8,894 matches
-
Tare.): Nu avem buturugă! Avem topor în loc de secure! GARDIANUL (Concentrat.): Nu avem... loc... de... se-cu-re... ARTUR: În camera de execuție e o putoare de nedescris... CĂLĂUL (Atins.): Unde e putoare? Eu nu văd nimic. ARTUR (Către CĂLĂU.): Ia miroase-ți coșul! A ce miroase? CĂLĂUL: A cap, a ce vrei să miroasă? ARTUR: A cap pe care l-ai uitat în coș... Și stă în coș de zece ani. (Către GARDIAN.) Ia scrie acolo... Grubi călăul a uitat un cap în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2068_a_3393]
-
o putoare de nedescris... CĂLĂUL (Atins.): Unde e putoare? Eu nu văd nimic. ARTUR (Către CĂLĂU.): Ia miroase-ți coșul! A ce miroase? CĂLĂUL: A cap, a ce vrei să miroasă? ARTUR: A cap pe care l-ai uitat în coș... Și stă în coș de zece ani. (Către GARDIAN.) Ia scrie acolo... Grubi călăul a uitat un cap în coș acum zece ani. CĂLĂUL (Pierdut.): L-o fi pus cineva... Am dușmani... Vă rog... ARTUR (Neînduplecat.): Nimic! Scrie mai departe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2068_a_3393]
-
CĂLĂUL (Atins.): Unde e putoare? Eu nu văd nimic. ARTUR (Către CĂLĂU.): Ia miroase-ți coșul! A ce miroase? CĂLĂUL: A cap, a ce vrei să miroasă? ARTUR: A cap pe care l-ai uitat în coș... Și stă în coș de zece ani. (Către GARDIAN.) Ia scrie acolo... Grubi călăul a uitat un cap în coș acum zece ani. CĂLĂUL (Pierdut.): L-o fi pus cineva... Am dușmani... Vă rog... ARTUR (Neînduplecat.): Nimic! Scrie mai departe! Vreau covor roșu! Vreau
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2068_a_3393]
-
A ce miroase? CĂLĂUL: A cap, a ce vrei să miroasă? ARTUR: A cap pe care l-ai uitat în coș... Și stă în coș de zece ani. (Către GARDIAN.) Ia scrie acolo... Grubi călăul a uitat un cap în coș acum zece ani. CĂLĂUL (Pierdut.): L-o fi pus cineva... Am dușmani... Vă rog... ARTUR (Neînduplecat.): Nimic! Scrie mai departe! Vreau covor roșu! Vreau preot! Vreau cămașă albă, vreau toboșari! Vreau! Vreau! Vreau! GARDIANUL: Să pun și panglică neagră din
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2068_a_3393]
-
răspundă, să spună da... Nu știu unde am greșit cu ei. ARTUR: Poate sunt nătângi din naștere. GUFI: Oare? ARTUR: Mai sunt cazuri. GUFI: Bruno, ia spune lu’ domnu’, ce te-am învățat eu? GARDIANUL: Eu... eu... dacă nu veneați... Era în coș... GUFI (Către ARTUR.): Poftim! ARTUR: Gândește incoerent... GUFI (Către CĂLAU.): Tu, ăla! Ia spune, cum face iepurașu’? CĂLĂUL: Eu... eu... (Vrea să protesteze, renunță.) Țup! Țup-țup-țup! GUFI (Către ARTUR.): Aici parcă se vede o scânteie... (Către COLONEL.) Vino-ncoace, blestematule
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2068_a_3393]
-
că era. A fost primul lucru pe care l-am văzut, când am coborât din tren... CĂLĂTORUL PRIN PLOAIE (Surescitat.): Atunci... atunci... poate că... (Din pivniță urcă IOANA, speriată, răvășită, cu un cuțit de bucătărie în mâna stângă, cu un coș plin cu coji de cartofi târându-l după ea; poartă un șorț; imens în față, e murdară și înnegrită de fum; se împiedică, îl caută din ochi pe Grubi, se apropie în fugă de Grubi și se lipește de el
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2068_a_3393]
-
pot călători niciodată prin ploaie pentru că cei care au frați gemeni nu pot niciodată călători prin ploaie... CĂLĂTORUL PRIN PLOAIE: Taci... Taci, Ioana... (Se lasă ușor pe lespezile de piatră.) Nu mai vreau să aud nimic... Mă doare aici, în coșul pieptului... IOANA: Vezi? Vezi? Ți-am spus să te urci sus, în odaia aceea albă și curată și să încerci să dormi. De ce nu m-ai ascultat? Du-te acolo, în odaia aceea curată, acolo e locul tău. Acolo a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2068_a_3393]
-
-și așeze lucrurile în valize și apoi să și le închidă; valizele, odată făcute, sunt aruncate direct pe peron, prin ferestre și uși; lucrurile considerate nefolositoare sunt aruncate de-a valma, pe fereastră; peronul se va umple de valize, cutii, coșuri, obiecte dintre cele mai incerte și de dimensiuni diferite; tot acest travaliu este însoțit de exclamații și comentarii furtunoase; în acest timp CĂLĂTORUL PRIN PLOAIE se plimbă ușor pe peron, apoi se așază pe fotoliul-leagăn și-și aprinde o țigară
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2068_a_3393]
-
pe peron.) Atunci... (Rămâne cu privirile țintuite de ceasul gării.) Și ceasul ăsta... Ar merita să-i aruncăm o piatră... în bot... IOANA (Iese îmbrăcată în alb, cu o pălărie uriașă pe cap, trăgând după ea cele mai ciudate obiecte: coșuri, umbrele, geamantane, cutii, flori etc.; cantitatea de obiecte aflate în mâinile fetei distonează cu așteptările normale.) Tata e nebun! (Furioasă, își răstoarnă lucrurile unele peste altele pe peron.) E nebun! Pfui! ȘEFUL GĂRII (Apare îmbrăcat impecabil, în negru, cu joben
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2068_a_3393]
-
descoperi și să extragi cu grijă din pământ ceva cu adevărat frumos, cum ar fi o familie de pui de edulis cu capișoane sau acea varietate de scaeber asemănătoare cu marmura. În după-amiezile Înnorate, singură În ploaia măruntă, cu un coș pe braț (pătat cu albastru pe dinăuntru de cineva care pusese afine În el), mama pornea Într-un lung tur de cules ciuperci. Spre ora cinei, putea fi văzută ieșind din adâncurile nebuloase ale unei alei din parc, mica ei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2082_a_3407]
-
pe sub copacii care picurau și mă zărea, fața ei căpăta o expresie ciudată, mâhnită, care ar fi putut semnifica ghinion, dar care eu știam că reprezintă sublima bucurie reținută, prevăzătoare, a vânătorului victorios. Înainte de a ajunge la mine, Își lăsa coșul jos, coborându-și brusc brațul și umărul și scoțând un oftat, simulând o epuizare exagerată, pentru a sublinia greutatea lui, fabuloasa lui plinătate. Își Întindea apoi boletele În cercuri concentrice, pentru a le număra și a le sorta, pe o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2082_a_3407]
-
fi fost achiziționată la a doua mână pentru Transsiberian, după ce Își făcuse datoria la Promontory Point, statul Utah, În anii șaizeci. Urmau cinci vagoane dezamăgitor de urâte. După ce termina definitiv cu ele, hașura cu grijă fumul gros care ieșea din coșul uriaș, Înclina capul Într-o parte și, după o clipă de contemplare Încântată, Îmi Întindea desenul. Eu Încercam să par la fel de Încântat. Uitase tenderul. Un sfert de secol mai târziu, am aflat două lucruri: că Burness, care Între timp murise
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2082_a_3407]
-
iernii, ceremonia schimbării vagoanelor și a locomotivelor căpăta o nouă și stranie semnificație. Sentimentul emoționant de rodina, „patrie“, se Împletea pentru prima dată În mod organic cu zăpada scârțâind plăcut, cu urmele adânci lăsate pe ea, cu luciul roșu al coșului locomotivei, cu stiva Înaltă de bușteni de mesteacăn acoperită și ea cu zăpada transportabilă de pe tenderul roșu. Nu Împlinisem Încă șase ani, dar În anul acela petrecut În străinătate, un an de decizii dificile și de speranțe liberale, un băiețel
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2082_a_3407]
-
nu pentru că nu Înțelegea franceza, ci pentru că voia s-o insulte În fața tuturor. Parcă o aud și o văd pe Mademoiselle, cerându-i pe un ton dulce, dar cu o tremurătură de rău augur a buzei superioare, să-i dea coșul cu pâine; și la fel, parcă Îl aud și-l văd pe Lenski, continuând să-și soarbă supa neabătut și nefranțuzește; În cele din urmă, cu un biciuitor „Pardon, monsieur“, Mademoiselle se repezea pe deasupra farfuriei lui, să Înșface iute coșul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2082_a_3407]
-
coșul cu pâine; și la fel, parcă Îl aud și-l văd pe Lenski, continuând să-și soarbă supa neabătut și nefranțuzește; În cele din urmă, cu un biciuitor „Pardon, monsieur“, Mademoiselle se repezea pe deasupra farfuriei lui, să Înșface iute coșul cu pâine și se retrăgea cu un „Merci!“ atât de ironic, Încât urechile pleoștite ale lui Lenski se făceau roșii ca mușcatele. „Bruta! Jigodia! Nihilistul!“ izbucnea ea mai târziu În camera ei - care nu mai era alături de a noastră, deși
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2082_a_3407]
-
nefericitul iepure, când ușa s-a dat de perete și În prag s-a ivit pieziș, cu un zâmbet nătâng pe față, Hristofor, un valet cu nasul vânăt și o broboadă de lână pe cap, ținând În mână un uriaș coș de picnic burdușit cu merinde și sticle cu vin, pe care bunica mea lipsită de tact (care petrecea iarna la Batovo) socotise necesar să ni-l trimită, În caz că tratația Învățătorului s-ar fi dovedit insuficientă. Înainte ca gazda noastră să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2082_a_3407]
-
de flori sălbatice În mână, veșnic zâmbitor, veșnic transpirat. În timp ce discutam politicos cu el despre brusca hotărâre a tatei de a pleca la oraș, am Înregistrat simultan și cu egală claritate nu numai florile veștejite, cravata care-i flutura și coșurile de pe volutele cărnoase ale nărilor lui, ci și glăsciorul plicticos al unui cuc ce se auzea de departe, strălucirea unui fluture Queen of Spain, odihnindu-se pe drum și imaginea bine Întipărită În mintea mea a tablourilor (dăunători agricoli măriți
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2082_a_3407]
-
nici un ban și nici o armă...“ sau „...Nemesis s-a răzbunat pe ezitările și indecizia Aliaților În Europa Centrală și de Est...“), ieșea În relief cu o claritate de rău augur - până ce pata portocalie exploda brusc. Apoi foaia arzândă zbura pe coș, zumzăind ca o pasăre phoenix eliberată, pentru a se alătura stelelor. Te costa o amendă de doisprezece șilingi dacă pasărea aceea de foc era observată. Nesbit și prietenii lui, din lotul literar, deși aveau numai cuvinte de laudă pentru strădaniile
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2082_a_3407]
-
Împreună cu micul nostru fiu ( În vârstă de la doi la șase ani) să treacă un tren pe dedesubt. Am văzut copii mai mari și mai puțin fericiți oprindu-se pentru o clipă pentru a se apleca peste balustradă ca să scuipe În coșul astmatic al locomotivei care se Întâmpla să treacă pe dedesubt, dar nici tu, nici eu nu suntem dispuși să recunoaștem că din doi copii cel mai normal este cel care găsește o soluție pragmatică exaltării zadarnice a unei transe obscure
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2082_a_3407]
-
niciodată perechea. În grădinile publice din Berlin și În parcurile orașului era interzis să te dezbraci; dar era voie să-ți deschei cămașa și șiruri Întregi de tineri cu trăsături nordice pronunțate stăteau cu ochii Închiși pe bănci, expunându-și coșurile frontale și pectorale acțiunii solare aprobate de Întreaga națiune. Fiorul de scârbă, poate exagerat, ce răzbate din aceste rânduri ar putea fi pus pe seama temerii noastre constante de vreo boală molipsitoare ce ar fi putut afecta copilul nostru. Tu socoteai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2082_a_3407]
-
bleu și roz dansând pe o frânghie de rufe sau o bicicletă de damă și o pisică tărcată Împărțind În mod ciudat un balcon rudimentar din fier forjat, era o plăcere să deslușești prin Învălmășeala unghiulară de acoperișuri și ziduri, coșul unui superb vapor, arătându-se din spatele frânghiei de rufe, ca o imagine dintr-un joc de genul „Găsiți ce a ascuns marinarul“ - imagine care, odată descoperită, nu mai poate fi pierdută. Index* Abbazia: Aldanov vezi Landau. Aleksei (majordom): Aleksei (prinț
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2082_a_3407]
-
pachet de țigări, „să am și de-o fi să mă calce tramvaiu’“, se veselea ea. Și azi-dimineață am văzut-o, râcâind un afiș de pe vitrina fostei cofetării. Zdrențele de hârtie le fărâmița și apoi, grijulie, le arunca într-un coș de gunoi. Așa cum n-aveam chef atunci să scriu despre ei, nici acum nu simt vreo atracție. Îi văd doar, știu că sunt și ei răspândiți pe Bulevard, un popor de năluci, o cohortă de siluete încremenite, așa cum, țintuit locului
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2046_a_3371]
-
este luminoasă. Dar doar împreună. Altfel, așa, pe paragrafe, pot fi pete. Nu înseamnă nimic petele când pagina toată strălucește. Aș fi vrut să-l evoc, totuși, pe Radu. Este cel care m-a readus în literatură, după ce am publicat Coșul cu nuci în Căminul (12/’80 sau 12/’81). El a insistat să citesc la „Tinerimea“, în alte părți, să public la Suplimentul tineretului liber, să merg pe la Luceafărul (pierdeam cu el și Gh. Suciu seri la o crâșmă de pe la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2046_a_3371]
-
chestie solo de trei minute și șaișpe secunde de face infarct ambasadoru’. Rămâi mut. Uite-așa, paca-paca-poc-poc, paca-poc-poc-paca, pum-poc-paca-pum-pum-paca.“ Bătea ritmul cu cuțitul și furculița, atingând pe rând, într-o ordine numai de el știută, farfuria, paharele, solnița, sticla, frapiera, coșul de pâine. „Iar la sfârșit fac și așa.“ Și începu să pocnească din limbă, profesional. Ieșeau niște sunete de parcă desfunda, una după alta, sticle de șampanie. Fascinat, am dat să-l imit și eu, prins de ritmul diabolic al pocniturilor
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2046_a_3371]
-
în dotare. Probabil peștii se simt și mai plini de misiunea lor, mai patriotică decât oricând, în astfel de zile, când sărbătoarea pogoară peste slobozeniile noastre. Îmi place această unduire de falduri tricolore, jucând în bătaia unui Soare pitulat pe după coșurile caselor dinspre Spital, cu razele strecurate printre șuvițe drepte de fum. Parcă și hornurile orașului și-au aprins lumânările spre a cinsti solemnitatea, altfel oarecare, a unei astfel de zile. Dar nu mai vibrez, precum în anii tineri, la vâlvătăile
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2046_a_3371]