8,716 matches
-
simbolurile și credințele legate de piatră, în M. Eliade, Tratat de istorie a religiilor, ed. cit., pp. 207-227. 90 Monica Budiș, Microcosmosul gospodăresc, ed. cit. 91 Auguste Bouché-Leclercq, op. cit., pp. 177-161. Aici autorul face o analiză a divinației astrologice în Antichitatea greacă și enumeră cele câteva principii pe care s-a clădit această formă divinatorie devenită "en vogue" în zilele noastre. 92 Mircea Eliade, Sacrul și profanul, ed. cit., pp. 107, 109. În mai toate tradițiile, divinitatea supremă își are sălașul
by Cristina Gavriluţă [Corola-publishinghouse/Science/1065_a_2573]
-
cărții în cultura tradițională românească, ed. cit., pp. 37-38. 307 Jack Goody, The Domestication of the Savage Mind, Cambridge University Press, 1977. 308 O serie de dicționare atestă prezența unor forme de divinație care presupun dechiderea cărții încă din perioada Antichității. A se vedea în acest sens Daremberg, Ch., Saglio, E., Pottier, E., Dictionnaire des Antiquités grecques et romaines, Paris, Hachette, t. II, 1873-1913; The Funk & Wagnalls Standard Dictionary of Folklore, Mythology and Legend, t. I, New York, 1949; Roland Crahay, La
by Cristina Gavriluţă [Corola-publishinghouse/Science/1065_a_2573]
-
în vedere curentul manifestat în literatură și în arta plastică, inițiat în Franța, conturat difuz la limita secolelor al XVIIIlea și al XIXlea, teoretizat abia în 1857 de Champfleury în volumul de eseuri intitulat Realismul. Reactualizând conceptul de „mimesis“ al Antichității grecești, criticul definește realismul prin antiteză față de romantism, optând pentru doctrina pozitivistă, folosind metodele specifice științelor naturii, reflectând ideile unei clase sociale dinamice, burghezia. Trăsături ale realismului - Năzuința de a oglindi veridic realitatea contemporană se realizează prin „decu parea“ unor
Şi tu poţi lua 10 la BAC! Ghid complet pentru probele de limbă, comunicare şi literatură română by Mioriţa Baciu Got, Rodica Lungu, Ioana Dăneţiu () [Corola-publishinghouse/Science/1365_a_2893]
-
ca premisă diversitatea tipurilor umane, fiind în același timp motivată de principiile estetice ale „școlilor literare“ și de alegerile fiecărui scriitor. Personajul tipologic este eroul reprezentativ pentru o largă categorie umană sau estetică: - Tipologiile generalumane sunt configurate încă din literatura Antichității și perfecționate de clasici (eroul, avarul, ipocritul, lăudărosul, soțul încornorat, naivul, visătorul, cugetătorul, fata ingenuă ori fata bătrână, cocheta etc.). - Tipologiile sociale (țăranul, soldatul, aristocratul, burghezul parvenit, intelectualul, artistul etc.) sunt „obiectul de observație“ al realiștilor, iar în versiuni parodice
Şi tu poţi lua 10 la BAC! Ghid complet pentru probele de limbă, comunicare şi literatură română by Mioriţa Baciu Got, Rodica Lungu, Ioana Dăneţiu () [Corola-publishinghouse/Science/1365_a_2893]
-
dramatic Comedia (lat. comoedia, gr. komoidía - cântec de sărbătoare) este o specie a genului dramatic în care sunt zugrăvite întro manieră satirică tipuri umane, carențe de caracter, moravuri ale societății, situații hazlii, având întotdeauna un final fericit. Născută încă din Antichitate, pentru a sancționa scenic vicii ale naturii umane, această specie dramatică dezvoltă categoria estetică a comicului. Comicul constă în valorificarea artistică a unor acțiuni, situații, replici, tipuri umane, moravuri care provoacă râsul, fiind generat, de re gulă, de un contrast
Şi tu poţi lua 10 la BAC! Ghid complet pentru probele de limbă, comunicare şi literatură română by Mioriţa Baciu Got, Rodica Lungu, Ioana Dăneţiu () [Corola-publishinghouse/Science/1365_a_2893]
-
pot impune unicitatea teritorială asupra locuințelor în alte moduri. Clădirile înseși pot fi vopsite în culori diferite. Grădinile, acolo unde există pot fi plantate și modelate în stiluri individuale. Interioarele caselor sau apartamentelor pot fi decorate și umplute cu ornamente, antichități și obiecte personale din belșug. Se explică, în mod obișnuit, că se procedează astfel pentru ca locul să "arate drăguț". De fapt, este exact echivalentul la o altă specie teritorială al depunerii mirosului personal pe un reper din apropierea vizuinii". (Morris, 2008
by EMIL STAN [Corola-publishinghouse/Science/1107_a_2615]
-
agresiunii, București, Editura Humanitas. Lyotard, Jean-François. (1997). Postmodernul pe înțelesul copiilor, Cluj, Biblioteca Apostrof. Lyotard, Jean-François. (2003). Condiția postmodernă, Cluj-Napoca, Idea&Print Design. Mann, Thomas. (1995). Doctor Faustus, București, Editura RAO International Publishing Company. Marrou, Henri-Irenée. 1997. Istoria educației în antichitate, București, Editura Meridiane. Maslow, Abraham. (2013). Motivație și afaceri, București, Editura Trei. Mattéi, Jean-François. 2005. Barbaria interioară. Eseu despre imundul modern, București, Editura Paralela 45. Milgram, Stanley. (1973: Dec.). The Perils of Obedience, Harper's, 247: 1483 Morris, Desmond. (2008
by EMIL STAN [Corola-publishinghouse/Science/1107_a_2615]
-
acest sens, este sinonimă cu homeopatia, singura sau cea mai eficace metodă cunoscută până astăzi de combatere a diatezelor, prin reintegrarea individului în cadrul său fiziologic normal. Temperamente Hippocratice În vechea medicină a operelor lui Hipocrat, primul mare medic cunoscut al Antichității, doctrina temperamentelor apare dintr-o dată ca un tot atât de unitar și de desăvârșit închegat, încât cercetătorii moderni s-au văzut constrânși s-o accepte, fără alte modificări de fond, ci doar cu completări de amănunte. Clasificarea temperamento-constituțională hipocratică se sprijină pe
Chirurgia modernă a sindroamelor posttuberculoase. Tuberculoză și homeopatie by Alexandru-Mihail Boțianu, Petre Vlah-Horea Boțianu, Oana-Raluca Lucaciu () [Corola-publishinghouse/Science/91974_a_92469]
-
constrânși s-o accepte, fără alte modificări de fond, ci doar cu completări de amănunte. Clasificarea temperamento-constituțională hipocratică se sprijină pe două date fundamentale: 1. Doctrina quaternară a celor patru prototipuri elementare (apă, aer, foc și pământ), atât de familiare antichității, și atât de puțin subtil înțelese de către moderni. 2. Doctrina substratului umoral al individualității. Ea deosebește în orice organism, patru feluri de umori, fiecare în raport cu o anumită funcțiune biologică și cu un anumit organ sau aparat organic: Limfa: lichidul chiliferelor
Chirurgia modernă a sindroamelor posttuberculoase. Tuberculoză și homeopatie by Alexandru-Mihail Boțianu, Petre Vlah-Horea Boțianu, Oana-Raluca Lucaciu () [Corola-publishinghouse/Science/91974_a_92469]
-
dominată de limfă (nutriție), tinerețea de sînge (respirație și hematoză), maturitatea de bilă (funcțiile hepatice) și bătrânețea de atrabilă (funcțiile dezasimilatorii și nervoase). În același fel, iarna predomină limfa, primăvara sângele, vara bila și toamna atrabila. Pentru medicina umorală a antichității, întocmai ca pentru noi astăzi, temperamentele reprezentau cadre elementare de integrare a tipurilor umane, pe baza caracterelor lor biologice dominante, diferențiate în caractere fixe (somatice) și caractere variabile (reacționale), ambele supuse legii evoluției. Aceasta este pe scurt doctrina hippocratică a
Chirurgia modernă a sindroamelor posttuberculoase. Tuberculoză și homeopatie by Alexandru-Mihail Boțianu, Petre Vlah-Horea Boțianu, Oana-Raluca Lucaciu () [Corola-publishinghouse/Science/91974_a_92469]
-
exaltare, - tandrețe, sensibilitate, - doresc să fie lăsați singuri și în pace. V. Înclinații estetice: Pot să derive din: - sensibilitate la muzica de inspirație intensă, - spiritualitate crescută, - creativitate. Deseori, pacienții tuberculinici cântă la variate instrumente muzicale, vizitează galerii de artă, țin antichități în casa lor, au ca hobby pictura etc. VI. Libidou crescut Următoarele afirmații justifică sentimentele: - se îndrăgostesc repede și profund, - își exprimă repede sentimentele romantice pentru sexul opus. O personalitate ardentă, seductivă, cu libidou crescut, - interes accentuat pentru subiectele sexuale
Chirurgia modernă a sindroamelor posttuberculoase. Tuberculoză și homeopatie by Alexandru-Mihail Boțianu, Petre Vlah-Horea Boțianu, Oana-Raluca Lucaciu () [Corola-publishinghouse/Science/91974_a_92469]
-
are drept scop principal demonstrarea faptului că divinitățile sînt simboluri ale calităților psihice umane, hiperbolizate și idealizate. Ne punem întrebarea care a putut fi motivul ascuns pentru care constatarea acestui adevăr esențial de către unul dintre cei mai mari filosofi ai antichității a cărui operă a fost pînă în zilele noastre studiată în cele mai mici detalii nu a suscitat în această privință tot interesul pe care existența simbolisticii îl impune spiritului uman. Aceasta cu atît mai mult cu cît, fără a
Divinitatea: simbolul şi semnificaţia ei by Paul Diel [Corola-publishinghouse/Science/1411_a_2653]
-
înțelegerii limbajului simbolic, în ciuda luptei lor, teologia și filosofia se influențează una pe cealaltă și tocmai acest amestec caracterizează dogmatismul. Filosofia se ocupă de aceleași probleme vitale ca și religia: metafizica și morala. Aceasta au fost și soluțiile filosofice ale antichității (Platon, Aristotel) de care s-au slujit părinții bisericii ca să dogmatizeze speculativ simbolurile mitice grupate în jurul simbolului filiației considerat drept realitate. Mai tîrziu, filosofia scolastică se va inspira din aceste soluții vechi, transformîndu-le totodată, cu singurul scop de a găsi
Divinitatea: simbolul şi semnificaţia ei by Paul Diel [Corola-publishinghouse/Science/1411_a_2653]
-
doar de menționarea aici a străvechii mișcări istorice a misticismului pentru evitarea faptului ca din griji pentru clasificare analiza în studiul de față a motivelor și simbolurilor să fie considerată din cauza fondului comun relativ la mister ca făcînd parte din rîndul "antichităților". Diferența radicală dintre metode trebuie subliniată cu atît mai mult, cu cît, ca să se apere de misticismul născut chiar în sînul ei, teologia creștină a încercat să se prezinte pe ea însăși drept o aprofundare mergînd pînă la mister, pretinzînd
Divinitatea: simbolul şi semnificaţia ei by Paul Diel [Corola-publishinghouse/Science/1411_a_2653]
-
iveală faptul că, deși acestea au o practică destul de veche din punct de vedere istoric, mulți specialiști consideră că își au originea în perioada interbelică, însă există și păreri potrivit cărora sancțiunile economice au o practică extrem de veche, chiar din Antichitate, forma lor fiind adaptată contextului. Astfel se poate spune că deși impunerea sancțiunilor economice este o practică diplomatică des întâlnită pe scena internațională, prezintă multe neajunsuri și de multe ori revoltă opinia publică internațională care este nevoită să asiste la
ARMA ECONOMICĂ ÎN CONTEXTUL GLOBALIZĂRII by Cristian Moșnianu () [Corola-publishinghouse/Science/844_a_1868]
-
a manifestat și ca editor. Tot ca investigație de recuperare, reține atenția articolul despre dramaturgia (operă postumă) lui Traian Chelariu. Volumul Vârstele lui Proteu (1984) tratează, cu intenție monografică, despre baroc, urmărind devenirea acestuia de la formele de „proto-baroc” / „prebaroc” din antichitatea ebraică, în literatură, filosofie, sculptură, arhitectură, până la „splendorile aurifulgente” ale Bizanțului, la Michelangelo, Bernini, secolul al XVIII-lea francez, Spania lui El Greco și a Escorialului, iar de aici, la prelungirile canonului baroc în secolul al XIX-lea (autorul operează fine
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285373_a_286702]
-
a se răzbuna sau a-și descărca furia [...] el trebuie să acționeze ca un bun tată de familie". Argumentul tradiționalist are în continuare forță, fiindcă se bazează pe o istorie foarte lungă. Este istoria unei reprezentări care se formează din antichitatea târzie, cea a pericolului copilăriei (Debarbieux, 1998b). Societățile antice și vechi s-au temut întotdeauna de copii, fiindcă se temeau de noutate. Ceea ce domină în textele populare, ca și în multe texte literare sau filosofice, este sentimentul că oameni din
by Éric Debarbieux [Corola-publishinghouse/Science/1097_a_2605]
-
Inumanul:Conversații despre timp tc "" Introduceretc "Introducere" De-a lungul istoriei, percepția asupra corpului a cunoscut mutații esențiale, evidențiate deja în numeroasele studii de filosofie, antropologie, istoria artei și a literaturii, sociologie sau psihologie. De la corpul armonios și simetric al Antichității și, respectiv, renascentist la corpurile dislocate și dezmembrate ale avangardei și ale diferitelor tipuri de modernism și la trupul eclectic, reciclat și remediat al postmodernismului, transformările perceptive asupra conceptului de corp s-au petrecut concomitent cu modificarea noțiunilor de realitate
[Corola-publishinghouse/Science/1913_a_3238]
-
I.C.O.M., 1988)5. Din acest punct de vedere muzeul se inserează în cadrul sistemului socio-cultural prin valorificarea noțiunii de patrimoniu cultural în ansamblu și obiect muzeal în particular. O ultimă precizare în acest context: termenul de muzeu desemna în Antichitate acele "spații dedicate muzelor artelor liberale, loc de întrunire și dezbatere pentru filosofi și învățați, loc în care se găseau și colecții afiliate unor lăcașe de învățămînt"6. 2. CONCEPTUL DE PATRIMONIU: DOCUMENT SOCIAL Noțiunea de patrimoniu răspunde multiplelor valori
by IULIAN-DALIN IONEL TOMA [Corola-publishinghouse/Science/1016_a_2524]
-
arhitectural reprezintă astfel o transpunere cu ajutorul elementelor de limbaj plastic și a mijloacelor de expresie a spațiului social. În timp, acest spațiu devine loc al acumulării unor obiecte cu valențe simbolice. Colecționarea bunurilor de cultură în vederea expunerii apare încă din Antichitate. Scopul colecționării era însă diferit de sensurile pe care le atribuim astăzi acestui fapt. Expunerea prin sugestia imaginii devenea pretext al etalării bunurilor acaparate din teritoriile cucerite. Temple și palate regale au devenit locuri de expunere și reprezentare a puterii
by IULIAN-DALIN IONEL TOMA [Corola-publishinghouse/Science/1016_a_2524]
-
din 1789, apare o preocupare sistematică pentru includerea în sfera noțiunilor de muzeu, monument și obiect de patrimoniu a celor mai importante edificii și obiecte estetico-simbolice; pentru început a celor care se conformau normelor și valorilor culturale ale epocii: redescoperirea Antichității și a Renașterii. După 1830, moment al romantismului, intră în atenția comunităților și monumentele medievale. Limitarea însă a noțiunii de patrimoniu doar la unicate sau bunuri reprezentative dispare către sfîrșitul secolului al XIX-lea. Industrializarea, producția în serie, multiplicarea pe
by IULIAN-DALIN IONEL TOMA [Corola-publishinghouse/Science/1016_a_2524]
-
al valorificării acestora în slujba publicului precum și apariția primelor Reglementări și Legi cu specific muzeal, a fost cea din timpul domniei lui Al. I. Cuza, moment în care se înființează două importante instituții: Universitatea din București și Muzeul Național de Antichități. Prezentarea succintă a celor mai sus expuse, avînd ca suport documentar lucrarea lui I. Opriș, Ocrotirea patrimoniului cultural, ne obligă să amintim cîteva din actele normative, legi și reglementări ce au avut ca scop susținerea activităților de identificare conservare restaurare
by IULIAN-DALIN IONEL TOMA [Corola-publishinghouse/Science/1016_a_2524]
-
de Urgență București s- a înființat în anii ’50, fiind prima secție cu acest profil din România. Dezvoltarea acestei secții a fost simultană cu cea a specialității la nivel european. Deși istoria medicinei consemnează utilizarea unor substanțe anestezice încă din antichitate - frunzele de coca, opiumul, curarele, alcoolul, rădăcina de mătrăgună etc., abia la jumătatea secolului al XIX-lea apar și se dezvoltă tehnicile anestezice. Se poate vorbi însă de nașterea acestei ramuri a medicinei abia la mijlocul secolului XX, odată cu apariția posibilităților
Asistența urgențelor chirurgcale din București by Mircea Beuran () [Corola-publishinghouse/Science/91916_a_92411]
-
redirecționate și de sport, traume de război, catastrofe naturale. Istoria medicinei este bogată în mărturii despre leziunile pe care omul le-a suferit încă de la începutul existenței sale; însuși cuvântul traumă îl aflăm formulat (în sens de leziune) încă din antichitate, iar prima înregistrare istorică a unei leziuni traumatice îngrijită medical, este și mai veche. Războaiele, pe care noi le dezavuăm, au determinat pe chirurgi să realizeze mai rapid mijloacele eficiente, sisteme din ce în ce mai perfecționate în conduita față de pacientul traumatizat. Sistemul civil
Asistența urgențelor chirurgcale din București by Mircea Beuran () [Corola-publishinghouse/Science/91916_a_92411]
-
a copilărit în satul Hâncești, unde a urmat clasele primare. După absolvirea gimnaziului din Chișinău (1893), a studiat la Facultatea de Filologie-Istorie a Universității din Moscova, obținând diploma în 1899. A debutat în 1892 cu o serie de articole consacrate antichităților de pe malul Nistrului (în revista „Bessarabskii vestnik”) și și-a continuat activitatea publicistică în anii studenției, ulterior devenind cercetător în cadrul Academiei Ruse de Științe. La sfârșitul secolului al XIX-lea și în primii ani ai secolului următor a fost trimis
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287493_a_288822]