8,293 matches
-
femei și 5,1% bărbați. Se poate constata o corelație pozitivă ridicată: cu cât crește salariul, cu atât proporția bărbaților este mai mare. Fără îndoială că de la an la an se schimbă cifrele, dar inegalitatea rămâne. Dacă asociem veniturile, în speță salariul, cu variabila sex sau gen social (bărbat-femeie), putem constata ușor pentru toate țările că inegalitatea în domeniul muncii este majoră atât pe orizontală (la aceleași profesii și munci), cât și pe verticală (bărbații ocupă profesii și posturi mult mai
[Corola-publishinghouse/Science/2359_a_3684]
-
să prețuiască prieteniile între bărbați. În legătură cu feminismul sau masculinismul, fără a deține date statistice planetare, putem afirma că, probabil, majorității femeilor și bărbaților le repugnă sexismul, atât șovinismul masculin, cât și extravaganțele mișcării feministe. Aportul practic al disciplinelor socioumane, în speță al psihosociologiei în materie de gender (gen social), îl constituie identificarea barierelor artificiale bărbat-femeie, a circumscrierii rolului lor disfuncțional și a dezvăluirii mecanismelor prin care pot fi demontate. O contribuție notabilă în această direcție este dată și de problematica autoși
[Corola-publishinghouse/Science/2359_a_3684]
-
de înaltă corelație pozitivă cu venitul și numărul de copii. Aceasta se întâmplă în principal datorită faptului că dezvoltarea economică și gradul înalt de școlaritate incumbă o altă calitate a copilului față de societățile rurale. Se subliniază că această calitate, în speță pe linie educațională, nu este un lux, ci o exigență impusă de societatea modernă. Profesionalizarea mai înaltă asigură o mai mare valoare pe piața forței de muncă și o reușită mai bună în viață. Industrializarea și urbanizarea, schimbările profunde în
[Corola-publishinghouse/Science/2359_a_3684]
-
în problemele familiei rezultă că motivele tensiunilor grave și apoi ale disocierii (de fapt sau de drept) a familiei sunt foarte strâns legate între ele, formând un gen de sindrom al incapacității de conviețuire conjugală normală. În viziunea subiecților (în speță, a femeilor), în centrul lui ar sta „lipsa sentimentelor de dragoste”. Acest lucru contează foarte mult, mai ales la cuplurile tinere, dar chiar și aici ea apare mai degrabă ca un efect al altor cauze, și nu ca o variabilă
[Corola-publishinghouse/Science/2359_a_3684]
-
rândul familiilor tinere. Dar și împăcările încununate cu sex pătimaș sunt mai dese. Pe baza unor cercetări și a observațiilor cotidiene, L. Walker (1979) descrie trei faze ale ciclului violenței: a) acumularea tensiunilor și „plutirea lor în aer”. Partenerul (în speță, femeia) încearcă să detensioneze atmosfera, să se poarte cât mai bine, să fie conciliant. Dar tensiunea crește și, în ciuda faptului că nu recunoaște, și ea devine furioasă; b) se produce explozia, iar partenerul (de obicei, bărbatul), care se simte îndreptățit
[Corola-publishinghouse/Science/2359_a_3684]
-
totalul divorțurilor, ponderea cea mai ridicată în anii ’70-’80 o aveau soții de 25-34 ani și soțiile de 20-29 de ani (Mihăilescu, 1983). Deoarece divorțul înseamnă despărțirea legală între soți, aspectele lui tehnice cad în sarcina disciplinelor juridice, în speță a dreptului familiei. Dar bineînțeles că o legislație mai severă sau mai permisivă față de divorț afectează rata divorțialității și are multe consecințe sociale. Foarte importantă este, de asemenea, modalitatea de desfacere a căsătoriei. Astăzi, în întreaga lume, sunt comune trei
[Corola-publishinghouse/Science/2359_a_3684]
-
mare și la noi în rândul populației foarte sărace. Dar e discutabil dacă la țărani, muncitori, funcționari, divorțurile sunt mai numeroase decât la intelectuali sau, după un criteriu apropiat, față de cei cu venituri mari. Factori diferiți de țările dezvoltate - în speță de SUA - care ar obstrucționa divorțul la categoriile sociale cu școlaritate mai redusă și venituri mai mici ar fi atitudinea puternic negativă față de divorț și constrângerile legate de locuință. Cu cât vârsta la căsătorie este mai mică, cu atât probabilitatea
[Corola-publishinghouse/Science/2359_a_3684]
-
calitatea de părinte rămâne. Ce relații există după divorț între părinți, în special în detrimentul ori beneficiul copiilor, cât de mult colaborează ei în acest sens sau nu, constituie ceea ce antropologul american consemnează drept divorț coparental; diferitele ipostaze ale divorțului, în speță cel juridic, produc mutații semnificative în raporturile celor doi parteneri cu rudele prin alianță, cu prietenii familiei, cu vecinii, cu viața comunității în ansamblu, ceea ce e denumit ca divorț comunitar. P. Bohannan (1970) consideră că, într-un anumit fel, divorțul
[Corola-publishinghouse/Science/2359_a_3684]
-
tipică asupra fenomenului, care enunță „bieții copii cu părinți divorțați”, înțelegând prin aceasta că aproape automat, prin divorț, copiii suferă. În acest caz sunt concludente cinci constatări principale: 1. Dacă după divorț copilul continuă să interacționeze cu celălalt părinte, în speță cu tatăl, diferențele în profilul psihocomportamental sunt nesemnificative în comparație cu familiile biparentale. Este de reținut însă că interacțiunea trebuie să fie sistematică și pozitivă. Sistematică, adică des și regulat, pozitivă, în sensul că tatăl, păstrându-și autoritatea rezonabilă, trebuie să fie
[Corola-publishinghouse/Science/2359_a_3684]
-
mai înțeleg cu aceasta, iar ea nu-i mai poate stăpâni. Mama vitregă va avea deci de-a face cu niște tineri nu tocmai „cuminți”. Chiar și în societățile mai egalitariste în ceea ce privește statutul domestic bărbat-femeie, cum sunt cele occidentale, în speță cea nord-americană, întrucât femeile sunt implicate mai mult în creșterea copiilor, sarcinile și dificultățile ca mame vitrege sunt mai complexe. Dar nici tații vitregi nu sunt scutiți de probleme. În primul rând pentru că venind într-o familie cu mamă și
[Corola-publishinghouse/Science/2359_a_3684]
-
falsitatea propoziției, destul de răspândită la marele public, că în societatea actuală persoanele vârstnice și bolnave sunt, dacă nu abandonate de familie, atunci cel puțin neglijate. (Este demn de remarcat aici că la respectiva imagine contribuie din plin și mass-media, în speță televiziunea, care din dorința de a capta publicul prin interesant și emoționant, prezintă excesiv cazuri și episoade familiale dramatice. Expunerea la atare mesaje face ca prin operarea unor mecanisme cognitive, cum ar fi amorsajul, recența informațională etc. - vezi, pe larg
[Corola-publishinghouse/Science/2359_a_3684]
-
difuz la instituționalizat-specializattc "9.2.1. De la difuz la instituționalizat‑specializat" Probleme de familie, ale cuplului marital și în relațiile părinți-copii au existat întotdeauna, după cum au existat și soluții (ne referim aici la cultura euro-americană, deoarece în alte culturi, în speță în cele „exotice”, granițele dintre familie și comunitate erau mai laxe). Instanțele care rezolvau aceste probleme nu aveau însă o specializare propriu-zisă în domeniu. Familia era „asistată” și i se făcea „terapie” în mod spontan de către indivizii și unitățile sociale
[Corola-publishinghouse/Science/2359_a_3684]
-
obiecte (și a relațiilor cu ele) care au o semnificație emoțională deosebită pe linia principiului plăcere-frustrare. (Obiectul prim și cel mai important este desigur mama.) În timp, respectivele imagini se consolidează în subconștient și determină interacțiunile cu cei apropiați, în speță cu membrii familiei. Relațiile obiectuale interiorizate în trecut se vor proiecta mereu în prezent, în interacțiunile din familie. Dacă „zestrea” mental-emoțională este psihopatologică, ea va produce grave tulburări în mediul familial. Multă vreme, scena terapiei americane - și nu numai - a
[Corola-publishinghouse/Science/2359_a_3684]
-
aibă nevoie de tarapie cognitivă sau să nu apeleze la ea. (Oricum, este de presupus că ei practică un mai eficient autocontrol logic și, dacă e cazul, o autoterapie spontană). Să observăm în încheiere că, spre deosebire de celelalte abordări și în speță de cele constructivist-interpretative, orientarea cognitivistă, deși admite alternative de gândire, are ca asumpție esențială existența unui referent ontic și a unei variante perceptiv-inferențiale corecte, fundamentată rațional. Ea face apel la fapte și deaceea dă randament sporit în combinație cu terapia
[Corola-publishinghouse/Science/2359_a_3684]
-
nonverbală, ci și registrul verbal. În afară de clasica psihodramă a lui Moreno, unde ideea centrală este de a juca rolul altuia pentru a-l înțelege mai bine, astăzi mulți psihoterapeuți consideră că reproducerea unor episoade familiale în fața terapeutului este esențială în speță a acelora care implică problema de tratat. Folosind coterapeuți, tehnica geamului cu transparență unilaterală, mijloace video și alte procedee, împreună cu pacienții, psihoterapeutul va încerca să descifreze care sunt punctele nevralgice în relațiile familiale. Se pot organiza apoi jocuri de comunicare
[Corola-publishinghouse/Science/2359_a_3684]
-
alliance éventuelle", sintagma inserata, așa cum am menționat, în cuprinsul celui de al treilea articol. Ea nu a mai fost urmată de alte tratative, care să o fi făcut operativă, deoarece prevederile ei nu acopereau obiectivul urmărit de diplomația franceză, în speță, de Verninac, anume acela de a angaja Poartă Otomană "à des armements et à des demonstrations serieuses contre leș deux Cours Impériales", adică Austria și Rusia 93. La rândul ei, Poartă nu s-a grăbit să ratifice actul în discuție
[Corola-publishinghouse/Science/1555_a_2853]
-
să spun un singur lucru: că a fost momentul în care am reușit să articulez, înainte chiar de a începe să îmi înțeleg propria declarație, faptul că efortul meu susținut din ultimii zece ani, petrecuți în cadrul Facultății și concentrați, în speță, pe actul pedagogic, nu înseamnă altceva decât materializarea intenției mele permanente de mediere culturală, de aducere a istoriilor discursive ale domeniilor Științele Comunicării de aici, de la Timișoara, și de acolo, din Statele Unite ale Americii, la un "numitor comun", prin intermediul propriei
Criticismul retoric în ştiinţele comunicării. Atelier pentru un vis by Georgiana Oana Gabor [Corola-publishinghouse/Science/934_a_2442]
-
puteau egala în importanță discursul politic public sau dezbaterile publice. Parțial suprapus "anilor timpurii", în ce privește istoria teoretică și metodologică a domeniului Științelor comunicării, este intervalul 1930-1960, pe care Griffin îl caracterizează, sumar, drept moment în care cercetarea fenomenului comunicațional, în speță a efectelor mediatice, devine prerogativul principal al științelor sociale. Iată de ce. Dacă, înaintea celui de al doilea război mondial, efectele mijloacelor de comunicare în masă puteau fi, în mod rezonabil, în baza unor raționamente credibile, neglijate, războiul "a creat o
Criticismul retoric în ştiinţele comunicării. Atelier pentru un vis by Georgiana Oana Gabor [Corola-publishinghouse/Science/934_a_2442]
-
determină să verifice orice astfel de "adevăr", înainte de a îi accepta valoarea ca atare. Substitut conceptual al ethos-ului aristotelian, "credibilitatea comunicatorului" ("communicator credibility", în limba engleză) depindea, într-adevăr, așa cum verifică noii cercetători, de factori de competență (inteligența, în speță) și încredere în orator (caracter), însă cercetătorii empirici nu găsesc nici un motiv să alăture intențiile pozitive ale oratorului față de publicul său pe lista atributelor "credibilității oratorului", considerând că acest atribut este conținut logic de cel anterior, al caracterului. Dincolo de aceste
Criticismul retoric în ştiinţele comunicării. Atelier pentru un vis by Georgiana Oana Gabor [Corola-publishinghouse/Science/934_a_2442]
-
pe toate celelalte, dar și pe cei interesați academic în a articula astfel de alternative. Așa încât, rezumă Griffin, domeniul se caracteriza, în această perioadă, printr-o lipsă de unitate, de "disciplină"37 fără precedent. În acest context, apare interesul, în speță al cercetătorilor empirici, generat de autentica presiune, exercitată asupra comunităților științifice de pretutindeni, de cunoscuta carte a lui Thomas Kuhn, Structura revoluțiilor științifice, pentru găsirea unui "model universal", a unei "paradigme" universale, care să dea seama de întreaga cercetare pe
Criticismul retoric în ştiinţele comunicării. Atelier pentru un vis by Georgiana Oana Gabor [Corola-publishinghouse/Science/934_a_2442]
-
pentru găsirea unui "model universal", a unei "paradigme" universale, care să dea seama de întreaga cercetare pe domeniul Științelor comunicării și care să ateste, astfel, în termenii lui Kuhn, statutul său de "știință matură". Însă efortul susținut al cercetătorilor (în speță empirici) pe domeniul Științelor comunicării, de a identifica o astfel de (macro)teorie unificatoare, care să legitimeze obiectul cercetării, cum nici o altă "polemică politică" nu ar fi putut-o face, eșuează, spre sfârșitul intervalului pe care îl discutăm aici, sub
Criticismul retoric în ştiinţele comunicării. Atelier pentru un vis by Georgiana Oana Gabor [Corola-publishinghouse/Science/934_a_2442]
-
întrebarea: "știm noi, oare, cine suntem?". Ce poate constata, în baza istoriei teoretico-metodologice pe care tocmai o încheie, este că cele două tipuri de abordări, interpretativă sau umanistă, pe de o parte, tributară metodelor de cercetare calitativă (criticismul retoric, în speță, dar și noile orientări etnografice) și, pe de altă parte, perspectiva social-științifică, empirică, ce dă credit metodelor de cercetare cantitativă, statistică, ajung să dețină porțiuni (cvasi)egale de teren discursiv în ce privește cercetarea pe domeniul Științelor comunicării, la sfârșitul secolului XX
Criticismul retoric în ştiinţele comunicării. Atelier pentru un vis by Georgiana Oana Gabor [Corola-publishinghouse/Science/934_a_2442]
-
și care are un profund caracter epistemologico-academic este momentul articulării istoriei discursive a propriei mele alegeri, cu alte cuvinte, al expunerii propriei mele istorii teoretico-metodologice, în baza căreia am ales, în ce mă privește, ca metodele de cercetare calitativă (în speță, criticismul retoric) să îmi definească identitatea, la această răscruce, de care profesorul Griffin vorbește în numele unei întregi comunități academice angajate în identificarea specificului domeniului Științelor comunicării. Voi încerca, în paginile care urmează, o interpretare personală a textelor care documentează propria
Criticismul retoric în ştiinţele comunicării. Atelier pentru un vis by Georgiana Oana Gabor [Corola-publishinghouse/Science/934_a_2442]
-
constituit, pentru mine personal, momentul când, pentru prima dată de când studiam în State, am avut sentimentul că sunt pe "drumul cel bun", în căutarea mea a unei identități epistemologico-metodologice proprii. Revenind la argumentele legitimatoare ale orientărilor calitative și critice, în speță în ce privește cercetarea în zona interculturalității, arie academică în care, cum ne amintim dintr-o altă discuție 1, profesorul González deține un statut cu totul privilegiat, domnia sa contribuind, prin eforturi inestimabile, la conturarea unui profil al disciplinei de o reprezentativitate exemplară
Criticismul retoric în ştiinţele comunicării. Atelier pentru un vis by Georgiana Oana Gabor [Corola-publishinghouse/Science/934_a_2442]
-
cunoașterii pe care o oferă în privința profilului american al domeniului Științelor comunicării, ci, mai ales, în calitatea lor de "ghizi culturali" cu rol euristic major în propriile mele căutări ale identității prin labirinturile de tot felul ale textelor (academice, în speță). Un astfel de "ghid cultural" a fost și rămâne, pentru mine personal, interpreta de muzică tejana Selena Quintanilla Perez, care a trăit între anii 1971 și 1995 și al cărei parcurs existențial și memorie culturală au fost apropriate și din
Criticismul retoric în ştiinţele comunicării. Atelier pentru un vis by Georgiana Oana Gabor [Corola-publishinghouse/Science/934_a_2442]