9,442 matches
-
de criminal, cunoști clasificarea lui Lombroso. — Bine că m-ai avertizat, dar lasă-mă să-ți — Mai sînt și alții. Cum miros un suspect, cum Îl duc pe scaunul electric — Îngrozitor, dar eu nu Făcea eforturi să nu iasă din ficțiune, simțea că nu se mai poate controla ...e vorba de tine și de Marcel Albu, un agent a cărui misiune e legată direct de a ta — Trebuie să fie la mijloc o farsă. Cunosc personajul, Își asumă toate păcatele omenirii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2081_a_3406]
-
să fiu În locul lui? Nu mai găsea nici o ieșire, era Încolțită. Cine vorbea cu vocea acestui individ? Radu? Albu? Sau poate căzuse În capcana propriilor remușcări. Era primejdioasă această nebunie, opera cu Înseși argumentele ei. Nu mai putea să deosebească ficțiunea de realitate. Nici nu mai exista. Anna Negrea nu mai exista, era doar una din vocile acestui schizofrenic. Trebuia să se desprindă. Vrei să spui că și Albu — SÎnt convins, ți-am spus doar că avea chipul meu după lupta
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2081_a_3406]
-
vorbăreață. Nu-i simt mîna În mîna mea, nu-i aud rîsul, nu-mi lipesc fața de adîncitura moale a cefei ei, nu are miros. Nu trăiește. Nu respiră. Nu mănîncă. Nu plînge. Nu urinează. E fetița care am fost - Ficțiunea. Rece. Inertă. E doar clișeul unei vieți păstrat Într-un seif al creierului. Între aceste două imagini În care mă recunosc sînt eu. Între un viitor care aparține vieții și un trecut care nu mai aparține nimănui. Dar pot eu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2081_a_3406]
-
eu. Între un viitor care aparține vieții și un trecut care nu mai aparține nimănui. Dar pot eu vorbi despre acest viitor cu siguranța celui care ia ceva În posesie? Rația mea de participare la viață se reduce sensibil pe măsură ce ficțiunea, fetița aceea aflată la o distanță de 55 de ani În urma mea Începe să devină tot mai categorică, mai imperativă, Îmi parcurge etapele existenței, reduce din handicap, mă prinde din urmă... se culcă În patul meu, miroase a mine, tușește
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2081_a_3406]
-
aproape nu o mai văd, așa cum nu mai putem reconstitui chipul morților din copilărie cînd ajungem și noi la vîrsta lor. Ce spațiu ocrotitor ne mai rămîne nouă și numai al nostru Între această realitate care există fără noi și ficțiunea În care noi existăm fără ca ea să existe? Noaptea caldă de august mă atrage În complicitatea ei, Îmi dezvăluie cele două zone distincte; o zonă a somnului, alta a pietrișului care se macină continuu În rîșnițele betonierei. Oare ce se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2081_a_3406]
-
cele două zone distincte; o zonă a somnului, alta a pietrișului care se macină continuu În rîșnițele betonierei. Oare ce se ascunde sub ceea ce seamănă a viață? Un nor de praf care se schimbă la cea mai mică suflare; o ficțiune, adică ceea ce Încetează să mai fie viață? Băiețelul care mi-a stîrnit aceste gînduri se numește Luca Maximilian, are doi ani. Într-o zi, nu peste mult timp, o să simtă și el pe neașteptate acea forță abia ghicită care-l
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2081_a_3406]
-
mînă făcîndu-l să privească Înapoi Înspre copilul care culegea pietricele În parcul Ioanid. Viața lui va Începe să crească... am ști noi oare că Îmbătrînim dacă n-am avea amintiri? Și toată existența noastră nu e formată numai din aceste ficțiuni, singurele care ne dau certitudinea unui drum parcurs? Fără ele - ce terifiant vis - realitatea redusă la o singură secundă, cea a extincției. În rest numai literatură, numai memorialistică și omul Înaintînd mereu cu capul Întors Înapoi. De m-ar Întreba
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2081_a_3406]
-
privesc mai mult imaginea, contururile Încep să se Însuflețească, apar culorile care se insinuează În omogenitatea materiei și creează separații, surprize, curiozități. Fiecare obiect contrariază și este la rîndul lui contrariat de ceea ce descoperă În preajma sa - de aici Începe fascinația. Ficțiunea Își arborează seducția ca un Început de iubire. Între 2 Mai și Vama Veche se Întinde pe o distanță de vreo trei kilometri o plajă Îngustă cu nisipul zgrunțuros, presărată cu pietricele poroase și cu valve de scoici sidefii sau
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2081_a_3406]
-
și receptori diferiți. Obiectul rezonant este ascuns, devenind doar una dintre multele destinații posibile ale cursului, și orice pește al gândului care ar încerca să se apropie de el va fi năucit, dezorientat și derutat. Cărți de non-ficțiune/Cărți de ficțiune: Cărțile de non-ficțiune oferă solide canale de informare în multe direcții. Cărțile de bibliotecă sunt cele mai bune pentru că ele leagă cartea în sine deopotrivă de orice cititor anterior și de orice aplicații ale textului. Și cărțile de ficțiune generează
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1862_a_3187]
-
de ficțiune: Cărțile de non-ficțiune oferă solide canale de informare în multe direcții. Cărțile de bibliotecă sunt cele mai bune pentru că ele leagă cartea în sine deopotrivă de orice cititor anterior și de orice aplicații ale textului. Și cărțile de ficțiune generează fluxuri iluzorii de oameni, întâmplări și lucruri care n-au existat niciodată sau poate că au existat doar pe jumătate dintr-un anumit punct de vedere. Rezultatul e un labirint de sticlă și oglinzi care poate prinde în cursă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1862_a_3187]
-
specialiști, dar el refuză să dea un interviu pentru Cahiers du cinéma. Cota lui mai urcă puțin cu ocazia difuzării unui scurt documentar filmat În primăvara lui 1959, foarte caustic, despre Salut les copains și nașterea fenomenului yéyé. Filmul de ficțiune nu-l interesa Însă, era clar, și refuză În două rânduri să colaboreze cu Godard. În aceeași perioadă, Janine Începu să-i frecventeze pe americanii În trecere pe Coasta de Azur. În Statele Unite, În California, ceva cu totul nou era
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2052_a_3377]
-
bucătărie să bea un pahar de apă. Vedea roți colorate rotindu-se prin aer la jumătatea camerei și Începea să simtă o senzație de vomă. Mai Întâi trebuia să-și oprească tremurul mâinilor. Bruno avea dreptate, dragostea paternă este o ficțiune, o minciună. O minciună este utilă dacă permite să schimbi realitatea, se gândi el; când Însă schimbarea eșuează, nu mai rămâne decât minciuna, amărăciunea și conștiința minciunii. Reveni În cameră. Bruno, lățit În fotoliu, nu mișca, părea mort. Între blocurile-turn
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2052_a_3377]
-
fost cea a lui Niels Bohr Între 1924 și 1927, Comte, sublinia Djerzinski, și-ar fi menținut opțiunea pentru pozitivismul intransigent și ar fi aderat la școala de la Copenhaga. Totuși, insistența cu care filozoful francez afirma realitatea stărilor sociale În raport cu ficțiunea existențelor individuale, interesul reînnoit constant pentru procesele istorice și curentele de conștiință, dar mai ales sentimentalismul său exacerbat lăsau să se creadă că poate nu ar fi respins un proiect de revizuire ontologică mai recent, conturat după lucrările lui Zurek
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2052_a_3377]
-
cerul, lumina și apa sunt una”. Astăzi credem că Michel Djerzinski s-a pierdut În ocean. Epilog Cunoaștem numeroase detalii despre viața, aspectul fizic sau caracterul personajelor care s-au perindat În această povestire; totuși, această carte trebuie considerată o ficțiune, o reconstituire credibilă pe baza unor amintiri parțiale, mai curând decât oglinda unui adevăr univoc și atestabil. Publicarea volumului Clifden Notes, amestec complex de amintiri, impresii personale și reflecții teoretice puse pe hârtie de Djerzinski Între 2000 și 2009, În
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2052_a_3377]
-
mediu, exclusiv masculin, În care toți ajunseserăm căutând o femeie, acest subiect era la ordinea zilei. Nu se Întâmpla așa. În primul rând, „a vorbi despre femei“ se Împarte, ca specie narativă, În două mari categorii: cronica de victorie și ficțiunea. Ca urmare, există numai doi timpi ai acțiunii: perfectul compus, al faptului consumat cu succes, care poate fi Înscris pe tabela de marcaj, și neajutoratul condițional-optativ. Acesta din urmă nu descrie Însă o acțiune ipotetică, așa cum susțin manualele de gramatică
Câteva sfârşituri de lume by Georgescu Adrian () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1315_a_2385]
-
emigrare În Australia. E refuzat. La trei săptămâni după cele descrise mai sus, noaptea, deghizat În contabil, se furișează afară din locuința sa, apoi alunecă de-a lungul zidurilor și coboară Într-o stație de metrou. Eram, așadar, o simplă ficțiune În mintea unui autor de romane polițiste. Cele douăzeci și patru de cărți scrise de Dmitri Kuznețov mi-o confirmaseră. Manuscrisul ultimului volum, cel pe care-l găsisem dincolo de fațada clădirii, la fel. Toată viața mea era redată În opera lui Kuznețov
Câteva sfârşituri de lume by Georgescu Adrian () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1315_a_2385]
-
cu ochiul, ne-a atras atenția: - Ia uitați-vă: e „mijlocașul” lui Ion Istrati. Nu mi-am dat seama de unde trăgea gazetarul concluzia că țăranul limbut ar fi mijlocaș. Pricepusem însă că-l băga întro schemă la modă în literatură. Ficțiunea înfățișa un personaj nu tocmai dumerit, dar guraliv, și care, aprobînd politica zilei, devenea în felul acesta fericit. Aparențele chiar arătau că mustăciosul se afla în faza asta datorită nu atât măsurilor luate de guvern cît, mai ales, unui anume
CARTIERUL SULAMITEI by MARCEL TANASACHI () [Corola-publishinghouse/Imaginative/513_a_701]
-
murit în patul lor, există doar în sine, într‑o stare de maximă independență, nefiind nimic altceva decât un pic de fosfat, calcar, săruri și apă. Chipurile lor sunt doar imagini pe care Rainer și le reprezintă în sinea sa, ficțiuni. Chiar acum resimte foarte puternic lucrurl acesta, ca pe o pierdere. Hans, care și‑a pierdut tatăl, nu se gândește la fosfat, calcar, săruri și alte asemenea substanțe în care s‑a transformat tatăl lui, ci fredonează un șlagăr de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1971_a_3296]
-
membru al C.a. Șapte e numărul mincinoșilor, așa a auzit el de la un bătrân. Ia spune, câți erau ăia de te-or bătut? Vreo șapte. Câte mașini ziceai că are barosanul? Șapte, mă, șapte! Stăteam bine. Celebrul animal era o ficțiune, dar nu una completă. Spătarul Milea, al șaptelea și cel mai de soi dintre noi, era Însă ceva de vis. Le știa pe toate, Își dădea cu părerea despre te miri ce. Era portavocea Celebrului animal, noi ne păstram anonimatul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1895_a_3220]
-
În admirația propriilor dimensiuni, lesne de ghicit prin pantalonii scurți pe care, foarte neprotocolar, Îi purtasem Întreaga seară. Mă Împiedicam de propria sulă, asta mă făcea să nu-mi iau În seamă gândul care aluneca la Cătă, la Cristina, la ficțiune. Eram gata de acțiune, farmacista Îmi dăduse toate semnalele. Am ajuns, după vreo zece minute de erecție În mers, la ea acasă. Locuia În centru, pe strada librăriei lui Cătă, Într-un imobil vechi, la etaj, trebuia să urcăm o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1895_a_3220]
-
proprie. După ce-a citit, și-a citit, și după ce iar mai citit puțin, președintele cel isteț ca un marinar lăsat la vatră, și-a dat seama că literatura nu-i decât o imensă minciună. Nu găsești în literatură decât ficțiune și iar ficțiune, fără un grăunte de viață autentică, ci doar experiențele altor oameni. Așa că domnului președinte i s-a făcut deodată un dor imens de ființe vii, de oameni, de acțiune, de viață, de înjurături marinărești, ce mai... Și
VINUL DE POST by Ioan MITITELU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91683_a_92810]
-
a citit, și-a citit, și după ce iar mai citit puțin, președintele cel isteț ca un marinar lăsat la vatră, și-a dat seama că literatura nu-i decât o imensă minciună. Nu găsești în literatură decât ficțiune și iar ficțiune, fără un grăunte de viață autentică, ci doar experiențele altor oameni. Așa că domnului președinte i s-a făcut deodată un dor imens de ființe vii, de oameni, de acțiune, de viață, de înjurături marinărești, ce mai... Și pac, a organizat
VINUL DE POST by Ioan MITITELU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91683_a_92810]
-
a fost deja topit și a devenit din nou o bucată informă de plumb. * Dacă În cuprinsul acestui roman veți recunoaște cazuri și situații reale, nu uitați că În observarea și prezetarea lor au fost folosite mijloace ale literaturii de ficțiune. (n.a.). Versurile aparțin Într-adevăr unei tinere poete din Tg. Jiu pe care am cunoscut-o cu ocazia unui cenaclu, dar, din păcate, nu i-am aflat și numele sau nu i l-am reținut dacă el a fost rostit
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2298_a_3623]
-
de pe uscatul relativ, care tind să se uniformizeze, schimbând între ei statutul de stăpâni ai locurilor - pe care, la rându i, o transferă cititorului, dintr-o perspectivă exterioară, a dumnealor, care au venit în vizită, prin intermediul cărora se valorifică, oarecum, ficțiunea străinului, aspect doar sugerat, fără ca autorul să insiste asupra lui. Alcătuită din douăzeci și cinci de secvențe, cartea e scrisă în versuri, cu măsură și rimă diferită, de-a lungul cărora, prezența preponderentă a verbelor la imperfectul indicativului creează impresia de continuitate
Aventura lecturii : poezie română contemporană by Mioara Bahna () [Corola-publishinghouse/Imaginative/367_a_1330]
-
din legendă; un Asybaris aproape "metafizic", cu praf adus de vânt dintr-un deșert misterios, și visând o mare unde ar fi fost aruncată ― se zice ― cenușa zeilor morți. Nu bănuiam, pe atunci, că, într-o zi, voi transforma această ficțiune într-o realitate paralelă. Am renunțat la roman. Aveam, acum, alte griji. Dar, la un moment dat, m-am pomenit amestecând praful din Asybaris în problemele mele. Poate, fiindcă, uneori, oboseam să zic, continuu, "eu"? E posibilă și altă explicație
Deșertul pentru totdeauna by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295604_a_296933]