8,226 matches
-
În Garrison Bight și dacă e s-o ia, asta e. Tre’ s-ajung la doctor. Nu vreau să-mi pierd și barca și brațul. Încărcătura face cît vasu’. Nu s-a spart prea mult. CÎteva sticle sparte poa’ să miroasă ca dracu’.“ BĂgă cheia-n ambreiaj și dintr-o zvîcnitură ieși dintre mangrove, odată cu Începutul mareei. Motoarele torceau. Vasul căpitanului Willie era la vreo trei kilometri distanță și se-ndrepta spre Boca Grande. „Cred că apele au crescut cît să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2087_a_3412]
-
o să-i acord primul ajutor. — Eu n-aș face asta. Nu te apropia de el. — De ce nu? Era foarte nervoasă, aproape isterică. — Pentru că-i mort. După sosirea poliției, ne-au mai ținut acolo Încă trei ore. Au Început prin a mirosi toate pistoalele. Așa aveau să afle cu care s-a tras de curînd. Dar după vreo patruj’ de pistoale păreau să se fi plictisit și, oricum, alt miros În afară de cel de piele udă nu se simțea. Apoi se așezară la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2087_a_3412]
-
intitulezi Fluturele și tancul. — Bine. Sigur. Dar nu-mi prea place titlul. E un titlu foarte elegant, spuse directorul. E literatură pură. — Bine. Sigur. PĂi, atunci, așa-i zicem: Fluturele și tancul. Și am mai stat acolo, În locul acela care mirosea a curat și aerisit și care abia ce fusese măturat, În acea dimineață veselă și luminoasă, am stat alături de director, care mi-era prieten vechi și care era acum foarte mulțumit de bucata literară pe care o făceam Împreună, și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2087_a_3412]
-
marginea drumului, așteptînd să Îl ia și pe el; uneori nu-l lua, caz În care mergea mai departe pe șoseaua Înghețată. Depindea de cît de Încărcate erau mașinile, și mai conta și dacă erau femei Înăuntru, asta pentru că orbul mirosea destul de tare, mai ales iarna. Însă pînĂ la urmă oprea cineva, pentru că era totuși un orb. Toți Îl știau și-i ziceau Orbete, care În partea aia a țării reprezintă o poreclă drăguță pentru un orb, și numele sălii În
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2087_a_3412]
-
am Întrebat: — Orbete, cît ai mers pe jos? M-a dat jos Willie Sawyer mai Înainte de podu’ de peste calea ferată. Și pînĂ s-ajung aici n-a mai trecut nici o mașină. — De ce te-a dat jos? Îl Întrebă cineva. — Cică miros prea urît. Cineva trase de mînerul unui aparat și Orbete Începu să asculte atent la morișca aparatului. Nu ieși nimic. — Joacă cineva p-aici? mă Întrebă. — N-auzi? N-aud nimic Încă. Nu-i nici un tip, Orbete, și e miercuri
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2087_a_3412]
-
O, Wemedge. Atît de mult voiam asta. Aveam atîta nevoie. Stăteau Întinși Între pături. Wemedge Își lăsĂ capul În jos, Îi atinse gîtul cu nasul, pe care-l duse apoi Între sîni. Era ca și cum ar fi apăsat clapele unui pian. — Miroși atît de proaspăt, spuse el. Îi atinse Încet cu buzele unul din sînii mici. Acesta prinse viață Între buzele sale, sub limba care apăsa ușor. Era copleșit de sentimentul care Îi revenea și, lăsÎndu-și mîinile În jos, o Întoarse
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2087_a_3412]
-
cedrilor, stăteau Întinși În mușchiul de primăvară, ținîndu-și capetele aplecate și ascultînd sunetul blînd pe care Îl făceau potcoavele cailor În nisip și scîrțîitul slab al roților. Nici unul dintre bărbații din birjă nu scoase o vorbă, Însă Nick Adams Îi mirosi cînd trecură pe lîngă ei și simți sudoarea cailor. Transpiră și el din plin, pînĂ ce trecură urmîndu-și drumul spre doc - se temea să nu se oprească la izvor ca să bea apă. — Ei erau, Piticot? — Da. — Trage-te mai În
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2087_a_3412]
-
de magazin. O s-o pun pe Piticot să-i facă o listă. — Da, tot ce ai nevoie. Și nu-ți face griji. Packard o să vadă ce se poate face. — La revedere, mătușă Halley. — La revedere, spuse ea și-l sărută. Mirosea foarte frumos. Cum miroase În bucătĂrie cînd se coace ceva. Doamna Packard mirosea ca bucătĂria sa, iar bucătĂria ei mirosea mereu bine. Nu-ți face griji și să nu faci prostii. — O să fie bine. Sigur că da. Și Packard o să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2087_a_3412]
-
pun pe Piticot să-i facă o listă. — Da, tot ce ai nevoie. Și nu-ți face griji. Packard o să vadă ce se poate face. — La revedere, mătușă Halley. — La revedere, spuse ea și-l sărută. Mirosea foarte frumos. Cum miroase În bucătĂrie cînd se coace ceva. Doamna Packard mirosea ca bucătĂria sa, iar bucătĂria ei mirosea mereu bine. Nu-ți face griji și să nu faci prostii. — O să fie bine. Sigur că da. Și Packard o să rezolve cumva problema. Acum
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2087_a_3412]
-
tot ce ai nevoie. Și nu-ți face griji. Packard o să vadă ce se poate face. — La revedere, mătușă Halley. — La revedere, spuse ea și-l sărută. Mirosea foarte frumos. Cum miroase În bucătĂrie cînd se coace ceva. Doamna Packard mirosea ca bucătĂria sa, iar bucătĂria ei mirosea mereu bine. Nu-ți face griji și să nu faci prostii. — O să fie bine. Sigur că da. Și Packard o să rezolve cumva problema. Acum se ascunseseră În crîngul de buciniș din spatele casei. Era
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2087_a_3412]
-
face griji. Packard o să vadă ce se poate face. — La revedere, mătușă Halley. — La revedere, spuse ea și-l sărută. Mirosea foarte frumos. Cum miroase În bucătĂrie cînd se coace ceva. Doamna Packard mirosea ca bucătĂria sa, iar bucătĂria ei mirosea mereu bine. Nu-ți face griji și să nu faci prostii. — O să fie bine. Sigur că da. Și Packard o să rezolve cumva problema. Acum se ascunseseră În crîngul de buciniș din spatele casei. Era seară și soarele coborîse În spatele dealurilor, pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2087_a_3412]
-
din apă și, zbătÎndu-se-n aer, zbură peste umărul lui Nick și căzu pe malul din spate. Nick Îl văzu strălucind În soare și apoi Îl găsi zbătÎndu-se printre ferigi. Era puternic și greu cînd Îl luă În mîini și mirosea frumos; Nick văzu cît de Întunecat Îi era spatele și ce pete strălucitoare avea, la fel ca marginile Înotătoarelor. Erau albe la margini, apoi venea o dungă neagră și În cele din urmă stomacul - auriu ca un apus superb. Nick
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2087_a_3412]
-
și adormise, cu capul pe perna pe care și-o făcuse Înfășurîndu-și blugii peste mocasini. O sărută, dar ea nu se trezi; Își puse haina groasă și cotrăbĂi prin rucsac pînĂ găsi sticla cu whisky. O deschise și o adulmecă: mirosea foarte bine. Umplu jumătate de ceașcă cu apa din ibric și turnă puțin whisky peste ea. Apoi se așeză și-l sorbi foarte Încet, plimbîndu-l prin gură Înainte să și-l lase pe limbă și să-l Înghită. Se uita
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2087_a_3412]
-
plutind În tigaie. — Bună dimineața, Îi spuse soră-sa. Am dormit Îngrozitor de mult? — Nu, drăcușorule. Era doar În cămașa care-i atîrna peste picioarele bronzate. — Te-ai ocupat tu de toate. — Nu, am Început doar să fac clătitele. — Nu că miroase frumos? MĂ duc pînĂ la izvor să mă spăl și pe urmă vin să te ajut. Nu te spăla-n izvor. — Eu nu față palidă, Îi strigă din spatele adăpostului. Unde-ai pus săpunu’? — La izvor. Într-o găletușă. Adu și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2087_a_3412]
-
pe platformă, dar era curent și platforma era plină de cenușă, nici n-aveai unde să te așezi. M-am Întors la toaletă, am intrat Încet ca să nu-l trezesc pe hamal și m-am așezat la geam. În toaletă mirosea așa cum miros dimineața scuipătorile din alamă. Mi-era foame și mă uitam pe fereastră la locurile alea peste care venise toamna și la hamal. PĂreau locuri bune pentru vînat. Pe dealuri erau o grămadă de tufișuri și petice Împădurite, ferme
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2087_a_3412]
-
ploua deja cu găleata. MĂ dusesem În vestibul și George deschisese ușa, ca să văd mai bine dar tot ce puteai să vezi erau pilonii uzi de oțel ai podului, ploaia căzÎnd peste apele rîului și trenul picurînd de apă. Însă mirosea frumos. Era o ploaie de toamnă și aerul proaspăt mirosea a lemn și a fier ud și simțeai că-i toamnă. În vagon mai erau o grămadă de oameni, dar nici unul nu părea prea interesant. O femeie frumoasă m-a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2087_a_3412]
-
deschisese ușa, ca să văd mai bine dar tot ce puteai să vezi erau pilonii uzi de oțel ai podului, ploaia căzÎnd peste apele rîului și trenul picurînd de apă. Însă mirosea frumos. Era o ploaie de toamnă și aerul proaspăt mirosea a lemn și a fier ud și simțeai că-i toamnă. În vagon mai erau o grămadă de oameni, dar nici unul nu părea prea interesant. O femeie frumoasă m-a rugat să mă așez lîngă ea, dar pînĂ la urmă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2087_a_3412]
-
și urma să mai avem parte de foarte puține zile din astea. Ne Întinseserăm la adăpostul mașinilor lăsate În spatele unui morman de bălegar. Era un morman mare și foarte solid, iar noi stăteam Întinși În iarbă, În spatele șanțului, și iarba mirosea așa cum miroase peste tot vara, și cei doi copaci Își aruncau umbra deasupra capcanelor. Poate că ne așezaserăm prea aproape, Însă nu ești niciodată prea aproape cînd ai destulă putere de foc și inamicii trec În viteză. Vreo nouăj’ de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2087_a_3412]
-
să mai avem parte de foarte puține zile din astea. Ne Întinseserăm la adăpostul mașinilor lăsate În spatele unui morman de bălegar. Era un morman mare și foarte solid, iar noi stăteam Întinși În iarbă, În spatele șanțului, și iarba mirosea așa cum miroase peste tot vara, și cei doi copaci Își aruncau umbra deasupra capcanelor. Poate că ne așezaserăm prea aproape, Însă nu ești niciodată prea aproape cînd ai destulă putere de foc și inamicii trec În viteză. Vreo nouăj’ de metri e
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2087_a_3412]
-
banii de care faceți rost și o să primiți o parte. Allez vite. Débine-toi. — Ceux sont des poivrots pourris, spuse Claude. — Și pe vremea lui Napoleon erau bețivi. — Probabil. — Sigur. Poți să stai liniștit În privința asta. Stăteam Întinși În iarbă și mirosea a vară adevărată și muștele, cele obișnuite și cele mai mari, albastre, Începuseră să se adune pe cadavrele din șanțuri, iar pe lîngă dîrele de sînge de pe drum Începuseră să se strîngă fluturi albi și galbeni. Nu știam că fluturii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2087_a_3412]
-
binoculaire. Rien, pe mă-sa. — Assez de sous, spuse Onèsime. Ne merge bine cu banii. — N-am unde dracu’ să-i cheltuiesc. — Altădată. — Je veux cheltuiesc maintenant. Claude deschise o sticlă, folosing tirbușonul de la briceagul său nemțesc de cercetaș. O mirosi și mi-o Întinse: — C’est du gnôle. Cealaltă echipă Își Împărțise deja partea. Erau prietenii noștri, Însă de Îndată ce ne despărțeam deveneau ceilalți și parcă te Înțepau În spate. „VĂ despărțiți prea ușor“, m-am gîndit. „Ar trebui să fii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2087_a_3412]
-
teamă că dacă o sărută s-ar putea s-o scoale, așa că se-mbrăcĂ și se duse În oraș. I-era foame, simțea un gol În stomac, era fericit, așa cum mergea inspirînd mirosurile dimineții, văzÎnd și auzind păsĂrile, simțind și mirosind briza care Încă mai bătea Încă din Golful Mexicului. Se duse la celălalt restaurant, care era puțin mai departe de Green Lantern. Era mai degrabă un diner - se așeză la tejghea și ceru o cafea cu lapte și un sendviș
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2087_a_3412]
-
Și așa era. M-am convins că-i așa cînd m-am dus la Paris ca să fiu sigur. Mi-aduc aminte cum urcam scările, am descuiat și pe urmă am deschis ușa apăsÎnd pe clanța de alamă și În bucătĂrie mirosea a Eau de Tavel și praful se depusese pe masa din sufragerie și m-am dus la dulapul În care-mi țineam lucrurile și am văzut că nu mai e nimic acolo. Eram sigur c-o să mai găsesc ceva, pentru că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2087_a_3412]
-
masa din sufragerie, cînd mai aduceam cîte ceva sus. Je sais que monsieur travaille comme un sourd. Qu’es-ce que il faut maintenant? Il faut recommencer, i-am zis. Atunci a Început să plîngă. Am luat-o-n brațe și mirosea a transpirație și praf și a haine vechi și negre și părul avea un miros rînced și ea plîngea cu capul pe pieptul meu. M-a Întrebat dacă erau și poezii printre hîrtiile pierdute. I-am spus că da. Ce
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2087_a_3412]
-
din acel loc, o luăm la picior, spre alte zări... Știi că ai gândit bine, ieșene? Mai încet cu laudele, că încep să cred și eu că sunt deștept. Păi cum poate fi un ieșean get-beget? Lauda de sine nu miroase a bine, vere. Să-i lăsăm pe alții să ne laude sau să ne hulească. După cum om merita. Să revenim la oile noastre, ceea ce înseamnă că de mâine pornim la drum cu „desaga” plină de docuumente. De unde crezi că e
Ce nu ştim despre Iaşi by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/549_a_868]