9,442 matches
-
că băiatul ăsta scrie bine, a spart tăcerea bătrânul Tronaru. Dar nu trebuia, Vasile, să fii vulgar cu biata Violeta și să o urci cu curul pe faianță. Ha! Ha! Ha! Îți reproșez, deci, excesul de real, care Într-o ficțiune e ca un upercut la arbitru. Da, și mie mi se pare că am auzit altceva decât de obicei, a intervenit Puiu Nistea. Chiar dacă uneori bate câmpii, Vasile Moare promite să fie un prozator ade vărat. Îi recomand Însă alegerea
Tratament împotriva revoltei by Claudiu Soare () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1326_a_2709]
-
Împăciuitor Rogoz. Poate că Vasile nu a făcut nimic din toate astea, dar să ne spună deschis, cinstit, tovărășește, să ne spună tot adevărul... Vasile a lăsat capul În pământ și abia s-a auzit ce spune: — Între adevăr și ficțiune e un zid care ne protejează. Realul e una, iar ce ne imaginăm noi e altceva... — Tovarășul Vasile, nu are rost să te ascunzi, oricum se va afla totul. Și atunci va fi și mai rău. Eu te sfătuiesc cu
Tratament împotriva revoltei by Claudiu Soare () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1326_a_2709]
-
ai fugit ca un poltron, ca un câine fricos. — Așa e, sunt laș, mi-e frică de scenele astea... Oricum, totul a fost de un absurd... Din cauza boului ăla de Rogoz, care nu e În stare să facă diferența Între ficțiune și realitate. — Dar tu știi să faci această distincție... — Vasile, ai tot dreptul să fii sarcastic cu mine, dar nu mi pune prietenia la Îndoială. — Ce să pun la Îndoială, Cristiane? Pentru că nu știu dacă prietenia pe care o invoci
Tratament împotriva revoltei by Claudiu Soare () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1326_a_2709]
-
rădăcina patrată a lui 7. ["LEGILE SUNT VIAȚA NATUREI... "] 2258 Legile sunt viața naturei. A cerca să li denegăm *** dar neapăratele lor manifestațiuni e a le denega pe ele înșile și a crea în locul unui organism viu și neapărat o ficțiune goală și moartă. 51 {EminescuOpXV 52} ["OAMENII VORBESC ÎN SISTEME"] 2262 Majoritatea oamenilor nu cunosc raza de acțiune a ideilor lor. Și precum iubita lui Arnim vorbea numai în versuri fără a-și da seama de acest lucru, la fel
Opere 15 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295593_a_296922]
-
mulțămire pentru cel care se intere[se]ază pentru el însuși. Această satisfacere se bazează pe satisfacerea unei trebuințe. Unde este trebuință este o lipsă. Schopenhauer. Intuițiunea curată. Interesul, egoismul naturei omenești. Primirea unei cunoștințe lipsite de stimul este o ficțiune (? ). Este corăspunderea unei trebuințe. Trecerea de la o stare ce nu-i suficientă, la alta suficientă. Sch[openhauer] a avizat la Plato forma fundamentală. Nu are a face nimic cu voința, cu nizuirea. Tipuri a perfecțiunii. Norma pentru realitate pe care
Opere 15 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295593_a_296922]
-
de fantazie a lumei trebuie să fie îmbizuită în spațiul rațiunei. Este o slăbiciune a poeziei că crede a putea să se joace cu fantaziile sale. Care ar fi arta viitorului în mărginele rațiunei. Combinația fantaziei și rațiunei. Îi trebuie ficțiune, superstiție mistică, spiritele. A fost caracteristica timpilor în care poeții cei mari a fost prejudițioși adică a fost în timp. Poezia: Este scopul ei de a aduce lumea, viața și pasiunile ei în forme estetice. Ce a folosit intrarea mitologiei
Opere 15 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295593_a_296922]
-
uriași pentru că sunt plămădiți din tradiția populară, dar mai cu seamă pentru că importanța ideilor pe care autorul are să ni le comunice cere personaje pe măsură. Oamenii săi enormi, “monștri blânzi” înzestrați cu bun simț și înțelepciune populară, dezvăluie sub aparența ficțiunii și a basmului aspecte zguduitoare ale realității. Detaliile grotești presărate de-a lungul întregii cărți sunt menite - după Bahtin - să disloce sau chiar să desființeze granițele inițiale dintre corporalitate și restul lumii. De obicei se remarcă faptul că, în opera
CATALOG Sincretismul artelor 1 by Gabriela Petrache () [Corola-publishinghouse/Imaginative/425_a_942]
-
se multiplică în jurul nostru și trăim într-o lume aproape infantilă în care orice necesitate, orice posibilitate, fie ea pentru stiluri de viață, călătorie, roluri și identități sexuale, poate fi satisfăcută pe loc. Pe lângă asta, am impresia că balanța dintre ficțiune și realitate s-a modificat simțitor în ultimele decenii. Tot mai mult, rolurile celor două sunt inversate. Trăim într-o lume condusă de ficțiuni de tot felul - comerțul în masă, publicitatea, politica pusă în practică precum o ramură a publicității
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2028_a_3353]
-
roluri și identități sexuale, poate fi satisfăcută pe loc. Pe lângă asta, am impresia că balanța dintre ficțiune și realitate s-a modificat simțitor în ultimele decenii. Tot mai mult, rolurile celor două sunt inversate. Trăim într-o lume condusă de ficțiuni de tot felul - comerțul în masă, publicitatea, politica pusă în practică precum o ramură a publicității, golirea de sens a oricărei reacții originale în fața experienței de către ecranul televizorului. Trăim într-un enorm roman. Îi este acum din ce în ce mai puțin necesar romancierului
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2028_a_3353]
-
politica pusă în practică precum o ramură a publicității, golirea de sens a oricărei reacții originale în fața experienței de către ecranul televizorului. Trăim într-un enorm roman. Îi este acum din ce în ce mai puțin necesar romancierului să inventeze conținutul ficțional al prozei sale. Ficțiunea e deja prezentă. Sarcina scriitorului este să inventeze realitatea. În trecut am crezut întotdeauna că lumea exterioară nouă a reprezentat realitatea, oricât ar fi ea de confuză și de nesigură, și că lumea lăuntrică a minților noastre (visele, speranțele, ambițiile
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2028_a_3353]
-
visele, speranțele, ambițiile ei) reprezenta tărâmul fanteziei și al imaginației. Aceste roluri, mi se pare mie, au fost inversate. Cea mai prudentă și eficientă metodă de-a face față lumii din preajmă este să presupunem că e în întregime o ficțiune - prin urmare, singura mică tumoare de realitate ce ne-a mai rămas se află înlăuntrul propriilor noastre minți. Clasica distincție freudiană dintre conținutul latent și cel manifest al visului, dintre aparență și realitate, trebuie acum aplicată lumii exterioare a așa-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2028_a_3353]
-
are un scop politic cât se poate de distinct față de conținutul lui sexual, însă mi-ar plăcea totuși să cred că acesta este primul roman pornografic bazat pe tehnologie. Într-un anumit sens, pornografia este forma cea mai politică a ficțiunii, aceea care vorbește despre cum ne folosim și ne exploatăm unul pe altul, în cel mai imperios și mai nemilos fel cu putință. Inutil de spus, scopul suprem al romanului este cel de prevenire, un avertisment în legătură cu acel tărâm brutal
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2028_a_3353]
-
purta în manșonul lui urmele unsuroase a sute de mâini ținute acolo în pozițiile dictate de regizori și cameramani. Înaintând în traficul de seară de pe Western Avenue, mi-am imaginat cum ar fi să mor în acea uriașă acumulare de ficțiuni, să-mi găsesc corpul marcat de urmele a o sută de seriale polițiste de televiziune, semnăturile dramelor uitate care, ani întregi după ce-au fost trecute la index în urma unei restructurări a rețelei de televiziune, și-ar lăsa ultimele liste
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2028_a_3353]
-
o să mergem împreună cu toții. - Ăsta-i un gen de distracție pe care prefer să-l evit. - Nu, Ballard - o să ți se pară reconfortant. E o parte esențială pentru serialul de televiziune. Și se îndepărtă spre parcare. Aceste puternice confuzii dintre ficțiune și realitate, însumate în figura patetică dar sinistră a lui Seagrave deghizat în actrița de film, îmi rămaseră în minte toată după-amiaza, suprapunându-se chiar și peste reacția mea față de Catherine când veni să mă ia. După ce sporovăi fericită cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2028_a_3353]
-
corpul Gabriellei, dar și aroma imitației de piele. Comenzile cromate se retrăgeau între umbre precum capetele unor șerpi argintii, fauna unui vis de metal. Gabrielle îmi puse un strop de salivă pe sfârcul drept și-l mângâie mecanic, întreținând slaba ficțiune a acelei legături sexuale convenționale. La rândul meu, i-am masat pubisul, mângâindu-i protuberanța inertă a clitorisului. În jurul nostru, comenzile argintii ale mașinii păreau un tour de force al tehnologiei și sistemelor chinestezice. Mâna ei mi se plimbă pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2028_a_3353]
-
afine suprarealismului, așa cum grotescul coșmaresc trimite la poetica expresionismului; înaintea „autentiștilor” autohtoni (Camil Petrescu, Eliade, Sebastian). Paradisul suspinelor preia de la Gide convenția jurnalului găsit și comentat. Aceasta este însă parodiată, de fapt, răsturnată în ideea - antimimetică, manieristă... - potrivit căreia „minciuna” ficțiunii e mai prețioasă decît orice „adevăr” documental. Teatralitatea și stilizarea expresionistă caracterizează - nu mai puțin - nuvelele „Luntre și punte“ și „Cu inima’n cap“ (v. și analizele lui Ov.S. Crohmălniceanu din Literatura română și expresionismul), iar elementele de „magie erotică
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2138_a_3463]
-
sau o farsă tragică”, o „operă poetică” despre „relativitatea lucrurilor, a sentimentelor și a evenimentelor”. Trei personaje care își păstrează identitatea pe parcursul întregii piese; apar șase comentatori care joacă 17 roluri diferite; întreaga piesă se bazează pe exhibarea caracterului de ficțiune teatrală; electricienii și mașiniștii sînt prezenți pe scenă; decorurile nu au rolul de a crea iluzia realității, ci doar acela de a marca locul acțiunii; fiecărui act îi corespunde pe un ecran cîte o carte poștală ilustrată. La rîndul lui
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2138_a_3463]
-
țipăt înăbușit, recunoști atîtea semne ale sensibilității expresioniste în prozele lui Urmuz. Nu vrem să subsumăm aceste proze categoriilor unei estetici expresioniste, dar între structurile expresioniste și cele suprarealiste ale imaginarului, primele sînt cele de care se apropie mai mult ficțiunea urmuziană” (op. cit., p. 173), dar îl recomandă ca precursor al literaturii absurdului. În fapt, autorul polemizează aici cu adepții „onirismului” urmuzian. Principalul critic vizat este Valeriu Cristea, ale cărui afirmații din articolul „Urmuz”, în Luceafărul, nr. 28 din 13 iulie
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2138_a_3463]
-
se ridică pe vârfuri, îmi sărută visele și înnoadă tristețile pentru fulgere, printre toate florile pământului, curcubeiele despletite și fluturii nenăscuți. tot așa mă înalț... fără să vreau să înțeleg ceva sau să știu unde mă aflu pe cărarea certitudine ficțiune; accept primăvara ca pe-un dar, la sfârșit de lume printre ploi, pe orice parte a gândului mă așez cu sfiala pietrei dintâi. urc pe-o scară în care fiecare treaptă are o literă desenată și umbra alt nume; undeva
Confluenţe poetice. Antologie de poezie by Relu Coţofană () [Corola-publishinghouse/Imaginative/271_a_1216]
-
polițistului care, la urma urmei, nu se dovedise chiar atît de antipatic cum crezuse. Aruncă o privire la ceas și Încercă să reia lectura romanului de la prima pagină. Era totuși un roman polițist fad, realitatea era Întotdeauna mai uimitoare decît ficțiunea. Dădu pagina și simți reflexul unei lumini peste hîrtia albă. Mai parcurse cîteva rînduri, dar, fugitiv, lumina trecu din nou peste pagină. Intrigată, Marie Înălță capul. Crezu că are o halucinație: lumina venea de la far! Se năpusti pe balcon, necrezîndu-și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1941_a_3266]
-
Nu își retrăiește copilăria, cu inocență, dar reface climatul acesteia, îmbogățit prin cunoaștere livrescă și printr-o luciditate ce demitizează subtil, fără a sfărâma "corola de minuni" a poveștilor, transferând-o doar în irealitate: în una care, prinsă în mirajul ficțiunii, dobândește atributele unui real fascinant. În Darurile mării, naratoarei i se pare, pe plajă, că un măgar se uită la ea cu ochii inorogului dintr-o efigie sculptată în nisip, și ai unui elev dintr-a șasea care o privea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1567_a_2865]
-
mai obosesc să încerc să mai scot și eu câteva cuvinte. — Pe ce fel de cărți ai fi interesată să lucrezi? a vrut ea să știe. I-am răspuns că la P și P m-am ocupat de literatura de ficțiune, în principal fiindcă ăsta era domeniul lui Jackson, dar că îmi plăcea varietatea de la Grant. Ceea ce era adevărat. Totuși, în timp ce vorbeam, mi s-a părut că mintea lui Vivian o ia pe câmpii, iar ochii i s-au împăienjenit. În
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2113_a_3438]
-
ar plăcea să-l citesc când îl termini, m-am oferit eu, câutând carte de vizită. Acum sunt editor la Grant Books - e un loc diferit de P și P, așa cum poate că ai auzit, dar sunt în căutare de ficțiune de calitate. — Grozav! Îți mulțumesc, mi-a răspuns el. Înainte să ne despărțim, Luke m-a îmbrățișat (gest destul de straniu, din cauza reclamei-sandwich). — Transmite-i lui Jackson că-l sărut, i-am strigat peste umăr. Jackson își începuse noua viață, în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2113_a_3438]
-
și bolile bune la ceva. Mi s-a cam urât pe pământ, domnule profesor. Sărbători fericite! Alieta Ster P.S. Locul recluziunii mele voluntare așa cum Îl găsiți scris În documentele de cancelarie, cărți funciare, hărți de cadastru ori topografice, este o ficțiune deoarece, În timp ce eu vă scriu din Feldiu, oricare alt localnic v-ar scrie din „Felghi” fără ca această grafie să redea fidel pronunția toponimului În cauză. Renunțarea la rostirea comunitară neaoșă ar echivala, În mintea țăranilor de aici, cu o strămutare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1856_a_3181]
-
observat de nenumărate ori cum această afirmație este primită, cu mai multă sau mai puțină politețe, ca un fel de tertip nerelevant, o excentricitate, o eschivare șireată de la ceea ce ar trebui să fie adevărul firesc: influențe literare și teorii ale ficțiunii, precum și toată grămada aceea de gunoi pur intelectual În care găinilor și cocoșilor din poiata facultății le place atât de mult să scurme. Nu Încape discuție că asemenea probleme fac parte din adevăr, Însă ele nu reprezintă Întregul adevăr, după cum
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1911_a_3236]