9,442 matches
-
ei ascund ceea ce există la un moment dat dincolo de Împrejurimile imediat vizibile. Și astfel, copacii seamănă cu un șir de camere și coridoare, o casă cu uși și despărțituri Înlănțuite și totuși separate; sau cu pagini și capitole, ca o ficțiune. La fel ca În ficțiune, există În această privință comunități bune sau rele de copaci - unele care Încearcă să-l ademenească pe vizitator să Întoarcă pagina, să cerceteze mai departe, altele care-l opresc. Însă chiar și cele mai de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1911_a_3236]
-
un moment dat dincolo de Împrejurimile imediat vizibile. Și astfel, copacii seamănă cu un șir de camere și coridoare, o casă cu uși și despărțituri Înlănțuite și totuși separate; sau cu pagini și capitole, ca o ficțiune. La fel ca În ficțiune, există În această privință comunități bune sau rele de copaci - unele care Încearcă să-l ademenească pe vizitator să Întoarcă pagina, să cerceteze mai departe, altele care-l opresc. Însă chiar și cele mai de „necitit“ păduri și crânguri sunt
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1911_a_3236]
-
sau rele de copaci - unele care Încearcă să-l ademenească pe vizitator să Întoarcă pagina, să cerceteze mai departe, altele care-l opresc. Însă chiar și cele mai de „necitit“ păduri și crânguri sunt de fapt mai subtile decât orice ficțiune imaginabilă, care nu poate prezenta niciodată adevărata multiplicitate de posibilități În alegerea unei cărări ce ți se oferă Într-o pădure, ci o anumită potecă și numai una. Și totuși, acea multiplicitate de posibilități, cu toate că nu poate fi redată prin intermediul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1911_a_3236]
-
ținuturile Devonului (aparte pentru că nu fusesem crescut Într-o atmosferă rurală și deci nu puteam să iau peisajele de țară drept un dat; fără Îndoială că la mine au ajuns Învăluite de ceva din irealitatea, din aerul nu-tocmai-prezent al unei ficțiuni), prin urmare tocmai această caracteristică m-a făcut să fiu ceea ce sunt azi - și În multe alte privințe pe lângă scris. Astăzi Îmi dau seama că ceea ce-mi plăcea cel mai mult la bogăția verde, taina nepopulată a ținutului Devon
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1911_a_3236]
-
s Woman), pentru că mi s-a părut că scenele dintr-o poveste de auto-eliberare nu puteau să aibă loc Într-un alt decor. Acesta este motivul principal pentru care consider copacii, pădurea, drept cea mai bună analogie pentru proza de ficțiune. Toate romanele sunt cumva exerciții În vederea eliberării - chiar și atunci când, la una dintre extreme, ele neagă Însăși posibilitatea libertății. Un astfel de proces de retragere din lumea normală - oricât de mult ar aparține, prin tema și suprafața lui, lumii normale
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1911_a_3236]
-
de unde am plecat și mă întreb dacă nu cumva visez și guzganii din acest pod. Îmi vine să-i persiflez uneori: Stimații mei, scârboșii mei confidenți, nu existați în realitate, îmi pare rău pentru voi, nu sunteți decât niște biete ficțiuni. Clipa când mă voi trezi vă va omorâ... Dar să revin mai bine la Dinu. — Nu știam că ții un jurnal, i-am zis într-o doară și l-am văzut tresărind, intrând în panică. Am rămas surprins. Ce e
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2277_a_3602]
-
mult desenele decât textul, uneori greoi, de dedesubt - transpuneau observarea cu finețe satirică a comportamentului social, pe care Henry o găsi utilă și sugestivă În timp ce, mutându-și fără remușcare sediul din America În Europa, În anii ’70, Își construia propria ficțiune comportamentală „internațională“. Când Își vizualiza personajele britanice, când le Îmbrăca, le făcea să se așeze sau să se ridice, să umble de colo-colo și să poarte conversații În diverse contexte publice și domestice, În mintea lui, imaginile erau adesea alb-negru
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
Între povestire și el ( Își acoperise bine urmele, referindu-se puțin sau chiar deloc la Constance În scrisorile trimise de la Florența), Începu să se simtă ușurat și chiar Își Îngădui să admire măiestria cu care autoarea Împletise faptele reale cu ficțiunea. Cu toate acestea, când se Întoarse În Italia, În ianuarie, se stabili la Veneția și nu la Roma, unde, după călătorii În crucișul și-n curmezișul Europei, Își făcuse cartierul general Constance și unde știa că ea așteaptă cu nerăbdare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
Și dacă talentul său se va dovedi capabil, Într-un viitor roman, de un salt egal cu cel reprezentat de această carte prin comparație cu predecesoarele ei, atunci ea Își va fi adus o contribuție substanțială la noua literatură de ficțiune“. Mi se pare, când fac calculele pe care le presupune fraza asta, că mai am cale lungă de parcurs până când opera mea să Înceapă să Însemne ceva. Henry fu deconcertat și stânjenit, luat prin surprindere, și, ca de obicei În
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
o mamă englezoaică, și crescuse undeva, la marginea Parisului; introducerea nu era, Într-adevăr, decât evocarea nostalgică și afectuoasă a copilăriei fericite petrecute de Du Maurier În Passy. În general, Henry nu era de acord cu pseudoautobiografia ca formă de ficțiune. Relatarea la persoana Întâi slujește foarte bine Într-o povestire sau o poveste, dar, În economia de anvergură a unui roman, ea duce la dispersare și irelevanță. Pentru un Începător, Însă, ea Își avea avantajele sale ca metodă narativă, rezolvând
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
dacă ar fi putut Împiedica greșeala dovedind un interes mai susținut față de evoluția romanului, dar Își aminti că Du Maurier se plânsese, supărat de amestecul editorilor de la Harper În timp ce acesta era În curs de redactare. Ca mulți Începători În arta ficțiunii, Îmbina meritele modeste ale operei cu o oarecare Încăpățânare În a-i apăra realizarea. Henry Își păstră, desigur, opiniile pentru sine, trimițându-i lui Du Maurier mesaje vagi dar calde de felicitare prin scrisori, pe măsură ce foiletonul avansa și cartea Începea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
mesaje vagi dar calde de felicitare prin scrisori, pe măsură ce foiletonul avansa și cartea Începea să circule. Îl ajuta și faptul că, În majoritatea lor, criticii se arătau indulgenți În comentariile făcute asupra primei Încercări a lui Du Maurier pe tărâmul ficțiunii și că cei mai mulți dintre prietenii comuni erau, aparent, sincer impresionați. Nu bănuiseră până acum că artistul avea capacitatea de a scrie un roman În toată puterea cuvântului, iar faptul că și-l ilustrase singur dădea cititorilor un motiv În plus
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
î1988), pentru care a fost condamnat la moarte de ayatollahul Khomeini în 1989, Harun și Marea de Povești î1990), Ultimul suspin al Maurului î1995), Pământul de sub tălpile ei î1999, Commonwealth Prize), Furie î2001) și Shalimar clovnul î2005). Pe lângă operele de ficțiune, i-au mai apărut o culegere de eseuri, interviuri și recenzii intitulată Patrii imaginare î1992), volumul de povestiri Orient, Occident î1994) și o vastă antologie de texte eseistice și memorialistice, purtând titlul Dincolo de limite. La Editura Polirom au fost traduse
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1986_a_3311]
-
cu viață. Și mai exista și un al treilea fel. Puntea dintre primele două feluri. Cu un pic de imaginație, cum descoperise Virgil Jones, puteai crea lumi, lumi fizice exterioare, care să nu fie nici reflecții ale tale, nici un univers-palimpsest. Ficțiuni în care un om ar putea trăi. La vremea aceea domnul Jones fusese un om cu foarte multă imaginație. Se luptă să-și croiască drum dincolo de amintirea insuportabilă a prăbușirii sale, când puterea a devenit un monstru care s-a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1986_a_3311]
-
pierdu. Se treziră iar în camera goală. — înțelegi, spuse Grimus. Nu sunt chiar atât de rupt de lume. Nu, se gândi Vultur-în-Zbor. Ai redus toate celelalte vieți la același nivel de irealitate ca și al vieții tale. Acum sunt niște ficțiuni, niște iluzii create de Conceptualizare și de Trandafir... Sub forma asta, pe tine nu te pot afecta. N-au efect asupra ta. Cu voce tare însă spuse: Nu sunt de acord. Grimus se întoarse și ieși din cameră cu mersul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1986_a_3311]
-
fost ultima dată când am mai plecat. Povestea care mă ghidează În viață - că serviciul este doar una dintre alegerile pe care le-aș putea face și care nu-mi afectează copiii - este demascată, arătându-și adevărata natură: aceea de ficțiune goală. Emily și Ben au nevoie de mine și pe mine mă vor. O, Îl adoră pe Richard, sigur că da, dar el este partenerul lor de joacă, partener de aventuri, eu sunt opusul. Tati e oceanul, mami e portul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2090_a_3415]
-
se spune că Întruchipează În secolul XX „adevăratul spirit dandy”: Robert de Montesquiou, care În 1900 are 45 de ani și va mai trăi Încă 21, pentru ca, prin des Esseintes sau Charlus, să se eternizeze ca personaj celebru În lumea ficțiunii; și Maximilian Beerbohm, ceva mai tânăr la 1900 (abia 28 de ani), cel mai longeviv dintre toți, sfârșindu-se din viață În 1956. Drieu La Rochelle are, În schimb, doar 7 ani când noul secol Începe, iar Jacques Rigaut abia
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1926_a_3251]
-
marchizul d’Albufera sunt doar câțiva dintre junii aristocrați, dandy „cu certificat”, care Îl atrag și pe Proust. (Complicatul său șir de relații e reconstituit cu un profesionism impecabil de Jean-Yves Tadié1. Felul În care aceste persoane reale trec granița ficțiunii și intră În marele fluviu romanesc În căutarea timpului pierdut se lasă urmărit de Tadié cu voluptate de detectiv, ca o aventură.) Pe de altă parte, nu toți tinerii care se străduiesc să fie Brummelli sunt aristocrați autentici. Comportamentul lor
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1926_a_3251]
-
sufletul lor; studiul și dorința de a fi folositori țărei lor nu-i răpește din vârtejul unei vieți triste și neînsemnate; ei nu speră nimic, căci nu cred În nimic și nu trăiesc decât În prezent”1. Fie că sunt ficțiuni, note de călătorie, memorii sau epistole, paginile scriitorilor români din secolul al XIX-lea care Îi introduc În scenă pe tinerii filfizoni din București ori Iași au o amprentă de neconfundat. Rareori tonul lor se Încarcă de simpatie fățișă. Confecționează
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1926_a_3251]
-
2. Cum lesne se poate vedea, până aici a fost vorba fie despre tablouri de epocă, În care la Iași ori București răsar tineri fercheși În carne și oase, fie despre pagini de proză unde eleganții români devin personaje. Adică ficțiuni. Dar autorii acestor pagini? Sunt ei oare În realitate niște dandy? Chiar dacă majoritatea Își petrec tinerețile la Paris, chiar dacă simt cei dintâi briza Occidentului, din câte ne-a stat la Îndemână să le reconstituim, viețile unor Ghica sau Kogălniceanu, ca
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1926_a_3251]
-
spre trecut și inutil, spre genealogie și heraldică trădează gustul pentru mistificare al unui mitoman. Un Barbey d’Aurevilly Întârziat prin Balcani? Până la un punct, da, așa cum crede Ion Vartic 2. Dar cele mai multe analogii Îl trimit pe Mateiu În plină ficțiune: el e asemuit când lui des Esseintes, când propriilor personaje, printr-un joc nesigur, În care granițele dintre real și Închipuit sunt trecute adesea, păgubitor și incorect. Singura zonă care ni l-ar restitui cât de cât aievea pare a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1926_a_3251]
-
adesea ca o suprafață vidă care nu mai reflectă nimic. Numai că, citită arhetipal, mitico-simbolic, povestea lui Narcis nu ne ajută decât Într-un singur loc și Într-un singur fel când vine vorba despre dandysm. Și anume, În cazul ficțiunilor despre dandy. Dacă ne-am decide să dedicăm personajelor marcate de dandysm un capitol distinct, cu siguranță că analiza dintr-o asemenea perspectivă a textelor lui Balzac, Barbey, Villiers de l’Isle-Adam, Mérimée, Wilde, Hofmannsthal, Mateiu I. Caragiale, de pildă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1926_a_3251]
-
societate a Bibliei și a dreptului; și probabil că tocmai din această Încleștare Înverșunată, eternă ca duelul dintre Moarte și Păcat la Milton, s-a născut originalitatea profundă a acestei societăți puritane, care ni le dă pe Clarissa Harlowe (ca ficțiune) și pe Lady Byron 1 (ca realitate). În ziua când se vor decide sorții victoriei, trebuie că Însuși modul de a fi pe care Îl numim dandysm se va preschimba profund (dacă va mai exista Încă), deoarece el decurge tocmai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1926_a_3251]
-
cultură, Iași, Editura Polirom, 1998, traducere de Claudia Ioana Doroholschi și Ioana Ploeșteanu. Serna, Pierre, Nobilul, În Omul Luminilor, Iași, Polirom, 2000, volum coordonat de Michel Vovelle, traducere din limba franceză de Ingrid Ilinca, postfață de Radu Toma. Simion, Eugen, Ficțiunea jurnalului intim. II, Intimismul european, București, Editura Univers Enciclopedic, 2002. Simmel, Georg, Cultura filosofică. Despre aventură, sexe și criza modernului, București, Editura Humanitas, 1998, traducere de Nicolae Stoian și Magdalena Popescu-Marin. Tadié, Jean-Yves, Marcel Proust. Biographie, Paris, Gallimard, 1996. Taine
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1926_a_3251]
-
nu-l gust foarte tare, recunosc. Prefer Contele de Monte Cristo. Cât privește partea de istorie, aici lucrurile sunt ceva mai complicate. Dar, desigur, un roman nu trebuie judecat după cantitatea de adevăr istoric pe care o conține, e o ficțiune și atâta tot, să nu Încurcăm planurile... - Pe mine tocmai partea asta m-a impresionat, mai ales că autorul dă asigurări că datele din carte sunt reale. E adevărat? Dumneavoastră trebuie să știți mai bine. - Unele dintre ele, da; În privința
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1884_a_3209]