12,272 matches
-
expresivitate deosebită, costume variate și prezintă metode diferite de realizare, reflectând stilul artistic al epocii care le-a produs. Picturile murale de la Mogao sunt de o grandoare deosebită, iar dacă ar fi puse cap la cap, s-ar forma o galerie lungă de aproape 30 km. Situate într-o regiune îndepărtată, grotele n-au atras atenția lumii decât la începutul secolului al XX-lea, când a fost descoperită o bibliotecă, parte a tezaurului de la Mogao. În anul 1900, un credincios budist
[Corola-publishinghouse/Administrative/1478_a_2776]
-
stâncoase bizare, ape limpezi, cât și prin poduri sau mai degrabă punți pe crestele abrupte și peste peșterile adânci, rețeta perfectă pentru o aventură veritabilă. În total, aici sunt peste două sute de obiective turistice, dintre care cele mai reprezentative sunt Galeria de cinci kilometri, lacul Baofeng, Grota Dragonului Galben etc. Muntele Tianzi are cea mai mare înălțime din Wulingyuan, vârful principal depășind 1.250 m. Acesta a devenit celebru prin descrierile poetice ale peisajelor ce se oferă vizitatorilor și anume "stânci
[Corola-publishinghouse/Administrative/1478_a_2776]
-
de șes. Un complex funerar este înconjurat de un zid cu patru uși, câte una în fiecare din cele patru direcții cardinale. În cele patru colțuri este construit câte un pavilion în stil arhitectonic tradițional. În fața mormântului este amenajată o galerie funerară, păzită de o parte și de alta de statui cu figurile unor generali și de animale, iar suprafața acestuia este acoperită de pini, brazi și verdeață. Mormântul primului împărat al dinastiei Qin a fost construit cu peste două milenii
[Corola-publishinghouse/Administrative/1478_a_2776]
-
a crescut, ajungând la peste o mie până în dinastia Tang (anii 618-907). Pornind de la prima viziune a călugărului Yue Zun, grotele Mogao mai sunt denumite și "Grotele celor o mie de statui ale lui Buddha". Grotele Mogao sunt o adevărată galerie de artă care reunește construcții și vestigii începute în antichitate și fresce și sculpturi realizate ulterior, de-a lungul unui veac de manifestare religioasă. Construirea grotelor a implicat sculptarea unui mare număr de basoreliefuri budiste și acoperirea pereților cu suprafețe
[Corola-publishinghouse/Administrative/1478_a_2776]
-
Statuile din grote au o expresivitate deosebită, costumație variată și fizionomii diverse, reflectând caracteristicile epocii în care au fost realizate. Picturile murale de la Mogao sunt grandioase ca dimensiuni, dacă s-ar pune cap la cap, s-ar putea forma o galerie lungă de aproape 30 km. Situate într-o regiune retrasă, grotele nu au atras atenția o lungă perioadă de timp. La începutul secolului al XX-lea, descoperirea unei biblioteci într-o grotă a stârnit interesul lumii. În anul 1900, un
[Corola-publishinghouse/Administrative/1478_a_2776]
-
sub zarzavatul din pivnița garajului. Aceste articole nu au fost luate. Alămurile, însă, îngrămădite în prăvăliile din colțul str. Academiei și Clemenței, erau apoi transportate la Pirotehnie, turtite cu un tăvălug puternic și ex pediate. Mii de cazane, tingiri, samovare, galerii de sobe, lămpi etc. au fost astfel distruse. Îți propuneau - cu bani, bineînțeles - vase corespunzătoare de smalț subțire și prost. pădurea Pe de altă parte, veni ordinul de tăierea pădurii, frumoasa și draga noastră pădure, singura mângâiere ce aveam la
Din viaţa familiei Ion C. Brătianu: 1914–1919: cu o anexă de însemnări: 1870–1941 by Sabina Cantacuzino () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1379_a_2882]
-
Iorga n-a mințit. Prin urmare, declarațiile lui Tătărescu, comunicatul lui, toată înscenarea pe baze false prezentată Consiliului de Coroană, ce erau? O nouă infamie? Peste două zile, pictorul Stoenescu, care văzuse pe prințul Nicolae la Snagov, unde făcuse o galerie de pictură numai cu operele acestui pictor, mi-a spus că l-a găsit foarte deprimat și trist de a fi nevoit să plece. „Nimeni nu mă susține“, i-a zis. Cine l ar susține, fiind dată purtarea lui? Nu
Din viaţa familiei Ion C. Brătianu: 1914–1919: cu o anexă de însemnări: 1870–1941 by Sabina Cantacuzino () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1379_a_2882]
-
oprise brusc din mărșăluiala lui când valul cel obraznic se năpustise asupra Clarei, își reluă, imperturbabil, pendularea pe dig. Clara se uită la ceas, apoi coborî cu un oftat de pe piatră. Era destul de târziu și trebuia să ajungă neapărat la galerie, doar de asta venise la mare. Pescărușul îi aruncă o privire scrută toare și apoi se înălță în aer, plutind cu aripile întinse înspre larg. Clara îi urmări cu atenție zborul, până când pescărușul dispăru într-un nor care păru să
Emoţia by Mirela Stănciulescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1358_a_2734]
-
scrută toare și apoi se înălță în aer, plutind cu aripile întinse înspre larg. Clara îi urmări cu atenție zborul, până când pescărușul dispăru într-un nor care păru să ia de îndată forma unor aripi mari și albe. Intră în galerie golită de gânduri, plină de o nerăbdare pe care nu o mai putea zăgăzui. O nerăbdare care o copleșise de când vorbise cu tânărul mustăcios care catadicsise cu greu, după o curte asiduă, să-i spună unde-l poate găsi pe
Emoţia by Mirela Stănciulescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1358_a_2734]
-
unde-l poate găsi pe pictorul Scarlat. O nerăbdare stăvilită temporar de fugara ei reîntâlnire cu marea. Ca și cum popasul ei la mare ar fi fost o mică înălțare în aer, o scurtă plutire la câțiva centimetri deasupra drumului ei către galerie. Galeria era amenajată într-o casă veche și joasă, care aducea vag cu locuința de vacanță din copilăria Clarei - locuința care zămislise amintirea despre mama ei tocând vinete și plângând într-o bucătărie de vară. Era o sală destul de mică
Emoţia by Mirela Stănciulescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1358_a_2734]
-
-l poate găsi pe pictorul Scarlat. O nerăbdare stăvilită temporar de fugara ei reîntâlnire cu marea. Ca și cum popasul ei la mare ar fi fost o mică înălțare în aer, o scurtă plutire la câțiva centimetri deasupra drumului ei către galerie. Galeria era amenajată într-o casă veche și joasă, care aducea vag cu locuința de vacanță din copilăria Clarei - locuința care zămislise amintirea despre mama ei tocând vinete și plângând într-o bucătărie de vară. Era o sală destul de mică, dar
Emoţia by Mirela Stănciulescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1358_a_2734]
-
chipuri. în rest, încăperea era goală. Nici un vizitator nu rătăcea prin ea. Nici Bobo nu se zărea, nică ieri. Oare o mințise tânărul mustăcios când îi spusese că acolo își face veacul Robert Scarlat? Clara începu să se plimbe prin galerie, cercetând tablourile mai întâi cu un aer impacientat, îmboldit de nerăbdarea care o adusese până acolo. Apoi se lăsă însă în mreaja lor. Era o sen zație ciudată să te plimbi într-o sală goală, fără țipenie de om în
Emoţia by Mirela Stănciulescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1358_a_2734]
-
mergem la cafeneaua din ccolț și să sstăm acolo de vorbă liniștiți despre dislocare... îmi dai voie să-ți ofer o ccafea? Clara încuviință din cap, tăcută, urmărind fără vlagă gesturile calme ale lui Bobo, care se pregătea să încuie galeria. — Nu mai e nimeni aici? îl întrebă ea. Asta-i galeria ta? — Nu e numai galerie, îi răspunse el cu glas scăzut când ieșiră, luând-o de braț. Llumea ccrede că e ddoar o ga-lerie. Dar eu am aici și
Emoţia by Mirela Stănciulescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1358_a_2734]
-
liniștiți despre dislocare... îmi dai voie să-ți ofer o ccafea? Clara încuviință din cap, tăcută, urmărind fără vlagă gesturile calme ale lui Bobo, care se pregătea să încuie galeria. — Nu mai e nimeni aici? îl întrebă ea. Asta-i galeria ta? — Nu e numai galerie, îi răspunse el cu glas scăzut când ieșiră, luând-o de braț. Llumea ccrede că e ddoar o ga-lerie. Dar eu am aici și atelierul, și locuința... A fost ccasa bbbu-nicilor mei și a mamei
Emoţia by Mirela Stănciulescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1358_a_2734]
-
voie să-ți ofer o ccafea? Clara încuviință din cap, tăcută, urmărind fără vlagă gesturile calme ale lui Bobo, care se pregătea să încuie galeria. — Nu mai e nimeni aici? îl întrebă ea. Asta-i galeria ta? — Nu e numai galerie, îi răspunse el cu glas scăzut când ieșiră, luând-o de braț. Llumea ccrede că e ddoar o ga-lerie. Dar eu am aici și atelierul, și locuința... A fost ccasa bbbu-nicilor mei și a mamei... Tăcu. Clara îi aruncă o
Emoţia by Mirela Stănciulescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1358_a_2734]
-
pe interesantul, ea e maestrul păpușar! mârâi Clara mai mult pentru sine, întorcându-i spatele lui Ion, să nu mai simtă mirosul de vin roșu, și închizând ochii. Dar degeaba făcea eforturi, nu putea adormi. în minte îi stăruia mica galerie a lui Bobo, prin ale cărei geamuri închise păreau să pătrundă, neverosimil și aproape insesizabil, foșnetele mării. Coborî încet din pat și ieși pe balcon, aprinzându-și o țigară mentolată. în întunericul nopții sălășluiau o ceață sti cloasă și o
Emoţia by Mirela Stănciulescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1358_a_2734]
-
întunericul nopții sălășluiau o ceață sti cloasă și o liniște atotcuprinzătoare. Nu se auzea nici un șuierat de vânt. Doar din depărtare venea un foșnet abia simțit de valuri. Când ieșise cu Bobo din cafenea, ținuse neapărat să se întoarcă la galerie. De când intrase acolo, în încăperile joase pline de tablouri, Clarei Ionescu i se păruse că o zărește, în sfârșit, pe Clara Martin. O zărise dintr-odată, cu nespusă claritate. Se simțise trasă printr un tunel al timpului în camera lui
Emoţia by Mirela Stănciulescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1358_a_2734]
-
fie invers, și ziua să fie mai lungă? Spera că celor mai mulți dintre oameni le lua la fel de mult ca lui să-și dea seama de asta cu fiecare an care trecea. Trecu Podul Scalzi și intră pe străzile care formau o galerie de iepuri ce Își Împletea drumul Înapoi spre apartamentul său. Deși cei mai mulți dintre oameni mergeau la gară sau la depoul de autobuze Piazzale Roma cu barca, câțiva trecură pe lângă el, chiar și la ora aceea. De obicei, În timp ce mergea pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2078_a_3403]
-
-o astfel! Nimene - nu mai el, ce acoperea brațul ei, atârnând pe marginea patului, cu sărutări. El adormea în genunchi. Visau amândoi acelaș vis. Ceruri de oglinzi, [îngeri] plutind cu înalțatele aripi albe și cu brâie de curcubeu, portale nalte, galerii de-o marmură ca ceara, straturi de stele albastre pe plafonduri argintoase - toate pline de un aer răcoare și mirositor. Numai o poartă închisă n-au putut-o trece niciodată. Deasupra ei, în triunghi, era un ochi de foc, deasupra
Opere 07 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295585_a_296914]
-
Astfel era Castelmare. Dacă o femeie l-ar fi auzit trăgând clopoțelul, ar fi știut îndată cu ce față să-l primească; dacă un actor bun i-ar fi auzit pașii severi, apăsați și de-o aspră regularitate răsunând prin galeriile și coridoarele palatului Bianchi, ar fi știut prin o acțiune reconstructivă, fără să-l vadă, să-și imagineze aproape caracterul omului în cestiune: o natură comună, consecventă și puternică. Puindu-și odată-n minte de-a lua pe Cezara vrând
Opere 07 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295585_a_296914]
-
aripi de colorile curcubeului și-ncinși în brâie de curcubeu, iar blondele lor capete erau încadrate de lungi plete de aur, și ochii albastri se plecau timizi și mari *, și pleoape și gene lungi. Portale cu stâlpi nalți de aur, galerii de marmură albă, stele albastre pe plafondele de aur a salelor mari, toate pline de un aer răcoare și mirositor; numai o poartă închisă n-am putut-o trece neciodată. Deasupra ei, în triunghi, era un ochi de foc, și
Opere 07 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295585_a_296914]
-
Astfel era Castelmare. Dacă o femeie l-ar fi auzit trăgând clopotul, ar fi știut îndată cu ce față să-l primească, dacă un actor bun i-ar fi auzit pașii severi, apăsați și de-o aspră regularitate răsunând prin galeriile și coridoarele palatului Bianchi, ar fi știut, prin o acțiune reconstructivă, fără să-l vadă, să-și imagine aproape caracterul omului în cestiune: [o] natură comună, dar consecventă și puternică. Puindu-și odată-n minte de a lua pe Cezara
Opere 07 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295585_a_296914]
-
Astfel era Castelmare. Dacă o femeie l-ar fi auzind trăgând clopoțelul, ar fi știut îndată cu ce față să-l primească; dacă un actor bun i-ar fi auzit pașii severi, apăsați și de-o aspră regularitate răsunând prin galeriile și coridoarele palatului Bianchi, ar fi știut prin o acțiune reconstructivă, fără să-l vadă, să-și imagineze aproape caracterul omului în cestiune; o natură comună, consecuentă și puternică. Puindu-și odată-n minte de-a lua pe Cezara vrând
Opere 07 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295585_a_296914]
-
într-atît încît îl puteai vedea. Cavalerul îndrăzni înainte. O văietare adâncă, deșartă s-auzi pin bolțile coridorului, din depărtare. El merse mereu înainte și zări iar flacăra albastră care-i luminase mai nainte. Coridorul boltit se deschise deodată într-o galerie mare și spațioasă în mijlocul căreia el zări un om îmbrăcat în fier și armat pe deplin care, cu fața sinistră și cumplită, ridica cu o mână sabia și-și arata cealaltă, truncheată și sângerândă. Cavalerul sări cu curagiu la ea
Opere 07 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295585_a_296914]
-
cu o mână sabia și-și arata cealaltă, truncheată și sângerândă. Cavalerul sări cu curagiu la ea, dar ea dispăru deodată, lăsând să-i cadă o cheie grea de fier. Flacăra rămase suspendată asupra aripelor unei uși mari la sfârșitul galeriei. Cavalerul înaintă spre ea, băgă cheia în broasca cea grea de fier, o întoarse cu putere, aripele ușii săriră în amândouă părțile și [se] arătă o sală mare și largă în a cărei adâncime era un sicriu înălțat pe un
Opere 07 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295585_a_296914]