3,155 matches
-
Robin Hood cât timp acesta a fost bolnav. Biroul Consiliului de Informare Turistică din Calderdale, organizează ocazional plimbări la mormântul lui Robin Hood, pentru ca acesta să poată fi vizitat de către doritori. În zona West Yorkshire, și în special Calderdale, există cârciumi care poartă numele lui Robin Hood, atât lângă Brighouse cât și în Cragg Vale; trecând de Halifax, găsim munți nu prea înalți, numiți Pennines, unde se află Robin Hood Rocks (Stâncile lui Robin Hood); Robin Hood Hill (Dealul lui Robin
Robin Hood () [Corola-website/Science/314641_a_315970]
-
din comuna Lacu Baban satul Gură Călitei, născută în anul 1883, fiica lui Ștefan Zarzalin. După căsătoria cu Gherghina se mută în satul Gură Călitei , considerand acest loc prielnic pentru comerțul ce-l desfășura Mai știm despre el că în cîrciuma lui s-a declanșat la 1907 sîmburele izbucnirii revoltei țărănești din satul Gură Călitei cand țăranii au ars conacul arendașului Ion Georgescu. În 1922 a înfiat pe Mărită Gavrilă, ce a devenit Maria Dîrdala , născută în anul 1910 . Ion Ț
Ștefan Dîrdală () [Corola-website/Science/305467_a_306796]
-
însă acest fragment nu are relevanță decât pentru firul narativ al povestirii, în vederea unor evenimente care urmează. Până atunci însă, văzând un bătrân - care prinsese cu siguranță perioada de dinainte de Revoluție, de dinaintea Erei Fratelui cel Mare - intrând într-un bar - cârciumă, în argoul prolilor - îl urmează sperând să obțină răspunsuri la numeroasele întrebări pe care și le punea referitor la vremea uitată (când el era încă un copil). Însă concluzia la care ajunge - în urma discuției cu bătrânul - e aceea că puținii
O mie nouă sute optzeci și patru (roman) () [Corola-website/Science/302763_a_304092]
-
Hannovera”, și că într-un interval 18 luni s-a duelat de 26 de ori cu sabia. La Göttingen, un bătrân paznic a arătat râul în care tânărului nobil îi plăcea să se scalde în zorii zilei când ieșea din cârciumile afumate. Când s-a instalat la Berlin într-un apartament confortabil pe Friedrichstrasse nr. 161, la câțiva pași de bulevardul Unter den Linden, l-au însoțit doi prieteni, Motley și Keyserling. Otto, deși frecventa saloanele de operă mai mult ca
Otto von Bismarck () [Corola-website/Science/297362_a_298691]
-
Andei Onesa în rolul Anastasiei (este tipul de frumusețe care sugerează cel mai bine realizatorilor acel amestec de inocență și obstinare caracteristic ambelor eroine (...). Hora din vârful munților își află perechea într-o altă horă pe malul Dunării, iar lumea cârciumii, a vânzătorilor de alimentară și a pozarilor se înrudește îndeaproape cu cea din «Secvențe»”. În "„Istoria filmului românesc (1897-2000)”" (Ed. Fundației Culturale Române, București, 2000), criticul Călin Căliman afirma că „regizorul rămâne consecvent sieși, vorbind, în stilul său - de un
Fructe de pădure (film) () [Corola-website/Science/328843_a_330172]
-
Popii Mischie”, „Șapte văi și-o vale-adâncă”, „Ce n-a lăsat Dumnezeu” și cunoscuta „Sârba lui Zlătaru”. Convins de valoarea și autenticitatea muzicii lăutărești de la Runcu, Constantin Brăiloiu i-a sfătuit pe lăutari să cânte la București, la una din cârciumile din spatele Gării de Nord, loc frecventat de negustorii gorjeni. Printre primii lăutari din județul Jiului de Sus sosiți la București la îndemnul lui Constantin Brăiloiu, s-au aflat și cei din banda lui Niculae Zlătaru, în principal cu membri ai familiei sale
Lăutarii de pe Valea Sohodolului () [Corola-website/Science/335342_a_336671]
-
și preluat lăutăreasa Marița Lătărețu, pe care a rugat-o să o prezinte prin intermediul lui Dumitru Petcu muzicologului Constantin Brăiloiu. În perioada anilor 1939-1940, timp de 10 luni, Ioana Piper a cântat cu Maria Lătărețu la București, în spatele Gării de Nord, la cârciuma „La Căciularu“, unde Maria Tănase și Rodica Bujor veneau des să le asculte. După moartea soțului, aceasta a cântat cu Ion Piper, zis Piperuș, fiul lui Ion Piper bătrânul, cu țambalistul N. Sasu și cu vioristul I. Lăpădat din Tălpășești
Lăutarii de pe Valea Sohodolului () [Corola-website/Science/335342_a_336671]
-
d. 1993), care după moartea soțului s-a căsătorit cu Simion Falcoe-Itu, lăutar din Peștișani. El a învățat să cânte la vioară de la unchiul său, Costică Bobirci, cu formația căruia a participat la nunți, botezuri și alte petreceri ocazionale de la cârciumile din Târgu Jiu. După ce s-a căsătorit în anul 1958, Aristică Bobirci a cântat împreună cu soția sa, Maria Piper, solistă vocală și chitaristă (n. 1929).
Lăutarii de pe Valea Sohodolului () [Corola-website/Science/335342_a_336671]
-
irlandeză. Franklin decide să-l omoare pefratele său în timp ce Lady Clarke este în viață, transformând un simplu omor într-o operă a unui criminal în serie, pentru a înlătura anumite suspiciuni. Cust și Franklin s-au întâlnit întâmplător la o cârciumă. "Lui Franklin i-a venit imediat ideea pseudonimului ABC (initialele numelui Alexander Bonaparte Cust)". Apoi, el a planificat și a pus la cale totul. Franklin râse la acuzația renumitului detectiv, dar se panică în timp ce Poirot afirma că amprenta domnului a
Ucigașul ABC () [Corola-website/Science/325650_a_326979]
-
Gavrileuca. Comparativ cu cealaltă parte a satului, care se numea Rezeși, sătenii din prima parte nu aveau pământul lor propriu. După datele de arhivă în anul 1623 în sat erau 110 case de locuit, 480 bărbați, 473 femei. Funcționau câteva cârciume particulare, o biserică ortodoxă, poșta rurală. În urma reformei agrare, care a avut loc în anul 1868 s-a ridicat puțin numărul gospodăriilor, în schimb a scăzut simțitor numărul populației: bărbați - 271, femei - 223. Se mai păstra biserica ortodoxă. În anii
Podgoreni, Orhei () [Corola-website/Science/305195_a_306524]
-
negat de plano 10 toată activitatea științifică, didactică și pedagogică. Colegi care în 25, 30, 35 de ani au publicat doar trei recenzii plate și un comentariu anost sunt foarte buni, pentru că au stat adesea cu „revoluționarii” și repetenții la cârciumă! Trag speranță să fiu sănătos și să rezist în fața tuturor acestor cumplite mizerii 11. Vă mulțumesc din inimă pentru tot ceea ce faceți pentru mine. Cu deosebită stimă, Mihai Drăgan Omagii doamnei. P.S. După ce am vorbit la telefon: vă trimit exemplarul
Întregiri la bibliografia lui Mihai Drăgan by Nicolae Scurtu () [Corola-journal/Memoirs/2604_a_3929]
-
plimbe pe malul mării. În timp ce câinele se juca pe plajă, el este găsit de Dag Daughtry (Karl Michael Vogler), steward pe vasul cu aburi "Makambo", care-l aduce pe vapor sperând să-l vândă cu 20 de dolari la o cârciumă din Sydney (Australia). Dag îl ascunde în cabina sa, cu complicitatea ajutorului său, băiatul negru Kwaque (Vincent Osborne). Lordul englez spune că va face totul pentru a recupera câinele, anunțând dispariția acestuia. După două zile de căutare a câinelui, Harley
Mihail, cîine de circ (film) () [Corola-website/Science/312745_a_314074]
-
de vasul "Mariposa" care mergea spre San Francisco. Debarcați la San Francisco, băiatul negru este lovit de trăsura poștei, iar rana sa nu se vindecă. În acest timp, pentru a câștiga bani, Dag dă reprezentanții plătite cu Killeny Boy în cârciumele și restaurantele din oraș. El este invitat la un club, unde dr. Walter Merritt Emory (Amza Pellea), un important om politic, și Harry Del Mar (Ion Besoiu), proprietarul circului Krown, se oferă să-i cumpere câinele, oferindu-i chiar și
Mihail, cîine de circ (film) () [Corola-website/Science/312745_a_314074]
-
și cu Iancu Jianu peste Dunăre. S-a făcut cârciumar la Drăgășani, apoi în București, s-a căsătorit cu o femeie bogată, tot cârciumareasă. A murit otrăvit de aceasta, din gelozie, când l-a prins că în drumurile spre fosta cârciumă din Drăgășani, unde se ducea des să se aprovizioneze cu vin, avea o ibovnică foarte tânără. Viața sa a stat la baza filmului românesc "Haiducii lui Șaptecai" (1970), regizat de Dinu Cocea. Rolul principal a fost jucat de Florin Piersic
Anghel Panait () [Corola-website/Science/300005_a_301334]
-
C. Alessandrescu ed. 1893, în cadrul comunei Păușești-Măglași figurează și satul Chiciora. Astșăzi se mai păstrează în toponomie denumirea de Chiciora dată unui cătun al actualului sat Ulmețel. Căminul Cultural ca instituție a luat ființă în anul 1934 într-o fosta cârciuma, iar în 1962 a început construcția unui cămin nou care se compune din sala de cinematograf și alte festivități, bibliotecă, discotecă, o sală pentru nunți și hore. Dintre formațiile care și-au desfășurat activitatea putem menționa formația corala care cuprindea
Comuna Păușești-Măglași, Vâlcea () [Corola-website/Science/301203_a_302532]
-
Victor), a căror verișoară era, interpretând "cântece de mahala". Debutează la 14 ani la "Hanul Galben" din Târgoviște. Din 1944 începe să fie numită din ce în ce mai des „Regina noastră” (a romilor). În perioada 1945-1964 își face un nume cântând în majoritatea cârciumilor din zonele Floreasca și Herăstrău. În 1963 înregistrează primele piese la casa de discuri Electrecord, debutând discografic cu două discuri de patefon. Aceste înregistrări au fost ulterior reeditate pe un disc mic de vinil (EPC). În 1964 înregistrează primul album
Romica Puceanu () [Corola-website/Science/306504_a_307833]
-
de talentul poetului. Împreună cu Hè Zhīzhăng ca și Zhăng Xù (張旭), Lǐ Shìzhi (李適之), Cuī Zōngzhī (崔宗之), Sū Jìn (蘇晉), Wáng Jìn (王璡) și Jiaō Suì (焦遂) alcătuie Lǐ Bái cercul de poeți de la curte numiți "cei opt poeți de la cârciumă". După opt ani din motive necunoscute (se presupune că ar fi luat parte la intrigile unei concubine), poetul este trimis de la curte, hoinărind prin țară. În toamna anului 744 întâlnește pe poetul renumit chinez Dù Fǔ (杜甫) (712 - 770), care
Li Po () [Corola-website/Science/306484_a_307813]
-
predare în limba română. În 1924 funcția de primar era deținută de Gheorghe Arman, ce de notar - de Pavel Iacuboi. În același an, în Corjeuți funcționau: banca populară „Lumina” cu cu un capital de 20.000 lei, 2 băcănii, 5 cârciumei, 4 magazine de manufacturi, o moară de cereale și 2 mori pentru ulei. De asemenea, activau cooperativele: „Ajutorul”, „Potrivirea” și „Sufletul”. La recensământul general din 1930, desfășurat în toată România, în Corjeuți au fost înregistrați 4371 de locuitori, inclusiv: 4117
Corjeuți, Briceni () [Corola-website/Science/305135_a_306464]
-
sătesc, cinematograf, sărbători populare și tot ce contribuie la cultura sătenilor. Tot în această casă se fac nunți, petreceri populare, iar altădată hore în Duminicile și sărbătorile de peste an. Prin aceasta se urmărește ca tineretul să nu mai petreacă prin cârciume. Casa Națională, sau Căminul Cultural, se întreține prin taxele încasate cu ocazia nunților, a cumetriilor, etc. În prezent, Căminul Cultural este unul modern, fiind una din cele trei construcții care dă fală satului. Cimitirul Eroilor este locașul unde locuiesc în
Comuna Cașin, Bacău () [Corola-website/Science/300662_a_301991]
-
este hrisovul din 1527 - 1528, semnat de Radu de la Afumați, prin care voievodul reconfirma aceleiași mânăstiri dealul cu viile de la "Poiana" (în Valea Călugărească ) și "Valea Călugărilor" a patra parte, cât ține ocina până în apa Teleajenului, cu vinăriciul (impozitul pe cârciumi ) și perperii (impozitul pe buțile de vin și putinele cu struguri), partea domnească și un vad de moară în "Cârciumari" pe Cricov. Întocmirea hrisovului se făcuse pe baza cercetării făcute la fața locului de Stoica din Cozleci însoțit de boierii
Istoria orașului Urlați () [Corola-website/Science/306040_a_307369]
-
trei în muzica de manele: Vio va cânta, Italianu va face playback pe scenă, iar Vrăjitoru va fi impresar. Cei doi patroni îl conving pe tânărul chelner că astfel își va putea recăpăta casa. Vio visează să-și deschidă o cârciumă la Mamaia, unde să cânte; el plănuiește să plece acolo împreună cu Ramona. Italianu și Vrăjitoru se duc la Davinci pentru a-l ruga să finanțeze înregistrarea unui CD, dar liderul interlop decide să fie el cel care face playback și
Poveste de cartier () [Corola-website/Science/312591_a_313920]
-
Caransebeș, care îl ia în slujba sa, la oraș, și face un deosebit act de generozitate - îi cumpără un clarinet. La scurt timp îi dă voie să plece, oferindu-i 2 coroane austro-ungare: La început cânta de unul singur în cârciumile Caransebeșului („Lupșa”, „Mândrușoane”, „Mielu”) și la târguri. Este descoperit de "vestitul muzicant Pera" care îi oferă loc în orchestra lui, la restaurantul „Kereș”. Urcând treptele succesului, este solicitat de Alexa Drugă, "celebru violonist de odinioară și șef de orchestră" ce
Luță Ioviță () [Corola-website/Science/307307_a_308636]
-
București) a fost o cântăreață română de muzică populară și romanțe. A fost sora cântăreței Mia Braia și a doua femeie motociclist din România. Pe numele adevărat Eugenia (Jana) Braia, copilărește în Craiova, unde era stabilită familia artistei. De la lăutarii cârciumei tatălui său, Constantin Braia („La ieftenirea traiului”) - "Ion al lui Țache", "Gheorghe al lui Gâgă", "Limbă" - culege și învață primele cântece populare și lăutărești. Studiază la Liceul „Elena Cuza” din Craiova, unde profesoara de muzică, Elena Simionescu, îi cultivă dragostea
Ioana Radu () [Corola-website/Science/302582_a_303911]
-
dată fiind amploarea materialului de parcurs - este cel al limbajului folosit de presa românească în relatarea celei mai banalizate violente autohtone: bătaia. Paginile de știri mai mult sau mai putin senzaționale abundă în descrieri de bătăi fioroase - în familie, în cîrciuma, la discotecă, la poliție etc. Observațiile care urmeaza se bazează pe un numar restrîns de exemple și sînt departe de a epuiza un subiect atît de generos: mă refer acum doar la modul de prezentare gradata, mai exact la indicarea
Despre bătăi bune by Rodica Zafiu () [Corola-journal/Journalistic/17645_a_18970]
-
preotului, căci sătenii, neoficial, în contul credinței, fuseseră convinși să presteze pentru ocrotitorul lor spiritual acele munci, găsise pe masa din bucătăria de vară un caiet care i s-a părut destul de necurat. O noapte întreagă au dezbătut țăranii la cârciumă problema caietului, care era împărțit în două, în prima parte, purtând titlul Perspective de murire, fiind înșirate, pe ulițe, numele bătrânilor, iar în a doua, cu titlul Perspective de iubire, tot pe ulițe, numele femeilor tinere, cu copii sau fără
Diagnostic by Mirel Cană () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1368_a_2725]