8,653 matches
-
cuvinte mai lungi; iar la sfârșitul volumului maro pătat cu cerneală, o povestire adevărată, logică Își desfășura proporțiile ajunse la maturitate („Într-o zi Ted i-a spus lui Ann: Hai să...“), triumful și recompensa supremă a micului cititor. Eram fericit la gândul că Într-o bună zi s-ar putea să capăt și eu o asemenea abilitate. Vraja s-a păstrat și, ori de câte ori dau peste o carte de gramatică, răsfoiesc imediat până la ultima pagină ca să arunc o privire interzisă În
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2082_a_3407]
-
aveau legătură cu extravaganțele rukavișnikoviene, asocierea pe care am făcut-o În mintea mea Între cele două acțiuni nu m-a ajutat să accept modul În care Lenski se făcea de râs și ne plictisea și, prin urmare, am fost fericit, când, după Încă trei reprezentații (Călărețul de aramă de Pușkin; Don Quijote și Africa - Tărâmul minunilor), mama a cedat rugăminților mele fierbinți și s-a renunțat la toată povestea. Acum când stau și mă gândesc, acele imagini ca niște meduze, proiectate
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2082_a_3407]
-
prin satele noastre sunt mai elocvente decât oricare statistici: hămeseala națională. Este comod, știu, să scrii astfel de șiruri. Dar cât de dureros este să le trăiești. Să știi că nu mai sunt speranțe. Să contempli mlaștina și să fii fericit că ea tot înaintează, sporește. Citeam, în anii tineri, cu un fel de fierbințeală a sufletului ceea ce publicau prietenii, cunoscuții, apropiații mei. Credeam orbește în ei. Majoritatea erau talentați și cărțile lor nu m-au întristat prin nereușite. Credeam în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2046_a_3371]
-
neliniștit. Nu mă mai iubești? N-am știut să te fac fericită? - Ba da... admise Carmen de Ibarra cu naturalețe. Te iubesc mai mult ca pe oricine de pe lumea asta, sînt În continuare Îndrăgostită de tine și mă faci foarte fericită În toate privințele... Dar am avut chef s-o fac și am făcut-o. - Așa, pur și simplu? - Așa, pur și simplu, replică ea. Mă simțeam prea legată de tine; prea prizonieră a dragostei noastre, și trebuia să aflu ce
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2009_a_3334]
-
toate și să pornească Într-o fugă nebunească spre libertate. Singură În grădina părăsită - sora ei se recăsătorise și locuia acum În Latacunga -, trecea Încă o dată În revistă amintirile, evocînd chipurile bărbaților pe care-i iubise și Întorcîndu-se la zilele fericite din hacienda de lîngă Cotopaxi sau la frumoasa călătorie pe care o făcuse cu Germán de Arriaga În primăvara cînd căutau capela ascunsă În care voiau să se căsătorească. Toată acea fericire rămăsese pentru totdeauna În umbră și ea știa
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2009_a_3334]
-
care duce În cîrcă o cruce grea la procesiunile din Saptămîna Patimilor sau călugărul care se autoflagelează În fiecare dimineață cu ciliciul. De aceea era o minciună, iar ea știa asta. Confuză, descoperea că, În adîncul ființei sale, nu era fericită pentru că se achita de o datorie fiind nevoită să Îndure fără să crîcnească cele mai de neconceput vexațiuni, ci că acea fericire izvora din respectivele vexațiuni și din resemnarea cu care Îi plăcea să le Îndure. Cu toate că o durea, trebuia
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2009_a_3334]
-
la Cotopaxi. Poate că un fiu ar fi liniștit dorința ei de libertate - de captivitate - și, simțindu-se legată de el, neliniștile și fanteziile ei nu ar fi intrat niciodată În criză. Ar fi fost, În acele clipe, o mamă fericită de familie, care poate ar fi așteptat un al doilea copil, așezată În fața peretelui de sticlă ce dădea spre vulcan, În frumosul și primitorul salon de la hacienda ei. CÎt timp trecuse? Opt ani, nu mai mult, dar adesea i se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2009_a_3334]
-
părea să-i țîșnească din măruntaie, și profită În cele din urmă de impulsul unui nou val pentru a trage pe uscat, În siguranță, baleniera greoaie și făcută zob. Abia atunci se prăbuși pe nisip, doborît de oboseală, vlăguit, dar fericit pentru victorie. Închise pentru o clipă ochii, trase aer În piept, așteptînd să i se liniștească bătăile inimii, iar cînd ridică din nou privirea o descoperi, În picioare În fața lui, cu un pistol mare deja armat, pe Niña Carmen. Se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2009_a_3334]
-
parcă așa-l cheamă, nu? - pare un tip de treabă. Așa ați zis și săptămâna trecută. — Da? Arăta mulțumit când a zis asta. M-am întrebat o clipă dacă-i pe invers, da’ nu mi se pare genu’. Era doar fericit că a ținut cineva minte ce-a zis el, mie așa mi se pare. —E de treabă. A fost o pauză cât am verificat legumele de pe bandă. Era acolo o chestie ciudată și n-am găsit-o pe listă câtva
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2259_a_3584]
-
-i așa, poate pentru mine-i un lucru bun. Cu buzele mari și doar cu supă aș arăta bine cât ai bate din palme. M-am deprimat imediat după scrisoarea de la Crystal. O iubesc pe Crystal și vreau să fie fericită, chiar vreau. Da’ mă simt mai singură când cineva trece de partea cealaltă. Mie n-o să mi se-ntâmple niciodată, asta-i clar. — Poate o iau în sus mai târziu, vrei să vii? mi-a zis ea. — Mda, ok. Ești
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2259_a_3584]
-
e categoric ceea ce trebuia să fac, iar riscul pe care mi-l asumasem, acela de a afla Judy și copiii, era justificat de intensitatea nevoii mele de Stacey și lipsa de nevoie a familiei mele de mine. Judy era perfect fericită în lumea ei cu copiii și munca ei și era iritată de mine în cea mai mare parte a timpului. Când nu era la serviciu sau nu gătea pentru copii, era din ce în ce mai des închisă la ea în cameră cu una
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2259_a_3584]
-
De asta n-am să mă căsătoresc niciodată - ți-am spus de zeci de ori. Nu-i normal să te aștepți ca doi oameni să stea împreună milioane de ani. Dar dacă tot sunteți împreună ați face bine să fiți fericiți, nu crezi? Adică, tu și tata păreați să vă-nțelegeți mereu așa bine și să fiți prieteni buni și toate prostiile alea, și apoi, dintr-odată, amândoi păreați că vă enervați unul pe altul și că erați mereu obosiți. Mi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2259_a_3584]
-
Corby, de la colț (de câte ori nu râsesem cu Judy, spunând că astfel de lucruri sunt utile doar comis-voiajorilor și iubiților iliciți). La serviciu, deși conștient că atenția nu-mi era niciodată dedicată total clienților și că aveam niște mici scăpări, eram fericit și optimist, pur și simplu ocupându-mi timpul până să mă îndrept spre Balham și bucurie. De fapt, munceam mai mult decât o făcusem în ultimele câteva săptămâni, pentru că mi se pusese foarte clar în vedere că funcționarul meu n-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2259_a_3584]
-
putea să fie nevoie să dau de tata. O, Doamne. Charlie U itasem cum e fericirea perfectă. Nu, nu-i bine. Nu uitasem: doar că nu mai avusesem parte de ea până atunci. Toate momentele în care crezusem că sunt fericit fuseseră simple degustări pentru ceea ce avea să vină, și dacă mi-ar fi spus cineva că voi putea trăi momentul în felul în care îl trăiesc acum - acel moment de extaz etern, rafinat - aș fi zis că e imposibil. Viața
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2259_a_3584]
-
deosebită- ca atunci când te duci tu cu Jason și ce bine te face el să te simți. Ei bine, Charlie mă face să mă simt așa tot timpu’. Știi, crede că-s drăguță. Mama vede ce diferită-s și e fericită din cauza asta. Așa că ne prefacem toți că doarme doar pe canapea, da’ mama nu-i proastă. — Nu ești urâtă, Stacey - mereu îți zicem. Ai ochi drăguți, să știi. Și ești și haioasă. Da, da, sigur. Da’ nu vreau să fiu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2259_a_3584]
-
am zis io. Am fost foarte surprinsă, că n-am crezut niciodată c-aș putea să am un copil - nu cu toate problemele mele și alelalte. Da’ poftim. Ca să vezi, că nu poți să știi niciodată, nu? — Bineînțeles că sunt fericit, draga mea, a zis el. Bineînțeles că eu - ăsta e cel mai fericit moment din viața mea. Tu nu vezi? E atât de... de minunat, Stacey. Cu adevărat minunat. — Stai așa un pic, Charlie, nu-ți pierde mințile, amice, am
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2259_a_3584]
-
vorbă, care zicea că haina frumoasă îl face și pe omul urât frumos, dar dacă mai era și frumos?... Cam așa era în cazul Galinei, cum o chema. Flăcăul se îndrăgosti de ea. Nu după mult timp, se căsătoriră. Erau fericiți, trăind în dragoste și înțelegere. Bunicăi Dosia nu-i mai trebuia nimic pe lume, decât să-i vadă mereu așa. Au trecut cu traiul în casa lor (le dăduse colhozul casă gata). Peste un an, le dăruise Domnul o fetiță
La lumina candelei by Lidia Vrabie () [Corola-publishinghouse/Imaginative/100967_a_102259]
-
jucându-se, mă opresc și îi privesc, pentru că am ce învăța de la ei. Păpușa Jucăria este simbolul copilăriei. Fiecare dintre noi a avut o jucărie preferată sau mai multe, de care își amintește cu plăcere, care îl făcea să fie fericit. Eu nu-mi amintesc să fi avut în copilărie măcar o jucărie cumpărată. Jucăriile mele erau obiectele de prin prejur. Mai întâi, îmi imaginam jucăria, apoi, căutam în obiectele din jur o asemănare și, cu puțină fantezie, jucăria era inventată
La lumina candelei by Lidia Vrabie () [Corola-publishinghouse/Imaginative/100967_a_102259]
-
agronom în colhoz și totul le mergea bine. Aveau trei copii și casa lor- pe care o construiseră cu ajutorul părinților și a economiilor făcute de ei. Ce să mai dorești de la viață? Câte îi trebuie unui om pentru a fi fericit? Sănătate, dragoste și înțelegere, plus cele necesare pentru viață, pe care ei le aveau și de care se bucurau. Așa este, numai că viața, de multe ori, poate aduce surprize neașteptate, atât din cele plăcute, cât și din cele neplăcute
La lumina candelei by Lidia Vrabie () [Corola-publishinghouse/Imaginative/100967_a_102259]
-
se vedea capabilă să întreprindă, mai ales și cu puțina rezervă de bani pe care o aveau. Nu mai întârziaseră. Se apucară de construit și, într-o lună de zile, era totul gata, aranjat și pregătit pentru vânzare. Tatiana era fericită că reușiseră să acopere cheltuielile fără a se împrumuta cu bani. Nu se așteptau să devină bogați, ci doar să câștige pentru a putea trăi. Așteptarea, însă, nu se împlini. Treceau zile, treceau luni și afacerea lor nu se mișca
La lumina candelei by Lidia Vrabie () [Corola-publishinghouse/Imaginative/100967_a_102259]
-
cea plină de har” și „binecuvântată între femei”? Ei i s-a închinat Elizabeta, maica Sfântului Ioan Botezătorul, numind-o „cea binecuvântată între femei” și „Maica Domnului meu.” Ea însăși a proorocit, prin Duhul Sfânt, că toate neamurile o vor ferici și i se vor închina, pentru slava cu care a învrednicit-o Dumnezeu pentru smerenia ei. (Luca1, 48-49) Făcusem o pauză, după care continuasem: - Iar dacă mai citim că despre ea s-a spus că va fi acea femeie-fecioară, care
La lumina candelei by Lidia Vrabie () [Corola-publishinghouse/Imaginative/100967_a_102259]
-
de tine, ci de banii tăi! Stau cu bunica, ea are grijă de ei, ce mai vrei? Caută-ți de treabă și nu face această prostie, că o să-ți pară rău. Copiii au nevoie de multe pentru a putea fi fericiți. Simțind lipsuri, nu vor fi fericiți chiar dacă vei fi tu lângă ei. Ei au nevoie de bani, pentru a fi în rând cu lumea, îmbrăcați frumos, bine alimentați, să studieze adăugător ce le place, muzică, limbi străine sau orice altceva
La lumina candelei by Lidia Vrabie () [Corola-publishinghouse/Imaginative/100967_a_102259]
-
Stau cu bunica, ea are grijă de ei, ce mai vrei? Caută-ți de treabă și nu face această prostie, că o să-ți pară rău. Copiii au nevoie de multe pentru a putea fi fericiți. Simțind lipsuri, nu vor fi fericiți chiar dacă vei fi tu lângă ei. Ei au nevoie de bani, pentru a fi în rând cu lumea, îmbrăcați frumos, bine alimentați, să studieze adăugător ce le place, muzică, limbi străine sau orice altceva, care le va fi de folos
La lumina candelei by Lidia Vrabie () [Corola-publishinghouse/Imaginative/100967_a_102259]
-
niciodată de la voi! Nu vă voi mai lăsa niciodată! Te rog să mă crezi! Pe urmă, au fost atâtea momente plăcute, atâtea povestiri despre toate câte s-au petrecut în acel timp, cât nu s-au văzut. Erau cei mai fericiți din lume că o aveau pe mama lângă ei. Maria s-a convins că a făcut bine că și-a ascultat inima și nu-i părea rău de nimic. Peste două luni de la întoarcere, a reluat activitatea de profesoară la
La lumina candelei by Lidia Vrabie () [Corola-publishinghouse/Imaginative/100967_a_102259]
-
pentru Florence constituie o surpriză ceea ce simte. Viața alături de Șerbănică a fost un calvar. Gîndește-te doar la temperamentul ei! Era cea mai veselă fată din câte ai cunoscut vreodată, de-a dreptul încîntătoare. Din păcate, Periețenii scăpătaseră și au fost fericiți când Șerbănică i-a cerut mâna. Un mariaj nesperat. Iar acum... Florence își închipuie că domnul Ionescu e bărbatul pe care și l-a dorit toată viața, și-i pare rău că l-a întîlnit prea târziu. Știi cum sânt
Bună seara, Melania. Cianură pentru un surâs by Rodica Ojog-Brașoveanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295600_a_296929]