941 matches
-
a izbit împreună cu mirosul de funingine, de casă țarănească, miros sufocat de un damf de clor și de otravă pentru șoareci. Era o cameră pătrată cu o pardoseală din gresie de culoarea cafelei, pe peretele din fund se găsea un șemineu, o gură mare neagră și tristă. Un interior demn, ordonat, doar puțin întunecat, pentru că nu avea decât o singură fereastră. Prin obloanele întredeschise se zărea un pilon al viaductului. Sub masa acoperită cu o mușama erau vârâte trei scaune suedeze
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2069_a_3394]
-
vroiam doar să plec, nimic altceva. Vodca îmi tulburase mintea. Poate nu mă duc la mare, poate mă întorc în oraș, mă culc, nu am chef de nimeni, de nimic. — N-ați găsit pe nimeni? — Nu. În spatele ei se află șemineul gol și negru ca o gură fără dinți. O prind de braț și o țintuiesc pe loc. Respiră cu gura deschisă. Răsuflarea ei e una de șoarece. În apropierea aceea neașteptată chipul i se deformează. Ochii încercănați sunt imenși, se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2069_a_3394]
-
grătarul acela de lumini și umbre, intram din nou, fotogramă după fotogramă, în stăpânirea timpului obscen pe care îl petrecusem cu ea. Alunecasem pe scaun, transpiram nemișcat într-o apnee sexuală. Pentru că brusc îmi aduceam aminte... corpul ei stins, asemeni șemineului fără foc, gâtul alb, înclinat, privirea tristă, enigmatică. Nu, nu făcusem totul singur. Ea o dorise, tot atâta cât mine. Mai mult decât mine. Și peretele, și scaunul care cădea în spatele nostru, și încheieturile mâinilor imobilizate sus pe hârtia lucioasă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2069_a_3394]
-
Casa era inundată de liniște. Erau doar micile zgomote ale corpului meu de invadator și respirația câinelui care se vârâse la locul lui, sub divan. Începeam să mă obișnuiesc cu întunericul și să disting formele mobilelor, bibelourile negre și profilul șemineului pe perete. Părea un altar închis. Pentru că pe întuneric casa avea o sacralitate a ei și o delăsare a ei. Ea exista în absență, exista mult mai mult. Ultima oară o târâsem pe divan. Nu ne privisem niciodată. M-am
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2069_a_3394]
-
te arunc în mâlul din râul secat, ca și mașina aceea neagră căzută de pe viaduct. Nu știi că furia mea încetează când mor în tine și că după aceea sunt un leu neputincios. Ce faci când plec? Ce îți las? Șemineul stins, camera răvășită de mine, care te-am umilit în toiul nopții fără măcar să te iubesc. Câinele va veni lângă tine, vei avea nevoie de blana lui, o vei mângâia uitându-te în altă parte. Oricum, el este orb. Îți
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2069_a_3394]
-
fără un țipăt, fără nimic. Dacă e să cadă vreun demon peste noi, atunci să ne ardă! Nu putem sfârși pe pământul ăsta neutru. Poate ar fi suficient să schimbăm scenariul. Mă sperie casa ei, cuvertura aceea de culoarea tutunului, șemineul gol, câinele ei orb și maimuța de pe perete cu biberonul între labe, ca o bătaie de joc. Așa că, într-o după-amiază, o întreb dacă are chef să stăm puțin singuri într-un hotel. — Ca să nu stăm mereu în mijlocul traficului, spun
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2069_a_3394]
-
Deschideam ferestrele să intre puțin soare. În casă stagna un aer nesănătos, de lume bolnavă. Veneam acolo fără chef, frânt de oboseală. Veneam pentru că nu știam unde aș fi putut să merg. A schimbat poziția mobilelor. A mutat masa lângă șemineu și a pus în locul ei divanul. A așezat altfel și obiectele, micile bibelouri: le-a aranjat într-un fel care trebuia să corespundă unei noi ordini, pe care n-a mai reușit s-o țină sub control. Își petrecea timpul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2069_a_3394]
-
și am acoperit-o. — Ți-e frig. M-am dus în bucătărie să beau apă. Mi-am pus gura la robinet și am băut direct de acolo, apa părea gheață topită. Când m-am întors, am găsit-o vârâtă în șemineu strângându-și capul în mâini, ca și cum ar fi încercat să și-l țină nemișcat. Alcoolul începea să-și facă efectul. — Stinge lumina, a zis, amețesc. Ce ai băut? — Acid muriatic. Râdea din nou, dar nu a vomat. Vorbea, ținându-și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2069_a_3394]
-
plafonul de 4.80 m înălțime, pereți din cărămidă și tot felul de sculpturi moderne impresionante. Echipa instalase un uriaș pat matrimonial cu cadru metalic — din acelea care parcă au deasupra o imensă cutie goală — în camera de zi, în fața șemineului. Cu așternuturile foarte șic, maro cu verde lămâie, și noptierele scunde, arăta ca o fotografie din catalogul West Elm. Dar mult mai interesantă era actrița aproape dezbrăcată, întinsă pe el. — Liniște în platou! bubui o voce profundă de bărbat, de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2011_a_3336]
-
ei. Coafeza și machiorul erau deja acolo, încordați ca un arc, gata să se apuce de treabă la un semnal. Dormitorul era zugrăvit în verde-deschis, culoarea favorită a lui Julie. Doua sipete antice, chinezești, de sidef, erau așezate în colțurile șemineului. Patul tapițat la culoare era o moștenire de la bunica ei. Julie nu se culca în el decât dacă avea cearșafuri proaspete, brodate cu inițialele ei în ață de mătase de culoarea fisticului. Am găsit-o roșie la față, scotocind frenetic
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1879_a_3204]
-
ne machieze. Când am ajuns la ea, Julie stătea într-un șezlong în camera de zi. Este un salon elegant, zugrăvit în culoarea oului de rață, cu ferestre înalte, stucatură bogată și un nud scandalos semnat Guy Bourdin, atârnat deasupra șemineului doar ca să te zăpăcească și mai tare. Toată mobila lui Julie, pe care ea o adoră, e formată din piese la modă în anii ’30, la Hollywood, retapițate cu catifea deschisă la culoare, să se asorteze cu pereții. Totuși, n-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1879_a_3204]
-
Am ferestre frumușele pe două laturi ale clădirii, pe care în zare se văd undele scânteietoare ale râului. Am zugrăvit toți pereții într-un azuriu-deschis, să se asorteze cu apa. Nu-i foarte mare - are doar un dormitor, sufragerie cu șemineu și un birouaș - dar e drăguț foc așa cum l-am aranjat eu, cu lucruri vechi, dar de calitate, nu aglomerat cu boarfe, cum sunt apartamentele unor fete din New York. Chiar sunt alergică la pantofii aruncați te miri unde. Și nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1879_a_3204]
-
Ν Vă amintiți că eram complet bulversată de faptul că, după ruperea logodnei, apartamentul meu a devenit brusc o zonă liberă de invitații? Ei bine, în clipa în care toată lumea din Manhattan a aflat că fusesem invitata Prințului la palat, șemineul mi s-a umplut cu atât de multe cartonașe albe, încât am avut nevoie de-o macara ca să-l golesc. În sinea mea, eram îngrijorată că toate astea-s invitații vădit strategice, pentru cazul că aș deveni vreodată Prințesă. Totuși
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1879_a_3204]
-
Baines, principala ei rivală pentru acest rol. —Ești evaluată în funcție de ultima sumă de bani pe care ai donat-o. Filantropia e brutală. Mai rău ca fundațiile nonprofit, continuă Cynthia. —La fel ca atunci când aduci pe cineva să-ți construiască un șemineu. Nici nu vreau să mă gândesc, se plânse Gwendolyn. —Strângerea de fonduri! Abia mai am timp să-mi cumpăr haine. —Și eu la fel. Dar, presată de evenimente, am ajuns la concluzia că pot supraviețui doar cu poșetele, pantofii și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1879_a_3204]
-
-o la balamuc pe Martha Stewart. —Alo! am strigat. E cineva acasă? În timp ce așteptam, m-am descălțat. Podeaua de piatră mi-a răcorit plăcut picioarele umflate. Singurul sunet care se auzea era ticăitul strident al unui ceas aurit de deasupra șemineului. N-a apărut nimeni. Casa e-atât de mare și are atât de multe intrări și ieșiri încât îmi închipui că familia Swyre n-ar ști neapărat cine intră și cine iese nici dacă ar fi cineva acasă. Trebuie să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1879_a_3204]
-
M-am furișat înăuntru. Nu se putea să nu fie un telefon aici, m-am gândit eu. Acum voiam să ajung acasă. Peretele din spate era plin de rafturi cu cărți îmbrăcate în piele, iar, într-o parte, deasupra unui șemineu imens din marmură, era atârnat un peisaj pictat de un maestru italian. Sub el era o plăcuță aurită pe care scria Canaletto. Chiar nu pricep, pe cuvânt. Englezii tot spun cât de nerezonabili sunt americanii, în timp ce, în secret, ei trăiesc
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1879_a_3204]
-
întotdeauna, Charlie se pronunța ferm împotriva Bellini-urilor. Desigur, spuse majordomul, grăbindu-se să iasă din bibliotecă. —Ei bine, se pare că ne întâlnim în locurile cele mai neașteptate. Poate o să-mi explici ce cauți aici, spuse Charlie sprijinindu-se de șemineul din fața picturii lui Canaletto. Dumnezeule, arăta adorabil, dar cine n-ar arăta așa cu un Canaletto în fundal? Totuși, eram très iritată. De ce mă simțeam întotdeauna ca o școlăriță certată de director de fiecare dată când îl aveam pe Charlie
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1879_a_3204]
-
trebuia să se scoale ca să bea apă; îl bătu gândul că bea din Sena, oglinda. „Oare am înnebunit? - își repeta -, dar nu, căci când cineva se întreabă dacă e nebun, atunci nu este. Și totuși...“ Se ridică, aprinse focul în șemineu și arse cartea, reîntorcându-se după aceea în pat. Și izbuti în cele din urmă să adoarmă. Pasajul la care mă gândisem pentru romanul meu, în cazul în care l-aș fi scris, și unde ar fi trebuit să-l
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1900_a_3225]
-
movens, nu. Cel mult ne putem supăra pe ceea ce declară câștigătorii de Bingo că vor să facă cu banii, că nu au în față decât varianta consumului. Aici, în Oxford, locuiesc într-o casă „Jos capitalismul”. Are șase camere, două șemineuri, o grădină romantică in the backyard. Partea și mai spectaculoasă este aceea că actualmente doar Bill lucrează (e lector universitar). Din amărâtul de salariu academic întreține o soție și doi copii. Familia mea din țara lui „jos persoane” are un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2152_a_3477]
-
că nici un „taliban” nu ne împilează. Senior’s common room este o poezie specific oxoniană. Locul la care au acces doar profesorii. Un templu de relaxare și conversație academică, dotat cu ceaiuri, cafele, prăjituri, cu ziare, cu reviste culturale, cu șemineu și armchairuri stil victorian, cu peisaje ploioase, cu reguli ferme: prima țigară poate să fie aprinsă doar la 1.45 p.m. Doar profesorul de statistică, un bătrânel cu vechime de 40 de ani în locul cu pricina, are dezlegare la trabuc
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2152_a_3477]
-
gras glazurat. — A... îhm... mă bucur ! Nu-i nimic. La ora cinei n-am să mai fiu aici. — Așa. Trish își aranjează părul cu mâna pentru ultima dată. Vino o clipă în salon, Samantha. O urmez în încăpere, apoi la șemineu. — Înainte să plec și să începi să ștergi praful aici, spune Trish, am vrut să-ți arăt cum sunt aranjate bibelourile. Arată spre niște figurine de porțelan de pe polița căminului. Pare complicat, dar nu e. Nu știu de ce, menajerele nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2362_a_3687]
-
de gând să spună ? Poate că-ntr-o zi o să... rămân aici peste noapte ? completez în cele din urmă, ușor stânjenită. — Exact. Nathaniel își freacă nasul. Ne uităm puțin ? Casa e mai mare decât pare din afară, are dușumele natur, șeminee vechi și o scară de lemn care scârțâie. O cameră nu are nici un fel de tencuială, iar bucătăria e total demodată, și are bufeturi din anii ’30. — Mișto bucătărie. Îi arunc o privire amuzată. — Sunt sigur că am s-o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2362_a_3687]
-
Jake însă pare că nu s-ar da în lături. Toată noaptea de vineri am petrecut-o visând la weekendurile viitoare pe care le voi petrece cu Jake în hanuri de la țară, cu paturi uriașe și focuri vii arzând în șeminee, și la cine copioase, cu trei feluri de mâncare. Poate că în sfârșit mă maturizez și eu și încep să am genul de relație pe care mi-am dorit-o întotdeauna. Și Jake pare emoționat. Îl sărut când îi deschid
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1970_a_3295]
-
cu pietricele și scoici: exact așa cum ar trebui să arate o casă de la malul mării. Ușa de la intrare dă direct într-un fel de sufragerie cu parchet de culoare deschisă, cu canapele colorate în verde și albastru și cu un șemineu împodobit cu dantelării din fier forjat. Este și o bucătărioară îmbrăcată în același soi de lemn de culoare deschisă. Din ea se iese spre curtea din spate, plină de miresmele sărate ale mării și de parfum de rozmarin sălbatic, de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1970_a_3295]
-
Ordine. Mă așez lângă foc și îl aștept pe Jake să aducă cina. E prea cald, dar Jake e foarte atent la dorințele mele, chiar și acele neexprimate, așa că face un foc mic: un singur buștean care arde încet în șemineu, cu pocnete tihnite și cu câte o salvă de scântei aurii la răstimpuri. Fundalul e asigurat de Mozart; eu aș fi pus ceva mai sexy, dar apreciez faptul că Jake este cult. Poate c-o să mă ajute el să scap
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1970_a_3295]