1,817 matches
-
șansă cu mine. Trimiteți.” Și am luat câte un maistru... Vin la poartă, i-am adunat pe toți la poartă, le spun, din nou, aceeași lozincă. „- Măi, fiți atenți, aici, la mine ! Care nu vrea și n-are chef de cules porumb, rămâne aici, pe loc, se-ntoarce în secție. Nu pățește nimic, eu nu sunt răzbunător, nu vrei, nu vrei, măi, dragoste cu forța nu se face ! Dar, care merge, se suie în autobuz, voi mergeți cu autobuzele în față
Povestirile uitate ale Nicolinei : o istorie a oamenilor şi a fabricii by Serinela PINTILIE () [Corola-publishinghouse/Memoirs/100998_a_102290]
-
spate, în urma lor. „- Să vină șeful și să discutați cu șeful !” Ajung eu... discută ăia: „- Bună ziua !” „- Bună ziua !” „- Dom’le spuneți-mi ce avem de făcut. Nu cumva îmi arătați toată valea asta de-aici, că îți trebuie o săptămână de cules. Mie îmi spuneți de unde s-o încep ! Și e treaba mea cum mă organizez !” Eu, știind cum se taie la țară și se fac grămezile, m-am dus cu un maistru ș-am verificat grămezile, să văd câți oameni pun
Povestirile uitate ale Nicolinei : o istorie a oamenilor şi a fabricii by Serinela PINTILIE () [Corola-publishinghouse/Memoirs/100998_a_102290]
-
erau de pe la țară, veniți de la țară și cunoșteau meseria de cutare. Și ăia, într-adevăr, o făcut repede. I-am scris pe fiecare de la grămezi... Maiștrilor le-am spus: „- Îi scrieți pe hârtie, la grămada cutare, Popescu, cutare, ăsta o cules două.” Trece-un timp vine și spune: „- To’arășul inginer, am vrea și noi să bem un pahar de vin.” „- Băi, da ! Întrebarea e cam grea, da’ să discut cu șefii ăstia, că nu-s eu șef aici. Vedem ce
Povestirile uitate ale Nicolinei : o istorie a oamenilor şi a fabricii by Serinela PINTILIE () [Corola-publishinghouse/Memoirs/100998_a_102290]
-
zic: „- Dom’le, dumneata faci ca ăla cu felinaru’...”. [râde] Zic: „- Adă remorca și sacii și încărcăm și sacii, nu, nu.” O plecat unii la zece jumate, unii o plecat la 11. La ora unu, nu mai era nimeni la cules porumb. „- Dom’le, sunteți mulțumiți ?” Zice: „- Dom’le, dacă matale mai vii patru zile, ai terminat tot porumbul ăsta de-aicea !” „- Da’, nu dom’le, eu am venit acum ca să arăt la cineva cum se face treabă, de făcut treabă
Povestirile uitate ale Nicolinei : o istorie a oamenilor şi a fabricii by Serinela PINTILIE () [Corola-publishinghouse/Memoirs/100998_a_102290]
-
am spus: „- Băi, după ce-ați plecat de-aici, eu nu mai răspund de voi. Nu știu, nu mă interesează, că te duci înaintea trenului. Când ai plecat de-aici, eu răspund de tine aici, cât îi pe terenul de cules, după ce ai ieșit de-aici, treaba ta, ce faci !” Ăștia o și aflat de la Partid. A doua zi, face iar ședință directorul, cu secretaru’ de partid, cu șefii de secție. „- Bă, n-am crezut că tu chiar poți să faci
Povestirile uitate ale Nicolinei : o istorie a oamenilor şi a fabricii by Serinela PINTILIE () [Corola-publishinghouse/Memoirs/100998_a_102290]
-
că ăia o făcut-o în 4 ore, bravo lor ! Păi, dacă eu mai făceam, mai culegeam jumate din grămezile de-acolo. Da’ eu am văzut ce-au cules ăia ieri, că tot ăia fuseseră de la Partid. Păi, ceia o cules un singur rând din rândurile astea. Și cam câți o fost ?! Că dacă nu știam. Păi zice cam tot atâția ca dumneavoastră, da' ce, stăteau câte 10 la grămadă. Cum 10, dom'le ?! Da. Păi, 10... ce, trăgeau doi la
Povestirile uitate ale Nicolinei : o istorie a oamenilor şi a fabricii by Serinela PINTILIE () [Corola-publishinghouse/Memoirs/100998_a_102290]
-
Cum 10, dom'le ?! Da. Păi, 10... ce, trăgeau doi la un... erau grămezile făcute aiurea !... Și i-am dat o lecție ! Legat de dosar... mă duce dincoace, la Golăiești. Aici chiar că mi-o sărit țandăra... Ne ducem la cules, ne ducem cu mașinile, cu autobuzele, cu oameni, când ajungem acolo, în centru, la Golăiești, ăia erau la birt, țăranii. Tot la fel, eu eram în spate și ăia în față. Când am ajuns: „- Dom’le, da’ cum, dom’le
Povestirile uitate ale Nicolinei : o istorie a oamenilor şi a fabricii by Serinela PINTILIE () [Corola-publishinghouse/Memoirs/100998_a_102290]
-
cu oameni, când ajungem acolo, în centru, la Golăiești, ăia erau la birt, țăranii. Tot la fel, eu eram în spate și ăia în față. Când am ajuns: „- Dom’le, da’ cum, dom’le, dumneavostră ne chemați pe noi la cules porumb și ăștia stau și beau aici ?!” „- Păi, nu-mi spuneți mie ! Și eu văd treaba asta ! Da’, las’ că-i spun la... cine-i ăsta, cine cu noi șef !” Tot doi erau de la partid ! „- Dom’le, uite ce-mi
Povestirile uitate ale Nicolinei : o istorie a oamenilor şi a fabricii by Serinela PINTILIE () [Corola-publishinghouse/Memoirs/100998_a_102290]
-
că, precum în câteva județe, tot astfel și în toată țara țăranul ș-a strâns toată recolta și are bani. Nimeni nu se îngrijește să cerceteze, să afle că două treimi de țărani nu au semănat decât porumb, că temeiul culesului porumbului nu este decât în octomvrie, că chiar atunci păpușoii sunt încă verzi și nu pot fi măcinați, că ei trebuie să stea în coșare sau pe poduri luni de zile ca să se usuce și să-i cumpere cineva, că
Opere 12 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295590_a_296919]
-
orice mijloace, ceea ce dă naștere automat la un proces de selecție nemilos, în urma căruia numai cei mai buni vor reuși, indiferent de domeniu, fie că este vorba de hoți de mașini sau fizicieni atomiști. Mi-e dor de casă, de culesul viei, de piersicile din grădina bunicii mele, de mirosul de pământ proaspăt arat, de strigătele scurte ale gâștelor sălbatice surprinse în traversarea mării de pământ a Bărăganului meu drag în serile reci și pline de brumă din noiembrie. Marcel Proust
Fals jurnal de căpşunar by Mirel Bănică [Corola-publishinghouse/Memoirs/1440_a_2682]
-
era preocupat de braconaj și furt, acestea afectând veniturile obținute din lemn sau calitatea vânatului regal, Însă, cu toate acestea, de cele mai multe ori, ignora practicile sociale complexe, negociate și larg răspândite legate de pădure și de activități precum vânătoarea și culesul, pășunatul, pescuitul, fabricarea cărbunelui, punerea de capcane, culegerea de produse destinate alimentației și de minerale utile, precum și importanța pădurii ca loc cu valențe magice sau religioase, ca loc de refugiu și așa mai departe. Statul utilitarist nu vedea pădurea reală
[Corola-publishinghouse/Administrative/2012_a_3337]
-
este recoltat. Este relativ ușor de stocat pentru perioade lungi, cu pierderi insesizabile. În schimb, zmeurul are nevoie de un anumit sol pentru a da roade, trebuie curățat În fiecare an, necesită multiple recoltări, iar fructele sunt practic imposibil de cules cu mașina. O dată Împachetate, ele nu rezistă decât câteva zile și doar dacă sunt ținute În cele mai bune condiții. Dacă sunt prea Înghesuite sau dacă temperatura este prea ridicată, se strică În câteva ore. Așadar, fiecare etapă a cultivării
[Corola-publishinghouse/Administrative/2012_a_3337]
-
dovedit sistematic diferite de cele sălbatice Înrudite. Din motive de confort, am Început preferăm plantele cu semințe mai mari, care germinează ușor, care au mai mulți muguri și dau, deci, mai multe roade, ale căror fructe sunt mai ușor de cules sau de curățat. De pildă, În cazul porumbului cultivat, planta are doar câțiva știuleți cu boabe mari, În vreme ce soiurile sălbatice sau semi-domesticite au știuleți foarte mici, cu boabe mărunte. Diferența este cel mai bine redată de contrastul Între uriașa floare
[Corola-publishinghouse/Administrative/2012_a_3337]
-
obținute În cele din urmă erau hibrizi de statură mică și cu vârstă de maturizare identică, ce produceau fructe de aceeași mărime, cu coaja groasă, de consistență tare și fără denivelări. Ele erau culese verzi, pentru a nu suferi În timpul culesului efectuat de mașină și erau coapte artificial cu etilenă În timpul transportului. Astfel, se obțineau roșii mici și uniforme de iarnă, vândute În pachete de câte patru, care au dominat rafturile magazinelor decenii la rând. Gustul și calitatea nutrițională erau mai
[Corola-publishinghouse/Administrative/2012_a_3337]
-
uimit de cât de variate erau competențele vecinilor mei și de cât de multe știau despre condițiile naturale locale. Următoarea Întâmplare este reprezentativă În acest sens. În curtea casei unde locuiam, creștea un mangotier foarte cunoscut În sat. La momentul culesului, veneau În vizită toate rudele și cunoștințele, cu speranța că vor primi câteva fructe și, mai ales, că vor putea păstra câteva semințe pe care să le planteze În propria gospodărie. Cu puțin timp Înainte de sosirea mea, arborele fusese atacat
[Corola-publishinghouse/Administrative/2012_a_3337]
-
al doilea de facultate, în vacanța de vară, îmi lăsasem restant examenul de limba latină, cu gândul să învăț mai mult, să iau o notă mai mare, să îmi păstrez bursa. Și-n vreme ce părinții umblau la câmp, la cules porumbul, la tăiat și pus în glugi strujenii, la cărat și așezat fânul în stoguri plecând în țarină dis de dimineață și întorcându-se odată cu noaptea, frânți de oboseală eu mă căzneam cu latina ca Trăsnea cu gramatica, citind, notând
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1522_a_2820]
-
o putere vie, încât să scrie... 5 cărți. E, fără îndoială o uriașă performanță, la care mulți râvnesc și extrem de puțini o ating. Prima dintre aceste cărți Lovineștii (2001), abordează după propria-i intenție mărturisită un prim bilanț posibil din "culesul roadelor" pentru Galerie, adică tot ce-a strâns despre o singură familie, într-un timp "extrem de lung". De ce? Spre "a putea descrie destinul unei familii, cu certe merite în cultura națională, dar și cu ecouri în cea universală, prin oamenii
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1522_a_2820]
-
oameni ca Dvs. Vă urăm, Virgil Ierunca și cu mine, rezultate cât mai rodnice și vă felicităm pentru activitatea pe care o depuneți și țelurile pe care le aveți. Cu prețuire, Monica Lovinescu" (p. 124-125)... Un al doilea "rod" din "culesul" pentru Galerie... a fost volumul Orașul muzelor. Case și locuri memoriale la Fălticeni (2002). De data asta prefața i-o semnează un universitar, coleg de facultate, care-a învățat și el la Fălticeni, istoricul și criticul literar, academicianul Constantin Ciopraga
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1522_a_2820]
-
ziaristă, scriitoare a înființat una din primele școli pentru instrucția și educația fetelor și s-a afirmat în existența-i meteorică drept o vajnică luptătoare pentru emanciparea femeilor, împroprietărirea țăranilor și democratizarea regimului politic. Cel de-al treilea "rod din culesul" pentru Galeria Oamenilor de seamă, pornit după propria-i mărturie, din același imbold, simțit "în toamna vieții" de-a se ocupa și explora cât mai intens "universul copilăriei", fiindcă așa apreciază el Fălticenii și împrejurimile sale, îl reprezintă volumul Cazabanii
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1522_a_2820]
-
în acel celebru și unic "Central Opera Bulletin", din New York, la Metropolitan Opera" (p. 306). Un album al viselor frumoase (Prefață de prof. univ. dr. Elena-Brândușa Steiciuc, Editura George Tofan, Suceava, 2009, 470 p.) este, așadar, al patrulea "rod din culesul" pentru Galerie; dar, probabil, nu și ultimul, fiindcă urmează în curând câteva volume de corespondență. Ea, această corespondență este imensă sub raport cantitativ și din ea, la Galerie nu au încăput decât fărâme ca, de altfel, și din uriașul număr
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1522_a_2820]
-
timpul. De-acolo, În primăvară, am fost trimis la Salcia, unde-am stat mai mult... De acolo ne mai trimitea și În alte colonii... La Salcia făceam digul de Împrejmuire a terenului pentru inundații, să se facă agricultură, fie la cules toamna... Ne foloseau la acțiuni de-astea agricole, și eram trimiși ba la Stoenești, ba la Strâmba, dar pentru puțină vreme, că sediul de bază era la Salcia. Ei, și la Salcia, cum zic, lucram la diguri, până-ntr-o
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1973_a_3298]
-
n.n.) Și bineînțeles că și majorul, care era cu el... Dar la un moment dat a răspuns el de brigada noastră, care era o brigadă de puști... Fiind vanitos, țiganu’ Roman, plutonierul-major, dacă răspundea de brigada noastră când eram la cules de sfeclă, a ținut să ne scoată și fruntași, și cu ocazia asta am primit prima scrisoare. Așa era regula, ca atunci când eram fruntași, ceea ce Însemna că am făcut norma, ne dădea dreptul la scrisoare, la o carte poștală, În
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1973_a_3298]
-
mine, și pentru asta l-am trimes la Văcărești? Că Îl făceam eu bine aici.” Zic: „Acuma tot atâta. Nu m-am putut Înțelege cu el, nu m-o ascultat”... Și l-o dus la Văcărești. Și o venit toamna, culesul porumbului. Toată ziua rodeam mălai, ca porcii. Lumea flămândă, n-o fost mâncare... Mălaiul mucegăit o trebuit să-l deie la porcii din colonie, da’ ăla nu l-o mâncat, și dintr-ăla mălai ne-o făcut nouă mămăligă... Și
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1973_a_3298]
-
la toată lumea niște fasole de aia ungurească, d-aia neagră, care are un procent mai mare de grăsime, și unii au mâncat până au crăpat... Da’ special au dat, ca să moară! Și au murit și de la porumb. Mergeam iarna la cules de porumb din zăpadă galbenă cu pulbere... Și mâncam porumb, băi, ca porcii, ca să ne treacă de foame... Și porumbu’ ăsta Într-adevăr face gaze... Și nu era de ajuns, și mai băgam și În cizme, prin izmene, pe unde
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1973_a_3298]
-
tocmai sus, că făceai schela... Și uite așa am dus-o... Și de acolo ne-a schimbat la Poarta Albă, la Periprava. La Periprava cum a fost? Ne-a dus cu vaporul și dă-i bataie acolo... dă-i la cules de porumb... Și n-aveam ce face, că te scotea zi di zi, nu conta cum era. Tăiai și cărai stuf, În apă, și te udai la bocanci... și seara trebuia să te usuci... Erau lanurile ca la colectiv, de
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1973_a_3298]