8,894 matches
-
se uita la el ca la un trăsnit. S-a retras într-un gang, a scos cu mare greutate și celălalt toc ce stătea proțăpit de talpă și nu vroia să se despartă de ea, l-a aruncat în primul coș de gunoi și, ca un oier din Oaș, în costum englezesc cu cămașă scrobită și lavalieră dar cu opinci în picioare, lipa-lipa pe bulevard. După ce a exclus mai multe variante nesigure, o idee salvatoare îi lumină calea. Avea o mătușă
by ANTON PETROVSCHI BACOPIATRA [Corola-publishinghouse/Imaginative/944_a_2452]
-
cunoscută și apreciată și în străinătate. Soarta însă a fost vitregă cu ea, nu a avut noroc. În urma unui incident nenorocit a fost scoasă din lumea scenei, pe care cu dăruire și pasiune o slujea, și aruncată în unul din coșurile de gunoi din spatele grandioaselor teatre, adică transformată în deșeu scenic, iar acum se înfrupta cu amintiri și imagini din trecut pe care le trăia și le retrăia intens împreună cu Nea Laie și cu alți martori ocazionali. De la un vechi fan
by ANTON PETROVSCHI BACOPIATRA [Corola-publishinghouse/Imaginative/944_a_2452]
-
cu adevărat, dar se simțea prin toți porii până și culoarea verde a ierbii ce acoperea parcurile, grădinile, chiar rigolele din apropiere, a pomilor înfloriți și a tufelor de arbuști diferiți ce răspândeau un miros plăcut și care, pătrunzând în coșul pieptului, îl înviorase devenind proaspăt ca un nou născut. Era în stradă și în același timp foarte aproape de cer. Învăluit în bună dispoziție și mister se putea aștepta la orice minune pământeană: la o ploaie cu grindină, la un cutremur
by ANTON PETROVSCHI BACOPIATRA [Corola-publishinghouse/Imaginative/944_a_2452]
-
mai puternic obiectele pe care le întâlneau în cale. În partea opusă, se perindau prin fereastra dinspre răsărit, luminate pentru câteva secunde de razele aceluiași disc portocaliu, niște forme înalte, cilindrice, din beton. Nu erau altceva decât siluetele zvelte ale coșurilor din cadrul centralei termice din apropiere; semn că ei sunt abia la începutul călătoriei, în timp ce ziua își anunța sfârșitul. Probabil, la jumătatea drumului îi vor prinde întunericul. Înainte de a ajunge în capitală, vor trebui să dea un telefon, să sondeze terenul
by ANTON PETROVSCHI BACOPIATRA [Corola-publishinghouse/Imaginative/944_a_2452]
-
decât la Buzău. Convorbirea nu a durat mult. Dana și-a introdus telefonul mobil în geantă, în timp ce tipul cu legitimația, văzând că nu are clienți, își retrăgea marfa nevândută. După ce acesta ieși din compartiment, profitând de prilej, Dana își eliberă coșul pieptului de surplusul de aer comprimat cu un oftat de ușurare, însoțit de un zâmbet larg, vesel și promițător. Ești bunic pentru a patra oară! O nepoțică... de toată frumusețea! Trei kilograme și o sută! Toți sunt sănătoși! Trenul, pe măsură ce
by ANTON PETROVSCHI BACOPIATRA [Corola-publishinghouse/Imaginative/944_a_2452]
-
felicitau, dar nu știa cui să-i mulțumească. Erau patru persoane, cu Dana cinci, din care două complet necunoscute. Nu era încă în stare să acționeze. Un nod în gât, o furnicătură puternică dinspre tâmple și cerebel se deplasa spre coșul pieptului și de acolo direct spre vârful degetelor de la membrele inferioare. O stare de imponderabilitate plăcută și odihnitoare puse stăpânire pe el, ca și cum ar fi un simplu fulg de zăpadă ce asistă la "Facerea lumii". Nici un fel de alcool, nici un
by ANTON PETROVSCHI BACOPIATRA [Corola-publishinghouse/Imaginative/944_a_2452]
-
am oprit totuși la timp. Probabil, din aceleași motive și fetele au căpătat încredere în noi, aproape simultan ne-am și căsătorit cu toții, ne-am așezat la casele noastre și, cum se spune, ne-am făcut oameni gospodari, aruncând la coșul de gunoi lozincile perimate și jurămintele absurde amintite mai sus... Acum, trebuie să mă resemnez, au apărut alte probleme.. Foștii prieteni din copilărie sau tinerețe au dispărut pe rând. Am rămas aproape singur. Dacă nu ar fi familia, singurătatea ar
by ANTON PETROVSCHI BACOPIATRA [Corola-publishinghouse/Imaginative/944_a_2452]
-
pentru că era aproape. Mai avea puțin și ar fi putut să pună mâna pe ea să o și rostogolească. Ce frumusețe și ce măreție! În timp ce admira minunea din fața sa, pentru ca să nu i se facă rău, a vrut să-și umple coșul pieptului cu o gură de aer, când își aminti că spațiul înconjurător este lipsit de atmosferă. Contrar tuturor așteptărilor, un miros proaspăt de rășină îl învălui din toate direcțiile, ca și cum ar fi într-o stațiune de munte, numai între brazi
by ANTON PETROVSCHI BACOPIATRA [Corola-publishinghouse/Imaginative/944_a_2452]
-
cleios. Când, în sfârșit, a reușit să se desprindă și era gata să apuce cutia cu pricina și să salveze copilul, auzi un zgomot puternic chiar în apropiere. Cu mâinile întinse și cu mușchii încordați, ca și cum ar arunca mingea la coș, tresări și, neștiind unde se află, se uită în jur. Era chiar în patul în care adormise încă de cu seară cu telecomanda în mână. Nedumirit se uită prin fereastră: Soarele în înaltul cerului, câinele revoltat, că stăpânul îl neglijase
by ANTON PETROVSCHI BACOPIATRA [Corola-publishinghouse/Imaginative/944_a_2452]
-
trăiesc fiecare zi ca și cum ar fi ultima, adică să obțin de la ea tot ce-mi doresc! Și când vei ajunge la cincizeci de ani ce vei face? îl întrebă una din fetele care-l ascultau, afișând o curiozitate nedisimulată. La coșul de gunoi cu mine; mă sinucid, însă nu va fi nevoie deoarece, replică el cu precizie astronomică, sfârșitul lumii este iminent. Adică?... Adică, nu știți ce se va întâmpla pe 21 decembrie 2012. Ce? În ziua respectivă, conform previziunilor lui
by ANTON PETROVSCHI BACOPIATRA [Corola-publishinghouse/Imaginative/944_a_2452]
-
situată la marginea satului. Ura! erau salvați. În câteva minute, în pas alergător, au ajuns cu bine. În curtea din jurul atelierului, un fel de baracă din lemn, tencuită prin interior, deasupra căreia se vedea de la distanță cum iese fumul pe coș, cele mai multe obiecte erau formate din doage, adică butoaie, ciubăre, donițe albii de spălat rufe ș. a. m. d. Strecurându-se printre ele, câteșitrei au intrat, în coșmelia destul de încăpătoare, aproape în același timp. Dau nas în nas cu un bătrânel sfrijit
by ANTON PETROVSCHI BACOPIATRA [Corola-publishinghouse/Imaginative/944_a_2452]
-
Îl obseda totuși o întrebare: "Fericirea, la care a visat și pentru care s-a pregătit atât de mult, să fi fost oare doar o simplă fantasmă?" Până la urmă își va lua inima în dinți, va arunca florile în primul coș de gunoi și se va întoarce precum Azorel de la o nuntă canină, cu coada între picioare. Nu avea însă curajul să pună în aplicare planul. Probabil presimțea ceva. A doua zi, în micul cotidian "Informația" din capitală, într-o minusculă
by ANTON PETROVSCHI BACOPIATRA [Corola-publishinghouse/Imaginative/944_a_2452]
-
cuvinte, arhetipul. Ceva cu ce să compari ceea ce se întâmplă în „realitatea” atât de brută și atât de trecătoare. În acest caz, întâmplările respective n-ar fi devenit mituri. Ar fi devenit simple obiecte demne de duzină, de aruncat la coș. Rebuturi ar fi devenit. Obiecte de unică folosință. Sau, dacă n-ar fi încăput în texte literare, ar fi devenit simplă istorie. Fără Homer, Achile ar fi rămas numai un simplu comandant de oști și nici într-un caz un
Fascinantul corn de vânătoare by Nicolae Suciu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1284_a_2205]
-
nu beau lapte, ea făcea cozile la diverse magazine, ea mă tundea, așa cum nicio frizeriță n-ar fi putut-o face; ea-mi ajusta și-mi pilea unghiile atât la picioare, cât și la mâini; ea îmi curăța fața de coșuri negre (ce plăcere!); ea îmi ajusta mustața și îmi masa spatele seara... Pe toate le făcea Crina, în afară de un singur lucru: mâncare. La acest capitol era antitalent. Gătea totuși cartofi prăjiți cu ouă - singura mâncare pe care o știa face
Fascinantul corn de vânătoare by Nicolae Suciu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1284_a_2205]
-
e inutil să insiste, închise ochii, își goli mintea și încercă să-și relaxeze fiecare mușchi, fără să se gândească la apă, nici la deșertul ce-i înconjura, nici la groaza ce i se instalase, ca o ființă vie, în coșul pieptului. Se strădui ca mintea să-i părăsească complet trupul și să-l lase acolo, singur, sprijinit de cămilă, cum înțelesese că făcea targuí-ul, ce părea că-și atinsese scopul de a se transforma în piatră. Și se privi pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2272_a_3597]
-
două ore, era nevoit să se oprească din cauza unei pene de cauciuc sau pentru că roțile se înțepeneau în câte-o capcană de nisip, și atunci șoferul și taxatorul îi obligau pe călători să coboare cu tot calabalâcul - capre, câini și coșuri cu găini -, îndemnându-i să împingă sau să se așeze pe marginea drumului și să aștepte până schimbă roata. De asemenea, la fiecare patru ore trebuiau să umple rezervorul de benzină recurgând la procedeul primitiv de a trage combustibilul cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2272_a_3597]
-
se Întoarse și strigă după el: — Ceasul! Cât e ceasul exact? — Opt și patruzeci, spuse Myatt. Nu, patruzeci și două, se corectă și văzu degetele omului ajustând ceasornicul cu grijă, exact la minut. Când ajunse la compartimentul său, trenul Încetinea. Coșurile Înalte din Liége, cu flăcări În vârf, se ridicară În lungul liniei asemenea vechilor castele incendiate În raiduri peste graniță. Trenul intră În trepidație și se schimbară macazurile. Grinzi de oțel apărură pe ambele laturi și undeva mai jos, foarte
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2000_a_3325]
-
modern, În toaleta strălucitoare, În baia cu argint aurit, În salonul cu tapiserie luminoasă, unde nevasta lui stătea și cosea, cosea, făcând veste, pantaloni, bonete și ciorapi pentru Misiunea Anglicană. Domnul Eckman era creștin. Cât era linia ferată de lungă, coșurile Înalte scoteau flăcări. Dogoarea lor nu pătrundea prin peretele de sticlă. Era teribil de rece - o noapte de aprilie precum o ilustrată de Crăciun de modă veche, sclipind de promoroacă. Myatt Își luă haina de blană dintr-un cuier și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2000_a_3325]
-
până când ziceți dumneavoastră. Vă ofer un târg cinstit. — Vă asigur că mă dau jos din tren la Viena. — Nu vă cred. Dr. Czinner trase aer În piept, privind prin geam, pe fundalul cerului cenușiu și luminos, la un grup de coșuri de fabrică și un rezervor uriaș, negru și metalic. Compartimentul se umplu cu un miros de gaz. Pe loturi mici era plantată varză, buchete greoaie, Împovărate de brumă, În aerul poluat. El vorbi atât de Încet, că ea trebui să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2000_a_3325]
-
de aburii locomotivelor până se transformă În bulgări cenușii de gheață, iar funcționarii austrieci călcau cu grijă, În cizme de cauciuc, și Înjurau puțin, verificând superficial bagajele. Partea a treia Viena 1. Josef Grünlich se mută pe partea pe care coșul Îi oferea un adăpost, În timp ce zăpada se aduna roată În jurul său, pe acoperiș. Dedesubt, gara centrală ardea ca un rug În Întuneric. Un fluierat sparse aerul și un șir lung de lumini Îi apăru În orizontul privirii lui, mișcându-se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2000_a_3325]
-
atârna Între picioare, aninat de un șnur răsucit pe după un nasture. Te poți bizui pe Josef În privința a trei lucruri, Își spuse el, mulțumit de sine, la o femeie, la un prânz și la un seif gras. Ieși de la adăpostul coșului. Pe acoperiș era foarte alunecos și exista un oarecare pericol. Zăpada Îl izbea În ochi și i se aduna În butuci de gheață pe călcâiele pantofilor. La un moment dat alunecă și văzu pentru o clipă venind În Întâmpinarea lui
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2000_a_3325]
-
de sânge, cercetă buzunarele lui Herr Kolber, căutând cheia studioului, și, după ce o găsi, adăstă o clipă În fața oglinzii, ca să-și aranjeze părul și să-și perie pălăria. Apoi părăsi Încăperea, Închizând ușa În urma lui și aruncând cheia Într-un coș pentru umbrele din hol. Nu mai avea intenția să se cocoațe pe acoperișuri Încă o dată În acea noapte. Singurul lui moment de ezitare fu când văzu liftul așteptând cu ușile deschise, dar se decise aproape imediat să folosească scările, pentru că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2000_a_3325]
-
care ochiul l-a Învățat de la cinematograf, se gândi Savory, e frumusețea peisajului În mișcare, felul În care se mișcă turla unei biserici peste și dincolo de copaci, cum se lasă și se-nalță În pasul inegal al omului, frumusețea unui coș ridicându-se spre nori și cufundându-se printre celelalte hornuri. Senzația mișcării trebuia transformată În proză și urgența necesității Îl copleși așa de tare, Încât Își dori să fi avut hârtie și creion câtă vreme Îl Încerca inspirația și se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2000_a_3325]
-
din compartimentul În care se afla domnul Peters și soția acestuia, Amy. Departe de zăngănitul metalului și de bătaia pistonului, ea pășea gânditoare, Înfășurată Într-o haină de blană, urcând scările spre apartamentul ei. Pe masa din salon era un coș cu trandafiri de seră și o carte de vizită pe care scria „Cu dragoste, de la Carl“, pentru că se hotărâse să-i spună astfel. Nu puteai spune „Te iubesc, Carleton“, dar „Te ador, Carl“ era ușor. Ea râse tare și bătu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2000_a_3325]
-
soțul tău? — Nu. Încă nu. Nu, spuse ea și adăugă cu o tristețe senină: Nu te poți baza pe el când e vorba să țină legătura cu cineva. Apoi femeia Îi invită să ia loc. Începu să dosească Într-un coș de lucru mare gheme de bumbac și lână, bucăți mari de flanelă și ace de croșetat. Domnul Stein privi stânjenit la acele fotolii de inox. — Nu Înțeleg de ce o fi cumpărat sărmanul Eckman toate chestiile astea, Îi spuse el În
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2000_a_3325]