8,653 matches
-
am apropiat: — Au avut chiar și timp să-i dea lui Mariam o poreclă: Viermele de Mătase. Am pus-o pe Bălțată să-mi repete întocmai cele deja spuse, apoi am întrebat-o îngrijat: — Crezi că sora mea o să fie fericită cu bărbatul ăla? — Fericită? Femeile nu încearcă decât să se ferească de ce e mai rău. Răspunsul mi s-a părut prea general și vag. — Vobește-mi despre Zeruali ăsta! Era o poruncă bărbătească. Făcu o strâmbătură destul de batjocoritoare, dar răspunse: — Nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2041_a_3366]
-
care nu vor decât să trăiască în pace la adăpost de nevoi, fără bătaie de cap, fără bucătăriseală, fără corvezi, fără un bărbat care să le ceară o cană cu apă sau un vas cu apă caldă, acelea pot fi fericite. Cărei categorii îi aparține sora ta? Turbam: — Nu ți se pare scandalos că o fetiță de treisprezece ani trebuie dată ca răsplată unui negustor bătrân la încheierea unei învoieli? — La vârsta mea, doar naivitatea mai izbutește să mă scandalizeze. M-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2041_a_3366]
-
sugrumate. Dacă îți mai spune cineva una ca asta, ai să-i răspunzi că, dacă femeile acelea au fost pedepsite, înseamnă că au meritat-o, iar în familia noastră fetele au fost întotdeauna ireproșabile. — Ești sigur că Mariam va fi fericită cu...? — Vezi-ți de treburile tale. S-a șters la gură cu dosul mânecii și s-a ridicat ca să plece. Am stăruit, lamentabil. Nu pleca așa! Lasă-mă să-ți vorbesc! — Am făgăduit-o pe sora ta acestui om și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2041_a_3366]
-
să i-o comunic lui Mariam pe tonul cel mai plin de încredere cu putință, spre a-i reda speranța. Harun m-a întrebat dacă putea veni cu mine; am răspuns „da“ fără șovăială, în pofida surprizei. Mariam spuse că era fericită să mă revadă sănătos după o călătorie atât de lungă, dar mi se păru încă și mai îndepărtată decât la ultima noastră întâlnire, și palidă ca un cadavru. Am privit-o atent. — Dar tu, cum te simți? — Mult mai bine
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2041_a_3366]
-
sus, cu bărbia ridicată. Bătrânul mi-a ținut ferm mâna într-a sa, mult mai mult decât o cerea obiceiul, apoi, fără să-și îndrepte ținuta, m-a privit țintă în ochi: — Ți-a surâs norocul, tinere prieten, și sunt fericit pentru tine de parcă ai fi copilul meu. Dar fii cu băgare de seamă, căci bogăția și puterea sunt dușmanele dreptei judecăți. Când te uiți la un lan de grâu, nu vezi că unele spice sunt drepte, iar altele îndoite? Asta
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2041_a_3366]
-
dea la iveală și în fața altora un farmec atât de ațâțător. Am pus-o să șadă lângă mine, pe cea mai moale pernă, și i-am pus brațul pe după umeri; Fatima se întorsese în odaia ei, așa cum se cuvine. Eram fericit s-o contemplu pe Hiba, veselă și nepăsătoare pentru întâia oară de luni de zile; se simțise umilită la nașterea fiicei mele, iar într-o noapte, intrând în odaia ei, am surprins-o ștergându-și o lacrimă cu colțul eșarfei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2041_a_3366]
-
se împletesc și visele li se întrepătrund. În noaptea respectivă își deschisese până la urmă brațele în fața mea. Din oboseală, din datorie, din cauza amintirii, nu știu. Însă nu-și mai îndepărtase de pe ochi un văl de tristețe. De aceea eram acum fericit s-o văd iarăși râzând și bătând din palme, în sunetele orchestrei andaluze. La mijlocul ospățului, poetul meu s-a ridicat în picioare ca să declame din memorie stihuri alcătuite în cinstea mea. De la primul emistih, palatul meu era deja Alhambra, iar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2041_a_3366]
-
mesaj destinat celui ce-mi fusese companion. Și iată că, două luni mai târziu, Abbad sosea în caleașcă la mine acasă, urmat de trei servitori. Propriul meu frate de-ar fi fost și nu m-aș fi simțit atât de fericit să-l strâng la piept! — Te-am lăsat în lanțuri pe fundul unei cale; te regăsesc prosper și strălucitor. — Alhamdulillah! Alhamdulillah! Dumnezeu a fost darnic cu mine! Nu mai mult decât meriți! Dau mărturie că nici măcar în momentele cele mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2041_a_3366]
-
este cel mai puternic în Italia, după părerea dumitale? S-a dat o bătălie la Pavia și trebuie să-i suportăm consecințele. Răspunsul meu i-a plăcut în mod vizibil. Tonul lui s-a făcut amical și chiar admirativ. — Sunt fericit să aud aceste cuvinte, căci, la Roma, papa șovăie, iar prietenul dumitale Guicciardini îl împinge să se bată cu Carol și să se alieze cu Francisc, chiar dacă regele Franței este prizonierul împăratului. Din poziția mea, nu-mi pot exprima rezervele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2041_a_3366]
-
și pe-atunci, era intelectualul consacrat. Când Henry venise cu ideea de a da cărțile de artă pe nuduri de femeie, era clar care din ei se îndrepta către afaceri și care către academie. În mod normal, Ernest Freundel era fericit să-și ajute vechiul amic, chiar dacă nu avea cum să nu fie iritat de disproporția dintre bugetele lor, care devenea tot mai mare. Cerceta orice obiect care ateriza în brațele lui Henry și apoi îi făcea o estimare aproximativă. O dată
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2274_a_3599]
-
fiecare zi... ARTUR: Arunc-o din turn, să fluture, să plutească peste case, peste acoperișuri, să intre între ferestre, în bucătării! Nu-mi pasă unde ajunge, nu-mi pasă de nimic, momentul e unic! GARDIANUL (Cu lacrimi în ochi.): Sunt fericit, domnule! ARTUR (Îl îmbrățișează.): Bruno, ești un mare gardian! (Către GRUBI.) Grubi, vino și tu la pieptul nostru! GARDIANUL: Hai, Grubi, nu fi porc! Fraternizează cu noi! CĂLĂUL: Nu! ARTUR: Hai, Grubi, trăim cel mai frumos moment din istoria orașului
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2068_a_3393]
-
GARDIANUL: Eu zic să ne îmbrățișăm cu toții... Să fim prieteni... Să ne povestim viețile... CĂLĂUL (Ia foaia din mâna COLONELULUI și i-o întinde lui ARTUR.): Poftim, rupeți-o cu mâna dumneavoastră! COLONELUL (Către ARTUR, după ce a rupt-o.): Sunt fericit că v-am cunoscut. Să stăm la taifas, să stăm la taclale... Spuneți-ne tot, povestiți-ne viața dumneavoastră trepidantă, povestiți-ne-o secundă cu secundă... ARTUR: Nu știu dacă mai am timp... COLONELUL (Către CĂLĂU.): Cât mai are? CĂLĂUL
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2068_a_3393]
-
Vom primi valută și vom amenaja tot ce este necesar. Acolo vom amenaja un parc, dincoace o tombolă. Ne gândim și la un sistem de iluminat, astfel încât să ne putem continua activitățile turistice și noaptea. VIZITATORUL: Domnule, mă uimiți. Sunt fericit că vă cunosc. (Simultan cu dialogul dintre VIZITATOR și MAJORDOM are loc dialogul dintre GRUBI și BRUNO.) GRUBI: Uite-i! BRUNO: Nu ți-am spus? Au și început să vină. GRUBI: Cum naiba au aflat? BRUNO: Și ăsta nu-i
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2068_a_3393]
-
să surpe groapa. BRUNO: Nu s-apucă ei. Vor să sugă totul ș-apoi se cară. (BRUNO și GRUBI își iau fiecare câte o sticlă cu lapte și încep să bea; apoi își continuă lucrul.) MAJORDOMUL: Și eu, domnule, sunt fericit să vă știu. Iar acum, pentru exemplificare, să ne așezăm un moment pe marginea gropii. VIZITATORUL (Vădit încurcat.): Cum? Să nu... disturbăm... MAJORDOMUL: Nicidecum, domnule. Dacă nu ne așezăm pe marginea gropii n-am făcut nimic. Nu există voluptate mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2068_a_3393]
-
-l scoatem, dar... DOAMNA CU VOAL: Doar suntem trei! Nu? Noi suntem trei și el e unul singur... BĂRBATUL CU ZIARUL: Suntem noi trei, dar... BĂTRÎNUL CU BASTON: Doamna zice bine, trebuie dat afara. BĂRBATUL CU ZIARUL: Eu aș fi fericit să-l văd afară, dar nu știu dacă... chiar avem dreptul să-l dăm DOAMNA CU VOAL: Nebunii trebuie dați afară. Clar. BĂRBATUL CU ZIARUL: Ei, nu e chiar sigur că e nebun. BĂTRÎNUL CU BASTON: E nebun. Asta se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2068_a_3393]
-
și pe noi... De atâta timp așteptăm... această ocazie... Trebuie să aflăm și noi... CĂLĂTORUL PRIN PLOAIE: E pura atracție... HAMALUL: Cum? CASIERUL: Cum, cum? CĂLĂTORUL PRIN PLOAIE: Am spus că e pura atracție... CASIERUL: Pura atracție?! CĂLĂTORUL PRIN PLOAIE (Fericit de această descoperire.): Da... Așa cum unii, în timpul nopții, sunt atrași de către somn... nu? tot așa, noi, în timpul ploii, suntem tentați... să călătorim. Asta-i tot. (Cei doi ascultă, extaziați; ȘEFUL GĂRII s-a ridicat și el ușor și soarbe cuvintele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2068_a_3393]
-
PLOAIE: Cum? HAMALUL (Lămurindu-l, confesiv, pe CĂLĂTOR.): Vrea să rămână singur cu dumneavoastră... CASIERUL: E o bestie, să nu vă lăsați impresionat. HAMALUL: Întotdeauna face așa... CASIERUL: O să vă întrebe o mulțime de lucruri. O să vă întrebe dacă sunteți fericit... CĂLĂTORUL PRIN PLOAIE (Joc absent.): Dacă sunt fericit? CASIERUL (Plin de vitalitate.): Da, da... Pune o mulțime de întrebări. O să vă descoasă... E un mare perfid... HAMALUL: Știți, o să vă spună că și el a fost, cândva... călător prin ploaie
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2068_a_3393]
-
Vrea să rămână singur cu dumneavoastră... CASIERUL: E o bestie, să nu vă lăsați impresionat. HAMALUL: Întotdeauna face așa... CASIERUL: O să vă întrebe o mulțime de lucruri. O să vă întrebe dacă sunteți fericit... CĂLĂTORUL PRIN PLOAIE (Joc absent.): Dacă sunt fericit? CASIERUL (Plin de vitalitate.): Da, da... Pune o mulțime de întrebări. O să vă descoasă... E un mare perfid... HAMALUL: Știți, o să vă spună că și el a fost, cândva... călător prin ploaie... Să nu-l credeți! E o minciună! Să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2068_a_3393]
-
fiți călător prin ploaie? ȘEFUL GĂRII: O, da... Dumneavoastră vă permiteți... să gândiți așa... Ca orice om care a trăit, care a cunoscut... ceva cu adevărat important... Nu? Dar pentru mine, pentru mine... Dumneavoastră ați călătorit prin ploaie, ați fost fericit. Asta e! Dar eu! (În acest moment, din spatele clădirii, se aud hohotele de râs ale celor doi; capul IOANEI apare tot mai des în spatele ferestrelor și al ușilor; impresia că se plimbă fantomatic prin încăperi; glasurile HAMALULUI și ale CASIERULUI
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2068_a_3393]
-
gataaa...) IOANA: Ce frumos! Ce frumos! (Ecou: frumooos...) HAMALUL (Către CĂLĂTOR.): Domnule, suntem salvați... (Ecou: aaațiii...) ȘEFUL GĂRII (Nu se mai satură să se asculte pe sine.) Aaaa... Aaaa... Aaaa... (Îi privește pe rând în ochi și spune.) Aaaa... (E fericit și senin.) Aaaa... Aaaa... CASIERUL. (Rivalizând cu ȘEFUL GĂRII): Aaaa... Aaaa... Aaaa... Aaaa... (Se privesc în ochi și se înfruntă prin sunetele amplificate de ecou.) Aaaa... IOANA (Comportament de fetiță naivă, bate din palme etc.): O să ne jucăm! O să ne
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2068_a_3393]
-
n-au nici un chef să renunțe la binele lor simplu, comun, omenesc În favoarea altui bine - desigur, mai important, mai mare, mai Înalt, mai cosmic, mai... mă rog... - cu care vreți voi, deși nu v-a cerut-o nimeni, să-i fericiți. - Regret, n-ai Înțeles. Misiunea Centrului nu este să-i facă pe oameni fericiți, ci să-i ferească de nefericire. De catastrofă, mai bine zis. Nu ne preocupă viața oamenilor, ci moartea lor. Evitarea ei, vreau să spun, Împiedicarea dispariției
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1884_a_3209]
-
bogat, foarte bogat, și că măruntaiele nebănuite ale pământului satului ascund o comoară fabuloasă. „Oamenii de aici calcă pe aur și habar n-au de asta”, Îi spune ea, nu o dată, aprinzându-i imaginația și readucându-i În memorie timpurile fericite În care știuse ce Înseamnă bogăția. Despre ce se Întâmplă În mica localitate după moartea Mariei Dénarnaud ți-am mai vorbit când eram amândoi În aer - În avion, vreau să spun. Noel Corbu Începe să construiască legenda tezaurului de la Rennes-le-Château
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1884_a_3209]
-
ce destinație vor avea banii dacă... Adică, ce intenționezi să faci cu ei, cum vrei să-i folosești În cazul că...? - De ce mai Întrebi? O să cumpăr o insulă În Pacific, unde o să ne retragem amândoi și-o să trăim bogați și fericiți până la adânci tinereți. Ca să nu ne plictisim, vom schimba din când În când câte un rege, un președinte, un guvern, vom declanșa câte-un război regional urmat de o pace mondială, Îl vom repune În drepturi pe Dalai Lama - sunt
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1884_a_3209]
-
funcționari de la Ministerul Finanțelor refuzând să ia parte la ceremoniile oficiale, refuzând să apară la banchetele diplomatice - obsedat de un singur gînd: echilibrarea bugetului. "Flecărim prea mult!", se adresase el, cu două luni mai înainte, lucrătorilor catolici din Coimbra. Era fericit că cel puțin acum putea să muncească fără să-și mai anunțe, să-și explice și să-și susțină planurile. Dictatura avea pentru el marele merit de a-i lăsa libertatea de acțiune fără să-l mai oblige să vorbească
Sacrul și profanul, Salazar by Mircea Eliade [Corola-publishinghouse/Imaginative/295581_a_296910]
-
mobilă a copacilor. Pe tata nu l-a pasionat deloc vânătoarea, deosebindu-se mult În această privință de fratele lui, Serghei, sportiv pasionat care, Începând din 1908, a fost maestru de vânătoare al Maiestății Sale Țarul. Una dintre amintirile mai fericite din copilăria mamei a fost călătoria pe care o făcuse Într-o vară cu mătușa ei Praskovia În Crimeea, unde bunicul ei patern avea o moșie lângă Feodosia. Amândouă au făcut o plimbare cu el și cu un alt domn
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2082_a_3407]