9,526 matches
-
să fii în Kripo. Ne-am întors la mașină. — Îl cunoști pe Poliza ăsta? l-am întrebat. — Ne-am cunoscut, răspunse el. Ce vă pot spune despre el, în afară de faptul că valorează cât un rahat de pe talpa pantofului? Teatrul de Comedie de pe Schiffbauerdamm se afla în partea de nord a Spree-ului, o relicvă cu un turn în vârf, ornamentată cu tritoni, delfini și nimfe goale asortate din alabastru, iar studioul lui Poliza se afla într-un subsol din apropiere. Am coborât
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1917_a_3242]
-
o să-mi placă la nebunie. — Leigh, deschide cutia. S-ar putea să fi surprinsă. Privirea din ochii lui o făcu să ezite, la fel și mâna crispată cu care el ținea paharul de șampanie. Deschise capacul și, exact ca în comediile romantice proaste pe care le văzuse, rămase cu gura căscată. Așezat frumos chiar în mijlocul cutiei de dimensiunea unui colier, era un inel. Un inel de logodnă. Un inel de logodnă imens, foarte frumos. — Leigh? Vocea lui tremură. Luă încet cutia
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2011_a_3336]
-
că da. Poți conta pe mine. Și nu e nevoie să-mi redistribui sarcinile, spuse Leigh gândindu-se la autorul acela de memorii care suferea de oboseală cronică, la romancierul a cărui carte aștepta să primească aprobare și actorul de comedie devenit scriitor care o suna să-i spună poante noi de cel puțin de trei ori pe săptămână. Telefonul lui Henry începu să sune și o clipă mai târziu secretara lui anunță prin intercom că îl căuta soția. — Gândește-te
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2011_a_3336]
-
îl făcu pe vecinul ei de scaun să ridice privirea, gest pe care Adriana îl ignoră în mod voit. Dumnezeu știe că nu era specie mai provocatoare decât un actoraș infatuat — Adriana se întâlnise cu destui artiști, muzicieni, actori de comedie și atleți profesioniști pentru a se considera o autoritate — și orice fată care se respectă știa că ei reacționează la un singur lucru: dacă sunt provocați. Erau mai degrabă ca niște copii, decât oameni în toată firea, obișnuia Adriana să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2011_a_3336]
-
lux amplasat direct sub acoperiș, obținut prin conversia unor spații întinse, deschise, dintr-un depozit sau alt spațiu cu destinație comercială. Cântăreț american de muzică pop. ‘Puiu mic’, film de desene animate. snorkel = scufundare cu tub de respirat actriță de comedie și realizatoare de emisiuni TV fotomodel de succes solicitată pentru prezentările de lenjerie intimă Victoria’s Secret sedativ Ambien scriitoare și ziaristă americană, autoarea cărții Sex and the City după care s-a realizat serialul de televiziune cu același nume
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2011_a_3336]
-
toate! Ele știau?, Întreabă Gicu zâmbind. Violonistul Își scârțâie instrumentul aproape de urechile lui Sandu, ceea ce duce la revolta rapidă a acestuia. Pușca și urechea spartă, du-te, domnule, de aici, vrei să vin la cârciumă cu vată În urechi?! Ei, comedie... Băi, Gore, punem pariu că Gigi construiește o biserică În parlamentul lu’ europa, dacă Îl lasă ăștia să iasă pe la vamă din decorul național? Ia să vezi tu cum se duce el acolo, În aplauzele celor cu anteriele, că e
De-ale chefliilor (proză umoristică) by Cristian Lisandru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/781_a_1580]
-
pagină În izmene sau În chiloți cu mânecuțe și abia atunci te poți numi și tu vip... Nu te prea ajută fața, dar nu contează, e țara plină de vipuri cu moace de ciorditori cu ștate vechi de serviciu... Ei, comedie... Vine omul să asculte trilul lăutarului și clinchetul paharului și voi... Ia, gata, sailăns pliz, finita la comedia, ză end... I-auzi aici... Te cunoști după sandale, cenușăreasooooo, că ești fată de locale, cenușăreasoooo, te cunoști după papuci, cenușăreasooooo, ești
De-ale chefliilor (proză umoristică) by Cristian Lisandru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/781_a_1580]
-
te prea ajută fața, dar nu contează, e țara plină de vipuri cu moace de ciorditori cu ștate vechi de serviciu... Ei, comedie... Vine omul să asculte trilul lăutarului și clinchetul paharului și voi... Ia, gata, sailăns pliz, finita la comedia, ză end... I-auzi aici... Te cunoști după sandale, cenușăreasooooo, că ești fată de locale, cenușăreasoooo, te cunoști după papuci, cenușăreasooooo, ești șucară și mă duci, periculoasooooo... Bă, mare melodie a fost asta acu’ niște ani, o aveam și pe
De-ale chefliilor (proză umoristică) by Cristian Lisandru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/781_a_1580]
-
numa’ boșorogi, Bianca Drăgușanu s-a plimbat prin parc cu Adrian Cristea, craiul crailor, la fotbal s-a născut talent și a murit speranță. Și Botezatu’ cum să nu se supere??? Nu-i place chestia cu menaj a troa. Ei, comedie, ia mai toarnă, Gicule, că mă uit la Bianca și iar mă ia cu fiori... Da’ e post, ochii văd, inima cere, calendarul nu și nu... Da’ ne scoatem după Înviere! 01.04.2010 Cine știe, nu câștigă nimic Ia
De-ale chefliilor (proză umoristică) by Cristian Lisandru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/781_a_1580]
-
te logodești. E de-a dreptul copleșitor! Am văzut vreun film de-al tău? — Mă îndoiesc. Trebuie să le vezi de mai multe ori ca să-ți placă. —Sunt din alea cu pretenții de film de artă? l-am întrebat. Nu, comedii! exclamă el. Problema e că mie mi se par amuzante, dar nimeni altcineva nu consideră la fel. Cei mai mulți oameni spun că filmele mele sunt deprimante, dar eu cred că nu există comedie fără tragedie. Din nefericire, șefii marilor studiouri nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1879_a_3204]
-
de film de artă? l-am întrebat. Nu, comedii! exclamă el. Problema e că mie mi se par amuzante, dar nimeni altcineva nu consideră la fel. Cei mai mulți oameni spun că filmele mele sunt deprimante, dar eu cred că nu există comedie fără tragedie. Din nefericire, șefii marilor studiouri nu-s de acord cu mine. Ei, vrei să-ți mai arăt o dată figura cu paiul? Ν Eram chiar fericită pe drumul spre casă, după petrecere. Pe cuvânt, după ce Daphne m-a salvat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1879_a_3204]
-
o rochie? O-la-la! Uimitor! Nu sunt cu Patrick. Doar am venit cu el. Nici măcar nu-l cunosc. Uite, aici e prezentarea filmului, îmi zise Jazz. M-am uitat pe bucata de hârtie pe care mi-a dat-o. Scria: Jurnalul Comedie Scrisă și regizată de Charlie Dunlain Charlie? Charlie nu făcea filme nostime, de succes. Făcea filme deprimante, intelectuale, cu buget redus, la care nu se uita nimeni. Îmi era de ajuns că fusesem trezită din morți de un regizor fără
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1879_a_3204]
-
avea băiatul ăsta? Faptul că ieșea cu Julie nu-i dădea dreptul să-și vâre nasul în planurile mele de călătorie sau, că veni vorba, în planurile mele de sinucidere. Stătea acolo și-mi zâmbea de parcă viața mea era o comedie sau așa ceva. Da! i-am trântit-o morocănoasă. Mințisem destul pentru o singură zi. Nu-mi mai păsa ce crede el despre mine. De ce? mă întrebă. —E o problemă personală, i-am răspuns. —S-a-ntâmplat ceva? — Ei bine, dacă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1879_a_3204]
-
reamintesc. Și o mai propune și structura tainică a rimanului: nu știu dacă s-a remarcat că această narație romanescă sau rimanescă, alcătuită, după cum se poate ușor vedea, din treizeci și trei de capitole, trimite la structura celor trei părți ale Divinei Comedii, iar Prefața, Post-prefața și discursul funebru epilogal al lui Orfeu se grupează și ele într-un soi de triadă didactică și cvasi-apologetică. În cele două aripi introductive se lansează marele echivoc al paternității reale a romanului: cine l-a scris
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1900_a_3225]
-
suferă și nu se bucură de ce spune sau exprimă, ci crede pesemne că se bucură și suferă; dacă nu, n-am putea trăi. În fond, suntem atât de liniștiți. Ca mine, acum și aici, jucându-mi de unul singur propria comedie, devenit actor și spectator în același timp. Doar durerea fizică ucide. Singurul adevăr e omul fiziologic, cel ce nu vorbește, cel ce nu minte...“ Auzi un ciocănit ușor la ușă. — Ce e? — Astăzi nu mai cinați? - întrebă Liduvina. — E-adevărat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1900_a_3225]
-
foarte modest muncitor al gândirii, eu adun și sistematizez materiale pentru ca alții veniți pe urmele mele să poată beneficia de ele. Lucrarea umană e colectivă: nimic nu e temeinic și durabil dacă nu este colectiv... — Și operele marilor genii? Divina Comedie, Eneida, o tragedie de Shakespeare, un tablou de Velázquez... — Toate acestea sunt colective, mult mai colective decât se crede. Divina Comedie, de pildă, a fost pregătită de o întreagă serie de... — Da, știu asta. — Cât despre Velázquez..., apropo, cunoașteți cartea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1900_a_3225]
-
Lucrarea umană e colectivă: nimic nu e temeinic și durabil dacă nu este colectiv... — Și operele marilor genii? Divina Comedie, Eneida, o tragedie de Shakespeare, un tablou de Velázquez... — Toate acestea sunt colective, mult mai colective decât se crede. Divina Comedie, de pildă, a fost pregătită de o întreagă serie de... — Da, știu asta. — Cât despre Velázquez..., apropo, cunoașteți cartea lui Justi despre el? Pentru Antolín, principala, aproape unica valoare a marilor capodopere ale ingeniozității omenești constă în faptul de a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1900_a_3225]
-
privințele, în tot. Să confunzi somnul și veghea, ficțiunea și realitatea, adevărul și minciuna; să confunzi totul într-o singură ceață. Gluma care nu e caustică și derutantă nu e bună de nimic. Copilul râde la tragedie; bătrânul plânge la comedie. Ai vrut să o faci broască, te-a făcut ea broască; acceptă deci situația și fii broască pentru tine. — Ce vrei să spui cu asta? Experimentează pe tine însuți. — Da, să mă sinucid. — Nu zic nici da, nici ba. Ar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1900_a_3225]
-
-ntâmplă, după tot ce-a făcut ea din mine, să mai pot asculta calm subtilitățile astea, jocurile astea de idei, umorul ăsta macabru, ba chiar mai rău de-atât... — Ce? Să mă și distrez. Mă simt furios pe mine! — E comedia, Augusto, e comedia pe care o reprezentăm noi înșine în fața noastră, în ceea ce se numește forul nostru interior, în teatrul conștiinței, jucând în același timp rolul de comedianți și de spectatori. Și în scena durerii jucăm durerea și ni se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1900_a_3225]
-
ce-a făcut ea din mine, să mai pot asculta calm subtilitățile astea, jocurile astea de idei, umorul ăsta macabru, ba chiar mai rău de-atât... — Ce? Să mă și distrez. Mă simt furios pe mine! — E comedia, Augusto, e comedia pe care o reprezentăm noi înșine în fața noastră, în ceea ce se numește forul nostru interior, în teatrul conștiinței, jucând în același timp rolul de comedianți și de spectatori. Și în scena durerii jucăm durerea și ni se pare o minciună
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1900_a_3225]
-
de comedianți și de spectatori. Și în scena durerii jucăm durerea și ni se pare o minciună de-a dreptul penibilă că tocmai atunci ne vine să pufnim în râs. Și tocmai atunci ne vine cel mai tare să râdem. Comedie durerea, comedie! — Și dacă comedia durerii te duce la sinucidere? — Comedia sinuciderii! — Dar mori cu adevărat! — Tot comedie! Atunci ce e oare realitatea, adevărul, simțirea? — Da’ cine ți-a spus că nu este reală comedia, și adevărată, și resimțită? — Atunci
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1900_a_3225]
-
și de spectatori. Și în scena durerii jucăm durerea și ni se pare o minciună de-a dreptul penibilă că tocmai atunci ne vine să pufnim în râs. Și tocmai atunci ne vine cel mai tare să râdem. Comedie durerea, comedie! — Și dacă comedia durerii te duce la sinucidere? — Comedia sinuciderii! — Dar mori cu adevărat! — Tot comedie! Atunci ce e oare realitatea, adevărul, simțirea? — Da’ cine ți-a spus că nu este reală comedia, și adevărată, și resimțită? — Atunci? — Că totul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1900_a_3225]
-
Și în scena durerii jucăm durerea și ni se pare o minciună de-a dreptul penibilă că tocmai atunci ne vine să pufnim în râs. Și tocmai atunci ne vine cel mai tare să râdem. Comedie durerea, comedie! — Și dacă comedia durerii te duce la sinucidere? — Comedia sinuciderii! — Dar mori cu adevărat! — Tot comedie! Atunci ce e oare realitatea, adevărul, simțirea? — Da’ cine ți-a spus că nu este reală comedia, și adevărată, și resimțită? — Atunci? — Că totul e unul și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1900_a_3225]
-
și ni se pare o minciună de-a dreptul penibilă că tocmai atunci ne vine să pufnim în râs. Și tocmai atunci ne vine cel mai tare să râdem. Comedie durerea, comedie! — Și dacă comedia durerii te duce la sinucidere? — Comedia sinuciderii! — Dar mori cu adevărat! — Tot comedie! Atunci ce e oare realitatea, adevărul, simțirea? — Da’ cine ți-a spus că nu este reală comedia, și adevărată, și resimțită? — Atunci? — Că totul e unul și același lucru; că trebuie să se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1900_a_3225]
-
a dreptul penibilă că tocmai atunci ne vine să pufnim în râs. Și tocmai atunci ne vine cel mai tare să râdem. Comedie durerea, comedie! — Și dacă comedia durerii te duce la sinucidere? — Comedia sinuciderii! — Dar mori cu adevărat! — Tot comedie! Atunci ce e oare realitatea, adevărul, simțirea? — Da’ cine ți-a spus că nu este reală comedia, și adevărată, și resimțită? — Atunci? — Că totul e unul și același lucru; că trebuie să se confunde, Augusto, trebuie să se confunde. Și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1900_a_3225]