9,537 matches
-
prea plăcut, nu-i așa? A doua zi, însă, a fost mai bine. Cu mult mai bine! Am explorat împrejurimile; un restaurant, patru piscine, un amfiteatru în aer liber, tobogane pentru cei mici, un parc, magazine, o plajă cu pietriș mărunt și stânci submerse, alta cu nisip grosier unde apa mării se păstra limpede și clară tot timpul, toate într-un perimetru convenabil. Hotelul de lângă noi avea mult mai multe oferte distractive - pe lângă obișnuitele sporturi nautice ofereau iubitorilor de adrenalină posibilitatea
ANTOLOGIE: poezie, proză. Concursul naţional de creaţie literară „Ionel Teodoreanu” Dumeşti – Iaşi ediţia a VII-a by colectiv () [Corola-publishinghouse/Imaginative/245_a_1227]
-
zâmbete de copil. Oricând m-ai întreba ce-a însemnat copilăria pentru mine, n-as ști ați răspunde... printr-un cuvânt. Știu doar că eram fericită. Oglinda din camera mea cuminte reflecta doar adevăruri despre suflet. Mă apropii cu pași mărunți și hotărâți...o fetiță de-o șchioapă, cu ochii albaștri și profunzi ce explicau neînțelesul cerului, cu buclele negre și întunecate ce se atârnau pe ai mei umeri ca niște ciorchini de struguri îngrămădiți unul în altul, strânse în fundițe
ANTOLOGIE: poezie, proză. Concursul naţional de creaţie literară „Ionel Teodoreanu” Dumeşti – Iaşi ediţia a VII-a by colectiv () [Corola-publishinghouse/Imaginative/245_a_1227]
-
Shen. I se auzi glasul răgușit printre bătăile frunzelor. Angela. La rândul meu i-am răspuns. Frumos nume, zise neîncrezător. Apoi parcă mă privi altfel; parcă nici nu mă privi pe mine, ci ceva din mine. Se apropia cu pași mărunți și calculați, mai aproape, mai aproape...se opri. Era doar la câțiva centimetri de mine, îi auzeam răsuflarea. Privi spre leagăn și frânghia ce-l susținea. Mă dădu jos, printre frunze cu o mișcare iute a mâinii. M-am uitat
ANTOLOGIE: poezie, proză. Concursul naţional de creaţie literară „Ionel Teodoreanu” Dumeşti – Iaşi ediţia a VII-a by colectiv () [Corola-publishinghouse/Imaginative/245_a_1227]
-
după Christian, să i se arunce În brațe, să se facă mică la pieptul lui, ca să alunge neliniștea surdă care o chinuia. Preț de o clipă, muselina Însîngerată se suprapuse peste spuma roșie de sînge. Apoi privi marea și valurile mărunte ale căror creste argintate scînteiau blînd sub lumina lunii, și Își spuse că era o idioată. Marea nu Îi era dușman. Fusese vorba doar de un coșmar. Doar atît? Era pe punctul să se Întoarcă În cameră cînd o mișcare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1941_a_3266]
-
se Întoarse În cameră, ferm decisă să uite că același coșmar Îi mai bîntuise deja nopțile cînd era foarte mică. Trei ceasuri mai tîrziu, incapabilă să pună geană pe geană, Încă se mai gîndea la coșmar, În timp ce alerga cu pași mărunți pe poteca vameșilor. În mod normal, alergatul o ajuta să scape de gînduri. Acum, gîndurile se Întorceau În cerc, obsedante, ritmîndu-i pașii. Pescărușul. Vălul. Spuma. SÎngele. Pescărușul... Și urletele stridente care sfîșiau noaptea... Marie bătu pasul pe loc, dîndu-și seama
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1941_a_3266]
-
Presa nu citase numele adolescenților implicați, cu toții minori. Marie Îi ascunsese lui Loïc că descoperise cu ocazia aceea că Nicolas frecventa o sectă, așa-zis druidică, sectă care se folosea de fascinația credulă a tinerilor pentru a se deda unui mărunt trafic de droguri. Își repoșă o dată mai mult că nu se ocupase mai Îndeaproape de nepotul ei după moartea mamei sale. Nu avea pe atunci decît trei ani; Își amintea fețișoara palidă și lipsită de expresie pe care o afișase
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1941_a_3266]
-
să capăt, Înainte de ora 18, lista precisă a tuturor vehiculelor cu motor În stare să pluteasă - inclusiv lista bărcilor pneumatice! - care au părăsit insula În cursul ultimelor douăsprezece ore, fie și numai pentru cîteva minute. Vreau să aflu cea mai măruntă deplasare suspectă, cea mai neînsemnată plecare neprevăzută, cea mai mică vizită neobișnuită. Pe scurt, tot ce iese din obișnuit mă interesează. Păstrăm legătura. Mai Înainte, polițistul Încercase În mai multe rînduri să dea de Marie, dar ea lăsase să se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1941_a_3266]
-
le șteargă. Mult mai tîrziu, Întinse mîna spre geantă și scoase un plic din hîrtie groasă, cu marginile sfîșiate. Pe un colț al plicului, În stînga, figura antetul spitalului din Brest. Scoase din plic niște foi acoperite cu un scris mărunt și chinuit, apoi se Îndreptă de spate, merse cu pas hotărît pînă la făcliile care străluceau lîngă altar și, fără urmă de șovăială, arse mărturisirea fiului ei. În timp ce foile se răsuceau În flăcări, avu sentimentul că-l răstignește. Toată noaptea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1941_a_3266]
-
Marie Își dădu la o parte o șuviță de păr pe care vîntul i-o aducea peste obraz și Îl privi atentă, tulburată de darul pe care Ryan părea să-l aibă de a-i ghici chiar și cele mai mărunte gînduri. - Mergi la Brest? se mulțumi ea să-l Întrebe. Se ducea la Paris, unde a doua zi avea Întîlnire cu un editor. Ea dădu mașinal din cap și rămase iarăși tăcută, urmărind din ochi zborul unui cormoran care tocmai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1941_a_3266]
-
era prinsă În ace pe panou În mijlocul pozelor lui Gildas, Yves, Nicolas, Chantal și Loïc, păreau să-l urmeze pretutindeni pe polițist cînd acesta mergea În sus și-n jos prin birou, incapabil să-și fixeze atenția pe cel mai mărunt lucru. Păreau că se țin scai de el și-l iau peste picior. Jucase și pierduse. Și o pierduse. Radioul fixat În continuu pe RKB (Radio Kreizh Breizh), singurul post pe care insula asta de la capătul lumii izbutea să-l
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1941_a_3266]
-
Încearcă să Înspăimînte, să terorizeze, pentru el nu se pune doar problema de a ucide, ci de a aplica o pedeapsă, și totodată de a face ca acest lucru să se știe, explică Lucas. În muzeul pustiu, cercetară cele mai mărunte detalii ale gravurilor inspirate de legendă. Puteau fi văzuți jefuitorii tăind gîtul supraviețuitorilor și deschizînd sipetele eșuate pe plajă. Aproape În același timp, aceeași idee le dădu prin minte la amîndoi: jefuitorii recuperau Încărcăturile - alimente și material - , dar și bijuterii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1941_a_3266]
-
de aici. Și Închide ușa În urma ta, e curent. În copilărie, cînd Marie era pedepsită sau dojenită de Jeanne, se ducea să se refugieze lîngă Milic. Acesta nu-și contrazicea niciodată nevasta, dar o punea pe fetiță să facă treburi mărunte care o făceau să-și uite mîhnirea. Milic cunoștea bine chipul Mariei, căci Îl avea În suflet. De aceea, de cum veni spre el, o puse să strîngă vechiul năvod pe care tocmai Îl reparase. Vorbi despre tot soiul de nimicuri
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1941_a_3266]
-
mînerul gravat cu un cerc Înconjurat de mici linioare perpendiculare. Cuțitul Îi aparținuse odinioară strămoșului său, Erwan-Marie de Kersaint. Erwan jefuitorul. Arthus Îl contemplă o clipă, Închise cu grijă seiful și schimbă cifrul. - De treizeci și cinci de ani, la cea mai măruntă ocazie, bătrînul Îmi amintește că sînt un ucigaș, spuse PM, a cărui furie creștea pe măsură ce-și revedea viața defilîndu-i prin amintire. De treizeci și cinci de ani se servește de pretextul ăsta ca să mă țină sub autoritatea lui. Mi-a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1941_a_3266]
-
-l ia În vizor. * * * CÎtă vreme Pierric era la spital, supravegherea lui era ușor de asigurat, de altfel nimeni și nimic nu veni să-i tulbure restabilirea. În timpul acestui scurt răstimp liniștit, insula părea și ea În convalescență. O ploaie măruntă, Îndărătnică se revărsa peste landă și peste mare Menhirii de la Ty Kern, spălați Încet de orice urmă, cădeau În uitare pe fundalul cerului cenușiu al mării cenușii. Fiecare stătea acasă, totul părea În așteptare, sezonul parcă rămăsese imobilizat, de parcă nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1941_a_3266]
-
Maurizio a îndrăgit-o pe loc pe Pulcheria, din prima zi când a văzut-o evoluând grațios la bârnă. Și ar fi făcut pentru ea aproape orice i-ar fi cerut, în măsura în care aceasta nu i-ar fi tulburat echilibrul său mărunt și suficient. În plus, Maurizio nu i-a cerut niciodată absolut nimic Pulcheriei, așa cum făceau imediat toți ceilalți, nimic din ce-ar fi putut să-i perturbe sau să-i complice existența... a ei sau a lui. Astăzi, sălile de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1567_a_2865]
-
mistere. Erau legați prin aceeași forță ce ne ține acum pe noi împreună să înfăptuim lucruri atât de mari! Și când te gândești cât sunt de mari oamenii și de puternici în raport cu noi, hymenopterele. Doar gândurile și dorințele lor sunt mărunte și meschine. Ce mult s-au îndepărtat oamenii de modelul zeilor lor, pe măsură ce voința și gândurile lor s-au individualizat într-atât până a se transforma în invidii, ură, fățărnicii și iubiri irosite. Oare ce i-a dezunit pe oameni
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1567_a_2865]
-
au îndepărtat oamenii de modelul zeilor lor, pe măsură ce voința și gândurile lor s-au individualizat într-atât până a se transforma în invidii, ură, fățărnicii și iubiri irosite. Oare ce i-a dezunit pe oameni de au devenit atât de mărunți și de neputincioși? Împărătița Furnică s-a oprit pentru o clipă din pledoaria ei ce se adresa mai mult audienței în zale, cu coifuri și sulițe, decât mie. S-a ridicat în picioare și rochia ei de sârmă și dantele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1567_a_2865]
-
iar la drum, tot mai spre sud. În acea după-amiază aveau de umblat pe la toți negustorii mai însemnați din oraș. Marcel îi ceru bătrânului arab să le aducă mai repede cafeaua. Acesta încuviință grav din cap și ieși cu pași mărunți. - Ia-o încetișor dimineața și nu te grăbi prea tare seara, spuse Marcel râzând. Totuși, până la urmă sosi și cafeaua. O sorbiră la repezeală și ieșiră în strada rece și prăfuită. Marcel chemă un arab tânăr să-l ajute la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85083_a_85870]
-
holbându-și ochii în modul cel mai comic. Drumul cotea când la dreapta, când la stânga, traversând nenumărate pârâuri, pe podețuri de scânduri șubrede, care săltau la trecerea mașinii. După o oră, ceața începu să se îndesească. Se porni o ploaie măruntă, subțiind lumina farurilor, în ciuda zguduiturilor, d'Arrast aproape adormise. Nu mai gonea prin pădurea umedă, ci din nou pe drumurile din Serra, pe care le străbătuseră în acea dimineață, plecând din San Paolo. Acele drumeaguri de țară erau învăluite zi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85083_a_85870]
-
două clopotnițe rotunde ale unei biserici în stil colonial, spoită în alb și'ân albastru. Peste acest decor sărac plutea, venind dinspre estuar, un miros de sare. Prin mijlocul pieței rătăceau câteva siluete, ude leoarcă. Pe lângă case umbla, cu pași mărunți, cu mișcări încete, o mulțime pestriță de gau-chos, de japonezi, de indieni metiși, precum și o seamă de personalități locale, ale căror haine elegante, de culoare închisă, păreau aici exotice. La trecerea mașinii se dădeau la o parte, apoi rămâneau pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85083_a_85870]
-
întrebându-l totodată când își va începe lucrările societatea franceză din Rio și dacă digul va putea fi terminat înaintea marilor ploi. D'Arrast îi răspunse că nu știe, gândurile lui rătăceau însă departe. Cobora către fluviul răcoros, sub ploaia măruntă. Asculta acel vuiet uriaș pe care-l auzea fără încetare de când sosise aici și despre care nu putea niciodată spune dacă vine dinspre pădure sau dinspre fluviu. Când ajunse pe mal, privi în depărtare către linia tremurată a mării, către
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85083_a_85870]
-
Ce pedeapsă? - Ați uitat de șeful poliției? - Să-l iertăm. Judecătorul spuse că lucrul nu e cu putință și că vinovatul trebuie pedepsit, în timp ce d'Arrast pornea îndărăt către Iguape. În mica Grădină a Fântânii, misterioasă și tăcută sub ploaia măruntă, ciorchini de flori ciudate se revărsau de-a lungul lianelor, printre bananieri și pandanus. Grămezi de pietre ude însemnau locul de răscruce al cărărilor, pe care umbla la acea oră o mulțime pestriță. Metiși, mulatri, gauchos vorbeau între ei cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85083_a_85870]
-
care curgea din copaci în văluri subțiri. Aștepta ca și ei, în fața grotei, în aburul ploii, și nu știa ce. De o lună, de când venise în această țară, aștepta întruna ceva. Aștepta, în căldura roșie a zilelor umede, sub stelele mărunte ale nopții, în ciuda meseriei lui, în ciuda șoselelor și a digurilor ce trebuiau construite, ca și cum munca pentru care venise aici nu era decât un pretext, prilejul unei surprize sau al unei întâlniri pe care nu și-o putea nici măcar închipui dar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85083_a_85870]
-
de-a-ndăratelea, și d'Arrast văzu că-l înconjurau pe bucătar. Acesta ajunsese la capătul puterilor. Din când în când se oprea, apoi, încovoiat sub piatra uriașă, mai alerga puțin, în felul în care aleargă hamalii și muncitorii cufi, cu pașii mărunți și grăbiți ai mizeriei, lovind pământul cu toată talpa. Jur-împrejur, penitenții, cu veșmintele murdare de praf și pătate de ceară, îl încurajau prin strigăte ori de câte ori îl vedeau că se oprește. La stânga bucătarului, mergea, sau alerga, în tăcere, fratele acestuia. Lui
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85083_a_85870]
-
atragi în zbor către zările albastre; în viu curcubeu fluturi dragi se-alătură tainelor noastre. De dragul acestei iubiri... topiți ne privim și ne pare că-n toiul acestei simțiri nu-i loc de vreun semn de-ntrebare... Plutim surâzând... ce mărunt e totul și lumea întreagă! De drag și copil cum îți sunt, de dulce cum ești și de dragă. Așa e ea ... Așa frumoasă ... nici nu poți să crezi că-așa minune încă mai există; e-o dulce rază străbătând
Căutări prin vara arsă de cuvinte by Nicolae Stancu ; ed. îngrijită de Vasile Crețu, Nicoleta Cimpoae () [Corola-publishinghouse/Imaginative/472_a_1434]