9,526 matches
-
cel mai tare să râdem. Comedie durerea, comedie! — Și dacă comedia durerii te duce la sinucidere? — Comedia sinuciderii! — Dar mori cu adevărat! — Tot comedie! Atunci ce e oare realitatea, adevărul, simțirea? — Da’ cine ți-a spus că nu este reală comedia, și adevărată, și resimțită? — Atunci? — Că totul e unul și același lucru; că trebuie să se confunde, Augusto, trebuie să se confunde. Și cine nu confundă se scufundă. — Și cine confundă de asemenea. Poate. — Atunci? — Ei bine, să tăifăsuiești, să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1900_a_3225]
-
să se elibereze; acum însă, după tot ce mi-a făcut, după tot ce mi-au făcut, după farsa asta, după farsa asta atroce, acum, da, acum mă simt, acum mă pipăi, acum nu mă-ndoiesc de existența mea reală. — Comedie! Comedie! Comedie! — Cum adică? — Da, face parte din comedie, cine joacă rolul regelui crede că și este. Dar ce urmărești cu asta? — Să te distrag. Și în plus, cum îți spuneam, aș vrea ca, dacă un rimancier ascuns ne ascultă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1900_a_3225]
-
se elibereze; acum însă, după tot ce mi-a făcut, după tot ce mi-au făcut, după farsa asta, după farsa asta atroce, acum, da, acum mă simt, acum mă pipăi, acum nu mă-ndoiesc de existența mea reală. — Comedie! Comedie! Comedie! — Cum adică? — Da, face parte din comedie, cine joacă rolul regelui crede că și este. Dar ce urmărești cu asta? — Să te distrag. Și în plus, cum îți spuneam, aș vrea ca, dacă un rimancier ascuns ne ascultă și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1900_a_3225]
-
elibereze; acum însă, după tot ce mi-a făcut, după tot ce mi-au făcut, după farsa asta, după farsa asta atroce, acum, da, acum mă simt, acum mă pipăi, acum nu mă-ndoiesc de existența mea reală. — Comedie! Comedie! Comedie! — Cum adică? — Da, face parte din comedie, cine joacă rolul regelui crede că și este. Dar ce urmărești cu asta? — Să te distrag. Și în plus, cum îți spuneam, aș vrea ca, dacă un rimancier ascuns ne ascultă și ne
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1900_a_3225]
-
a făcut, după tot ce mi-au făcut, după farsa asta, după farsa asta atroce, acum, da, acum mă simt, acum mă pipăi, acum nu mă-ndoiesc de existența mea reală. — Comedie! Comedie! Comedie! — Cum adică? — Da, face parte din comedie, cine joacă rolul regelui crede că și este. Dar ce urmărești cu asta? — Să te distrag. Și în plus, cum îți spuneam, aș vrea ca, dacă un rimancier ascuns ne ascultă și ne notează cuvintele pentru a ni le reproduce
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1900_a_3225]
-
prea bine și nici nu izbutesc să pricep prin ce se deosebesc de comentarii cele ce nu sunt ca atare, mă liniștesc gândindu-mă că pesemne Iliada nu-i decât un comentariu la un episod din războiul troian, iar Divina Comedie un comentariu la doctrinele escatologice ale teologiei catolice medievale și totodată la agitata istorie florentină din veacul al XIII-lea și la luptele dintre Pontificat și Imperiu. E întru totul adevărat că Dante nu-i altceva, potrivit susținătorilor poeziei pure
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1900_a_3225]
-
și care va fi soarta monarhiei Spaniole și a Spaniei?“ Și devoram - așa cum continui să devorez - jurnalele, și așteptam scrisori din Spania. Și scriam acele versuri din sonetul LXXVIII din cartea mea De la Fuerteventura la Paris: Și Revoluția este-o comedie de Domnul inventată contra plictiselii. Căci nu din plictis e făcută anxietatea istoriei? Și-n același timp mă încerca dezgustul de compatrioții mei. Îmi dau perfect seama de sentimentele exprimate de Mazzini într-o scrisoare de la Berna, adresată Judithei sale
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1900_a_3225]
-
că nu-și dorește nimic mai mult decât iertarea mea, mai ales dacă bănuiește că mă rog zilnic: „Și ne iartă nouă greșelile noastre precum iertăm și noi greșiților noștri.“ Ah, dar e și rolul. Mă-ntorc pe scenă! La comedie!> Judith Sidoli, scriindu-i dragului ei Giuseppe Mazzini, îi vorbea de „sentimente care se transformă în necesități“, de „muncă din necesitatea materială a unei opere, din vanitate“, iar marele proscris se revolta împotriva acelei judecăți. Puțin mai târziu, în altă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1900_a_3225]
-
mă-ntorc la iluziile poeziei.“ Poezia lui Mazzini era istoria, istoria lui, cea a Italiei, care-i era mamă și fiică. Ipocrit! Căci eu, care sunt de profesie un coate-goale elenist - cu o catedră de greacă pe care, jucând o comedie, Directoratul mi-a luat-o rezervându-mi-o totuși - știu că ipocrit însemnează actor. Ipocrit? Nu! Rolul meu e adevărul meu și trebuie să-mi trăiesc adevărul, care e viața mea. Acum joc rolul proscrisului. Până și neglijența persoanei mele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1900_a_3225]
-
Don Quijote al meu, când a văzut că ochiurile ciorapilor îi scăpaseră, și anume: „Oh, sărăcie, sărăcie!“ și cele ce urmează și pe care le-am comentat cu atâta pasiune în cartea mea Viața lui Don Quijote și Sancho. Joc oare o comedie, chiar și pentru ai mei? Nicidecum! Fapt e că viața și adevărul meu îmi sunt rolul meu. Când am fost exilat fără a mi se fi spus - și continui s-o ignor - cauza sau măcar pretextul exilării mele, le-am
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1900_a_3225]
-
stă la baza a ceea ce am numit sentimentul tragic al vieții și reprezintă esența agoniei creștinismului. Și toate acestea constituie divina tragedie. Divina Tragedie! Și nu așa cum Dante, credinciosul medieval, proscrisul ghibelin, și-a numit-o pe-a sa: Divina Comedie. Cea a lui Dante era comedie, iar nu tragedie, pentru că în ea exista speranță. În cântul douăzeci din Paradisul e o terțină care ne arată lumina care strălucește asupra acestei comedii. E locul unde spune că regatul cerurilor suferă violență
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1900_a_3225]
-
numit sentimentul tragic al vieții și reprezintă esența agoniei creștinismului. Și toate acestea constituie divina tragedie. Divina Tragedie! Și nu așa cum Dante, credinciosul medieval, proscrisul ghibelin, și-a numit-o pe-a sa: Divina Comedie. Cea a lui Dante era comedie, iar nu tragedie, pentru că în ea exista speranță. În cântul douăzeci din Paradisul e o terțină care ne arată lumina care strălucește asupra acestei comedii. E locul unde spune că regatul cerurilor suferă violență - potrivit sentinței evanghelice - din partea caldei iubiri
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1900_a_3225]
-
ghibelin, și-a numit-o pe-a sa: Divina Comedie. Cea a lui Dante era comedie, iar nu tragedie, pentru că în ea exista speranță. În cântul douăzeci din Paradisul e o terțină care ne arată lumina care strălucește asupra acestei comedii. E locul unde spune că regatul cerurilor suferă violență - potrivit sentinței evanghelice - din partea caldei iubiri și speranței vii care învinge voința divină: Regnum coelorum violenza pate da caldo amore e da viva speranza, che vince la divina voluntate. Și asta
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1900_a_3225]
-
mărunt omagiu, necum să mă ierte vindicatv, nu vor accepta să-mi facă elogiul acel farsor tragic, acel monstru de frivolitate care a scris cândva că mă vrea lipsit de pasiune - adică mai rău decât mort. Și dacă asta e comedie, atunci e, ca și cea a lui Dante, divină comedie. [Recitind acestea, când mă reapuc să scriu, îmi dau seama, ca cititor al meu însumi, de deplorabilul efect pe care-l va avea acest refuz al meu de a fi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1900_a_3225]
-
să-mi facă elogiul acel farsor tragic, acel monstru de frivolitate care a scris cândva că mă vrea lipsit de pasiune - adică mai rău decât mort. Și dacă asta e comedie, atunci e, ca și cea a lui Dante, divină comedie. [Recitind acestea, când mă reapuc să scriu, îmi dau seama, ca cititor al meu însumi, de deplorabilul efect pe care-l va avea acest refuz al meu de a fi iertat. E oarecum o trufie luciferică și aproape satanică, e
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1900_a_3225]
-
se agravează presupusele delicte de ofensă la adresa regelui, de lezmajestate.] Presupun că un cititor sau altul, citind această confesiune cinică și pe care o va socoti poate impudică, această confesiune în maniera lui Jean-Jacques, îmi va ataca doctrina despre divina comedie sau mai bine zis despre divina tragedie și se va indigna, zicând că nu fac altceva decât să joc un rol, că nu înțeleg patriotismul, că nu a fost serioasă comedia vieții mele. Ceea ce îl indignează însă pe acest cititor
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1900_a_3225]
-
maniera lui Jean-Jacques, îmi va ataca doctrina despre divina comedie sau mai bine zis despre divina tragedie și se va indigna, zicând că nu fac altceva decât să joc un rol, că nu înțeleg patriotismul, că nu a fost serioasă comedia vieții mele. Ceea ce îl indignează însă pe acest cititor indignat este că-i arăt că și el, la rândul său, este un personaj comic, romanesc și atât, un personaj pe care vreau să-l instalez în mijlocul visului vieții sale. Să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1900_a_3225]
-
rândul său, este un personaj comic, romanesc și atât, un personaj pe care vreau să-l instalez în mijlocul visului vieții sale. Să facă din vis, din visul său, viață, și se va salva. Și cum nu există nimic altceva decât comedie și roman, să facă bine a se gândi că ceea ce-i pare realitate extrascenică este comedie a comediei, roman al romanului, că noumenul inventat de Kant este tot ce poate fi mai fenomenal, iar substanța tot ce poate fi mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1900_a_3225]
-
instalez în mijlocul visului vieții sale. Să facă din vis, din visul său, viață, și se va salva. Și cum nu există nimic altceva decât comedie și roman, să facă bine a se gândi că ceea ce-i pare realitate extrascenică este comedie a comediei, roman al romanului, că noumenul inventat de Kant este tot ce poate fi mai fenomenal, iar substanța tot ce poate fi mai formal. Fondul unui lucru este suprafață. Și-acum, de ce oare să termin romanul lui Jugo? Romanul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1900_a_3225]
-
visului vieții sale. Să facă din vis, din visul său, viață, și se va salva. Și cum nu există nimic altceva decât comedie și roman, să facă bine a se gândi că ceea ce-i pare realitate extrascenică este comedie a comediei, roman al romanului, că noumenul inventat de Kant este tot ce poate fi mai fenomenal, iar substanța tot ce poate fi mai formal. Fondul unui lucru este suprafață. Și-acum, de ce oare să termin romanul lui Jugo? Romanul acesta, ca
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1900_a_3225]
-
Așa se sfârșea povestirea despre cum se face un roman, apărută în franceză, în numărul din 15 mai 1926 al revistei Mercure de France, și scrisă cu aproape doi ani în urmă. Iar după aceea mi-am continuat romanul, istoria, comedia, tragedia sau cum vreți, și a continuat romanul, istoria, comedia sau tragedia Spaniei mele, și cea a întregii Europe, și cea a umanității întregi. Și peste anxietatea sfârșitului posibil al romanului meu, peste și dedesubtul ei, continuă să mă muncească
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1900_a_3225]
-
apărută în franceză, în numărul din 15 mai 1926 al revistei Mercure de France, și scrisă cu aproape doi ani în urmă. Iar după aceea mi-am continuat romanul, istoria, comedia, tragedia sau cum vreți, și a continuat romanul, istoria, comedia sau tragedia Spaniei mele, și cea a întregii Europe, și cea a umanității întregi. Și peste anxietatea sfârșitului posibil al romanului meu, peste și dedesubtul ei, continuă să mă muncească anxietatea posibilului sfârșit al romanului umanității. În care se include
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1900_a_3225]
-
lui Antonio Machado Ruiz (1875-1939), poet, eseist și prozator (publicând și sub heteronimele de Abel Martín și Juan de Mairena), una din cele mai importante figuri ale modernismului spaniol. Eduardo Benot (1822-1907), om politic și filolog spaniol, autor de drame, comedii, poezii, articole jurnalistice și studii de fizică și matematică. A coordonat elaborarea unui Diccionario de ideas afines (1898-1899). Celebrul personaj, proxeneta prin excelență, al capodoperei La Celestina o tragicomedia de Calisto y Melibea (1499, 1501), de Fernando de Rojas (1465
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1900_a_3225]
-
Nebune, care a murit de tuberculoză, neputându-se prevala de dreptul de succesiune la tron. Se citește în trei silabe: Jai-zqui-bel. Roman scris la începutul carierei de romancier a lui Balzac (1799-1950) și care a inaugurat ciclul „Studii filozofice“ al Comediei umane. Giuseppe Mazzini (1805-1872), patriot, filozof, om politic italian, figură centrală a Risorgimento-ului (mișcarea de eliberare a poporului italian), carbonar. După înfrângerea revoluției (1849) a emigrat, ajungând în cele din urmă în Anglia. Domingo Faustino Sarmiento (1811-1888), scriitor și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1900_a_3225]
-
citisem mult și cu sens, se închega ceva și când colo, fișierul cu titlul structura cărții nu mă mai lăsa deloc să intru în el. De ce oare? Poate că drumul e greșit, încă nu știu. Aseară însă am văzut o comedie cinică, Nothing Else, cu Woody Allen. Foarte inteligentă și foarte amuzantă. Relu zicea că e misogină, că nu e nimic bun la adresa femeilor în ea, da’ nu cred, eu nu am văzut-o așa. Cred că marea problemă a diferenței
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2152_a_3477]