950 matches
-
nouă Margaretă... Vrei sincer, adevăru-ntreg să-ți spun? Bătrâne Faust, ești nebun! Din limpezimea gândurilor reci, în valurile tulburi vrei să treci? Faust: Cinic te știu și cinic ai rămas! M-ai văduvit de tot ce, tinerește, Stârnea în mine îngerescul glas De dragoste ce lumea o-nflorește. " Oprește clipa!" am strigat ades, Când tu, cu duhuri rele împrejururi Răstălmăcirăți orice înțeles. Doar tinerețea poate fi de-a pururi Al vieții noastre prim și ultim prag!... Mefisto (doar pentru el): E
Poezii by Ion Brad () [Corola-journal/Imaginative/8723_a_10048]
-
rîsu'plînsu'", ca în poemele sale "băcăonice" unde recicla în registru ironic sentimentalul kitsch al cîntecelor de lume și de mahala. Dar nu lumea acestora, derizorie și agramată, era ținta ironiei tînărului poet nonconformist și iconoclast, cu tot aerul său "îngeresc". Ceea ce viza el, deloc inocent, era prejudecata persistentă (în pofida gesticulației avangardei), a poeziei sublime, cu limbajul ei postromantic, "deliricizată" într-o manieră șocantă, ca într-o primă Ars poetica stănesciană, datată 11 martie 1955, pentru a cărei poantă finală l-
Nichita Stănescu - Debutul poetic by Alexandru Con () [Corola-journal/Imaginative/11843_a_13168]
-
complex de care dă dovadă conține însă și un remediu paradoxal al demoniei și anume inocentarea acesteia. între angelic și demonic funcționează raporturi subterane, se produce un schimb eretic de înfățișări. Realul impur se arată a fi învăluit cu "literă îngerească": "Impresii notate cu migală, pe ascuns,/ caligrafiate excesiv, ca pentu a întârzia/ și îndulci vacarmul de fond, pentru a păcăli ochiul/ ostenit asupra unui peisaj toxic./ Ca pentru a înveli în literă îngerească realitatea/ cu practicile ei haotice" (Literă îngerească
Sub zodia "netrăirilor" by Gheorghe Grigurcu () [Corola-journal/Journalistic/12643_a_13968]
-
se arată a fi învăluit cu "literă îngerească": "Impresii notate cu migală, pe ascuns,/ caligrafiate excesiv, ca pentu a întârzia/ și îndulci vacarmul de fond, pentru a păcăli ochiul/ ostenit asupra unui peisaj toxic./ Ca pentru a înveli în literă îngerească realitatea/ cu practicile ei haotice" (Literă îngerească). Iar oglinda, instrument narcisiac, egolatru, devine bună conducătoare de umanitarism: Un motiv să te admir zburând ca un înger/ nu ca un vierme târându-te tu, semenul meu,/ oglinda mea cu care venind
Sub zodia "netrăirilor" by Gheorghe Grigurcu () [Corola-journal/Journalistic/12643_a_13968]
-
îngerească": "Impresii notate cu migală, pe ascuns,/ caligrafiate excesiv, ca pentu a întârzia/ și îndulci vacarmul de fond, pentru a păcăli ochiul/ ostenit asupra unui peisaj toxic./ Ca pentru a înveli în literă îngerească realitatea/ cu practicile ei haotice" (Literă îngerească). Iar oglinda, instrument narcisiac, egolatru, devine bună conducătoare de umanitarism: Un motiv să te admir zburând ca un înger/ nu ca un vierme târându-te tu, semenul meu,/ oglinda mea cu care venind în atingere vreodată,/ să mă recunosc și
Sub zodia "netrăirilor" by Gheorghe Grigurcu () [Corola-journal/Journalistic/12643_a_13968]
-
apărut Povestirile din Casa Nordului, din dorința de a alina, de a da speranță unui copil țintuit pe un pat de spital, un copil ce nu a încetat nicicând să spere. Și de sub condeiul magic s-a născut o lume îngerească, o lume a copiilor care învață să iubească, să fie generoși, să lupte ca să-și împlinească visele. În structuri narative simple, sub ochii cititorului se desfășoară o galerie de nouă povestiri, a căror ordine în volum nu pare deloc întâmplătoare
Povestiri din Casa Nordului by Maria Doina Leonte () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91564_a_93001]
-
ochii cititorului se desfășoară o galerie de nouă povestiri, a căror ordine în volum nu pare deloc întâmplătoare. Eroul primei întâmplări, Cutia cu minuni, este, bineînțeles, Fabian, copilul iubit de îngeri și ale cărui dureri dispar prin atingerea cu aripa îngerească. Însănătoșit ca prin minune, băiatul ia cu sine „steluțe și curcubeie” pe care le împarte celorlalți copii, ca semn că minunile pot exista pentru cei inocenți și care cred cu adevărat în ele. În Angelica și îngerașul registrul se schimbă
Povestiri din Casa Nordului by Maria Doina Leonte () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91564_a_93001]
-
văzutele și nevăzutele într- o viață de om, Pierde-Țară nu-și amintește să fi întâlnit o spărgătoare de lemne într- o biserică. L-au dus pașii în multe asemenea lăcașuri, a suit cu liftul în turnul Sagradei Familia. A ascultat îngerescul cor de copii al Catedralei St Paul din Londra, a intrat în ciudata biserică de lemn din Honfleur: două corăbii răsturnate cu chila spre cer, s-a simțit strivit de masivitatea catedralei din Köln. Și a rămas înfiorat pentru tot
Carnetul unui Pierde-Țară by Paul Diaconescu () [Corola-journal/Journalistic/5385_a_6710]
-
gesturile supravegheate și discrete distrăgeau atenția celor de față, mai ales că se ridica des pentru a inspecta bunul mers al serviciului. Erminia semăna mult cu o călugăriță rumenă, căreia olandele scrobite din jurul capului și obrajilor dau enbompoint-ului un aer îngeresc. Ioanide nu citase borșul și smântâna decât fiindcă le avea în fața sa. În ciuda unei anume diminuări de venituri și a unei baterii de masă reduse, serviciul în casa Hergot lua proporții. Erminia punea pe masă tot soiul de glastre pline
Bietul Ioanide by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295568_a_296897]
-
vorbire, Hangerliu avea o margine secretă, imperceptibilă omului fără uzul lumii. Dacă Max își permitea să se dea de-a dura în fotoliu, nu-și îngăduia să întrerupă vorba prințesei. Râsul său imbeciloid răsuna numai după ce nunțiul papal comisese o îngerească glumă. Hangerliu știa până unde să meargă și unde să se oprească și la propriu și la figurat, și în purtarea lui, stridentă pentru profan, era o stranie rezervă și o supraveghere care îl fereau de orice inconveniență. Hangerliu putea
Bietul Ioanide by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295568_a_296897]
-
un vas nocturn acoperit cu broderie în odaia de la mansardă a lui Ioanide, asta era altă chestiune. Tot așa, G. Călinescu vorbea fără reticență de diareea copiilor. Când însă venea vorba de viața ei intimă, Erminia era de o discreție îngerească și niciodată Hergot, necum altcineva, n-a văzut-o spălîn-du-se pe cap. Aceste operații intime se făceau la anumite ore și într-un secret absolut. Se înțelege deci emoția profundă a Erminiei la gândul unei vieți în comun cu altcineva
Bietul Ioanide by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295568_a_296897]
-
elogioasă, membrilor mai însemnați ai familiei, la paragraful soției sale găsind de cuviință a cita și o poezie dedicată acesteia de "răposata noastră artistă română A. Ciupagea Mateescu": Știi de ce ești mai frumoasă Decât toate la un loc? Ai blîndeță îngerească, Iar în ochi-ți dulce foc. Colonelul mai scrisese o "lucrare foarte importantă", relativă la mitraliere. Toate decorațiile erau înșirate, ale autorului și ale altor membri ai familiei. Interesul publicației consta în faptul că unchiul trecuse, se înțelege, și pe
Bietul Ioanide by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295568_a_296897]
-
Dar tămâia din cădelniță le intră-n nările largi și le sfărâmă țestele șerpești în mii de țăndări. Demonii-lilieci înșfăcară steiuri de piatră, se rotiră cu ele peste acoperiș și le sloboziră deasupra lui. Cum ajungea la ele, însă, vibrația îngerească a rugăciunilor, pietrele se opreau în aer și se deschideau ca niște boboci uriași, ivind petale cărnoase, de o rară frumusețe, așa încît cerul deasupra bisericuței se umplu de flori multicolore. Înnebuniți de mânie, demonii se repeziră toți deodată asupra
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
trei-patru diavoli tăbărau clănțănind pe cîte-un sol ceresc, îngrețoșîndu-l cu duhoarea mațelor lor, împroșcîndu-l cu urină din tulumbele incredibile dintre craci, acopenndu-l de ocări ucigătoare, mai veninoase ca focul suflat din gură, căci la vorbele de o pustiitoare blasfemie creierul îngeresc era cuprins de dureri atroce. Val după val, monștrii izbeau dreptunghiul ghimpos al falangei, îl erodau, îi smulgeau soldații și-i târau în beznă. La fiecare asalt rămâneau prăbușiți și diavoli, zvîrcolindu-se în ninsoare. Până ce, spre zori, ninsoarea-ncetă și
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
adio rubedeniilor rămase-n viață, grupul de bărbați și femei fără veșminte se-ndreptă încet către cimitir. Unul dintre ei mai rămase o vreme în fața bisericuței, ca să tragă-n țarină un cerc mare de foc. Demonii, împietriți de la-nceputul psalmodiei îngerești, se repeziră spre marea fântână în miezul căreia pământul devenise străveziu. Se zvârleau acolo cu capu-n jos, apucîndu-se de traheele luminii, târând metri de intestin din burțile spintecate, lăsând în urmă șiroaie de vomă și sânge, micșorîndu-se tot mai
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
și păroasă, vecină cu haznaua ocarei, trebuia aruncat câinilor, precum odinioară trupul netrebnic al Izabelei. Spunând acestea, profetul, pe chipul căruia curgeau sudori de sânge, așeză lama unui cosor la rădăcina scrotului său cafeniu, prins și întins de degetele lui îngerești. Lama secționa ușor, fără să curgă un strop de sânge, pielea și straturile subțiri de mușchi netezi. Abia ajungând la rădăcina membrului cartilaginos, după ce reteză tubușoarele sârmoase prin care cobora sămânța, întîlni rezistență și simți o sfâșietoare durere, dar în
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
celelalte în căutarea celei cu care se putea-mpreuna, miliarde de forme și culori curgătoare care, ca pe un disc optic în rotație, dădeau deodată o mare lumină albă, orbitoare, extatică. O gură vorbind deodată în toate limbile pământești și îngerești. Un cap de leu cu coama de foc năucitor, arzând cu o furie nebunească. Un răcnet galben de leu, un țipăt sfâșietor de păianjen, în cele din urmă miezul de plumb clocotit al apelor acestui ecran pe care se proiecta
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
ROMAN] Să-l rog... Dar însumi, dragă, l-am sfătuit. Socot Că nu vei sta-mprotiva de-a vrea. [BOGDAN] Nu voi... nu pot. ROMAN Nu poți... Atunci e alta... Că tot te mai gândești L-acea fetiță mică cu ochii îngerești Ce ai văzut-o-n strana acelei[a] biserici, În sunet de organe și cântece de clerici. O văd parcă ș-acuma... Sta în genunche, sfânt, Iar părul peste spate ajunge la pământ, Prin cozile de aur se vede umăr
Opere 08 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295586_a_296915]
-
-mbină, Când confund pe tu cu eu E lumină din lumină Dumnezeu din Dumnezeu. Cunoști umbra cea nebună Cu aripe de dulci fiori Care suflete cunună? Al ei nume e amor. {EminescuOpVIII 296} Fie scopul vieței tale Și, cu glasu-i îngeresc, Printre oarele de jale Cînte-ți dulce: te iubesc. Lira-n sunete de jale Cu glas blând, tânguitor, Spune-ecoului din vale Că i-e sete de amor. [2Lumea-aleargă-n vecinicie, Timpu-i aripa-i de zbor; A ei țintă n-o mai știe
Opere 08 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295586_a_296915]
-
un copil evlavios, ca atuncea când maică-mea îmi unea mînile și mă învăța a mă ruga. Ah, așa trebuia să fie totdeuna. El tăcu și puse capul său pe perină și căută la mine cu privirea sa blândă și îngerească. Eu căzusem în genunchi înaintea patului său și mă rugam pentru repausul sufletului său și mulțămeam lui Dumnezeu pentru raza de lumină și speranță ce o aruncase în noaptea unui nenorocit. "Doamne, așa mă rugam, dă-i lumină în întunericul
Opere 08 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295586_a_296915]
-
înainte-i un june vâslaș care, fără să-i zică vreo vorbă, îi dete o scrisoare și o pungă. Deschise hârtia cu mirare, o, fericire! o, bucurie a cerului! era un bilet de la Henrietta!... Ea îi trimetea cu o grație îngerească câțiva bani ce zicea că îi era datoare pentru lecțiile de cântare ce îi dădese la Roma. Pergoleze rugă pe micul vâslaș să spuie din parte-i la mis Henrietta că lui îi era destul aducerea aminte a ei și
Opere 08 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295586_a_296915]
-
al naționalismului românesc, autorul fusese condamnat, imediat după război, Înainte de trecerea totală a puterii În mâna comuniștilor, pentru „insulte” aduse Statului și Națiunii. Criticase, Într-adevăr, dezgustat, Armata, Biserica, Justiția, demagogia, imoralitatea, ciocoismul, și din nou și din nou, „figurile Îngerești ale naționalismului român”. Dar și intelectualii „fini”, fascinați de elementaritatea Fiarei. Făcuse totul ca să evadeze din Patria rinocerizată. „Orice s-ar fi putut Întâmpla. Să mor; să fiu condamnat; să devin un câine, și eu; să fiu locuit de diavolul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2122_a_3447]
-
se abătuse vreo nenorocire care să-l facă să nu poată sluji deniile și Sfânta Liturghie a Învierii. Și dacă afla una ca asta, bucuros se înfunda în acel loc uitat de lume și slujea cuvioșia sa, cântând cu glas îngeresc psalmii și cântările ca să nu lase credincioșii fără cuminecătură și fără amintirea Paștelui aceluia. Și sta la datorie păzind turma lui Hristos până ce vlădica hirotonisea popă nou, popă de mir, așa cum se cuvenea. Atunci ieromonahul Gherasim se retrăgea din nou
Ultimul Constantin by Ileana Toma () [Corola-publishinghouse/Imaginative/834_a_1866]
-
Ștefan, celui căruia când era copil de nici zece ani i se spunea la orice năzbâtie: „Vezi că te vede Maica Domnului din bolta pridvorului”. Maica Domnului veghea din bolta pridvorului, pe tron, cu Pruncul în brațe și împrejur Cetele Îngerești. Și privind așa, i se păru că de undeva venea glas de pruncă întrebând: „Maică, măria ta, da’ îngerul meu care este?” Oare cine fusese, Bălașa sau Smărăndica? În pronaos, ieromonahul Gherasim, cu cădelnița, ieșise în întâmpinarea arhimandritului, se binecuvântară
Ultimul Constantin by Ileana Toma () [Corola-publishinghouse/Imaginative/834_a_1866]
-
mai putea face. Îți jur că voi face orice pentru a salva copiii. În urechi aude un "Te iubesc" abia șoptit, apoi buzele vinete ale fetei se deschid într-un surâs chinuit. O respirație ușoară ca un fâlfâit de aripi îngerești mărturisește ușurarea unui suflet zbuciumat care acum se liniștește, odată ce auzise ceea ce dorise atât de mult să audă. Smaranda are ochii ațintiți asupra lui dar nu îl mai vede. Vălul rece al morții înghețase lumina lor iubitoare. Marius se apleacă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1514_a_2812]