8,653 matches
-
atingă mai mult de două sute de metri. Zidul de vegetație tăia priveliștea și, cu timpul, se pierdea noțiunea de depărtare, se uitau întinsele câmpii, imensitatea oceanului și linia orizontului sub care se ascundea soarele. Marea! Poate că ar fi fost fericit pe o insuliță în chip de modern Robinson voluntar. Poate că și-ar fi găsit norocul ca navigator solitar, făcând înconjurul lumii la bordul unui hodorogit velier de cabotaj. Poate, dar, deși marea îl atrăgea, aceasta nu avea misterul selvei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2109_a_3434]
-
și se îndepărtă din nou. Bău o lungă înghițitură și clătină din cap. — Da, bineînțeles... La început, poate a fost o fugă. Dar acum, nu. Acum, n-aș schimba acele păduri și acea lagună pentru nimic în lume. Acolo, sunt fericit. Atât de fericit, cum nu visasem să fiu vreodată. Și știți de ce? Pentru că am învățat să reduc din ce în ce mai mult câmpul nevoilor mele. Trăiesc în propria mea companie, cu trupul meu, cu mintea mea și cu puține cărți. Îmi e de-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2109_a_3434]
-
perfecționa, libertate absolută și timp și pace ca să meditez la mine însumi și la rațiunea vieții mele. În afară de asta, totul este superfluu... După părerea dumneavoastră, ar trebui să ne întoarcem la preistorie, la sălbăticie. Credeți că omul cavernelor era mai fericit? — Credeți că un om al cavernelor s-ar putea simți mai nefericit decât vă simțiți dumneavoastră? Nu, bineînțeles; dar nu despre asta e vorba. Omul cavernelor era la începuturi și avea nevoie de o lungă etapă de cunoaștere a lucrurilor
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2109_a_3434]
-
sălbatici cineva care nu reușise să-și rezolve propriile probleme...? Îi văzuse pe copiii yubani jucându-se și alergând prin împrejurimile satului. Poate că nu erau copiii cei mai curați și mai instruiți din lume, dar se vedea că sunt fericiți și bine hrăniți. Respirau aer curat, se scăldau în bălți, pescuiau în mlaștină, se cățărau în copaci și urmăreau maimuțe sau capibara printre hățișuri. Creșteau puternici și sănătoși, pentru că acela care nu era sănătos și puternic nu ajungea să crească
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2109_a_3434]
-
lume. Dar numai pentru că intervine adevărul iubirii, mai puternic decît materia: iubirea luminează și înalță totul, schimbă și aduce totul la infinit... Numai așa se poate explica fericirea găsită... Însă e foarte rar. Cîte persoane cunoști tu care “au trăit fericiți pînă la adînci bătrîneți”? Aici intervine și ideea că perechea nu e una singură pentru mai toți oamenii, din cauză că toți se schimbă mereu și potrivirea inițială poate să nu dureze prea mult. Ai văzut cîtă nefericire există în lume? Din
ANOTIMPUL ILUZIILOR by CRISTI ROMEO () [Corola-publishinghouse/Imaginative/270_a_504]
-
griji, de obstacole, de suferință, de labirintul întortocherilor și întrebărilor fără răspuns, cine n-ar alege să se simtă bine, să aibă ceea ce i-ar fi necesar, cine nu și-ar dori o asemenea existență? Toți ne dorim să fim fericiți... Ceea ce înțelegem prin fericire este adeseori altceva pentru fiecare în parte. Dar fericirea este fericire, nu? Fericirea e fericire... și gata. Este oare atît de dificil de înțeles că fiecare înțelege altceva prin fericire, ajungînd totuși la același fel de
ANOTIMPUL ILUZIILOR by CRISTI ROMEO () [Corola-publishinghouse/Imaginative/270_a_504]
-
ca să se ducă la ea. Plouă cu găleata și el își ia umbrela. Pe drum se oprește să ia și niște flori: simte că ar vrea să-i ducă ceva și atunci alege niște bujori îmbobociți și frunzăroși... E deja fericit la gîndul că o s-o vadă și cînd ajunge la ea la fereastră culege pietricele de jos și i le aruncă în geam... o dată, de două ori, de trei ori...iarăși, din nou, iarăși... ea nu apare la geam. Se
ANOTIMPUL ILUZIILOR by CRISTI ROMEO () [Corola-publishinghouse/Imaginative/270_a_504]
-
aceștia s-au dedat la prostii de tipul celor ale lui Adam și Eva, ar fi fost delicios să auzi discuțiile dintre cei doi. Așa este bine, dom' Niculiță? Oh, doamna Mardare, plutesc în rai. Sînt fericită dacă dumneavoastră sînteți fericit. Sigur, pe mulți îi amuză viața altora, dar, în fond, acesta este esențialul vieții pe pămînt. Demon și înger ÎTelefonul în zilele noastre este aparatul de care unii abuzează și devin dependenți mai ceva ca drogații. Folosit cu măsură și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1511_a_2809]
-
și imaginea lui fixă, ca un tablou, se tulbură și devine neclară. Nu te supăra. Nu merg cu tine. Tu știi ce ar însemna asta, nu? Imaginea dispare și eu mă trezesc. Îmi fac cruce, beau puțină apă și-s fericit că... n-am mers cu Cezar. Adorm aproape instantaneu și Cezar apare din nou. Doream doar să-ți spun ceva, coane Costică. Ești viu? O, Doamne, ce bucurie! Îl îmbrățișez, îl sărut, îl strîng la piept și plîng. Știi, toți
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1511_a_2809]
-
să plece bodogănind. Îmi pare rău, dar am treabă... Ce treabă, Dinu? se aude dinspre puiuț. Cum, ce treabă? Am treburile mele... Importante, foarte importante, nu? Da, importante, ce treabă ai tu? Suferința mea nu contează? Doar tu să fii fericit cu Zînica... Este treaba mea. Tu cu ale tale, eu cu ale mele. Dar dacă Zînica face un pui și acesta își rupe piciorul, ce zici? Ia nu mai cobi! Ce, ți l-am rupt eu? În fond, ce vrei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1511_a_2809]
-
să înțeleg că este interesat de subiect. N-am riscat "zăngănitul de cătușe" ca să-i bag în buzunar 800 $. Ham, ham, se revoltă cîinele. După ce am vorbit de unele, de altele, bag mîna printre scînduri și-l mîngîi. Cîinele este fericit nevoie mare și cînd dau să plec se întristează. Mi-am refăcut buna dispoziție și încep să fluier. Dintr-o curte un gospodar mă salută. Vă faceți casă? Da. Am cumpărat 500 m². Cît ați dat? Scump tare. Am dat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1511_a_2809]
-
și într-un cîrlig, un crap de vreo 12 kg obosise de cît se chinuise să scape. Cei doi hoți ascund sculele în rogoz și reușesc să plece cu prada spre casă. Fiecare ducea cîte un sac plin și erau fericiți de norocul care a dat peste ei. Raj însă nu avea somn și se plimba îngrijorat prin curte. Îl și vedea pe cumnățel cu o broască în gură. Cînd zorile mijeau, au apărut gîfîind și cei doi trimiși la furat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1511_a_2809]
-
său, Dinu se ținea de nas și mima scîrba pe care o simțea față de cei care fac în pantaloni. Dar Romeo strînge bani de avion. Neamuri proaste Dinu Ariceanu a muncit mult, foarte mult, pînă a terminat facultatea și era fericit că de acum înainte boier mare va fi. Reprezentativ pentru felul cum a făcut facultatea Dinu este examenul cu profesorul cel mai sever, ilustrul academician Mihoc. Nu-i mare lucru de capul tău, i-a spus profesorul Mihoc, sătul să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1511_a_2809]
-
era generos. Făcînd treabă prin apartament, femeia aceasta, frumoasă încă rău de tot, se debarasase de prejudecăți și era pusă pe compromisuri. Nu trebuie să credem că Lena n-avea bărbați frumoși care o curtau și care ar fi fost fericiți să-i țină companie pentru toată viața. Numai că fata asta era construită din alt lut. Dorea să facă parte din lumea bună de la nivel înalt, să-i dea o lecție de eleganță doamnei Prim Ministru, o lecție de cultură
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1511_a_2809]
-
temi c-o să te dea afară? întrebau colegii. Mă pricep la oameni. Totuși, nu se știe ce zace în... Este însărcinată. O să-mi dea afară și copilul? Spre surprinderea tuturor, căsnicia a mers. Copilul era o minune și Rîmbu era fericit. Dispăruse zgîrcenia, avea încă o normă și Diana și-a luat serviciu. Nimeni n-a remarcat vreo fisură în căsnicia lor. Doar într-o noapte, venind de la gară pe la ora două, l-am văzut pe o bancă în fața blocului. Dar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1511_a_2809]
-
Afacerile nu-mi permit, șefu'. Codrin a cotizat consistent la partid în campania electorală și, cum o mînă spală pe alta, Adriana a fost trimisă în Malaezia, spre bucuria tuturor. Pacea s-a așternut peste România și toți românii erau fericiți datorită relațiilor excelente pe care le aveau cu Malaezia. Fericirea Adrianei n-a durat prea mult. Excelența Sa dorea să aibă un copil și cum nici sîrguința ei, nici eforturile partenerilor n-au dat rezultate, supărarea zăcea mocnit. În Malaezia Adriana
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1511_a_2809]
-
de la episodul cu "burtica" și acum Nora se făcuse și mai frumoasă. Tati, mergem la nuntă duminică? Trebuie, avem obligații, sînt prietenii noștri. Ionel a constatat că nevastă-sa este cea mai cea dintre toate cucoanele prezente la sindrofie. Era fericit și bea pahar după pahar. Nora dansa cu un tînăr pe după un stîlp de susținere a tavanului. De ce nu ies oare de după stîlp? Tiptil se strecoară printre oameni și o privește atent pe Nora. Nu mai dansa cu tînărul, ci
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1511_a_2809]
-
dorim strălucire, dorim să-i coborîm pe cei de pe piedestal! Nu dorim medalia de aur, ci dorim să-i împroșcăm cu noroi pe cei care o dețin. N-avem dorința de a face efortul capabil să ne propulseze, dar sîntem fericiți cînd îi putem tîrî în noroi pe cei care vor să evadeze din malaxor. Evident că nu cred în infailibilitatea reflecțiilor mele, dar o viață de atente observații mă îndreptățește să am un punct de vedere. Zilele trecute am văzut
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1511_a_2809]
-
de pantofi, Înfățișau un bărbat frumos, În costum gri, Încheiat la două rînduri, purtînd o pălărie de fetru moale cu borul lăsat, alături de o femeie tînără, suplă, cu ochi foarte blînzi. Părea să nu le lipsească nimic pentru a fi fericiți. Absolvise dreptul, ajunsese directorul unei secții importante la telefoane, scotea și o revistă, scria el Însuși versuri. Într-o zi s-a primit un denunț. După opt luni de detenție a fost eliberat cu scuzele de rigoare: Ne pare rău
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2081_a_3406]
-
era El suind la cer. Și Îl văzură pe El În car Înveșmîntat În gloria strălucirii, cu veșmintele lui ca soarele, frumos precum luna și cumplit că de groază nu se putea uita la El. țe ca o parafrază la „fericiți cei săraci cu duhul că a lor e Împărăția cerului“ oare există plată și răsplată pe lumea asta? nici nu știu pentru cine să mă tem mai mult pentru Marcelică sau pentru Niki) Și iată un glas din cer zicînd
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2081_a_3406]
-
un timbru poștal de control în kilometri și kilometri de ținut mlăștinos pustiu. Am început să-mi creez o ființă lăuntrică și una exterioară, un Eric și un non-Eric, o bucățică de „eu“ în lume. Mă întrebam uneori dacă eram fericit sau nefericit, însă distincția asta parcă nu mai avea importanță, parcă n-aș mai fi fost genul de persoană căreia să i se aplice aceste stări sufletești. Eram un roboțel, o mașinărie concepută să existe, urmând doar programele repetitive pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1862_a_3187]
-
să-i văd fața. — N-o să te părăsesc. Nu vorbi prostii. Ochii ei se ridicară pentru a-i întâlni pe-ai mei. M-am încruntat. — Nu glumesc, zise. Dacă o să simți nevoia să mă părăsești, dacă n-o să mai fii fericit cu mine, trebuie s-o faci neapărat. Se sprijini în coate și își undui șoldurile pentru a mă scoate din ea. — Trebuie să-mi promiți, Eric. E important. Hei, am zis și am mângâiat-o pe brațe. Ce s-a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1862_a_3187]
-
a avut plăcerea de a-l vedea pe eroicul ei iubit, Tezeu, tăind-o înapoi la Atena fără ea. Cu sufletul frânt, Ariadna s-a căsătorit în cele din urmă cu Bahus, zeul vinului și-al cântecului, și au trăit fericiți până la adânci bătrâneți. Ceea ce, crede Clio, e un fel de-a spune că a devenit o bețivă nebună și că nu i-a mai păsat nici cât o ceapă degerată de nimic pe lume. — Și care e morala poveștii? mă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1862_a_3187]
-
ar fi... ei bine, ar fi ca întâlnirea dintre materie și antimaterie. Bum. Gata cu Ward, gata cu ludovicianul. Dar asta înseamnă... O, nu. Deci, ca să-ți răspund la întrebare: da, există un mod de a opri rechinul. Ești mai fericit acum că știi asta? Te-ai liniștit? — Nu știu despre ce vorbești. De ce te-a adus Scout aici, Eric? — Pentru că am plătit-o s-o facă. S-a oferit să-mi fie ghid. — Nu. Mai încearcă. — Încetează. — Mai încearcă. — Încetează
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1862_a_3187]
-
acoperiți cu hainele noastre și, am observat, cu o pătură groasă, verde, care nu fusese acolo când adormiserăm de cu seară. — Hei, ne-a crescut o pătură. Scout chicoti. Tot fără pantaloni ești? — Mda, tu? — Aha. — Probabil că l-ai fericit pentru un an întreg. — Ooo, probabil era îngrijorat c-o să ne fie frig. — Păi, a funcționat. Mă dor toate și sunt epuizat, dar nu mi-e frig. Scout mă sărută pe obraz. Dădu la o parte pătura și hainele, se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1862_a_3187]