuși are, la Baudelaire, mirosul crimei. Dacă el și l-a ales pe Maistre drept maestru În domeniul gândirii, o face
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1926_a_3251]