1,907 matches
-
capului. Un zgomot surd, însoțit de un soi de pîrîit și atletul hoț s-a izbit secerat de pămînt. Ortiz și-a dat seama că-i foarte grav. Îi ridică ușor capul și-l pipăie. Da, fractură gravă. S-a înfundat osul, poate muri în cîteva secunde. Aleargă la stradă. Face semn disperat la mașini. Nu oprește nimeni. Se așează în față, dar era cît pe ce să-l omoare. În sfîrșit, vede un polițist pe motocicletă. Acesta oprește. Am omorît
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1487_a_2785]
-
extremitatea etajului al doilea se află doi "idoli de cult, așezați deasupra și în fața unui altar de piatră": o femeie și "un bust imberb cu râs sardonic", în fața acestor statui, "sfărâmăturile de vase ating mai mulți metri înălțime; altele se înfundă în solul etajului al treilea subteran. Cronologic, ele se succed, fără întrerupere, de la începutul mileniului al II-lea până la sfârșitul perioadei romane"61. Sacralitatea grotei s-a menținut până în zilele noastre. Foarte aproape se ridică o micuță capela albă dedicată
[Corola-publishinghouse/Science/85022_a_85808]
-
nu auzeam aproape deloc ce bârâie acolo, ce vorbe mestecă. Eram într-o fază când îmi pierise iar auzul. Nu știu cum să vă explic mai bine boala mea, dar e suficient să știți atât, că periodic îmi dispare auzul. Urechea se înfunda și supraviețuia doar un zgomot insalubru de butoi hodorogit. Și, decât să nu-l mai aud, n-am mai trecut deloc pe la seminarul ăla. După aceea, la un moment dat, i-am dat niște texte ale mele și, mă rog
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2097_a_3422]
-
plus cele două coșuri și am plecat la câmp. Am ajuns. Tata a rămas în căruță, iar noi, de o parte și de alta a atelajului, încărcam coșul cu ciocălăi și călcam din nou arătura proaspătă în care ni se înfundau picioarele, îl duceam și îl ridicam până ce ajungea în mâinile puternice ale tatei. După ce umplea căruța, tata o ducea acasă, o golea și apoi se întorcea la locul de muncă. În acest interval de timp, "echipa de încărcători" era liberă
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1573_a_2871]
-
știm, îi belim, să nu le mai treacă lor prin cap cât va fi sămânța lor pe acest pământ să pună la cale acte dușmănoase împotriva orânduirii populare! a exclamat Fanache excitat de perspectiva iscată din senin de a-i înfunda pe bandiți și de a-l liniști pe tov Cameniță. *** În același timp, în pădurea Galimea, fratele meu și camaradul său își luau în serios misiunea de luptători. De cum s-au trezit dimineața, au început sârguincioși și exacți să se
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2289_a_3614]
-
filă de hârtie cu scrisul meu oferită securității comuniste” „ț explicam dreptul meu de proprietate asupra textului”. Numai că, la Frankfurt, René îi reproșa dlui Breban, în prezența mea și a dnei Gabriela Melinescu, că în hârtia dată Securității îl înfundase: romancierul ar fi declarat că editorul suedez încercase să scoată din țară manuscrisul fără acordul său, afirmație pe care René o considera „o minciună monstruoasă”. Firește, doar reproducerea textului olograf (se oferă cineva?) ne-ar putea lămuri cine minte - dl
[Corola-publishinghouse/Administrative/1857_a_3182]
-
Gheorghe Gheorghiu-Dej și alte fețe ilustre. Iar mai presus de orice - o stranie amiciție cu un straniu ar heo log de viță macedoneană, Petre Aurelian! Iar apoi - Constanța... Prea îmi merseră toate din plin până atunci ca să nu mi se înfunde tocmai acolo unde aș fi dorit-o mai puțin. Întâlnirea care îmi făcuse atâtea griji s-a realizat cu o ușurință neașteptată. Dar, odată cu ea - și sfârșitul... Obice iuri și tabieturi, obligații mondene, teama unei tovărășii compromițătoare și, mai presus
Castele în Spania: cronică de familie: 1949–1959 by Petre Sirin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1370_a_2888]
-
orișicât, cam sărisem "calul". La "examenul de stat" luasem "10" la susținerea Lucrării și la probele de Istorie. Au urmat examenele "de foc" la limba și literatura română, fiind student la o secție dublă "Istorie-Filologie". Aici avea să mi se "înfunde", cu o analiză gramaticală încâlcită și cu "Poezia socială a lui Arghezi". Și azi îi cer iertare și îi mulțumesc totodată Maestrului Arghezi, pentru că el mi-a hotărât viitorul: nu mi-am amintit decât un singur vers din "poezia sa
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1570_a_2868]
-
Washington USA. Am scris. Un exemplar cu dedicație lui Machiavelli. Lui Ștefan Andrei? Da! Mi-a dat câteva informații interesante, "de primă mână", privind "Cooperativa" și "cooperatorii". Notat. Un exemplar cu dedicație judecătorului de la Curtea de Apel, care i-a înfundat pe "gurii" de la CNSAS. Verifică, te rog, la Academie nu la aia de la Băneasa, ci la aia de pe Calea Victoriei, dacă "gurii" e pluralul de la "guru"! E un om tânăr, dar în motivația sentinței a fost maestru, anulându-le toate acuzele
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1570_a_2868]
-
cineva, și acel cineva, cu uimire a trebuit s-o constat, eram chiar eu; imediat am fost poftit să vin la tribună (unde se mai afla încă prietenul meu) și „să spun ce am de spus” (adică, traducând, să mă înfund definitiv: „vedeam cum își taie singur craca de sub picioare”, avea să-i povestească după aceea d-na Tamara Gane, profesoara noastră de literatură rusă, unchiului meu, pe care îl cunoștea din copilăria și tinerețea lor basarabeană). Cu o îndrăzneală pe
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1874_a_3199]
-
umbra desișului, am fost atras de o cărare luminoasă. În ambiguitatea molcomă a acelui spațiu, receptam difuz foșnetul compact al frunzelor și cântecul înăbușit al păsărilor nocturne. Mergeam desculț prin iarbă, urmând fără să mă opresc poteca aceea ce se înfunda în inima pădurii și se termina brusc, ajungând într-o poiană largă. Acolo, în acea zonă secretă, am zărit deodată doi cerbi ce se luptau hieratic între ei cu coarnele încleștate: se înfruntau demonstrativ ca să cucerească o femelă. Căprioara tânără
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2342_a_3667]
-
și În care Înțelesul cuvântului german nu era cel din dicționarele obișnuite, ci acel trezit În imaginația lui elucu brantă și aptă pentru sonorități neobișnuite. Astfel, cuvântul Barmherzigkeit (milă) Îi sugera lui Urmuz (parcă-l văd scutu rându-se pe Înfundate de râs, cu fruntea lui Împodobită cu papule sifilitice, „cununa lui Venus“) clipa când găinațul pă sării se scurge În fir prelung până la pământ, unde face plici!; iar Butter nu Însemna, pentru Urmuz, unt, ci acel prisos de cocă subțire
Caleidoscopul unei jumătăţi de veac în Bucureşti (1900-1950) şi alte pagini memorialistice by Constantin Beldie () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1330_a_2733]
-
ani, am vrut să revăd acele locuri de munte călcate În anii tinereții - anii uceniciei, cum le spune Goethe - și am urcat, mână În mână cu Măriuca, drumul spre șotrile, de la Câmpina spre Voila. Dar am rătăcit, se vede, drumul, Înfundându-ne prin cocla uri și păduri cu hățiș - și fără țipenie de om căruia să-i cer vreo deslușire. Am rătăcit oare drumul? Mi-am rătăcit amintirea? Mințile? Sau poate că În răstimp pierise satul cu ispite, ca o nouă
Caleidoscopul unei jumătăţi de veac în Bucureşti (1900-1950) şi alte pagini memorialistice by Constantin Beldie () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1330_a_2733]
-
mirosind ușor a pipi, pe care le dibăceam și alegeam cu ochii și cu unghia la Mura, În uli cioara Sf. Niculae din șelari; acum și antricoatele „cu floare“ de la grătarul „șpaniol“ al lui șmilovici din Udricani, cu mură turile Înfundate de șoimăsul sinagogii din Sticlari, mai-marele peste toți pepenașii, castraveții, gogoșarii, pătlăgelele, gogone lele și merele murate din lume, și cu pâinea, cea mai bună din tot Bucureștiul, a lui Steinberg, fost morar și acum brutar pe Văcărești (fiindcă, Îmi
Caleidoscopul unei jumătăţi de veac în Bucureşti (1900-1950) şi alte pagini memorialistice by Constantin Beldie () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1330_a_2733]
-
foșnetul fustelor ei, de legănatul ei obraznic pe șolduri și de mirosurile iuți pe care le lăsa dâra În urma ei, această servitoare fugită de la stăpân și bătând acum ciamburul pe ulițele Bucureștiului, ca Într-o junglă erotică răsunând tăcut și Înfundat de mârâitul, de miorlăitul, de grohăitul tuturor chemărilor sexuale de pe lume. Nuntă câinească pe ulița mare, cu dulăi de curte și cu javre de apartament Îmbăloșați după o cățea În călduri, și printre care mă nimerisem și eu, cel din
Caleidoscopul unei jumătăţi de veac în Bucureşti (1900-1950) şi alte pagini memorialistice by Constantin Beldie () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1330_a_2733]
-
stradă, la Mărțișor, ca să trăiască. Oficiosul Partidului, Scânteia, îl ataca violent prin faimosul articol semnat de Sorin Toma, cu titlul „Poezia putrefacției sau putrefacția poeziei”. Octavian Goga era și el tot sub embargou, iar puținii studenți care îl mai citeau înfundau pușcăriile. V. Voiculescu nu era deocamdată pedepsit decât cu scoaterea cărților sale din biblioteci și cu interzicerea de a mai publica. Cum scrisul îi mai rămăsese să-l practice, ce putea face ? A găsit inspirația și tăria să lucreze zilnic
Academia bârlădeană și Vasile Voiculescu by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Memoirs/783_a_1506]
-
are un conținut bogat în uleiuri eterice și, chiar dacă aprinzi cu grijă un chibrit, uleiurile încep să ardă și în jurul ei se aprinde o flacără, dar planta rămâne întreagă. Acesta este Rugul Aprins ! Cine au fost cei care au pătimit înfundând pușcăriile pentru vinovăția de a căuta poarta veșniciei prin rugăciune, se numesc: Sandu Tudor, pseudonimul lui Alexandru Teodorescu din București, fost pe rând marinar, aviator, ziarist, călugăr, autor al singurului volum de versuri de inspirație mistică, cu titlul Comornic (1925
Academia bârlădeană și Vasile Voiculescu by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Memoirs/783_a_1506]
-
aspect urât și o stare sinistră. În locul acestora erau plase de sârmuliță ca de sită sau celofane prinse-n cuie. La următorul colț făcură dreapta spre o stradă care ducea la locuința lui Valentin. În drumul lor întâlniră un canal înfundat cu gunoaie, iar apa făcea băltoace din loc în loc. Scârțâitul unui leagăn le atrase atenția și se opriră în fața unui cămin de copii. Deodată, Valentin deveni tăcut. Îl luase ca pe un avertisment. La colțul unui bloc, la capătul unei
Ultima zvâcnire by Ica Grasu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91717_a_93177]
-
teritoriu străin. Aroganța lui nu putea fi anulată nici cu dinamită, tandrețea, bunătatea, duioșia, umărul pe care voia să își pună capul, erau lucruri greu de găsit. Pentru el nu mai era decât un obiect, o ființă respingătoare, un canal înfundat de gunoaie, sau o noapte întunecoasă fără stele. Căsnicia avea un iz de ceartă și un gust amar. Carlina se simțea uitată și abandonată. Își ridică privirea căutând-o pe a lui și constată ca unul pentru altul nu mai
Ultima zvâcnire by Ica Grasu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91717_a_93177]
-
leagăn. Aproape că nu-i venea să creadă. Trăgând-o mai aproape de el o sărută pe lobul urechii șii zise: - Ai fost perfectă și fizic vorbind. Nam avut deloc senzația că ai mai ieșit cu vreun alt bărbat. Carlina își înfundă capul în adăpostul mâinilor de stânjenită ce era și rămase câteva clipe fără să se bucure de ceea ce auzise de la el. Îi iubea sufletul bun și cald, dar nici într-un caz trupul. Sufletul ei era tot atât de gol, poate și
Ultima zvâcnire by Ica Grasu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91717_a_93177]
-
în privința "slobozeniei", spune apoi întorcându-se spre ea după câteva clipe de gândire, dac-ar fi după mine, ai putea pleca. Dar unde să te duci? Mai ai casă? Mai ai țară? Și-apoi, odraslele de domn nu o dată au înfundat ca ostatice temnițele celor șapte turnuri Edikulé de la Stambul. Să treacă zurba aiasta și-om mai vorbi. Până atunci sunteți "oaspeții noștri dragi"... Da! Sunteți "o singură țară", trei ramuri ale aceluiași trunchi, afirmă Țamblac. Știi când am înțeles eu
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1556_a_2854]
-
fie puși să înghită tot ce-au furat, să se sature! Și aurul! Și peștele! Și pădurile! Ce-au dobândit de haram, de haram să le fie! Și pădurile? râd boierii sperând că de aiastă dată Măriei sale i s-a înfundat. Să le înghită? Cum?!... "Cum?!" se întreabă singur Ștefan, neștiind ce să le răspundă, regretând că l-a luat gura pe dinainte. O muscă obraznică, ce nu știa cu cine are a face, îl tot bâzâia și-l tot zădăra
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1556_a_2854]
-
în vreo bătălie, că n-avea habar de moarte și unde era vălmășagul mai mare acolo se arunca cu sabia, întărește Alexa. De afurisit ce-i nici moartea nu-l vrea, mormăie Cupcici. Trag nădejdea că acu i s-o-nfunda, zâmbește Isaia mefistofelic. O să-i dăm și noi o mână de ajutor. E de un curaj nebun, spune Alexa în admirație. Să recunoaștem, e un viteaz! Ce-i al lui e-al lui... Priviți mărețe umbre! Boier Alexa a căzut
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1556_a_2854]
-
porniți Într-acolo. Cu nici un preț trădătorii nu trebuie să ne scape, mai ales că o pot lua și pe Adelheid cu ei. Cercetați cu grijă tunelul. Vedeți dacă se mai poate pătrunde prin el În fortăreață. Poate că-i Înfundat după atâția ani. Dar, dacă drumul e liber, nu intrați până nu-mi dați și mie de veste. Un om să vină În grabă și să-mi spună, iar ceilalți să stea la pândă până ce șobolanii vor Încerca să iasă
Mostenirea by Lidia Staniloae () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1352_a_2739]
-
cișmea este făcută în memoria lui Vasile și Gașița Mititelu”.Despre această cișmea am aflat că aduce apa dintr-o fântână cu trei izvoare puternice. Gospodarul în grădina căruia se află fântâna a făcut - prin 1978 - imprudența de a o înfunda, dar apa nu a cedat forței, căutându-și cale prin beciurile și casele din vale. Atunci, sătenii au intervenit și au redeschis calea apei, prin conductă metalică de astă dată. Cândva, până după al doilea război mondial, în fața cișmelei se
Iaşii dealurilor albastre by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1211_a_1919]