1,895 matches
-
juma de oră. — Juma de oră? Aproape scap telefonul din mână. Păi, ce mai stăm! Hai să mergem! Dar n-am geanta cu lucruri, n-am nimic cu mine. Și am nevoie de o groază de chestii... Își mușcă buza îngrijorată. Să trec pe acasă mai întâi? — N-ai timp de asta acum! zic panicată. De ce anume ai nevoie? — Costumaș întreg pentru bebe... scutece... chestii de-astea... Păi și de unde... Mă uit în jur pierdută, apoi, cu un val de ușurare
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2037_a_3362]
-
că nu-ți aduci aminte! — A! Ba da, cum să nu! zic repede. Da, arată... foarte bine. Foarte frumos. — Becky, scumpa mea, mai e ceva, spune Robyn. Pune materialul deoparte și mă privește extrem de serioasă. Adevărul e... că sunt destul de îngrijorată. Simt că mă apucă iar nervozitatea și iau o gură de cafea pentru a-mi ascunde neliniștea. — Pe bune? Și... ce anume te îngrijorează? — N-am primit încă nici un răspuns de la invitații din Anglia. Nu e ciudat? Preț de o
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2037_a_3362]
-
trebuiască. Doar că acum e... puțin stresat. Toată lumea se stresează! Dar asta nu înseamnă că trebuie să le iei pantofii! — Toată lumea se stresează. Dar nu toată lumea face cadou bancnote de o sută de dolari la străini. — Pe bune? Îl privesc îngrijorată. A făcut așa ceva? — L-am văzut la metrou. Era un tip cu păr lung și cu ghitară... Luke s-a dus glonț la el și i-a dat un purcoi de bani. Tipul nici măcar nu cerșea. De fapt, a părut
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2037_a_3362]
-
Și a contramandat nunta de la Plaza. Așa că, până, la urmă, putem în fine să facem nunta la Oxshott. — Poftiiim? Vocea lui Suze aproape explodează la celălalt capăt al firului. O, Doamne! E incredibil! E fantastic! Bex, am fost atât de îngrijorată! Sincer, nu știam ce-o să faci. Cred că la ora asta dansezi țonțoroiu’! Cred că ești... — Sunt. Să zicem. Suze se oprește brusc din efuziune. — Cum adică să zicem? — Știu că totul s-a aranjat foarte bine. Știu că e
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2037_a_3362]
-
viața mea o asemenea rochie de mireasă. E pur și simplu o operă de artă. — Ce să zic, spune Christina. Când mi-ai spus că ai de gând să porți ultima creație a tânărului domn Kovitz, am fost un pic îngrijorată. Însă trebuie să recunosc... pune mâna pe o mărgică minusculă. Sunt impresionată. Bine, mai rămâne să vedem dacă nu rămâi fără trenă în timp ce mergi spre altar. — N-o să rămân fără ea, o asigur. Am mers o jumătate de oră prin
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2037_a_3362]
-
trecem, simt cum mă cuprinde un val de fericire. Nu-mi vine să cred că totul a funcționat fără greș. După atâtea luni de griji și supărare. Suntem în Anglia. Soarele strălucește. Și o să ne căsătorim. Știi, sunt un pic îngrijorat, spune Danny, privind pe geam. Unde sunt castelele? — Suntem în Surrey, îi explic. Aici nu avem castele. — Și unde sunt soldații cu căciuli de un metru, din blană de urs? Își mijește ochii. Becky, ești sigură că suntem în Anglia
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2037_a_3362]
-
Annabel se uită în jur și i se luminează toată fața. Janice, scuză-mă o clipă, te rog... Se grăbește spre noi și-l îmbrățișează pe Luke strâns. — Ai venit. Îmi pare așa de bine să te văd. Îi scrutează îngrijorată chipul. Ești bine, dragul meu? Da, zice Luke. Cred că da. S-au întâmplat foarte multe și... — Am auzit câte ceva, spune Annabel și mă fixează atentă. Becky. Întinde brațul spre mine și mă îmbrățișează. Noi două trebuie să stăm puțin
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2037_a_3362]
-
fiul să-l caute pe Coșcofag. Dar așteaptă în zadar până seara, că nici Coșcofag nu apare și nici feciorul hangiului n-a putut să se ducă până în Jamul Mic să-l caute. A doua zi dimineață hangiul, văzându-i îngrijorați, le vorbește de un fin al lui, care se va duce să-l aducă pe Coșcofag din Jamul Mic. Până seara nu sosise acesta cu răspunsul. într-un târziu vine și le spune că nu l-a găsit pe Coșcofag
Un dac cult : Gheorghe Petraşcu by Gheorghe Jijie () [Corola-publishinghouse/Memoirs/832_a_1714]
-
de la Frankfurt și, mai recent, poststructuralismul. Acestea atacaseră consecvent, între 1960 și 1980, valorile liberalismului. Concepte și convingeri precum „patriotism”, „succes”, „competiție”, „ordine”, „control” etc. fuseseră respinse nemilos și supuse oprobriului absolut. Consecințele erau devastatoare. Mai toți profesorii erau dezorientați, îngrijorați și incapabili să-și descrie în termeni raționali responsabilitățile și opțiunile pedagogice. Carlson n-a îndrăznit să opună, ca alternativă la această criză de proporții, reîntoarcerea la tradiții și la principiile curriculumului clasic. A schițat doar câteva sugestii firave pe
[Corola-publishinghouse/Science/2254_a_3579]
-
se aud tunetele lui Zeus, care s-a mâniat, cine știe din ce pricină, pe tesalienii cei mândri și pe lapiții bătăuși. „Iată cum învăluie lumea Calipso cu pătura stelelor, dăruită de atotputernicul părinte atlantic...” - meditează Ulise. Fiorul rece și îngrijorat al toamnei se strecoară pe sub chitonul țesut din lână ioniană de roabele Penelopei și îi pătrunde în suflet lui Ulise. Își murmură în barbă că a venit vremea să se retragă în sălașul meditației și se întoarce în liniștea casei
[Corola-publishinghouse/Science/2254_a_3579]
-
ideii că ,,Nu tot ce zboară se manâncă” și are grijă să își învețe copilul în primul rând să fie precaut și rezervat față de tot ceea ce vine din afara familiei. Din păcate, uneori protecția acordată copilului este exagerată, părinții devin veșnic îngrijorați, văd catastrofe și calamități la fiecare colț de stradă. Când își văd copilul plângând, devin agitați, creând, fără să își dea seama, mai multă tensiune, odată ,,porniți” sunt greu de oprit (,,Ce te doare puiule? Unde? Te doare tare? Vai
ATITUDINEA PĂRINŢILOR DIN MEDIUL RURAL ŞI EFECTELE ASUPRA ADAPTĂRII ŞCOLARE by SARDARIU ELISABETA ELENA () [Corola-publishinghouse/Science/338_a_598]
-
Una din fetele monedei las) s) se văd) c) ț)rile str)ine sunt sensibile fâț) de prezență firmelor americane, multe dintre acestea îndreptându-se c)tre sectoarele de înalt) tehnologie, aflate în rapid) dezvoltare, orientate c)tre export. Devenind îngrijorate de profunzimea p)trunderii americane, ț)rile str)ine pot încerca s)-si reduc) dependența, blocând accesul firmelor americane, sau subvenționându-le pe cele proprii, pentru a le ajuta s) concureze. Uneori, în timpul guvern)rii generalului de Gaulle, Franța a
[Corola-publishinghouse/Science/2255_a_3580]
-
de așteptare, poate și sub efectul frigului din ce în ce mai aprig, rândul începe să se îngroașe, să se strângă încetul cu încetul, atmosfera inițială de „voioșie” a dispărut. „Acum încep să se bage și în față !”, se aude o voce de bărbat, îngrijorată, din spate, rândul fiind blocat din cauze necunoscute, nu se mai înaintează chiar deloc. O altă voce, feminină de astă dată, spune suficient de puternic pentru a fi auzită de cei din jur: „Să mă văd eu acolo în vale
Nevoia de miracol: fenomenul pelerinajelor în România contemporană by Mirel Bănică () [Corola-publishinghouse/Memoirs/606_a_1365]
-
nu-și dorește altceva decât să ajungă mai repede acasă. O întreb dacă „se vând bine metaniile acestea cu Sfânta Maria de la Mešugorje”. Îmi spune că nu știe absolut nimic despre locul acesta sau despre semnificația sa. Apoi mă întreabă, îngrijorată: „De ce vă interesează așa mult, e cumva un talisman ?”. Chiar așa a spus, un „talisman”. Nu am mai continuat dialogul, femeia s-a închis în sine și nici nu am putut afla cum a ajuns acest martor, hai să spunem
Nevoia de miracol: fenomenul pelerinajelor în România contemporană by Mirel Bănică () [Corola-publishinghouse/Memoirs/606_a_1365]
-
Bisericii sau prezența sa este „tolerată” contra unei sume de bani, cert este că el nu exista acolo în trecut. Un calendar de perete de mari dimensiuni (de fapt fotografia arhicunoscută a Părintelui Arsenie Boca tânăr, cu privirea sa magnetică, îngrijorată și clarvăzătoare în același timp), pe care scrie „Calendar Arsenie Boca 2011”, este expus chiar în fața tarabei, fluturându-și filele în vântul subțire și rece de toamnă-iarnă. Pelerinii sunt bucureșteni în marea lor majoritate, oameni care au ieșit „la pelerinaj
Nevoia de miracol: fenomenul pelerinajelor în România contemporană by Mirel Bănică () [Corola-publishinghouse/Memoirs/606_a_1365]
-
lustruiește conștiincios cu o cârpă moale mașina VW Passat, argintie, parcată în fața casei. Orele 16.30-17.00, mă întorc în curtea mănăstirii, pelerinajul este pe sfârșite, dar încă mai există un mic rând de așteptare, câteva zeci de persoane, grăbite, îngrijorate să nu se termine totul înainte ca ele să fi apucat să treacă prin fața raclei. Atmosfera este încărcată, norii sunt grei de ploaie și foarte amenințători. Jandarmii încarcă într-un camion gardurile grele, metalice. Două femei cu un coș de
Nevoia de miracol: fenomenul pelerinajelor în România contemporană by Mirel Bănică () [Corola-publishinghouse/Memoirs/606_a_1365]
-
pînă... Privesc marea de pe terasă și gîndul se grăbește spre casă, spre cei cărora le lipsesc atît de mult. Vasa schimbă destine Avionul sălta jucăuș pe pale de vînt înverșunat și noi, cei ce ne-am încredințat lui soarta, priveam îngrijorați unii la alții. Vîntul nordic, uneori sălbatic și asasin, nu glumește niciodată și aproape întotdeauna oamenii suferă din cauza dezastrelor provocate de nebunia lui. Pe lîngă faptul că este rece ca o lamă de sabie păgînă, mai este și puternic de
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1487_a_2785]
-
Ieșim și noi și vedem îmbulzeală la apartamentul domnișoarei. Întrăm înăuntru și ce vedem este incredibil. Mă răcesc... mă răcesc... scîncea abia auzit domnișoara... Femeile o frecau cu spirt și în bucătărie forfotea o oală. Moare de foame, șușoteau gospodinele îngrijorate. Am aflat apoi amănunte. Domnișoara a făcut o vizită în Maroc. A văzut Casablanca, Rabat, Marrakesh, Meknes. Toată această destrăbălare a costat-o două sute de dinari. O familie o luase cu mașina (de fapt chiar eu) și deși n-a
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1487_a_2785]
-
care dai peste adevăratul lui nume. Cred că ați înțeles. Miruna se apucă să răsfoiască niște hârtii de-ale mele. Găsește și numele ei, Bălănescu, Pif, ce faci, mă, tu scrii despre noi? Nu ți-e bine? Ia o mină îngrijorată sau care maimuțărește îngrijorarea. Dacă află Vali, mă omoară. Cum adică aerul să capete consistență? 26. Bucătăria Ca de fiecare dată, R.T. mă primește în bucătăria lui îngustă și mă invită solemn să mă așez la o masă pătrățoasă de
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2097_a_3422]
-
noroi și băltoace, vânând marcajele bine ascuse de cei care le plasaseră, ca pentru relaxarea prin orientarea turistică. Eram obosiți, nu apărea nici un indiciu care să ne arate că ne-am fi apropiat de vreo așezare omenească și, timpul trecea. Îngrijorați, am hotărât să mergem până la orele 19.00, apoi să ne întoarcem dacă nu găseam un drum sigur, riscând să ne prindă noaptea în pădure. Din fericire am ajuns la un drum, printre îngrădituri specifice zonei de munte, apoi printre
Periplu pe bicicletă by Mihai Ştirbu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1781_a_92271]
-
puternic. Ca să rezistăm, următorul popas a fost la umbră, undeva, pe marginea drumului. Un căruțaș ne privea lung (eram trei oameni în toată firea, un băiat de 13 ani și o fetiță de vreo trei-patru ani). Cred că toți eram îngrijorați de posibilele pericole viitoare, dar la o adică, nici unul n-am fi recunoscut... Fără nici o legătură cu noi, pe muntele din stânga, niște motocositoare își făceau treaba. Nu știam că va urma prima parte spectaculoasă a mersului pe bicicletă: coborârea
Periplu pe bicicletă by Mihai Ştirbu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1781_a_92271]
-
-l! Îmi pare nespus de rău că ați avut parte de un asemenea tratament. Dobitoc nenorocit! Mergeți acasă fără frică. S-a terminat. Luați-vă și uscătura aia de lângă gard. Liniștiți-o și pe mama voastră care, desigur, este foarte îngrijorată. La revedere copii. Vă mulțumim, domnule primar. La revedere. Apropo, condu-i pe băieți până la strada cu numărul trei. Am înțeles, tovarășe primar! răspunse tânărul milițian. Dar nu puteam merge. Glezna mi se umflase și mă chinuia din ce în ce mai mult. Inițiativa
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1573_a_2871]
-
puțină sare pentru a fi cât de cât mai digerabile. Rămăseserăm numai piele și os. Eram niște descărnați și slăbănogi, încât coastele ieșeau în evidență jenant și dureros, putând fi numărate fără dificultate. Arătam ca niște stafii. Mama era extrem de îngrijorată; intrase în panică. Mâncați copii, mâncați boabe fierte, că poate Bunul Dumnezeu ne va ajuta și de astă dată. Trebuie să avem încredere în mila și iertarea lui. Acum, mai mult ca oricând, era valabilă cugetarea filozofului grec obligat să
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1573_a_2871]
-
să rămână mut: dar cât de mult l-a costat muțenia asta - simțea că i se face rău fizic, simțea că se îmbolnăvește. A plecat acasă pleoștit. S-a urcat în pat și a zăcut. Mama lui l-a întrebat îngrijorată ce are. Nu prea sunt în apele mele, a răspuns el fără chef. Te doare ceva? Nu, nu mă doare, am avut o zi mai afurisită la școală, vreau să mă trântesc o oră, a oferit el o scuză nu
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2289_a_3614]
-
chiar atunci, la două de amiază, când pe Burcea l-a prins un căscat repetat, ca un sughiț, ca un țipăt disperat și, sub ochii noștri, a început "să moară". Sora șefa a fugit la sala centrală de operație, repetând îngrijorată: "hemoragie internă mare"; a apărut, într-o viteză de cinematograf scăpat de sub control, o echipă de câțiva brancardieri și, într-o clipă, încurcând și eu lucrurile pe acolo, prietenul meu a fost așezat pe masa de operație, unde doi chirurgi
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1485_a_2783]