8,653 matches
-
periplul privirilor acelor pretendenți, dar și ai admiratorilor ei, care colectaseră o mulțime de bani în contul caselor de toleranță din acea vreme, pentru a întreține altarele templelor ei, ale zeiței-locul unde cerul cobora pe pământ în antichitatea precreștină. Eram fericit de reușită, de faptul că, odată lipite cele trei fragmente de corp, reușisem să reprezint zeița în picioare, adică în poziție verticală. Aproape de victorie! Chiar fără cap și gât, zeița începea să domine camera, începea să lumineze masa pardosită cu
Fascinantul corn de vânătoare by Nicolae Suciu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1284_a_2205]
-
că-i place lui Valy să-l abordezi cu numele personajului pe care-l va interpreta pe scenă: Henri. Așa ne învățase regizorul Ilea încă de la primele lecturi ale textului, ca să ne familiarizăm cu numele personajelor. Și parcă era mai fericit și el când îi spuneai Henri. Valy pare că nesocotește intervenția mea și duce informația până la capăt, ca și cum ar fi desfășurat un ghem de sfoară aruncând cu viteză ghemul și ținând un capăt al sforii în așa fel ca firul
Fascinantul corn de vânătoare by Nicolae Suciu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1284_a_2205]
-
parcă. Așteptați să cânte mai întâi cornul, să-i răspundă alt corn și altul și așteptați mai apoi să intre căprioarele. Doamnă contesă, dumneata ochești o căprioară și tragi prima săgeată. Nimerești. Așa scrie în text, de fapt. Vei fi fericită. Dar vei vedea că fericirea dumitale nu va dura totuși, mult. Fericirea aceasta pe care o vei gusta nu-i alta decât fericirea morții. A morții, auzi? Fii tare! Așadar, reluăm. Atenție la toți pașii acestei scene importante. Aici e
Fascinantul corn de vânătoare by Nicolae Suciu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1284_a_2205]
-
acasă până nu i-or face autopsia. Karin-tante nu-și mai reveni zile întregi din starea aceea confuză. Indiferent ce-o întrebai, răspundea: A fost... Nu mai este...; Să-l ierte...; Dar Epa a ajuns, în sfârșit, în Ithaca... e fericit... De fapt nu vorbea aproape deloc. Când ajunsesem și eu abia în ziua înmormântării și-o văzusem cu fața acoperită cu un voal negru de mătase, care atârna pe sicriul închis și parcă înghețat, mi se păruse că nu mai
Fascinantul corn de vânătoare by Nicolae Suciu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1284_a_2205]
-
acolo și era, de asemenea, stăpânul singurului puț cunoscut. îi plăcea să se așeze pe acea culme, să-i aducă mulțumiri lui Alah pentru miile de binefaceri pe care adesea le revărsa asupra persoanei sale: frumoasa familie cu care îl fericise, sănătatea sclavilor săi, starea bună a animalelor, fructele palmierilor și suprema binefacere de a fi făcut să se nască nobil printre nobilii puternicului popor Kel-Talgimus, „Poporul Vălului“, neîmblânziții imohag, pe care ceilalți muritori îi cunosc sub numele de tuaregi. Nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2272_a_3597]
-
Doi din băieții soțului tău sunt foarte frumoși. Niște adolescenți foarte plăcuți la înfățișare... Ți-ai dat seama cum îi privesc unii dintre oamenii mei? De ani de zile stau aici închiși și cel puțin opt dintre ei ar fi fericiți dacă m-aș face că nu văd și le-aș da voie în noaptea asta, când toți dorm, să pună mâna pe băieți... — Ești un porc. Nu mai mult decât oricare altul care a trăit cât timp am trăit eu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2272_a_3597]
-
-se de perete, reuși să facă niște pași, dar ameți și trebui să se întindă iarăși; se uită împrejur, strigă și fu sigur că gri-gri-ul morții nu mai dormea lângă culcușul său. „Poate că negresa Khaltoum a greșit - își spuse, fericit de descoperirea sa. Poate că în visele ei m-a văzut rănit și învins, dar n-a putut să-și imagineze că o să fiu în stare să birui moartea.“ în noaptea următoare izbuti să ajungă, în parte mergând, în parte
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2272_a_3597]
-
în casbah, unde mâncă până se sătură, bău un ceai clocotit, tare și dulce, care făcu să-i circule sângele în vine cu putere, și își cumpără o cămașă nouă, de un albastru electric, ce-l făcu să se simtă fericit pentru o clipă. Refăcut, își reluă drumul, oprindu-se pentru scurt timp pe treptele unde fusese rănit și uitându-se la urmele lăsate de gloanțe pe pereții vechi. Ajunse din nou la bulevardul larg; îl surprinse mulțimea ce se înghesuia
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2272_a_3597]
-
om, nu ca un animal hăituit?... Ieri am adormit în acordurile unei melodii fredonate de John Lennon, care îmi șoptea că viața este doar timpul acela sacru în care mi se întâmplă să-mi fac alte planuri. Și am fost fericită în acel somn. Croiam proiecte, mă reinventam ca om... Dar am realizat că aceasta nu era viață. Nu te poți reinventa, ca om, zămislind proiecte doar în vis. Proiectele autentice sunt cele ale timpului real. Nu pot avea doar un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1577_a_2875]
-
nu divulgam secretul acesta o mie de ani, dacă nu îndrăznea să-mi trântească ușa, fără nicio vorbă, după ce i-am spus un adevăr pe care-l știa toată lumea..." În ziua aceea am priceput de ce unii sunt de-a dreptul fericiți după o noapte în care "au dormit buștean": nu riscă, asemenea Monei, să asculte mari și jenante dezvăluiri despre păcătoasa lor ființare. Și tot în acea zi, Sonia, vecina noastră ninetistă de la etajul al cincilea, a hotărât să arunce de pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1577_a_2875]
-
minute. Și ce aplauze! Nu numai milițienii erau în delir. Chiar și muzicianul oficial al școlii și-a călcat pe orgoliu și m-a lăudat public, recunoscând, cu franchețe, că nu se aștepta să cunosc și să interpretez atât de fericit această "bijuterie a spiritului mozartian". Imaginați-vă apoi ce a urmat... Nu mi s-a mai sugerat să merg în curte, să mă recreez, alături de cotarlă. Am fost admis în compania selectă a invitaților, în casă. Acolo am asistat la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1577_a_2875]
-
că nu-i tocmai plăcut să fii hrană pentru lei. Îmi era foarte cald și mă prinsese iar un dor nebun de Polul Nord. Acolo măcar nu văzusem nici picior de urs și, după cum ți-am spus, congelații au cele mai fericite morți... După asta, nu mai țin minte nimic. Știu doar că m-am trezit. Ăsta-i tot visul. Asta-i toată zvârcolirea... Nineta, cum am mai zis, tot ninetistă. Știa că venisem la ea ca să-mi deslușească visul. Îmi întinde
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1577_a_2875]
-
m-a făcut să cred că vorbele memorabile s-au născut numai în Ferentari: "Ești singurul alb care a plâns la moartea unui bronzat din cartierul ăsta. Nici nu știu cum te cheamă, dar Marele Bronz ar fi mândru de tine. Era fericit atunci când vorbea despre tine. Chiar am fost un pic invidios. Ai fost marea bucurie a vieții lui. Știi, mereu a vrut să afle din ce mafie făceai parte, dar stai liniștit, pentru că eu i-am spus adevărul: că nu faci
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1577_a_2875]
-
în Ferentari!", îmi spunea mereu glasul Ninetei. Și, tot la vremea când troleul mă scotea din Ferentari, mi-au atins din nou sufletul vorbele tatălui Marelui Bronz: "Nici nu știu cum te cheamă, dar Marele Bronz ar fi mândru de tine. Era fericit atunci când vorbea despre tine. Chiar am fost un pic invidios. Ai fost marea bucurie a vieții lui. Știi, mereu a vrut să afle din ce mafie făceai parte, dar stai liniștit, pentru că eu i-am spus adevărul: că nu faci
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1577_a_2875]
-
pahare, iar unchiul vitreg aplauda din toată inima: În sfârșit, pot muri liniștit! Are cine mă moșteni!" Iar eu, care nu îndrăznisem vreodată, nici măcar în vis, să mă gândesc la faptul că i-aș putea călca pe urme, eram foarte fericit. Chiar mai fericit decât atunci când, privind către ochii înlăcrimați ai tatei, simțeam din privirile lui fericite, încă o dată, că în viitoarele săptămâni, nici chiar dacă i s-ar fi spus de la școală că am făcut mișto de luna de pe cer, nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1577_a_2875]
-
care râde. Mama e lângă mine și mă ia în brațe. Pitu e cu mâna pe sfeșnic. Eu ies din strânsoarea mamei și zic sec: "Urlu!"... Roboțelul sparge tăcerea. Vrea să fie, în felul lui, isteț, să salveze situația. Este fericit că a ajuns aproape de capătul misiei lui: "Mortul. Pe mort cum îl trec?"... Pălăriosul ieșit din minți nu mai înțelege nimic: "Ăăăă? Cum adică?"... Roboțelul ruginit nu se lasă: "Scriu una bucată mort? Așa-i tipicul la procesul meu verbal
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1577_a_2875]
-
ochii în zare, îl va aștepta pe acesta să apară, dintr-o clipă în alta, pentru a-i mai binecuvânta încă o dată secolul de aur. Dar niciodată, nicio tehnologie, nicio minune din lume nu va reuși să reclădească atât de fericit pe ruinele sentimentelor unui om... A fost ultima ei epistolă... Din micul port, ochii au început să caute contururile capelei. Era caraghios să solicite informații despre Frații Grimm, într-o lume în care locuitorii permanenți nu depășeau suta de suflete
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1577_a_2875]
-
aceste imperii se vor sfârși. Ca să te cunoști cel mai bine, cred că trebuie să te vezi prin ochii altor oameni. Știu ce cred oamenii despre mine. Îi înțeleg. Ce poți crede despre un om care-și închipuie că este fericit doar în compania a două ființe El-Zorab și Molly și a unui obiect: șevaletul? Uneori vorbesc și cu noii mei prieteni sfinții de pe pereții capelei și-i întreb dacă n-ar trebui să te chem, dacă n-ar trebui să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1577_a_2875]
-
stol de turiști dădură buluc pe culoar: femei Între două vârste strângând În brațe șaluri, covoare și caiete de schițe, un cleric bătrân plângându-se că pierduse Wide World Magazine - „Citesc Întotdeauna Wide World când călătoresc“ - și În spate, transpirând, fericit de-atâtea greutăți, Însoțitorul lor, cu ecusonul unei agenții În piept. „Voilá“, făcu conductorul și păru a arăta cu un gest că trenul lui purta o neobișnuită și crudă povară. Dar Myatt cunoștea prea bine ruta pentru a se lăsa
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2000_a_3325]
-
oare se va Întoarce vreodată Janet la o femeie Îndrăgostită urâtă și bătrână? Îi va povesti și lui despre mine, se gândi Mabel Warren, despre cei doi ani În care a trăit cu mine, despre momentele În care am fost fericite, despre scenele pe care le-am făcut eu, chiar despre poeziile pe care i le-am scris, iar el va râde și ea va râde și se vor urca amândoi În pat râzând. Mai bine aș hotărî că acesta este
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2000_a_3325]
-
durerile stând cu capul plecat, În timp ce valul coriștilor și al preoților, cu tot cu cântece, trecea pe lângă ei. Stinsese lumânarea aceea cu propria lui suflare, spunându-și că Dumnezeu nu era decât o ficțiune inventată de cei bogați pentru a-i ține fericiți pe cei săraci. O stinsese cu un gest, cu un curios și demodat sentiment al temerității, și uneori simțise un resentiment ilogic Împotriva celor care astăzi se nășteau fără sentimentul religios și erau capabili să râdă de seriozitatea iconoclastismului din
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2000_a_3325]
-
mașină și un Îndoliat Într-un taxi - un holtei mai bătrâior, mare jucător de dame. — „Stai liniștit În umbra zidului și voi coborî eu la tine“. Lumea era În haos când săracii mureau de foame și bogații nu era mai fericiți din cauza asta; când hoțul poate fi pedepsit sau recompensat cu titluri; când făinii i se dădea foc În Canada și cafelei În Brazilia, iar săracii din propria lui țară nu aveau bani de pâine și mureau de frig În Încăperi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2000_a_3325]
-
făcut și nici la ce să se gândească. Ușa rotativă Începu să se Învârtească și intră un grup de oameni. Myatt era primul dintre ei. După el veneau Janet Pardoe, domnul Savory și trei hamali cu bagajele lor. Myatt era fericit. Acesta era pământul lui ales. Un hotel internațional Îi era ca o oază familiară, oricât de pustie ar fi fost. Coșmarul din Subotica păli și realitatea lui dispăru cu totul În fața domnului Kalebgian care Îi ieși În Întâmpinare. Se bucură
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2000_a_3325]
-
te îmbrățișez acum și să vă urez drum bun și Dumnezeu să vă aibă în pază. Îmbrățișarea purta în ea undă de duioșie și de regret. La sfârșit, a oftat ca în urma unei pierderi. ― Să vă iubiți și să fiți fericiți. ― Să-ți dea Cel de Sus sănătate și ani mulți, părinte. Să avem la cine veni... ― Mă voi ruga mereu pentru voi. Vă urez drum bun din suflet. Am ieșit sub privirea tristă a bătrânului... În zori, eram pregătit pentru
Ce nu știm despre Iași by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/551_a_859]
-
se apropie și Marara, insă păstrând o distanta prudență, până se asigura că nu se aflau războinici la bord și că, în afară de vâslași, nu se mai aflau pe navă decât un pumn de femei, iar majoritatea dintre ele le făceau fericite cu mâna. Prințesa Anuanúa stătea în picioare la prova, împodobita cu Maro’urá - centura regală galbenă - și, chiar și de la distanță aceea, Tapú Tetuanúi observa că se schimbase foarte mult; nu mai era o adolescentă uscățiva, aproape fără forme, ci
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1880_a_3205]