1,228 matches
-
scoată o vorbă, zeci de minute, și nu numai că nu se plictiseau, cum s-ar fi plictisit oricine nu ar fi fost îndrăgostit, dar parcă erau în al nouălea cer. La fiecare întâlnire, Victor culegea vreo floare sau vreo cochilie aruncată de valuri în nisipul plajei sau vreo piatră fin șlefuită de apă și le dăruia fetei, simțea de fiecare dată nevoia să-i facă asemenea mici daruri, în care el punea o parte însemnată din inima sa, iar ea
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2289_a_3614]
-
muncă dorit, râvnit, căutat. Asigurări de bine. Pretențiile erau mici, puțin menaj, puțină bucătărie. Nu simțeam nimic, nu pricepeam nimic. Să fii înconjurat de oameni care vorbesc o limbă necunoscută... Oboseală și lipsa oricărui sentiment. Aveam sufletul gol, ca o cochilie. Și apoi mâna noduroasă care-mi arată patul. Pretențiile nu erau mici. Moșulețul voia „nevastă”! Totul inclus. F. a trebuit să-i explice că sunt obosită după drum și n-aș face față „armăsarului” din el. Dezamăgire, dar discuția a
Cireșe amare by Liliana Nechita () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1353_a_2386]
-
Îi poartă amprenta; toți suntem răscumpărați; și în loc să ne simțim frați chiar în acel Sânge, în loc să avem conștiința că facem parte toți din aceeași Împărăție, ne trudim de dimineață până seara săvârșind diviziuni, ne îndepărtăm cu gelozie, ne construim o cochilie egoistă ca să ne bucurăm de izolarea noastră. Spunem că aparținem unei Biserici Catolice, dar nu ne afectează în nici un fel spiritul ei de universalitate. Nu spunem aceasta despre ierarhia ecleziastică, pentru că nu corespunde, ci despre anumite elemente ale sale. Dar
Apostolica vivendi forma. Meditaţii pentru preoţi şi persoane consacrate by Giovanni Calabria () [Corola-publishinghouse/Memoirs/100984_a_102276]
-
pe țărm în timpul nopții. Dar duhoarea aceasta insuportabilă nu mă oprește totuși s-o inhalez în fiecare zi, ca și cum mi-ar înteți, în mod secret, ritmul vital. Calc cu piciorul gol pe mormanele acestea mișcătoare, amestecate cu pești străvezii și cochilii spongioase, ce se degradează instantaneu, degajând o miasmă de putreziciune dezolantă. Aici, orice forme de viață se topesc cât ai clipi și sunt făcute totuna cu carcasele negre ale scoicilor, arse fără milă de soarele verii. Materia moare și reînvie
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2342_a_3667]
-
a fost prezentă și vie. Cred că geții au preferat fiara asta tocmai ca să-și exorcizeze frământările lor. Spaima abstractă de sine. Medicamenta Azi m-am lovit rău la un picior, umblând desculț pe malul mării. A fost din cauza unei cochilii tăioase. Încă sângeram când m-am întors acasă. Aia, cu un surâs ironic, s-a apucat să mă oblojească. Sigur, metodele ei sunt diferite de cele ce se folosesc la Roma. Întâi și-ntâi m-a dus în curte unde
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2342_a_3667]
-
aceea purta o rochiță subțire, care-n somn i se trăsese în sus, descoperindu-i pântecele. M-am deșteptat primul și-am rămas uimit de vederea sexului aceluia mic, abia înmugurit. Era asemenea unei flori care îmbobocea inexplicabil într-o cochilie misterioasă. Un suspin ciudat mi-a străbătut trupul și sexul mi s-a ridicat, devenind tare. Colega mea de excursie s-a trezit și m-a îndemnat s-o ating. Atunci m-am apropiat timid și-am încercat să-mi
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2342_a_3667]
-
mi-a străbătut trupul și sexul mi s-a ridicat, devenind tare. Colega mea de excursie s-a trezit și m-a îndemnat s-o ating. Atunci m-am apropiat timid și-am încercat să-mi pun penisul întărit în cochilia misterioasă. M-am simțit străbătut de un fulger scurt de o nemaipomenită voluptate; scuturat de freamătul senzual al cărnii, am avut o ejaculare, cea dintâi. Involuntar, mă aflam în transă erotică. Fetița, simțind în propriu-i corp căldura lichidului aceluia
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2342_a_3667]
-
prozatorul este interesat de "mister și atmosferă, de tensiunea stărilor eroilor, de atitudinea sufletească și mentală, de intruziunea supranaturalului". Un imaginar aparte definește Ioan Derșidan prin metafora pagurului ("Pagurul este un crustaceu care își pune la adăpost abdomenul moale în cochilia unui gasteropod"). El dezvoltă ideea, de mai demult, a lui Vladimir Streinul, după care poezia trebuie apropiată de condiția scoicii, în care ideile trăiesc sub platoșa fantastică a unui schelet extern. Așa încât Ioan Derșidan susține demersul nevoii de a decortica
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1482_a_2780]
-
cu aripile legate. Răsclocirea este o manevră ce se aplică acelor găini căzute cloșcă dar care nu dovedesc că sunt bune „mame”: coboară din cuibare fără rost, timp în care ouăle se răcesc, puținii pui care răzbesc să iasă din cochiliile de ou nu sunt purtați și îngrijiți cum trebuie de cloșcă, nu-i apără de păsările răpitoare, într-un cuvânt, nu sunt mame vrednice. Maria era o femeie în toată puterea cuvântului, cu o bogată experiență de viață căpătată în
Rădăcinile continuităţii by Ştefan Boboc-Pungeşteanu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91638_a_92999]
-
decât în termenii fie a unei negări a trecutului socialist, sub forma unei reveniri în timp sau a unui salt într-un viitor abstract, fie a unei perpetuări de fațadă a așa-zisei protecții sociale moștenite de la regimul precedent. Invocând cochiliile goale ale economiei de piață, democrației interbelice sau protecției sociale, nici o voce a acelor momente revoluționare nu a imaginat posibilitatea, de exemplu, a unei democrații lărgite, dincolo de sfera politică, în domeniul economic. La numai câteva zile de la revoluție, dintr-o
1989-2009. Incredibila aventură a democraţiei după comunism by Lavinia Stan, Lucian Turcescu [Corola-publishinghouse/Administrative/882_a_2390]
-
Orestia, în Hamlet, răzbunarea înseamnă reechilibrarea lumii, purificarea ei, exorcizarea ticăloșiei și crimei. Iar Eryniile nu devin Eumenide, adică „binevoitoare”, decât după. Nisipul și jungla Ca Hamlet meditând cu craniul lui Yorick în mână, Paul Valéry ridică de pe plajă o cochilie și îi contemplă uimit structura geometrică, efect, parcă, al unei torsiuni helicoidale impuse unei forme conice. „Comme un son pur, ou un système mélodique de sons purs, au milieu des bruits, ainsi un cristal, une fleur, une coquille se détachent
Despre lucrurile cu adev\rat importante by Alexandru Paleologu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/827_a_1562]
-
sons purs, au milieu des bruits, ainsi un cristal, une fleur, une coquille se détachent du désordre ordinaire de l’ensemble des choses sensibles” (cf. L’homme et la coquille, în Oeuvres, I, Pléiade, p. 887). Privite izolat, cristalul, floarea, cochilia uimesc într adevăr prin perfecțiunea lor (aparent ?) rațională, dar nu cumva luarea lor în sine, privilegiindu-le, omite ordinea, prea complexă și vastă pentru a putea fi remarcată, a tuturor formelor naturale ? Nu cumva „le désordre ordinaire de l’ensemble
Despre lucrurile cu adev\rat importante by Alexandru Paleologu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/827_a_1562]
-
cu vegetația ei rară, măruntă și țepoasă, cu dunele și arcurile de cerc paralele pe care le desenează așezarea variabilă și întâmplătoare (dar de ce întâmplătoare ?) a firelor de nisip, nisipul însuși, adică infimele și variatele fracțiuni de rocă și de cochilii a căror multitudine e o spaimă a gândului, spuma valurilor și crestele lor, nu au aceeași ordine, însă multiplicată infinit, în infinit de multe forme ? Finitul cochiliei (al cristalului, al florii) nu e cumva de aceeași esență cu infinitul nisipului
Despre lucrurile cu adev\rat importante by Alexandru Paleologu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/827_a_1562]
-
de nisip, nisipul însuși, adică infimele și variatele fracțiuni de rocă și de cochilii a căror multitudine e o spaimă a gândului, spuma valurilor și crestele lor, nu au aceeași ordine, însă multiplicată infinit, în infinit de multe forme ? Finitul cochiliei (al cristalului, al florii) nu e cumva de aceeași esență cu infinitul nisipului și al mării ? Structura frunzei nu e mai puțin riguros geometrică decât a unei flori. Dar structura ansamblului unei multitudini de frunze? Copacul, pădurea, jungla ? Între noțiunea
Despre lucrurile cu adev\rat importante by Alexandru Paleologu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/827_a_1562]
-
Copacul, pădurea, jungla ? Între noțiunea de ordine și cea de junglă ni se pare că este cea mai radicală antinomie, dar nu e jungla un univers de frunze, ramuri, liane, care, contemplate separat, nu se deosebesc, în principiul lor, de cochilie ? Jungla ne pare dezordine fiindcă e o ordine mult mai complexă decât cea pe care o instituim noi, cu toate aparaturile noastre electronice și cibernetice. Ordinea noastră, oricât de mult s-ar complica (și tocmai complicându-se și sofisticându-se devine
Despre lucrurile cu adev\rat importante by Alexandru Paleologu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/827_a_1562]
-
atmosferă de vrajă, de magică iubire: „Eu le-am menit cu-atâta dor/ Spre mine toate-ncet le-am tors”. Mai târziu, Drumuri (1977) și Nesfârșitele vămi (1979) jalonează și descriu itinerarul parcurs în căutarea unui ton mai convingător. În Cochilii cântătoare (1982), nod liric ce definește o ținută artistică acum bine structurată, versurile configurează mai degrabă un univers închis în sine, cu ușoare reverberații spre lumea din afară („Poemul cochilie cântătoare,/ Când taina-și dorește auzul aproape/ Păstrând răsucite-n
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288520_a_289849]
-
descriu itinerarul parcurs în căutarea unui ton mai convingător. În Cochilii cântătoare (1982), nod liric ce definește o ținută artistică acum bine structurată, versurile configurează mai degrabă un univers închis în sine, cu ușoare reverberații spre lumea din afară („Poemul cochilie cântătoare,/ Când taina-și dorește auzul aproape/ Păstrând răsucite-n savanta-i lentoare/ Mările lumii cu suflet de ape”). Motivele și temele poemelor semnate de O.-N. sunt mai puțin conturate, încât se poate spune că poeta nu are motive
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288520_a_289849]
-
Lucrarea Eminescu. De la muzica poeziei la poezia muzicii (2000) propune o viziune modernă, transdisciplinară, abordând relația dintre muzicalitatea versului eminescian și muzică, în sensul armoniei pitagoreice. SCRIERI: Cea mai tânără Ecaterină, Iași, 1975; Drumuri, București, 1977; Nesfârșitele vămi, București, 1979; Cochilii cântătoare, București, 1982; Umbra Casandrei, Iași, 1983; Ucenicia de aur și purpură, București,1985; Când adoarme o buburuză, Iași, 1986; Serpentine, București, 1989; Băieței, clopoței și fetițe, luminițe, Iași, 1991; Coridorul dintre ceasuri, Timișoara, 2000; Eminescu. De la muzica poeziei la
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288520_a_289849]
-
Olaru-Nenati. Debuturi, AFT, 1978, 1; Vlad Sorianu, „Drumuri”, ATN, 1978, 1; Vasile Mihăescu, „Drumuri”, CL, 1978, 2; Al. Piru, Spontaneitate și rigoare, LCF, 1978, 8; Tudor Nicolescu, „Drumuri”, CRC, 1978, 32; Constantin Călin, „Nesfârșitele vămi”, ATN, 1980, 1; Paul Grigore, „Cochilii cântătoare”, AST, 1982, 4; George Muntean, „Cochilii cântătoare”, RL, 1982, 33; Nicolae Ciobanu, Idealitate poetică - Lucia Olaru-Nenati, „Umbra Casandrei”, LCF, 1982, 52; Mircea Popa, „Cochilii cântătoare”, ST, 1983, 10; Florin Faifer, Esența de banal, CRC, 1990, 28; Rachieru, Poeți Bucovina
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288520_a_289849]
-
Drumuri”, ATN, 1978, 1; Vasile Mihăescu, „Drumuri”, CL, 1978, 2; Al. Piru, Spontaneitate și rigoare, LCF, 1978, 8; Tudor Nicolescu, „Drumuri”, CRC, 1978, 32; Constantin Călin, „Nesfârșitele vămi”, ATN, 1980, 1; Paul Grigore, „Cochilii cântătoare”, AST, 1982, 4; George Muntean, „Cochilii cântătoare”, RL, 1982, 33; Nicolae Ciobanu, Idealitate poetică - Lucia Olaru-Nenati, „Umbra Casandrei”, LCF, 1982, 52; Mircea Popa, „Cochilii cântătoare”, ST, 1983, 10; Florin Faifer, Esența de banal, CRC, 1990, 28; Rachieru, Poeți Bucovina, 303-304; Dicț. scriit. rom., III, 517-518; Dan
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288520_a_289849]
-
Tudor Nicolescu, „Drumuri”, CRC, 1978, 32; Constantin Călin, „Nesfârșitele vămi”, ATN, 1980, 1; Paul Grigore, „Cochilii cântătoare”, AST, 1982, 4; George Muntean, „Cochilii cântătoare”, RL, 1982, 33; Nicolae Ciobanu, Idealitate poetică - Lucia Olaru-Nenati, „Umbra Casandrei”, LCF, 1982, 52; Mircea Popa, „Cochilii cântătoare”, ST, 1983, 10; Florin Faifer, Esența de banal, CRC, 1990, 28; Rachieru, Poeți Bucovina, 303-304; Dicț. scriit. rom., III, 517-518; Dan Mănucă, Eminescu și muzica, DL, 2001, 3; Popa, Ist. lit., II, 572. A.V.
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288520_a_289849]
-
imortalizeze momentul. Într-o dimineață, cînd tatăl era plecat să cumpere vederi pentru rude și mama stătea cu mîinile la ceafă, cu ochii închiși și nemișcată, la untraviolete, Dănuț o luase de-a lungul țărmului, de unul singur, și căuta cochilii nesparte, din acelea mari. Noaptea precedentă fusese furtună și puteai găsi, cu puțin noroc, lucruri minunate. Marea era liniștită, valurile îi atingeau uneori gleznele sau ștergeu urmele pe care tălpile lui le lăsau pe nisip. Deodată băiatul a ridicat privirea
Tinereţile lui Daniel Abagiu by Cezar Paul-Bădescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/612_a_1368]
-
pare, unora, inevitabil. Dar... există decadențe care durează secole!...Ă Și va trebui Încă o dată, ca În vremurile de „restriște”, noi, specialiștii unui domeniu sau cei care purtăm În inimi, ca o cicatrice, „iubirea de moșie”, să ne retragem În cochiliile noastre, să pășim, ca „altădată”, pe culoarele noastre Înguste, prost luminate, urmându-ne și clamând din când În când „temele noastre obsesive”, sperând că undeva, cineva ne va decripta mesajul; va „avea nevoie de el”! Trăind În trecut, În acel
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2231_a_3556]
-
Întrucît exprimă un gol total cerebral al autoarei”. Cu una, cu alta, Țanea o declarase pe biata tovarășă nebună de legat. c.i. Noi sîntem „multilaterali”, nu „desăvîrșiți”! „Nota de sesizări” cu caracter „confidențial”, conținea o perlă rară zămislită de cochilia cerebrală a vreunui ziarist zăpăcit de atâta politichie bolnavă. Tov. cenzor A. Iordăchescu a zăpsit-o, așternând pe hârtie următoarele: „În ziarul <<Vremea nouă>> nr.685/8 mai 1970, În articolul <<Partidul Comunist Român - exponent fidel al intereselor Întregului nostru
Momente istorice bârlădene, huşene şi vasluiene by Paul Z ahariuc () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1744_a_92269]
-
influența e mică. Astfel Încât, de exemplu, indiferent câte biocide se introduc În vopsea, orice navă este rapid acoperită cu un strat gros de organisme, spre necazul navigatorilor. Urmează Încrustarea, de obicei cu calcar, Întrucât multe dintre aceste organisme Își construiesc cochilii sau “amenajează” spațiul locativ. În acest sens, e greu de spus, privind un recif de corali, dacă la baza lui stă o stâncă ori o epavă. Izolarea s’a Încheiat. Urmează “digestia”, care de fapt e o corodare: pot afirma
Pro natura by Cristinel V. Zănoagă () [Corola-publishinghouse/Journalistic/91595_a_93258]