10,662 matches
-
de pe ușa Jemimei, iar Lissy face un semn ca să știm unde s-o punem la loc. — Stai ! zice, În momentul În care tocmai vreau să deschid ușa. Mai e una jos. — Spioană trebuia să te faci, spun, privind-o cum desface cu mare grijă scotchul. — OK, zice, Încruntată. Sigur a mai pus ea niște capcane. — E scotch și pe ușa garderobei, zic. Și... o, Doamne ! Arăt În sus. Pe ușă e un pahar cu apă aflat Într-un echilibru precar, care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2129_a_3454]
-
ca să fiți siguri că ajungeți la timp... Masa e rezervată abia pentru ora șapte ! spune Kerry, aruncîndu-mi o privire ciudată. Ce ziceți de copacul ăla ? Mă uit tîmp la mama, care scoate o pătură de picnic, și la tata, care desface cele două scaune pliante. Nu pot să mă așez la un picnic În familie, În timp ce Jack mă așteaptă să facem sex. Trebuie neapărat să fac ceva, repede. GÎndește-te. — Îhm... chestia e, zic cu inspirație subită, că nu cred că pot
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2129_a_3454]
-
respirînd vizibil, și sîngele-mi pulsează În urechi. Apoi, fără veste, el se apleacă spre mine și mă sărută. Gura lui o deschide pe a mea și deja Îmi dă mînecile elastice de Albă ca Zăpada jos de pe umeri, și-mi desface sutienul. Degetele mele Îi caută Înfrigurate nasturii de la cămașă. Gura lui Îmi atinge sfîrcul și rămîn fără aer În clipa În care mă trage jos, pe covorul scăldat În soare. O, Doamne, ce repede se desfășoară totul ! Îmi rupe bikinii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2129_a_3454]
-
fără cinci, nu mai e nimeni În birou. În afară de mine, o muscă și un fax care pîrÎie, primind un mesaj. Deschid sertarul În căutarea unei minime consolări, și scot din el un Aero. Și, pentru siguranță, și un Flake. Tocmai desfac ambalajul de la Aero și iau o gură din el, cînd sună telefonul. — OK, o aud pe Lissy la capătul firului. Am fixat videoul. — Mersi, Liss, spun cu gura plină. Ești o fată de aur. — Nu-mi vine să cred că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2129_a_3454]
-
uitat deja totul. — Vezi să nu ! N-ar fi mai bine să rămîn acasă cu tine ? Îi apuc mîna rugător. O să fiu cuminte de tot, Îți promit. — Emma, ți-am explicat, spune Lissy răbdătoare. Azi mă duc la tribunal. Îmi desface mîna dintre ale ei. — Dar ai să mă găsești aici cînd vii. Și diseară o să mîncăm ceva bun de tot. OK ? — OK, zic cu o voce mică. Ne iei și niște Înghețată de ciocolată ? — Sigur că da, spune Lissy, deschizînd
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2129_a_3454]
-
unei cîntărețe. La o masă din centru, doi copilandri, amîndoi blonzi, unul frumos, cu o figură de domnișoară, iar celălalt urît de-a binelea, cu ochi șireți, de vulpe la pîndă, trag pe rînd țigară după țigară din pachetul așezat desfăcut în buzunarul de la piept al unui student străin, care pare total prins într-o discuție cu fata în costum de catifea roșie. Văzută din profil, stînd dreaptă în scaunul cu spătar, sprijinindu-și cotul stîng pe masă iar degetul arătător
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
arată tînărul. Numai nume mari in jur: Goga, Rebreanu, Conta, Iorga..., dar cînd întrebi pe cineva, e ca-n gluma aceea a lui Mark Twain: toată lumea vorbește de clasici, dar nimeni nu-i mai citește... Ia să vedem, zice și desface harta, ieșind în mijlocul străzii, sub becul agățat între doi stîlpi. Cu simțul lui de orientare, Mihai înțelege imediat ce privește harta că mai are de traversat două străzi, apoi, la stînga, e Octavian Goga. Mulțumește cu căldură tînărului și pornește mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
iar buzele i se răsfrîng, conturînd surîsul: Ce fain știi să fii ironic! Palmele lui Mihai strîng între ele, ca la rugăciune, pe-ale Lilianei: De ce ești supărată pe Sonata lunii? Tu de ce-o iubești atît? Palmele amîndurora se desfac încet. Doar privirile continuă să se înfrunte. Liliana se retrage și se așază pe canapea, departe, tocmai în capătul celălalt: picior peste picior, brațele ușor depărtate, odihnindu-se pe colțul noptierei de alături și pe spătarul canapelei. Mihai gustă din
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
se lasă mai pe spate, pînă se lipește de perete, să-l poată privi în întregime, cu ochi nedumeriți. De 8 Martie n-am să fiu aici. Te rog! oferă Mihai cadoul. Regret că n-am găsit și flori! Liliana desface încet ambalajul. Admiră mult timp, apoi, murmurînd cuvinte de mulțumire, se ridică în genunchi și-și trece brațele pe după gîtul lui Mihai. Îmbrățișați, cad amîndoi pe pat. Rîd amuzați și rămîn așa: Mihai, sprijinit cu ceafa de pernă; Liliana, cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
în căutarea echilibrului afectiv de care avem cu toții nevoie. Mihai tace. Privirea lui calmă, gata să exprime răceală, o țintuiește pe Liliana, făcînd-o să-și cufunde capul mai cu putere în pernă. Mîinile lui se întind amîndouă odată, palmele se desfac deasupra pieptului ei, atingînd sînii, apoi lunecă pe gît, pînă la obraz. A existat în antichitate o femeie, Phryne, care i-a servit lui Praxitele ca model pentru Afrodita din Cnidos, spune el încet, cu voce calmă. Femeia aceea, ajunsă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
durere primită cu stoicism decît cu plăcere. Nu realizezi nimic biciuindu-te cu tăria alcoolului, continuă Mihai s-o privească insistent. Nedumerirea din ochii lui s-a transformat deja într-o expresie de prietenie. Întinde mîna și-și lasă palma desfăcută peste genunchiul femeii, cuprinzîndu-l, pentru ca în clipele următoare degetele să-i lunece de-a lungul coapsei, atît cît să trezească în Liliana un tremur scurt, de vietate înfricoșată. Spune, te-ascult! face el un gest calm după ce-și retrage
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
femeia aceea a fost montată? Mulți au crezut asta... Liliana se ridică în capul oaselor și-l privește cu luare-aminte. Ar vrea să-l vadă întorcîndu-și privirea spre ea, dar cum asta nu se întîmplă, își plimbă palma cu degetele desfăcute peste pieptul lui. Mamă dragă, ai ochii tulburi, îi șoptește, cînd privirile lor se întîlnesc. Sînt amintiri și amintiri, încearcă Mihai un surîs. Uneori m-am gîndit să plec de-acolo, dar parcă-n altă parte... Palma lui urcă de-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
comportarea Cristinei. Chiar și gestul prin care refuză paharul cu vodcă e același cu care Cristina împinge uneori cana cu lapte într-o parte. Zău că-mi pare rău! se uită Liliana la portocala din mîna ei. Măcar nu mai desface alta, te rog! Mănîncă împreună o singură portocală. Apoi fumează cele două țigări cu o plăcere, dar și cu o încetineală atît de evidente, parcă ar fi ultimul tutun din lume. Liliana stă din nou cu genunchii la gură și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
plecat în zori spre Timișoara. Deși e încă devreme, aproape opt, Mihai bate încet la ușă. Aude un "da" și abia peste două-trei minute i se deschide. În holul camerei, un bărbat fără haina de costum pe el, cu cravata desfăcută la gît și mirosind a băutură. În cuier, se zărește un pardesiu verde. Vă rog! întinde bărbatul o bancnotă. Beți jos în bar un coniac, vreo oră... Domnule! se supără Mihai pe un ton care luminează obrazul celuilalt. Dacă mă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
rar de tot. Așa... Pur și simplu îi place compania mea. E un restaurant pentru... Mîncăm întotdeauna pește prăjit. Aș vrea să te duc și pe tine o dată acolo. Au tacîmuri speciale pentru pește. Un cuțit anume, cu care poți desface carnea, eliminînd oasele... Știai că există așa ceva? Știu de la Mateiu Caragiale că "nici cuțitul în legume și pește, nici furculița în brînză și nici într-un fel cuțitul în gură". Da?! se miră sincer Liliana. Oricum, nu te văd băgînd
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
după-amiezilor senine a ieșit cu Cristina la plimbare, să se bucure de soare, flori și gîze, iar bucuria lui nu numai a fetiței era atît de mare că o dată, cînd a luat o revistă literară în buzunar, nici n-a desfăcut-o măcar, să-și arunce ochii pe ea. În toate duminicile, a mers cu Ana și cu copiii pe munte să culeagă fragi și muguri de brad, pentru sirop. A făcut totul cu o mare tragere de inimă, fericit de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
niște lumînări în capătul crengilor iar mai în sus, în pădure, un cuc, ale cărui chemări îi aminteau de diminețile copilăriei. Copiii se hîrjoneau; fuseseră trimiși să se spele pe mîini și se stropeau reciproc. Mihai întinsese pătura, iar Ana desfăcea pachetele cu mîncare. Poftim! i-a oferit soția o sticlă. Pentru copii am luat suc. Ție, tot suc, dar mai distilat... A rîs puțin. Cînd a văzut că Mihai bea cu plăcere din vodcă, a adăugat: Să-mi lași și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
rafală a vîntului. Apoi s-a ridicat și a alergat cîțiva pași prin fîn, după plicul gol. Dincolo de deal, copiii se joacă. Rîsetele lor se aud pînă aici. Ridicată în picioare, lîngă pătura întinsă pe iarbă, Tamara își trece degetele desfăcute prin păr, să-și aranjeze buclele. Apoi își scutură capul într-un gest scurt și rămîne cîteva clipe cu fața în sus și buzele întredeschise. Răsuflă încet, ritmic, parcă ar bea din lumina soarelui, care i-a ars din plin
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
de lemne, care ne salvează. Vrei, Tantam? Hai să ne jucăm! Tamara pune bonețica pe capul Cristinei, o sărută pe frunte și o privește cum pleacă grăbită. Rămas cu privirea pe Tamara, Mihai o observă cum își trece încet degetele desfăcute prin păr, apoi pe obraz, întîrziindu-le o clipă sub ochi. Toată lumea la masă! flutură Tamara un gest de chemare de departe. Masa se servește în curte, sub bolta de viță. Carmen și Adrian, așezați față în față, abia se ating
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
fără să-l deschizi, mergi la hotel, vezi cum am operat eu primele pagini, te gîndești și mîine la opt-nouă ești aici, că la prînz plec. Mihai nu mai are răbdare să ajungă la hotel. Se oprește în parc și desface dosarul. Îi vine să se ia cu mîinile de cap: din primele cincizeci de pagini, dacă i-a rămas jumătate, și asta în ideea că adună rîndurile netăiate. Pe multe pagini sînt semne cu roșu, adică ce-i scris acolo
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
căutați? îl oprește un îngrijitor de animale. Pe mine! se aude vocea cuiva din apropiere. Mihai se întoarce brusc. În fața lui, pe scara unui vagon, stă Vlad. Fostul lui prieten. Ia loc, Mihai! arată Vlad un scaun pliant, după ce se desface din îmbrățișarea lungă. Se privesc minute în șir, nehotărîți cum să rupă tăcerea. De ce ai acoperit numele tău pe afiș? întreabă Mihai într-un tîrziu. Vlad întoarce capul spre vagon și strigă o chemare în spaniolă. Apare imediat o țigăncușă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
seama că picioarele îi tremură. Oglinda pe lîngă care trece aruncă spre el imaginea unui obraz livid, cu ochii obosiți de groază. În fața lui, Liliana a fugit ștrengărește și, ajunsă afară, întinde brațele în lături, rotindu-se. Părțile pardesiului se desfac, iar poala rochiei frez se umflă, dezgolindu-i genunchii. Mihai și-a revenit. Merg împreună, alături, pînă departe, printre stîncile de pe culme doar ei doi, cocoțați pe un vîrf arid, înconjurat de nori, ca o insuliță pierdută în ocean. Parcă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
cuvinte frumoase la telefon. Găsindu-l, aș fi îndrăznit să-i propun o cafea, că mai are un tren peste cîteva ore, altul la noapte, altele mîine... Femeia tace și-și tamponează nasul cu dosul pumnului. Apoi, mîna ei stîngă desface o clipă haina de blană și o strînge mai bine la piept. Mihai simte că, răscolit de prezența ei, ar putea întinde mîinile, s-o apropie. Deja, fără voia sa, brațele i s-au ridicat puțin. Dar și le oprește
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
devine aspru, și nu-mi place. Scuză-mă! Bine... Tensiunea între cei doi s-a redus la zero. Privirile amîndurora stau plecate spre paharele golite, lăsate pe marginea mesei mici, așezate între fotolii. Ostenite, brațele lor se sprijină cu palmele desfăcute pe genunchi. Din camera alăturată, rîsetele copiilor se aud tot mai tare, anume parcă să împrăștie tăcerea așternută. Un gest cît de mic al lui Mihai, prin care împinge paharul mai spre centrul mesei, are efectul unui zgomot strident. Ochii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
la tipografie. Află că vineri a sosit de la editură corectura cu aprobarea pentru tipărirea cărții. Ia pachetul cu "bunul de tipar" și merge în biroul prietenului său, inginerul mecanic al tipografiei, să transcrie corecturile pe exemplarul venit de la editură. Imediat ce desface ambalajul simte cum inima lui lovește cu putere în tîmplă. Nu-i place să-și prevestească viitorul, dar înțelege că peste ani, cînd va îmbătrîni, la un asemenea moment, ar putea face o comoție cerebrală sau un infarct. O clipă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]