1,140 matches
-
se luase o piatră de pe inimă. Nu era nimic aranjat, concret, dar simțea că sunt speranțe. Acasă, la București, totul era în ordine. Camelia cu Policlinica, fetele cu cartea. Își aduceau aminte de Paștele petrecut la Bucura și nu mai conteneau cu întrebările despre casă, ce-a mai rostuit, ce-a mai făcut, despre livadă, despre Cooperativă... Ana îl întrebă ce mai face Toni, dacă nucul a mai crescut, dacă mai stă pe băncuță... Cu bateriile încărcate de întâlnirea cu cei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1564_a_2862]
-
manifestau bucuria stăpânilor învâr tindu-și cozile. Petre hotărî să consulte "specialiștii Cooperativei" și chemă, pentru "o reuniune de lucru", pe inginerul Pavelescu și badea Ion. Pe masa mare din fața verandei puseră "documentația". Începură a studia planșă cu planșă. Nu mai conteneau cu exclamațiile de uimire și aprobare. Cei doi specialiști prezentară felicitări "domnișoarei Ana" și conveniră să treacă, la atelierul lui badea Ion, la confecționarea primelor piese după modelele Anei. Inginerul Pavelescu mai spuse că știa la Văleni un meșter sticlar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1564_a_2862]
-
persoane ce-l puteau ajuta cu Cooperativa, Petre se întoarse la Bucura. Merse direct la șantier, lucrurile mergeau bine, construcțiile avansau... Vorbi cu domnul Pavelescu, badea Ion, inginerul constructor și contabilul, trecu să-l salute pe primar, care nu mai contenea cu temenelele și plecă la căsuța lui. Îl întâmpinară, ca de obicei, în poartă, Toni, tufele de trandafiri, pomii plini de roade... Era fericit, era bucuros, scăpase de spaime, de griji, spera să-și regăsească liniștea. În casă toate erau
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1564_a_2862]
-
ceva cu care se poate transige, care, de-a fi sau de n-a fi, e indiferent. Știți asemenea că toată țara dorește inamovibilitatea magistraturii. Nenorociri politice cari s-au început deodată cu secolul al XVIII și cari n-au contenit decât la jumătatea întîia a secolului nostru au întunecat conștiința vie a țării, au înlăturat dreptul consuetudinar, au făcut tabula rasa cu toată comoara de dreptate vie care conducea // poporul nostru în vremile vechi și făcea aproape cu totul de
Opere 16 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295594_a_296923]
-
se rețin reciproc. Îmi pare rău! șoptește Mihai. Și mie! clatină femeia din cap. Sărbători fericite! A fost ca un blestem. În cîteva rînduri, lui Mihai i-au revenit în amintire vorbele mamei, spuse de sărbători, cînd munca nu mai contenea: "parcă vin cu ciomagul". Și el a avut impresia asta: alertă continuă. Să fie de toate, să se simtă sărbătoarea. Iar cînd sărbătoarea a venit, n-a mai avut cine s-o simtă picaseră cu toții frînți de oboseală. Și doar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
lor să facă ce vor socoti, și se mărgini cu rezidirea Varnei, cu întărirea mai bună a orașului Anchialos, puind garnizoană destulă în amândouă tăriile acestea, părăsite de inamicul ce se retrăsese. De vreme ce însă cu toate dispozițiile acestea românii nu conteneau cu incursiunile, împăratul merse-n persoană în contra lor în toamna anului 1191, și anume în provincia Filipopole, și de astă dată ceva mai comod, luîndu-și și curtea de femei (... ) cu sine; ci prezența lui a fost îndeajuns pentru a stăvi
Opere 14 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295592_a_296921]
-
aceea oastea împărătească trimisă împrotivă-le și se menținură cu atâta noroc în țările mai sus numite încît guvernul romeic (roman răsăritean), atacat puțin după aceasta de cruciații latini în capitala sa proprie și alungat în Asia, se văzu silit să contenească din luptă și să-i lase pe rebelii biruitori în buna lor voie și liberi, în ținuturile și țările {EminescuOpXIV 95} ce și le câștigaseră. Astfel, pe la capătul sutei a douăsprezecea și la începutul celei de-a treisprezecea (1185 - 1204
Opere 14 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295592_a_296921]
-
metereze de lemn și coșuri împletite, împlute cu pământ, se asigurară contra năvălitorilor cu piei jupuite din proaspăt de pe vite, pe cari le-ntindeau pe ziduri pentru a neutraliza izbirile mașinilor de asediu și a slăbi lovirea proiectilelor. Când lupta contenea și le dădea răgaz, ei iar jucau rolul unor doritori de-a se supune, prin schime ce dovedeau dispoziția de-a se împăca și prin vorbe bune; dar când atacul reîncepu mai cu vioiciune și regele orândui la asalt pe
Opere 14 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295592_a_296921]
-
să-și deschidă ochii asupra fratelui său, ce e și ambițios și întreprinzător. Dar sfatul cuminte era de-a surda, căci Suleiman, fără să-și facă grijă capului, urma-nainte diminețile și serile cultul lui Bacchus și al Venerei, nu contenea să-nchine cu păharul cătră mai marii din împărăția lui, să chefuiască nopțile și să dormiteze zilele, iar trezindu-se să-nceapă din nou și în același fel ocupația veselă a vieții lui. Astfel acest domnitor își întunecă calitățile vrednice
Opere 14 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295592_a_296921]
-
a morții, simți câtă imperfecțiune este ascunsă în tainițele unei specii pe care o lăudăm cățărați în permanență pe superficiile ei. Problema gravă este că în asemenea împrejurări nu mai e vorba de bietul sine îngust, de care nu mai contenește Noica să-și bată joc, ci de un atom de spiritualitate, de un principiu al persistenței de care sîntem deposedați de pe pozițiile unei formațiuni perisabile. 19 ianuarie - 25 ianuarie 1981 Luni, 19 ianuarie 1981 Simt cum jurnalul meu începe să
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
diplomat și pe chinezul din colț, cel cu băcănia, a rămas mut, s-a pierdut cu totul, n-a știut ce să spună, În timp ce japonezul Îi Întindea o mînă de mătase rece, era foarte oriental consulul ăsta și nu mai contenea cu plecăciunile; l-au privit ca pe un imbecil incurabil și chinezii pot fi oameni fini. Asemenea lucruri i se Întîmplau bietului Juan și-l duceau În pragul infarctului, pe urmă lumea o să spună că a murit din motive economice
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
să le mulțumească pentru tot ce făceau pentru copiii lor... Și pe urmă să aștepte pînă aveau să termine micul dejun... Și să le facă din nou cîteva fotografii... Ca și cum nu le-ar fi făcut destule... Susana, nesuferita, nu mai contenea cu explicațiile și-i ruga să nu se enerveze, iar Susan Îi spunea că era la curent cu toate, fiindcă citise circulara trimisă de călugărițe. În sinea ei se bucura: cu o seară Înainte el conversase o oră Încheiată cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
inteligentă și plină de viață, care știa o mulțime de lucruri despre pictura din Cuzco și / sau operele de artizanat din Ayacucho. După-amiaza venea cîte o englezoaică fandosită și cînd Julius se Întorcea de la școală, Îl primeau cu brațele deschise necontenind cu laudele În engleză și giugiulindu-l Între o ceașcă de ceai și o felie de pîine prăjită unsă cu marmeladă. Susan cumpărase o mulțime de servicii de ceai! Ce să vă mai spun! Se dădea În vînt după obiectele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
-i alinau durerile de măsele. Între timp, Celso se dusese să-l cheme pe domnul la telefon. Juan Lucas Îi porunci să anunțe că vine numaidecît. Dat fiind că doamna nu-i dăduse voie s-o muște și nu mai contenea cu vaietele, Nilda socoti că ar fi putut s-o aline aducîndu-și copilul; cine știe, poate că văzîndu-l doamna se Înveselea și mai uita puțin de durerea ei. Așa că Își făcu apariția cu odrasla ei Îngrozitoare, odorul mamei, spune sărut-mîna
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
nu cadă sau mai bine zis să nu-și ia zborul pe fereastra autobuzului, ba chiar Începu să se simtă obligată să aibă grijă de ea și să fie atentă la fiecare mișcare pe care o făcea. Corcitura nu mai contenea cu trilurile și În stații, cînd autobuzul se oprea, Îi primea pe noii pasageri cu o bunătate ca a sfîntului Francisc din Asís și, cu toate astea, nu reușea decît să-i Înspăimînte, fiindcă la urma urmei sîntem În plin
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
În sfîrșit, Julius izbuti să prindă ceva cu claritate: „Cine ți-a spus?“ — Unchiul meu, Juan Lucas... E Însurat cu mămica mea. — Aha! Tatăl tău, da, da... Julius Își spuse că e un moment potrivit să continue dialogul. Bătrînelul Înțelept contenise cu rîsul și se uita acum la el foarte serios. Fata... O făcuse de oaie. De cum pomeni de fată, bătrînelul era să se prăpădească din nou de rîs. Julius trebui să aștepte răbdător să termine. — Și la fereastra aia? Omul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
fiecare dată când mănâncă ceva dulce, și până la urmă i-am dat ceva cu cremă de vanilie, pentru că m-am gândit că e mai bine decât să mănânce ciocolată... —Aham, aprobă Ashling, empatizând, în timp ce țipetele din spatele lui Clodagh nu mai conteneau. —... și asta a mâncat. Așa că am mai încercat cu una, dar a lins doar glazura și, deși nu are febră, e palid și TĂCEȚI DIN GURĂ! LĂSAȚI-Mă Să VORBESC CINCI SECUNDE LA TELEFON, Vă ROG! Of, dracu’ să mă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2243_a_3568]
-
Ovidiu, zăpada nu se mai topește de la un an la altul (Tristele, III 10), gheața prinde vinul în cupe, apele mării și ale Istrului care se lasă astfel ușor traversate de caii dușmanilor (Ponticele, IV 7), frigul și furtuna nu contenesc niciodată (Ponticele, I 3). Pământul este pustiu, nedesțelenit, fără fructe, vie sau flori (Tristele, III 10), iar apa sărată nu poate alina setea (Tu n-ai fântâni, doar numai cu apă tot sărată : / Mori și mai mult de sete, în loc
În dialog cu anticii by Alexandra Ciocârlie () [Corola-publishinghouse/Journalistic/836_a_1585]
-
n-aș putea spune precis dacă îmi pierdeam sau nu cunoștința din când în când. Numai că, în cele din urmă, Rogojin s-a ridicat, m-a cercetat cu privirea la fel de lent și atent ca și la intrare, dar a contenit cu zâmbetul și lin, aproape în vârful picioarelor, s-a apropiat de ușă, a deschis-o și a ieșit. Nu m-am ridicat din pat; nu țin minte cât timp am mai stat întins cu ochii deschiși, gândindu-mă mereu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
București, căruia, din păcate, i-am uitat numele și care era mai slăbit ca mine și În plus era foarte scund, de-abia ajungând la partea de sus a vagonetului. Ritmul de lucru era infernal: brigadierul Ion Niță nu mai contenea cu: „Hai repede, mai repede cu Încărcarea! Ce, ați adormit? Uite cum vă așteaptă aia care au umplut de mult vagonetele!! Domnul comandant Ghinea așteaptă să spargem normă, iar noi nu facem nici macar jumătate de normă!!” E drept că acest
Mălin: vestitorul revoluției by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1671_a_3104]
-
mea, reia cu blândețe, puterea ta este mare, neobișnuit de mare... Nu-și duce fraza până la capăt. Chiar prea mare. Afară de faptul că n-a îndrăznit până acum să meargă în Senat, în fața le giunilor sau în Adunarea Poporului, nu contenește în toate cele lalte privințe să dea dispoziții, de parcă ar stăpâni singură imperiul. Își îndulcește glasul: — Dacă ți-am permis să-i primești la reședința ta pe acei senatori și cetățeni care doresc să te salute este pentru că am avut
Pax Romana. Stăpânii lumii by Mihaela Erika Petculescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1363_a_2885]
-
Și pe acea împărțire s-au cisluit în toată vremea și dările asupra moșiilor Vrancei. Iar apoi unele dintre sate și mai ales cele mai cu putere au împins a răpi și ei de la alții spre despăgubirea lor... Și pentru ca să contenească dintre noi acest fel de rău, strânsu-ne-am toate satele la vornicia Vrăncii și am socotit ca împăcarea acestor pricini să urmeze precum mai gios arată” (Stahl, vol. I, p. 147). Sunt recunoscute schimbările de facto intervenite între timp și se
Acţiune colectivă şi bunuri comune în societatea românească by Horia Paul Terpe () [Corola-publishinghouse/Administrative/793_a_1821]
-
din nou liberă să circuli, iar fasciștii plecaseră. Se lăsa Întunericul. După puțin timp au venit și tata și bunica, povestindu-ne fiecare aventura lui. Mama și mătușa au pregătit ceva de mâncare, În timp ce unchiul și Adelino Canepa nu mai conteneau să se salute ceremonios Între ei. Tot restul serii am auzit rafale Îndepărtate, spre coline. Partizanii Îi urmăreau pe fugari. Învinseserăm”. Lorenza Îl sărută pe păr și Belbo Își Încreți puțin nasul. Știa că Învinsese prin interpuși. În realitate, el
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2112_a_3437]
-
de pînză din buzunar și abia atinse brațul lui Kay... Nu i-a trebuit mai mult de un minut. Fusese lucrul cel mai simplu pe care-l făcuse vreodată. Dar se Întoarse la cafenea În extaz. Se așeză și nu conteni să zîmbească. Fraser o urmărea, zîmbind la rîndul lui. — Și-a amintit de tine? Viv dădu din cap aprobator. — I-a făcut plăcere să te revadă? — Nu sînt sigură. Părea, cum să zic, schimbată. Presupun că nu mai arătăm la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2284_a_3609]
-
Lăsase ușa puțin Întredeschisă, și lumina albăstruie, firavă, din coridor apăru prin crăpătură. Altfel, dulapul era cufundat În beznă. Distingea hohotele de rîs și gemetele fetelor din subsol. Pe pereți apăreau umflături, fărîme și șuvițe de praf pentru că bombele nu conteneau să cadă. CÎnd telefonul sună, În sfîrșit, zgomotul soneriei și felul În care i se zgîlția În poală o speriară de moarte. Ridică receptorul cu mîinile tremurîndu-i, aproape scăpîndu-l. — O clipă, Îi spuse fata cu vocea de sticlă, și mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2284_a_3609]