9,986 matches
-
dat, de după colț, apăru un om. Au tresărit. Acela se apropia relativ vesel. Ei se bucurară. Mai puțin, Roșia Montana, pentru că, pur și simplu, Încă nu știa ce-o să urmeze. Și iată ce a urmat. Au făcut cu toții cerc, În jurul veselului sosit. Acela a numărat. Ce a numărat? Cât a primit, el, pentru ziua aia, de muncă. După care, a pus, o sumă, În pălăria Întinsă de către cel de pe trepied. Trepiedistul a numărat. A rostit, apoi: mai adaugă ceva. Avem un
Vieți răscolite by Constantin Slavic () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91621_a_92849]
-
cu întrebarea stăruitoare: ― Iar cărțile, vă rog? ― De la orice librărie! răspunse el, și plecă cu pași grăbiți. Am rămas toarte impresionați de această scenă de început. Iată cum se face popularitatea! În jurul Ciufulitului se strânseră îndată băieții, roată, nespus de veseli că se găsise unul dintre ei care să-i țină piept, atât de brav, domnului petagog! Ne-am zbenguit prin clasă vreo oră, liberi, ne-am întrebat unii pe alții cum ne cheamă și de la ce școală am venit, al
Cișmigiu Comp by Grigore Băjenaru [Corola-publishinghouse/Imaginative/295561_a_296890]
-
că se așteptau să fiu ceva mai impunător, mai bine îmbrăcat și mai inteligent decât făceam impresia. Bineînțeles că m-au felicitat toți în cor. N-au dat mâna cu mine decât Barbă și Barosanul ― care a fost cel mai vesel de premierea mea. Crăcănel și-a ridicat întrebător buza superioară, cu nas cu tot, și m-a întrebat scandînd: ― Ce subiect? ― O poveste cu cuvintele noastre! ― Hm... și tu pe care ai scris-o... pe cea pe care mi-ai
Cișmigiu Comp by Grigore Băjenaru [Corola-publishinghouse/Imaginative/295561_a_296890]
-
înțeles toți ce a voit să spună Barbă, dar mulți dintre noi am râs pe sub mustață, că aluzia, departe de a fi măcar răutăcioasa, era foarte simpatică și mai ales foarte transparentă! * Cișmigiul a fost pentru lăzăriști teatrul multor întîmplări vesele. Și, de multe ori, pe la 8 dimineața, pe lac nu erau decât bărci cu băieți de-ai noștri, care, chipurile, întîrzîaseră la oră și, cum nu înțelegeau să-l supere pe profesorul respectiv, tulburîndu-i lecția, preferau să aștepte ora următoare
Cișmigiu Comp by Grigore Băjenaru [Corola-publishinghouse/Imaginative/295561_a_296890]
-
avu ceva mai mult noroc decât alte fete ce se născuseră În același an cu ea. Vecina lor de peste drum adusese pe lume un flăcău, Gligori, care, chiar dacă părea un pic cam pirpiriu și mergea un pic șontâc, avea fire veselă și o fantezie ieșită din comun. De altfel, și preotul Fadei pusese ochii pe băiat și, când acesta Împlini șase ani, Îl unse ajutor de pălimar. Gligori a fost tovarășul de joacă al Mașei În copilărie. Singurul ei prieten, cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2067_a_3392]
-
Nimeni nu se Întreba dacă sunt buni sau falși sau expirați. Fiecare lua În poală cât apuca. Deodată, căruțele Subotinilor luară foc. Se produse o adevărată vălvătaie. Bancnotele aprinse se Înălțau În aer, zburând peste acoperișuri. Pluteau ca niște rîndunele vesele În văzduh, scoțînd sunete ciudate. Intrau În pe ușa grajdurilor, se așezau pe crupele cailor, ale vițeilor, ale caprelor și ale porcilor, se amestecau cu tainul din iesle, după care Își luau din nou zborul, oprindu-se pe cele patru
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2067_a_3392]
-
arămie, care atunci când bătăile clopotului se stinseră se umplu de ciripit de păsări. Abia În acel moment Întregul sat se animă din nou, iar cocoșii Începură să cânte din mii de glasuri cucurigu. Câinii lătrau și ei, găinile cotcodăceau, oarecum vesele, rațele măcăiau și gâștele sâsâiau și ele, scoțându-și gâturile lungi printre ostrețe, Întâmpinând cu gălăgia lor lumea, care acum, nu se știe de ce, În loc să se ducă, se Întorcea de la biserică. De altfel, după toată această pălăvrăgeală, timpul părea să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2067_a_3392]
-
să Învățați. Deci veți primi acum câte doi pești ca să vă potoliți foamea pe moment. Iar la fiecare popas al trenului, vă vom da atâta pește cât poftiți.“ „Dar apă?“, strigă câteva guri. „Veți primi și apă, le răspunde soldățelul vesel. Vă dăm și apă, cum să nu vă dăm!? Tătucului Iosif Visarionovici nu-i place să știe că omul suferă de sete. Veți ajunge la capătul drumului sătui și odihniți. Ați Înțeles?!“ „Am Înțeles!“, strigă toți, În cor. Iar unii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2067_a_3392]
-
vaietele au Început să se mai stingă. După o săptămână, gemetele nu s-au mai auzit defel și trenul Înainta prin stepa nesfârșită lăsând În urmă duhoare de cadavre În putrefacție, amestecată cu miros de cărbune ars, acompaniat de zgomotele vesele ce răzbăteau din vagonul rezervat soldaților. Era un miros Îngrozitor, ce ți se imprima În haine și Îți pătrundea În vintre. Ca să scape de duhoare, dar și de liniștea mormântală ce Învăluia vagoanele, soldații au băut din ce În ce mai vârtos, au chefuit
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2067_a_3392]
-
Nu mă interesează nici yin, nici yang... Mai bine mi-ați spune cine v-a ajutat să puneți la cale acest sabat? Nu cumva Ippolit...“ „Voi m-ați ajutat. Fără voi aș fi petrecut singur. N-ar fi fost prea vesel. Totuși, mărturisesc că n-a fost ușor să găsești Într-un loc ca ăsta alte șaizeci și nouă de trupuri care să arate, ca să zic așa, cât de cât acceptabil...“ „Nu v-ați mulțumit să corupeți doar oamenii, ci v-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2067_a_3392]
-
o nevastă aprigă, care nu prea știa multe și, atunci când se enerva, Îl făcea În toate felurile, aruncând În el tot ce-i cădea la Îndemână. Petrecerea ajunsese, poate și din cauza discuției despre „consoartă“, la un punct mort. Ippolit era vesel și nu prea. Se străduia totuși să mai Încălzească atmosfera. Discuțiile Însă lâncezeau. Glumele sale nu-și mai găseau ecou În inima ortacilor. Cei doisprezece hăhăiau, dar hăhăiala avea un gust la fel de fad ca berea răsuflată, pe care se străduiau
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2067_a_3392]
-
copiilor lor ci și unii părinți cu studii superioare și cu posibilități materiale pot constitui o frână în calea educației propriilor copii, prin modul lor de gândire, închis evoluției. Ei se simt bine în condiția lor de „animale sătule și vesele”(Henryk Sienkiewicz, (31)) și se împotrivesc oricărui progres social, tehnic și cultural. De exemplu, resping ideea utilizării energiei solare, care este pretutindeni, în exces și gratuită. În structura statului cu „instituțiile reînoite” (propuse de Horia Roman Patapievici, 2004, (24)), omul
Apocalipsa este în derulare by Narih Ivone () [Corola-publishinghouse/Imaginative/317_a_605]
-
diurn, pentru refacerea organismului. d. Omul trebuie să-și controleze emoțiile, să le stăpânească și să nu le permită să-i tulbure armonia, pacea și calmul interior. Omul poate evita așa numita stare de stres și trebuie să rămână calm, vesel și să poată râde. e. Cantitatea sângelui, compoziția lui și vâscozitatea sângelui determină o circulație normală sau o circulație defectuoasă. Organismul uman este un sistem aflat sub presiune. Presiunea se măsoară prin tensiunea arterială, care are o valoarea optimă, considerată
Apocalipsa este în derulare by Narih Ivone () [Corola-publishinghouse/Imaginative/317_a_605]
-
din miezul universului lor etanș și saturat de muzică. Mireasma ciupercilor lui Levi Colombia ajunge până la Corto și acesta înțelege că submarinul șui descinde din aceeași groapă a timpului spre care se îndreaptă și el. Rasputin însuși îi face semn vesel cu mâna, în vreme ce ostrovul său din Pacific plutește în derivă pe o mare de smarald. Cerul lumii lui Corto se deschide asemenea unei cortine de teatru și doi ochi urmăresc forfota universului pe cale de-a se naște. Cine ești tu
Camera obscură : vis, imaginaţie și bandă desenată by Ioan Stanomir () [Corola-publishinghouse/Imaginative/595_a_1437]
-
fiindcă nu luase examenul din iunie. Era numit învățător suplinitor. Am stat amândoi în gazdă la o bătrână care avea două fete: Hașa și Natașa. Notar era un rus în jur de 30 de ani, Andrei Vorobiev, Andriușa, un om vesel, sociabil. Prieten. Prin sat trecea Valul lui Traian care, atunci când rușii luaseră din nou Basarabia, despărțea satul în două. Două țări vecine în același sat! Partea de nord cu școala, la români, partea de sud, cu primăria, la ruși. Cap
Vieți între două refugii by Aurel Brumă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/565_a_753]
-
se găsește. Mda? Dumneata mergi de te culcă iar domnul Stratula să fie la mine la cabinet la orele nouă. Ce să mai dormi? Jale mare și sigură. E greu cu coloneii! La nouă și ceva Stratulea s-a întors vesel: Ce-ai făcut, Costică, de l-ai îmblânzit pe Șeful cel Mare? A zis că fără tine desființează revizoratul. Și am rămas pe post de dactilograf. La câteva luni, la o nouă venire prin birouri a prefectului Berindey, acesta mă
Vieți între două refugii by Aurel Brumă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/565_a_753]
-
a ajuns în București. Tot elegant era și Petrică Tănase, fiul notarului din Enichioi. După terminarea școlii normale a ajuns învățător la Necrasovca Nouă, la șase kilometri de Ismail. Era un băiat frumos, bine legat, de înălțime potrivită și mereu vesel. Ii plăcea să se ție de șotii, să facă farse. Uneori de extrem pericol. Aproape toate satele din vecinătatea Necrasovcăi aveau școli noi. Doar a lui Petrică era o amărâtă de chichineață, cu ziduri de lut și pălărie de stuf
Vieți între două refugii by Aurel Brumă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/565_a_753]
-
cuțit, el întreba: Ce-a fost asta? Clopot? Tocmai când ciocneam un pahar de vin roșu, cabernet sau merlot, auzim tropote de cai și clopotele pompierilor amestecate cu muzica din restaurant. Petrică iar sare la ușă, iese, și se întoarce vesel: Arde, fraților, arde, arde, arde! Să bem și să vină lăutarii! Ce mai, chef în toată regula, dacă există reguli și la băutură. A doua zi am aflat la Inspectoratul școlar că a ars școala bietului Petrică. Spre bucuria tuturor
Vieți între două refugii by Aurel Brumă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/565_a_753]
-
ani trăiască! Acuma ce mai vreți? I-am îngropat și i-am blagoslovit pe gratis , gata, că în sat m așteaptă o mulțime de pomeni! Toată lumea a plecat nedumerită în ce privește moartea cui și prim-regența cui, numai preotul Ciobanu era vesel că va reuși să facă față tuturor chemărilor de pomeniri clare și fără încurcături. * În fine, după ce am fost numit învățător provizoriu la școala din Tabacu, eram parcă alt om. M-am apucat de lucru în mod serios. Din păcate
Vieți între două refugii by Aurel Brumă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/565_a_753]
-
de lipoveni de unde se putea merge cu caicele pe mare până la Vâlcov. Iar de la Vâlcov toate drumurile erau posibile dar numai pe apă: Chilia, Câșlița Dunăre, Tulcea, Reni Galați. Aici l-am întâlnit și pe simpaticul institutor Ion Rogojină, om vesel, luminos și mai așezat în vârstă față de ceilalți. Cele 40 de zile treceau repede și frumos în tabăra străjerească. Stăteam în corturi care deveneau seara obiectivul de atac al țânțarilor. La baltă ne distram cu chefalii. Se adunau în jurul unei
Vieți între două refugii by Aurel Brumă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/565_a_753]
-
Speranțele și puțina avere am încărcat-o în trei căruțe. Trei arce de unde guițau porcii, cârâiau păsările. Am luat și câinele. Doar caprele, cele două capre de ținut podina patului le-am lăsat înlocuitorului nostru. Eram un alai curios, nici vesel, nici trist, mulțime de oameni nedespărțită până la Dermendere. Ni se rupea inima. Dar ce să-i faci? Viața e viață. Cu o săptămână înainte fusesem la Sofian și aranjasem să se facă necesara curățenie și văruitul în camerele în care
Vieți între două refugii by Aurel Brumă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/565_a_753]
-
firească a ceremonialului poate păgân al lui Bachus, divina băutură nea vând voie să fie atinsă de fier sau orice alt material oxidant. Mă uit și acum la niște fotografii. S-au uitat și alții. Majoritatea întrebau dacă mulțimea aceea veselă de oameni e parte a unui alai de nuntă sau obștea adunată de bucuria unui botez. Nu. Erau pur și simplu sătenii strânși fără pricaz pentru a se bucura de dărnicia de toamnă a naturii. Nicăieri n-am mai întâlnit
Vieți între două refugii by Aurel Brumă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/565_a_753]
-
cazul. —Le iei pe toate din această cutie, așa cum ți-a recomandat medicul ultima dată, n-o slăbea Cecilia. După timp îndelungat, starea mamei se îmbunătățise. Femeia prinsese din nou culoare în obraji, îi revenise pofta de mâncare, devenise mai veselă, începuse să se ocupe de treburile gospodărești, dar nu era împăcată că Cecilia pierduse un an de facultate ca s-o îngrijească. Deși fata ajunsese deja avocat, totuși întârzierea de a-și profesa meseria o măcina însă acest regret era
Feţele iubirii by Victoria D. Popa () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1166_a_2071]
-
parc”. Deși acum îi știa numele de la interogarea ca martor, pentru ea rămăsese „băiatul din parc” și așa îi va spune mereu. A plecat luându-și florile și întâlnindu-se pe coridor cu femeia de serviciu, aceasta a oprit-o veselă, să-i spună: — Domnișoară Sătmăreanu, ce frumoși trandafiri ați primit! Înseamnă că domnul care vi i-a adus vă iubește mult. Este atât de frumos, arată foarte bine. s-a așezat la biroul dumneavoastră și a voit să vă aștepte
Feţele iubirii by Victoria D. Popa () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1166_a_2071]
-
al meu. —Nu-ți mai recunoști melodia? N-am fost prea atent. Ce ți-a comunicat aiuritul acela, era curioasă să afle Elena. — Băgăcioaso! — Hai, măi Ceci, spune-mi! —Vrea să ne întâlnim. — Când? Unde? Cum? sărea într-un picior, veselă, Elena. — Stai că dai peste mine, nebuno. —De ce te bucuri? O întrebă mamă-sa care tocmai ieșea din bucătărie. Pentru căă, pentru căă...... — Hai, spune odată! O îndemnă mamă-sa. Îi spun, Ceci? — Doar nu-i secret. —Sora mea cea
Feţele iubirii by Victoria D. Popa () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1166_a_2071]