9,526 matches
-
înăbușe zâmbetul amar. Își dădea foarte bine seama că s-au înșelat îngrozitor. „Ce ne-a mai dus...“, gândi ea. Deziluzie. Dezamăgire. Mâhnire. Visurile trandafirii pe care le nutrise timp de trei săptămâni, în secret, se spulberară cu totul. „Ce comedie! Ha, ha, ha!“, râse ea amar în sinea ei. Zvâcnirile din obraji se puteau traduce prin indignare și furie. „Numai Takamori era de vină, totul... Ce proști suntem noi, japonezii! Batem atâta drum până la Yokohama ca să întâmpinăm un terchea-berchea cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2300_a_3625]
-
acord cu o astfel de observație, spuse apăsat bătrânul Higurashitei. Se mai întâmplă ca vreo studentă care a băut sau vreo barmaniță să se încăpățâneze și să nu vrea să-și recunoască soarta tragică, să susțină că viața-i o comedie. Și atunci le poți aduce pe calea ta spunându-le: „Poate că fața vă zâmbește, dar adâncul inimii vă plânge. Nu mă puteți induce în eroare. Îmi dau eu seama ce ființă sensibilă și complicată sunteți.“ Apoi adăugă: Oricum, dacă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2300_a_3625]
-
mai... așa, ia umflă-ți burta... îi dă indicații și Tavi. Burta, măi, nu obrajii, că nu-mi încape poemul pe moaca ta. Nu merge și pace, asta-i parcă de burete... Pe mă-sa, fir-ar să fie de comedie! Anatol, n-am cum să scriu, frate... - Ia stai... îi vine o idee salvatoare amicului meu. Eu o s-apuc dintr-o parte, îi întind pielea și tu scrie repede. Acuma, cum ziceai că e? Muza îndură totul cu stoicism, dar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1987_a_3312]
-
acest oraș, dar, după ce am văzut Șoferul de taxi și Cowboy-ul de la miezul nopții, New York-ul a devenit orașul viselor mele. Însă acum ajunsese locul preferat de orice vedetă la modă care-și dă aere că vine să studieze arta comediei muzicale pentru o jumătate de an sau un an. Ce mă enerva cel mai mult la Monkey, În afară de atracția lui ciudată pentru New York, era tocmai faptul că reușea să se integreze atât de bine În atmosfera de aici. În fiecare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1950_a_3275]
-
cu mine ca să-mi pună Întrebarea aceea stranie despre urechea lui Van Gogh. El nu se Încadra deloc În peisajul New York-ului. Restaurantul japonez părea să se integreze perfect, la fel și chelnerii și clienții lui, care vorbeau cu toții despre comediile muzical, despre jazz, pictură, investiții imobiliare, acțiuni la bursă. Bărbatul Însă respira un aer diferit. N-aș putea să-l definesc exact, dar avea ceva din aerul lui Robert de Niro din Șoferul de taxi sau al lui Dustin Hoffman
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1950_a_3275]
-
care, fie vară, fie iarnă, dădeau raită prin cartier călare pe niște scutere. Puteai să strigi În gura mare „Cocaină!“, că tot nu era nici un risc să apară poliția. De ce-i plăcea oare lui Yaguchi să joace genul ăsta de comedie ieftină? De ce oare atunci când spunea ceva, Îți dădeai imediat seama că nu făcea decât să repete informațiile auzite din altă parte și că prin aceasta Încerca să se convingă de realitatea lor? — Acum sunt la modă mai degrabă stimulentele, nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1950_a_3275]
-
mea. — Sunt foarte bucuroasă că povestea mea poate fi ascultată de o persoană ca dumneavoastră. Acest bărbat era un producător foarte influent. Nu pot să vă dau detalii concrete, dar cred că orice persoană familiarizată cu lumea filmelor și a comediilor muzicale auzise de numele lui În urmă cu vreo doi ani. Se bucura de o mare faimă. Pe vremea aceea eu eram Încă aproape o copilă, din punct de vedere al vârstei, dar știam o mulțime de lucruri. De exemplu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1950_a_3275]
-
locurile care respirau atomosfera Japoniei moderne. Nu era un munte de om, dar era robust, ca un bărbat de la țară, fără nici un complex, plin de mândrie și de energie. Era un admirator al lui Bob Fosse, care regizase mai multe comedii muzicale, dar al cărui talent se manifestase În diverse domenii. Din câte se părea, consuma droguri de multă vreme, fără a face Însă excese necugetate, așa ca mine. Încredințase punerea În scenă a acestui spectacol muzical cubanez unui producător de pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1950_a_3275]
-
a ejaculat, nici În seara următoare, nici În cea de după aceea. Relația noastră nu a evoluat prea mult, nici Întâlnirile noastre nu erau prea frecvente. Pasul decisiv l-a constituit propunerea lui de a-mi oferi un mic rol În comedia sa muzicală, momentul când m-am deplasat din Europa În America. Dar despre acel moment nu-mi vine să vă vorbesc, cu toate că sunteți un ascultător atât de bun. Bineînțeles că nu am povestit nimănui despre asta, pentru că simt că, dacă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1950_a_3275]
-
gesturi obscene, pe fundalul sonor preferat, un hard rock englezesc, și, la sfârșit, deși Își dorea atât de mult un orgasm, trebuia să se mulțumească cu urina noastră. Am avut și o studentă de douăzeci și unu de ani. O admiratoare a comediilor muzicale produse de acel bărbat, unica fiică a directorului unei companii farmaceutice de talie mijlocie, care urma cursuri de comerț internațional la o universitate catolică din Yokohama, cu o mândrie exagerată, care, deși era o cititoare ferventă a operelor marchizului
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1950_a_3275]
-
nu eram acolo, iar asistentul meu de regie a respins-o fără menajamente pentru că era prea mică de Înălțime. Probabil că n-a fost mulțumită de rezultat, pentru că mi-a scris o scrisoare lungă-lungă. Pe vremea aceea montasem deja două comedii muzical, iar cel la care lucram atunci avea ca temă ideea că indivizii care nu sunt capabili să cunoască plăcerea sunt niște ființe moarte. La Început, Mie simțise un profund disconfort față de această temă. Fata aceea, Mie, locuia undeva la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1950_a_3275]
-
provinciali; s-au distrat de minune. N-am avut parte de un public entuziast la Început, dar m-am prefăcut că nu bag de seamă, ceea ce i-a mulțumit foarte tare. Pentru ei, să vadă că omul care a revoluționat comedia muzicală japoneză, cel supranumit Eroul nu era decât un ins obișnuit și banal era o mare ușurare, un confort psihic. Dar ce mai contează asta? În timpul recepției care a avut loc după conferință, o fată mă urmărea cu privirea dintr-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1950_a_3275]
-
rămânea impasibilă. Nu știam dacă o ura pe Reiko sau nu, pentru că nu-mi povestise concret ce legătură avea ea cu faptul că bărbatul ajunsese vagabond. Tot ce aflasem despre Reiko era că jucase un rol principal Într-una din comediile muzicale ale bărbatului, că era foarte frumoasă, că nu o interesa decât propria persoană, că acum locuia la Paris, unde profesa ca actriță de film. Pe de altă parte, despre Mie și celelalte femei Îmi povestise cu lux de amănunte
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1950_a_3275]
-
un Jaguar și un Ferrari. Era doar un Ferrari model 308, dar agățam cu el o grămadă de fete. Am devenit bogat și celebru peste noapte. Și asta după ce am stat numai trei ani la New York și am produs două comedii muzicale. Asta nu ar fi Însemnat mare lucru În America, dar În Japonia eram o vedetă. Bărbatul goli dintr-o Înghițitură paharul de Frank Sinatra. — Keiko era o tipă bine, spuse el cu o urmă de nostalgie În glas, apoi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1950_a_3275]
-
ne cunoaștem prea bine unul pe altul și nu mai există erotism Între noi. La un moment dat, Reiko a Înlocuit-o pe Keiko În viața mea sexuală obișnuită, asta se Întâmpla În perioada În care am avut premiera la comedia mea muzicală, În care Reiko deținea un rol principal, iar Keiko era asistentă de coregrafie. Premiera a fost urmată de o recepție, iar după aceea ne-am retras toți trei În camera mea de hotel. Ei bine, În noaptea aceea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1950_a_3275]
-
de undeva din zona Kansai. Acum locuiește la Paris, dar mai vine din când În când la New York. Se pare că merge destul de des la Berlin, pentru că are succes În Germania. La Început era o simplă dansatoare care apărea În comedii muzicale, dar pe urmă s-a dovedit a fi o actriță talentată. Cam asta e tot ce știu despre ea. Atâta lucru cred că știa deja și Keiko Kataoka. Dar la telefon, mai devreme, mi-a lăsat impresia că voia
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1950_a_3275]
-
despre filmele regizate de mine. Normal că mi-am făcut timp liber pentru el! M-a Întrebat câte ceva despre filme doar la Început, vreo două, trei minute, apoi a Început: „Am auzit că sunteți pretenar cu Yazaki, regizorul japonez de comedii muzicale...“. Auzi la el, pretenar, chiar așa mi-a spus. Ditamai omul, Îmbrăcat la costum, cu cravată, un om În toată firea, cu ochelari, și-mi spune: „Am auzit că sunteți pre-te-nar“. Eram Înmărmurit! Tipul ăsta nu era decât un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1950_a_3275]
-
place să vând, orice. Așa cum o prostituată Își vinde trupul, așa vreau să vând și eu, nu conteză ce“. Și a continuat să vândă tot soiul de lucruri, de la vitamine până la drepturile de difuzare a carnavalului din El Salvador. Prima sa comedie muzicală a avut un succes răsunător. Apoi a devenit regizor de filme În Los Angeles, lucrând În paralel la propriile comedii. Încet-Încet banii s-au dus, a pierdut totul, fără să fi trecut printr-un eșec notabil. Din cauza asta a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1950_a_3275]
-
continuat să vândă tot soiul de lucruri, de la vitamine până la drepturile de difuzare a carnavalului din El Salvador. Prima sa comedie muzicală a avut un succes răsunător. Apoi a devenit regizor de filme În Los Angeles, lucrând În paralel la propriile comedii. Încet-Încet banii s-au dus, a pierdut totul, fără să fi trecut printr-un eșec notabil. Din cauza asta a ajuns vagabond? — Nu, nu ăsta e motivul. Nu știu nici eu de ce Își pierde vremea prin Bowery. Mă gândesc că are
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1950_a_3275]
-
În treaba asta. Un tip banal ca tine și-ar găsi repede sfârșitul Încercând să pătrundă Într-o lume care nu e a lui, În acel univers particular al lui Yazaki și Reiko. După ce a avut succes cu prima lui comedie muzicală, Yazaki a avut următoarea premieră la Londra, cu un film inspirat din muzica cubaneză, Într-o epocă În care acest gen de muzică nu prea era cunoscut. Demult, Marcel Camus realizase un film, numit Orfeu Negro, după care ritmurile
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1950_a_3275]
-
puteam vedea, că o luasem pe un drum fără Întoarcere. Dacă sensul Înseamnă, Înainte de toate, rezultatul unui ansamblu de imagini legate Între ele pentru a forma o poveste, atunci pentru mine nimic nu mai avea sens. Poveștile sunt toate fie comedii, fie tragedii. Chiar și În cazul unei comedii, În momentul În care se coboară cortina, râsetele Încetează. La urma urmei râsul nu este decât o simplă convulsie a creierului. Trupul nu poate urma spiritul În paradisul absolut al plăcerilor... spusese
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1950_a_3275]
-
fără Întoarcere. Dacă sensul Înseamnă, Înainte de toate, rezultatul unui ansamblu de imagini legate Între ele pentru a forma o poveste, atunci pentru mine nimic nu mai avea sens. Poveștile sunt toate fie comedii, fie tragedii. Chiar și În cazul unei comedii, În momentul În care se coboară cortina, râsetele Încetează. La urma urmei râsul nu este decât o simplă convulsie a creierului. Trupul nu poate urma spiritul În paradisul absolut al plăcerilor... spusese Gan. Dar oare se mai poate numi plăcere
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1950_a_3275]
-
eu cu o voce tremurată. — Ce vorbiți? se enervă Keiko Kataoka. Gan nu e decât un neisprăvit care a prins și el niște resturi aruncate de Yazaki. Trăia din vânzarea unei mici părți din drepturile de autor asupra filmelor și comediilor muzicale realizate de el. Nu are minte nici cât un copil, un snob tipic care-și permite să trăiască În New York numai prin tot felul de șmecherii. Credeai că scapi doar cu atât? Să pui botul la tot ce spune
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1950_a_3275]
-
una albă și alta neagră, Nu, pe asta o cunoaștem, o practicăm În fiecare zi. Polemica despre moarte și morți, atât de bine inițiată de spiritul care plana deasupra apei din acvariu și de ucenicul filozof, ar fi sfârșit În comedie sau În farsă dacă n-ar fi apărut articolul economistului. Deși calculul actuarial, așa cum el Însuși recunoștea, nu era specialitatea sa profesională, se considera suficient de cunoscător În materie pentru a ieși În public să Întrebe cu ce bani se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2327_a_3652]
-
un baston scurt de cauciuc din buzunar și îl lipi de fața lui Helmut. — Poliza a fost, țipă Helmut. Becker îl strânse tare de obraz: — Mai spune o dată. — Theodor Poliza. E fotograf. Are un studio pe Schiffbauerdamm, lângă Teatrul de Comedie. Pe el îl vreți. Dacă ne minți, Helmut, ne vom întoarce, zise Becker rulând cauciucul pe obrazul lui Helmut. Și nu numai că vom da foc depozitului tău, ci și ție. Sper că ai priceput asta, spuse și îl împinse
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1917_a_3242]