8,254 matches
-
care vor dormi mirii, crezându-se că "atât cât va șede acest busuioc în pernă, atât vor trăi noii căsătoriți" 219. La întoarcerea de la cununie, mulți le ies înainte cu cofe pline cu apă pe care le varsă în cale, urându-le ca toată viața să le meargă din plin" 220. După cununie, la casa mirelui, mireasa este întâmpinată de soacra cea mare care o ia și o învârte de trei ori în jurul unui vas cu apă. Apoi, mireasa toarnă apă
[Corola-publishinghouse/Science/1530_a_2828]
-
destinului uman: "Dragă mi-i frunza, iarba, / Că-mi ascultă inima / Și se-ngânnă cu dânsa / Cu doru, cu dragostea; / Dragă mi-i iarba și frunza, / Că-mi alin doru cu dânsa. / Cât este iarba și frunza / Nu mi-ar fi urât într-însa. / Iarbă calc și-n frunză cânt, / Și mai uit de cel urât / Și-s mai tânăr de cum sânt. / Ardă-te focu, pământ, / Ți-ai ales frumos veșmânt; / De te-ai face pe-a meu gând, / Ai fi floare
[Corola-publishinghouse/Science/1530_a_2828]
-
simbolic: "Frunză verde busuioc, / Ardă-te focu, noroc, / Că n-ai crescut pe-a meu loc. / Nu știu ce nu ț-o priit, / Că de la mine-ai fugit, / M-ai lăsat nenorocit; / Nu știu ce nu ț-o plăcut, / Că pe mine m-ai urât / Și iute m-ai părăsit, / Că nu te-am văzut mai mult, / Da de-aș umbla lumea toată, / Tot dau peste tine-odată. / Am să cânt ș-am să muncesc, / Din nou să mă norocesc."230 Determinanții adjectivali, antepuși și postpuși
[Corola-publishinghouse/Science/1530_a_2828]
-
trecut, / Rău m-a mai cântat un cuc, / Să-mi las casa să mă duc; / M-a cântat pe-un crac uscat / Tot a scârbă ș-a banat; M-a cântat pe-un crac sucit, / Tot a scârbă ș-a urât.../ Frunză verde, foi de mure, / La fântâna din pădure, / Fântână cu cinci izvoare / Două dulci și trei amare, / Șede moartea pe fântână / C-un pahar de vin în mână / Și la cuci ea le spune: Cucule, cucule, hăi, / Schimbă-ți
[Corola-publishinghouse/Science/1530_a_2828]
-
din guriță grăia / Și polița curăția. / Ce ai, pupăză, cu mine / Că eu nu-nșir sfat cu tine. / Eu când s-a disprimavara / Și când oi prinde a cânta / Toată lumea m-asculta. / Da tu când îi pupăi, / Toată lumea te-a urî / Și cu bulgări or zvârli."327 "Semnele" prevestitoare ale păsării însoțesc destinul omului de la țară: "La toți le-o cântat cucu, / Numai mie granguru: / Să mă duc, să-mi las satu. La toți le-o cântat mierla, / Numai mie pupăza
[Corola-publishinghouse/Science/1530_a_2828]
-
relatează eșecul încercării sale de a-l convinge pe Wittgenstein să renunțe la acest proiect. Iată care au fost răspunsurile lui Wittgenstein la întâmpinările lui Russell: „I am spus că acolo va fi întuneric, iar el mi-a spus că urăște lumina zilei. I-am spus că va fi singur, iar el mi-a spus că își prostituează mintea vorbind cu oameni inteligenți. I-am spus că este nebun, iar el a spus că-și dorește ca Dumnezeu să-l păzească
Gânditorul singuratic : critica ºi practica filozofiei la Ludwig Wittgenstein by Mircea Flonta () [Corola-publishinghouse/Science/1367_a_2720]
-
și preocupărilor vieții de fiecare zi. Două zile mai târziu scrie: „în continuare, primejdie de moarteă Din timp în timp îmi pierd curajul. Aceasta este urmarea unei false concepții despre viață. Înțelege-i pe oameni! Întotdeauna când vrei să-i urăști încearcă, în loc de asta, să-i înțelegi.“39 Este împăcat cu sine ori de câte ori se află în această dispoziție și profund deprimat când reacțiile sale sunt cele comune. Este distins pentru bravura sa în timpul ofensivei rusești din vara anului 1916. Își face
Gânditorul singuratic : critica ºi practica filozofiei la Ludwig Wittgenstein by Mircea Flonta () [Corola-publishinghouse/Science/1367_a_2720]
-
Wittgenstein a fost scutit de ceea ce s-a temut cel mai mult, și anume ca spiritul să-l părăsească mai înainte ca viața lui să înceteze. La 26 aprilie împlinea 62 de ani. Joan Bewan i-a făcut un cadou urându-i Many happy returns. El a fixat-o și i-a spus: There will be no returns. Însemnările sale despre certitudine poartă data zilei în care au fost scrise. La 27 aprilie 1951, Wittgenstein continuă să scrie. Cu referire la
Gânditorul singuratic : critica ºi practica filozofiei la Ludwig Wittgenstein by Mircea Flonta () [Corola-publishinghouse/Science/1367_a_2720]
-
numai pe el. „Norocul” ne oferă conjuncturi favorabile, Însă nu ne și rezolvă problemele. Zarul norocului este capricios: „E mai bine să stai În siguranță pe stînca solidă a virtuții, decît pe gheața lunecoasă și fragilă a norocului” (J. Lubbock). * „Urăsc Versailles-ul, pentru că acolo toată lumea este mică; mi-e drag Parisul, pentru că În el toată lumea e mare.” (Ch. Montesquie) Într-adevăr, În fața piedestalelor marilor spirite ale umanității nu poți să nu-ți simți limitele sufletești, nu poți să nu simți
[Corola-publishinghouse/Science/2317_a_3642]
-
că atunci va fi rău pentru toți, cînd toți vor practica totul.” (Aeschines) În mediile și comunitățile totalitare, aptitudinile și talentele nemaifiind Încurajate, oamenii sînt nevoiți să realizeze activități nepotrivite firii lor. * „Numai cine te iubește mult și cine te urăște mult, Îți vede păcatele.” (N. Iorga) Însă din motive diferite: unul pentru a te ajuta să te Îndrepți, altul pentru a-și crea un ascendent asupra ta. * „Cine scrie pentru puțini, scrie numai pentru aceia; cine scrie pentru sine, scrie
[Corola-publishinghouse/Science/2317_a_3642]
-
pentru a nu lăsa sclavia moștenire puilor ei” (H.D. Djurban). * „Fapta ta cea mai bună e aceea de care ți-ai adus aminte mai puțin.” (N. Iorga) Înseamnă că a fost o pornire naturală, și nu una premeditată, calculată. * „Te urăște cineva cu atît mai mult, cu cît descoperă mai bine că n-are de ce să te urască.” (N. Iorga) De vină este același egoism structural al ființei umane, care Îi face pe mulți să dorească să te știe cel puțin
[Corola-publishinghouse/Science/2317_a_3642]
-
de care ți-ai adus aminte mai puțin.” (N. Iorga) Înseamnă că a fost o pornire naturală, și nu una premeditată, calculată. * „Te urăște cineva cu atît mai mult, cu cît descoperă mai bine că n-are de ce să te urască.” (N. Iorga) De vină este același egoism structural al ființei umane, care Îi face pe mulți să dorească să te știe cel puțin egalul lor prin defectele pe care le ai, dacă nu chiar inferior lor prin severitatea slăbiciunilor și
[Corola-publishinghouse/Science/2317_a_3642]
-
mare parte din disponibilitatea noastră de a face „binele” se consumă În intenție, și nu În faptă, unde este mai greu să ne Înfrîngem tentația de a nu ne Îndeplini propriile interese. „Specific neamului omenesc este faptul de a-l urî pe cel căruia i-ai făcut rău.” (Tacitus) Pentru că În el vezi oglinda incapacității tale de a-l fi tratat nu cu răbdare și Înțelegere - așa cum ar fi fost normal - ci cu forța brutală a invidiei, a egoismului și a
[Corola-publishinghouse/Science/2317_a_3642]
-
prezintă tulburări În funcționalitatea lor, realitatea așa cum este ea. „GÎndirea” nu poate fi logică În totalitate, ea preluînd și prelucrînd datele senzoriale potrivit unor convingeri, interese, standarde culturale și intelectuale proprii. * „CÎnd vei vedea un om pe care nu-l urăște nimenea, Întreabă-te ce mișelii a făcut pentru aceasta.” (N. Iorga) Într-adevăr, nu poți să fii iubit de toți, fără a avea o anumită abilitate a compromisurilor și a flatărilor interesate. * „Adevărul e stăpînul nostru, nu noi stăpînim adevărul
[Corola-publishinghouse/Science/2317_a_3642]
-
de Încercare a conștiinței individuale să-și dea seama că existența proprie trebuie să reprezinte o părticică a responsabilității sociale comune: „Legile nu opresc pe nimeni să trăiască după pofta inimii, dacă indivizii nu-și dăunează unul celuilalt” (Democrit). * „Ce urăsc cel mai mult? - Răul din mine...” (M. Proust) Există și o consolare pentru cel care este conștient de „răul” din el: „Nu-i atît de rău cel care se crede, sincer, astfel” (A. de Chesnel). „Nu pot condamna În mod
[Corola-publishinghouse/Science/2317_a_3642]
-
casele de nebuni”. Este revelatoare, În acest sens, observația lui B. Gracian: „Nebuni sînt toți cei ce par nebuni și jumătate din cei ce nu par”. Poetul Ion Minulescu dă expresivitate artistică acestei observații a lui B. Gracian: „Ei mă urăsc că nu-s ca Ei... Eu Îi iubesc că nu-s ca Mine... Ei beau Și mint fără rușine - Și-n ochii prietenilor mei Trec drept nebun...că nu-s ca Ei... Dar cum din Ei toți numai Eu Nu
[Corola-publishinghouse/Science/2317_a_3642]
-
el, așa cum n-ar fi trebuit să fim). * „Leacul unui suflet bolnav este vorba bună.” (Menander) De aceea, oamenii ar trebui să fie pregătiți să-și acorde reciproc Încredere: „Păcatul cel mai mare față de semenii noștri nu este să-i urăști, ci să-i privești cu nepăsare. Acesta-i miezul neomeniei” (G.B. Shaw). Omul datorează semenilor mai mult decît crede: „Bucuria Împărtășită este bucuria Îndoită; durerea Împărtășită este durerea Înjumătățită” (Tiedge). Iată un exemplu legat de personalitatea altruistă a marii noastre
[Corola-publishinghouse/Science/2317_a_3642]
-
atît influența Împrejurărilor potrivnice asupra lui este mai slabă. * „Cine pierde onoarea, nu mai are ce să piardă.” (P. Syrus) Cu siguranță, semenii ne acordă respectul În măsura În care noi Înșine ni-l acordăm: „Lumea ne tratează așa cum vrem să fim tratați: urîm adevărul, ni se ascunde; vrem să fim măguliți, sîntem măguliți; ne place să fim Înșelați, sîntem Înșelați” (Blaise Pascal). * „Adesea am fost dojenit pentru săvîrșirea unor greșeli pe care cel care mă dojenea nu avea tăria sau curajul de a
[Corola-publishinghouse/Science/2317_a_3642]
-
că redau doar ce constată. „Percepția” poate fi silită, la un moment dat, să redea realitatea nu sub chipul ei adevărat, ci așa cum am dori noi să fie: „Niciodată - spune un proverb - oglinda n-a spus unei femei că e urîtă”. * „Nu puteți schimba ceea ce nu recunoașteți.” (Philip C. McGraw) „Recunoașterea” este un act psihologic complex, deoarece pretinde confruntarea curajoasă cu eul nostru autentic, adică cu acele credințe, dorințe și valori ale noastre, care sînt cele mai intime. Altfel spus, recunoașterea
[Corola-publishinghouse/Science/2317_a_3642]
-
supușilor să poarte arme, să provoace tulburări, &c. &c. De asemenea jur că împotriva oricărei pedepse cu excomunicarea sau a pierderii drepturilor mele, voi fi dedicat și fidel Maiestății sale &c. &. Și de asemenea jur că din toată inima detest, urăsc și abjur ca fiind necucernică și eretică această doctrină și regulă blestemată, care spune că prinții care sunt excomunicați de către papă pot fi detronați sau uciși de către supușii lor sau de oricare altă persoană. Și cred cu tărie că papa
SOCIETATEA EUROPEANĂ ÎN MEMORIILE APOCRIFE DIN „MARELE SECOL” by Andreea-Irina Chirculescu [Corola-publishinghouse/Science/695_a_1457]
-
de Motteville care punctează această aversiune:„nu 96 putea să trăiască cu el, dar nici fără de el“. Un alt contemporan, François al VI-lea, duce de La Rochefoucauld, prinț de Marcillac, susținea că regele„a dus jugul cu greu“„,l-a urât pe Richelieu“ și că„niciodată nu a încetat să se supună voinței cardinalului“. Marchizul de Montglat dă dovadă de superficialitate și părtinire atunci când susține în lucrările sale memorialistice că Ludovic, deși le-a asigurat pe rudele cardinalului decedat de toata
SOCIETATEA EUROPEANĂ ÎN MEMORIILE APOCRIFE DIN „MARELE SECOL” by Andreea-Irina Chirculescu [Corola-publishinghouse/Science/695_a_1457]
-
Cuvântul cel mai problematic, mai ambiguu, În această secvență lingvsitică este urât. În această formă, cuvântul funcționează În limba vorbită cu un statut morfologic multiplu, de adjectiv, adverb sau verb (Uită-te În oglindă. Ești urât / Nu vorbi urât / Ești urât de toți colegii). Cum poate ști B la care dintre semnificațiile cuvântului urât a făcut referire A? I-ar fi imposibil dacă nu ar fi cuvintele/expresiile care-l preced și care Îl urmează. Expresia te simți urât, izolată de
Context şi semnificaţie. Abordare semio-pragmatică by Mircea D. Horubeţ () [Corola-publishinghouse/Science/675_a_1253]
-
care-l preced și care Îl urmează. Expresia te simți urât, izolată de context, este la rândul ei ambiguă. Ea poate semnifica fie simți/crezi că ești/te consideri o persoană urâtă (opusă lui frumoasă), fie simți/crezi că te urăște (cineva). Dacă enunțul lui A ar fi fost doar V-ați simțit urât? contextul propozițional al lui urât nu ar fi fost suficient pentru dezambiguizarea acestuia. Lui B i-ar fi fost necesară contribuția semantică a altor elemente contextuale, enunțurile
Context şi semnificaţie. Abordare semio-pragmatică by Mircea D. Horubeţ () [Corola-publishinghouse/Science/675_a_1253]
-
celui supus interpretării. Dezambiguizarea enunțului produs de A este asigurată, parțial, de expresia ce urmează lui urât: pentru ce ați scris. Ea elimină posibilitatea ca urât să Însemne urâțenie fizică, deoarece introduce o cauză, accidentală, a stării de a fi urât ce intră În contradicție cu urâțenia fizică, aceasta presupunând, de regulă, o stare de durată care nu este controlată de factori exteriori. Contextul propozițional, Însă, nu dezambiguizează total enunțul. Mai rămân două posibilități: urât poate fi interpretat atât ca adjectiv
Context şi semnificaţie. Abordare semio-pragmatică by Mircea D. Horubeţ () [Corola-publishinghouse/Science/675_a_1253]
-
și ura celor care ar fi vrut la rândul lor să le facă și n-au reușit. Orice om are de ales la un moment dat În viața lui, pică-ntr-o răscruce: ori admiră, iubește și invidiază colegial, or' urăște și detestă. Problematic, din perspectiva raportului dintre semnificația unei entități lingvistice și contextul lingvistic În care aceasta funcționează, este și următorul exemplu din Înregistrarea nr.3 (S: ... Da’ ... zumu-i sonor sau ... zum di imagini?) H: Cre’ cî-i sonor. Ce ar
Context şi semnificaţie. Abordare semio-pragmatică by Mircea D. Horubeţ () [Corola-publishinghouse/Science/675_a_1253]