9,482 matches
-
de masă, mai mutând vaza cu nelipsitele flori aduse de gentilul domn profesor. Tolea vorbea deja despre mecanismul de creștere a taxelor prin amenzi de circulație, pentru gunoiul din fața casei, pentru tulburarea liniștii publice și trecea imediat la mișcarea ecologistă, imposibilă într-o țară ca a noastră, la arma spațială, binefăcătoarea armă spațială, la manipularea terorismului, la manipulare, în general, la terorism și teroare, în general. „Da, da“, repeta corul cu aceeași unică voce vibrantă, aromată, celeste cello. Atmosfera mai curând
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2121_a_3446]
-
de respirație, de zbor. "Întregul complex de armonizări relevate mai sus transformă poemele eminesciene in veritabile exersări ale armoniei cosmice, de o desăvârșire, de o inventivitate și de o incantație care semnează acel unicat în literatura noastră și care face imposibilă transpunerea în altă limbă." Eliberarea metafizică Revenind, dacă necesitatea armoniei satisface certitudinea noastră ontologică, a finitudinii, totodată spiritul tinde organic către eliberare. Poemul trebuie să ne ofere deschidere către libertatea fără limite. Eliberarea spiritului cititorului are loc, aparent paradoxal, prin
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1515_a_2813]
-
happening art). Poemul se transformă într-o proză versificată a unui puzzle haotic, neinteligibil, simulând subtilitatea, profunzimea. Evadând în spații false, pur lingvistice, simple aventuri ale cuvintelor oarbe, poezia nu mai vorbește despre imposibil, ci tinde să devină ea însăși imposibilă. Poezie și transposibil Precum am arătat în publicații anterioare, meditând, la anii adolescenței, asupra libertății metafizice radicale am ajuns la conceptul pe care l-am văzut ca fiind suprema deschidere: transposibilul. Foarte succint spus, eliberarea în transposibil însemnează depășirea cercurilor
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1515_a_2813]
-
în transposibil însemnează depășirea cercurilor de condiționări care îngrădesc libertatea spirituală nelimitată: mai întâi transcenderea eului empiric, de serviciu în lumea zilnicului, apoi depășirea formulei ontologice de ordin uman, urmează transcenderea diadei ființă/neființă și, finalmente, a diadei posibil și imposibil. De precizat că eliberarea radicală nu este însă un act finit, încheiat ci o goană neîncetată a intelectului de orice condiționare și determinare, un zbor fără încetare. În lirica universală, "Deschisul" a fost pentru marii poeți suprema aspirație. Pentru Pindar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1515_a_2813]
-
Princeps, 2011; In principio fuit Eminescu, Panfilius, 2013; Metafora și cei trei oaspeți ai poemului, Cugetarea, 2002; Trei fețe ale sublimului: Shakespeare, Hölderlin, Tagore, Poezia, 2004; Meditații asupra liricii universale, Poezia, 2007. Studii de literatură universală, Panfilius, 2010. Eseu dramatic: Imposibila aventură, urmată de Aporii ale tragicului, Cugetarea, 2001. Eseuri de artă: Semnificațiile spațiului în pictură, Meridiane, l973; Auguste Rodin, Meridiane, 1976 ed.I, Cugetarea, 2003 ed. II. Sinteze: Istoria culturii și a civilizațiilor Un compendiu al spiritualității universale, Cugetarea, 1997
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1515_a_2813]
-
vuiesc o mulțime de Cehovi. Fiecare frază Îi este cunoscută, fiecare cuvînt l-a auzit rostit de un actor sau altul, i-ar fi greu să se descotorosească de această magmă vocală. În acest concert de voci, i-ar fi imposibil să găsească un ton al său.[...] Apoi, ca să pui În scenă Livada de vișini sau Pescărușul, trebuie o trupă pe măsură” (am citat din portretul/interviu semnat de Nichita Danilov). Iată, deci, două tipuri de eschivă artistică: unul depășit (respingerea
JURNAL TEATRAL by Bogdan ULMU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1611_a_3004]
-
marginea de lume spre care alergèm că sè ne împlinim un vis frumos și ireal de dragoste nu anuleazè decât din când în când și nu îndeajuns realitatea celeilalte vieți a ei, Suntem prinși fèrè scèpare între Scilla unei iubiri imposibile și Caribda legilor lumii, nu avem de ales decât nu! Îmi propun sè n-o mai vèd, cum oare pot eu sè cred cè mè iubește pe mine si, în același timp, Ana și Maria, aparține unui alt bèrbat, soțul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2309_a_3634]
-
pe toate umerașele și o să-și lase chiloții murdari prin toată camera, ca să mă împiedic de ei. Fără doar și poate, trebuie să îi arăt că nu e stăpână aici. Este o situație care nu admite doi câștigători; remiza este imposibilă când una dintre părți a declarat război cu atâta aplomb. Ori câștig, ori mă retrag cu coada între picioare, scâncind a supunere. Îmi amintesc de Daisy și Vanessa când, acum câteva minute, se luptau ca două fiare pentru teritoriu. Îmi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1970_a_3295]
-
polari se împerechează, uneori, rezultând grolari. Așa că se punea întrebarea dacă cimpanzeii și oamenii pot hibridiza, pentru a crea un ompanzeu. Răspunsul pare să fie negativ. A încercat cineva? — De multe ori. Încă din anii 1920. Dar chiar dacă hibridizarea era imposibilă, explică Henry, se puteau totuși insera gene umane direct într-un embrion de cimpanzeu, pentru crearea unui animal transgenic. Cu patru ani în urmă, când era în practică la Institutul Național de Sănătate, Henry studiase autismul și voise să afle
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2077_a_3402]
-
dus toată veselia ? Parcă e brusc alt om. *** Când ne terminăm puiul, tarhon cu cartofi prăjiți și salată de anghinare, mă simt deja absolut mizerabil. Întâlnirea asta a fost un dezastru. Un dezastru total. Am făcut toate eforturile posible și imposibile de a face conversație, de a glumi și de a fi amuzantă. Dar Jack a mai răspuns la Încă două apeluri, iar restul timpului a fost posomorât și distrat și, sinceră să fiu, pare să fi și uitat că exist
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2128_a_3453]
-
nici nu știu să scriu <maria>: glumești. Scrii aproape fără greșeală. Ești sigur ca nu ești unul din scriitorii vestiți? <maria>: poate ți-am cumpărat cartea chiar ieri <victor37>: nu cred. nu am fost încă tradus în românește <maria>: ești imposibil! Îmi scrii? <victor37>: ce? <maria>: grrrr mă supăr <victor37> ok. Nu acum, cindva. Acum plec <maria>: papă I-am scris. De ce am facut-o? Chiar, de ce am ajuns să-i scriu? De ce am ajuns sa conversez cu o femeie necunoscută
Taraba cu vise by Sava Nick () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91662_a_92378]
-
puternici decît zeii! <victor37>: și devin nemuritori, prin progeniturile lor <victor37>: morală: fiecare din noi avem, undeva acolo, perechea. O vom găsi! <maya>: așa e legendă grecească? <victor37>: aproape așa Luat de avint, oi fi schimbat cîte ceva... <maya>: ești imposibil! Îți mulțumesc. Înțeleg de ce ți-a sărutat mină țipă aia. Și eu mă simt mai bine <victor37>: mă bucur <maya>: să sper, deci? Va veni cineva care nu va bagă în seamă bilbiitul meu? <victor37>: am cunoscut un tip care
Taraba cu vise by Sava Nick () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91662_a_92378]
-
fi și erotice și? <vic50>: tipul e mic, chel, gras, nașul borcănat, ochelari groși, o pată pe timpla stingă. Spre 50, îmbrăcat fără gust și cam jerpelit, cu mătreața pe guler... se vede că nu are mulți bani <maya>: ești imposibil! <vic50>: de ce? Tipul te iubește. Adoră să te audă bilbiindu- te la el. Puțin timid, spiritual, educat... să zicem, ceva cercetător într-un institut de stat <maya>: <vic50>: într-o zi își ia inima în dinți și vine la
Taraba cu vise by Sava Nick () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91662_a_92378]
-
maya>: de ce? <vic50> eu trăiesc în altă lume. <vic50>: hai să îți spun povestea. despre ce vrei să fie? <maya>: cum ai cunoscut-o pe fata pe care ai iubit-o? <vic50>: care? Prima, a doua, a noua...? <maya>: ești imposibil! Cea pe care TU ai iubit-o. <maya>: să nu-mi spui că le-ai iubit pe toate! <vic50>: nu-ți spun, că nu m-ai crede <vic50>: OK, dar să nu spui lui Nimeni <maya>: cui să-i spun
Taraba cu vise by Sava Nick () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91662_a_92378]
-
unde te duci cu veșnica ta Odisee! El zâmbește silit, Înciudat. De ce s-a exhibat În fața Christei, când o știe că este de lipsită de orice sensibilitate literară? — Serviciile secrete ale lui... Cum spui că Îl cheamă? Ce-o-ces-co? Ce nume imposibil, de altfel s-ar părea că și personajul ar fi la fel...! În fine! Nu conteazăcum Îl cheamă! Contează că cei de acolo o să devină și mai suspicioși când n-au să Înțeleagă limba În care vorbești! Vorbesc serios, nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2331_a_3656]
-
dorit să rămân în clasele elementare. Aș fi putut chiar să mă întorc la cursul primar, poate în calitate de locțiitor de învățător. Dar înțelegeam, am spus, că existau câteva lipsuri neînsemnate în pregătirea mea, care, din motive formale, făceau acest lucru imposibil. Sunt convins, am încheiat, că anii cei mai fericiți se află acum în urma mea. VIGNETĂ Acasă, la Bostället, la masa de seară, tata a citit cu voce tare certificatul meu de studii: CERTIFICAT SPECIAL DE îNCHEIERE, în conformitate cu paragraful așa și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1873_a_3198]
-
relațiile dintre ele punând la îndoială corectitudinea pozițiilor lor inițiale. Universul meu interior s-a cutremurat, totul a ajuns cu susul în jos, pozițiile au fost schimbate, totul a fost mutat în locuri care, cândva, mi se păruseră nepotrivite, ilogice, imposibile. Dar, împotriva voinței mele, a trebuit să recunosc că acum totul se găsea în locurile unde ar fi trebuit să stea tot timpul. Viața mea era o epavă. Nu mai aveam nimic. Nici un fel de posesiuni materiale. Asta dacă nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2281_a_3606]
-
de spirit pentru mult timp. Eram atât de entuziastă încât eram dispusă să recunosc că se putea ca Josephine să aibă dreptate în ceea ce privea atitudinea mea față de mâncare. De ce nu? Ajunsesem deja în punctul în care acceptam șase lucruri imposibile înainte de micul dejun. Acceptasem că sunt dependentă de droguri, de ce să nu mai adaug pe meniu și o problemă legată de mâncare? Așa, de distracție! Mai aveți și alte aberații în minte? De fapt, nu era o problemă fiindcă Josephine
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2281_a_3606]
-
de lemne, asta ca să nu mai vorbim de mâncare și restul angaralelor necesare în gospodărie. Femeia avea dreptate, trebuia să facă ceva, să găsească un servici de unde să câștige ceva bani. Treaba asta însă era greu de realizat, dacă nu imposibilă. Nimeni nu mai avea nevoie de mineri. Peste tot în țară, această meserie nu mai era căutată. Tot mai des îl bătea gândul să plece în altă parte ca să-și găsească de lucru. Își tot făcea curaj să ia această
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
însă i s-a frânt imediat ce aflase că și dintre ei dispăruse cineva. Ori poate nu? Una din tacticile răufăcă torilor era și aceea de a poza în victime. Destul de puțin probabil în cazul de față dar în nici un caz imposibil. Trebuia neapărat să mai cerceteze această ipoteză și își pusese în gând să se intereseze mai îndeaproape despre zlătari. Avea o vagă impresie că nu va ieși mare lucru din investigația lui dar nu voia să elimine din start nici o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
căzând acolo și fiind mistuită de flăcările iadului? Ia să vedem! Cum e ipoteza aceasta? E credibilă? Da, s-au mai văzut asemenea situații în care s-au format crăpături în scoarță. E posibilă? Puțin probabilă la noi, dar nu imposibilă. E investigabilă? Nu, pentru că, oricât de șmecheri sunteți voi oltenii, n-ai să poți coborî în iad niciodată. Cel puțin nu atâta timp cât mai ești încă în viață. Ei, dacă trebuie, mă duc și acolo! se bățoși Vasilică. Te duci, pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
sechestrate, ori le omora, ferit de priviri indiscrete. Din păcate nu știa unde. Privi în jur oftând cu amărăciune. În munții aceștia un asemenea loc putea fi oriunde, iar a-l găsi de unul singur, era, cu adevărat, o misiune imposibilă. Poate că dacă Pop l-ar asculta lăsându-și încăpățânarea deoparte ar fi avut ceva șanse de succes. Mobilizând întregul personal al secției, ar fi putut derula altfel cercetările. De câteva ori îi trecuse prin cap să anunțe el autoritățile
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
că ar fi fost bine să declanșeze exploziile cu un oarecare defazaj între ele. Apoi își alungă acest gând, nu avea cum să facă asta, fitilul de care dispunea și lipsa oricărui dispozitiv de dare a focului făceau acest lucru imposibil. Ei, de acum înainte, cum o vrea Dumnezeu, pardon zeii, murmură el printre dinți, scoțându-și bricheta din buzunar. Scăpără și apropie flacăra de capătul fitilului. Se aștepta să vadă cum acesta se aprinde și se pregătea să o ia
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
pe Calistrat, trebuia să se descurce singur, deși avea o presimțire sumbră că nu va fi în stare. Știa că ceea ce îi cerea șeful nu era realizabil, cel puțin nu imediat, iar în douăzeci și patru de ore era de-a dreptul imposibil. Mai primise el sarcini care la prima vedere păreau de neîndeplinit, numai că atunci lucrurile erau mult mai simple. Își cunoștea inamicul și știa foarte bine ce are de făcut. Nu-i trebuia decât curaj și o pregătire temeinică a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
mult cinci ani, dar numai dacă i-ar fi chibzuit foarte bine. Și apoi, ce va urma? Ar fi rămas lefter, exact în clipele cele mai grele, când a face rost de bani i-ar fi fost de-a dreptul imposibil. Neapărat trebuia să facă ceva pentru a îndrepta lucrurile. Desigur că Vlad l-ar fi plătit bine dacă vânzarea noii arme, cum îi plăcea lui să numească bestia, se încheia cu succes. Cât i-ar fi dat? Un milion, două
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]