2,100 matches
-
grad; 2. o corelație negativă între religiozitate și deschiderea la schimbare, hedonismul în particular fiind cel mai incompatibil cu ideile religioase; 3. o relație pozitivă între religiozitate și transcendență pentru că generozitatea și perceperea interesului altuia sunt componente esențiale ale nucleului doctrinar al religiilor."5 Rezultatele cercetărilor efectuate de către sociologi cu privire la religiozitate au trezit întotdeauna un real interes. De altfel, observăm lucrul acesta și în sumarul material prezentat mai sus. Oricum focalizarea sociologilor pe religiozitate s-a făcut din interesul mare de
by Ion Petrică [Corola-publishinghouse/Science/1120_a_2628]
-
unor persoane, din ea derivă în consecință "angajamentul pentru dreptate", potrivit rolului, vocației și condițiilor fiecăruia." (Donati, 2002, pp. 320-321). Pentru Biserica Ortodoxă, dimensiunea socială este parte componentă a ființei Bisericii. Dimensiunea socială nu îmbracă o formă ideologică și nici doctrinară în sens de separare principială, ci ea este o manifestare care condiționează ajungerea la profunda trăire și desăvârșire în ființa divină. Nu se putea vorbi despre un creștinism autentic fără componenta socială care stă la baza funcționării Bisericii. 3.2
by Ion Petrică [Corola-publishinghouse/Science/1120_a_2628]
-
socială din România. Tot acest demers caută să reprezinte un cadru teoretic al cercetării noastre din această carte. Deși autorul este slujitor al altarului (preot), în realizarea acestui demers teoretic nu a căutat să realizeze o analiză critică prin combatere doctrinară asupra felului în care este prezentată religia în știința sociologică, ci doar expunerea unor elemente prin care să avem informații cu privire la sociologia religiei și la religiozitate în general într-o carte care se vrea a fi de natură sociologică. De
by Ion Petrică [Corola-publishinghouse/Science/1120_a_2628]
-
către mijlocul veacului al XVII-lea, după ce fusese realizată tălmăcirea grecească (cum au crezut D. Russo și Emil Turdeanu), constituie azi un adevăr pe care ultimele cercetări l-au scos de sub incidența semnelor de întrebare. Chemând din depozitul (literar, politic, doctrinar și religios) bizantin faptele lui Constantin cel Mare, N.B. nu inova, ci consolida. Gestul voievodului cărturar se desparte însă atât în planul cauzelor, cât și în cel al țelurilor de cele făcute de copiștii vieților de sfinți. Alcătuind prin adunarea
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288381_a_289710]
-
creștină” apărută la București între 24 noiembrie 1935 și martie 1938. Director: Al. Hodoș. Programul e spectacular-agresiv, de o agresivitate mimată, tipică mișcărilor de avangardă, într-un stil ce sugerează mai degrabă inconformismul vârstei decât rigiditatea și intoleranța unei orientări doctrinare: „Ne avântăm spre riscurile încăierării, cu viziera deschisă, cu lancea în cumpănire și cu armurile fluturând spre cer, oricât de donquijotesc ar părea unora acest fel de atac, nepotrivit cu stilul tehnicii moderne. [...] Dușmănim demonstrativ și suntem în dragoste statornici
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287818_a_289147]
-
veleitățile de putere ale diverșilor imami și suverani locali au determinat edificarea în cadrul Islamului a numeroase școli și curente filosofico religioase regionale, unele rivale și chiar ireconciliabile între ele, cum este cazul ibadismului omanez față de wahhabismul saudit. Existența diferențierilor confesional doctrinare, coroborată cu ambițiile acute de putere ale liderilor arabi, este unul dintre numeroșii factori ce concură la “realizarea” imposibilei unități a lumii arabe. O altă caracteristică demografică este creșterea explozivă a populației țărilor arabe în ultimele decenii, fapt ce ridică
Lumea arabă - un spațiu geopolitic intermediar by Cezar Teclean () [Corola-publishinghouse/Science/1590_a_3050]
-
340 milioane credincioși pe întreg spațiul arabofon (96% din populație), înregistrându-se doar două state arabofone în care Islamul este minoritar: Malta (1,5%) și Eritrea (45%). Însă chiar și în interiorul masei musulmane dominante în lumea arabă, există numeroase diferențieri doctrinar teologice și filosofice ce se manifestă de asemenea și în plan spațial: Islamul sunnit este confesiunea majoritară în spațiul arabofon (82% din totalul populației). Ponderea semnificativă pe care o deține confesiunea sunnită reprezintă o caracteristică și totodată un liant sociocultural
Lumea arabă - un spațiu geopolitic intermediar by Cezar Teclean () [Corola-publishinghouse/Science/1590_a_3050]
-
tradiționalistă și nu admite interpretarea. În interiorul școlii hanbalite s-au născut salafismul (curent radical originar din Egipt) și wahhabismul, cel mai puritan curent al Islamului sunnit, al cărui vatră originară este deșertul Nejd. A rezultat dintr o alianță politică și doctrinară între creatorul său - Muhammad ibn Abd al-Wahhab și fondatorul dinastiei saudite - Muhammad ibn Saud. Wahhabismul reprezintă o veritabilă ideologie oficial-religioasă în Arabia Saudită și alimentează doctrinar majoritatea mișcărilor integriste de nuanță sunnită. Islamul șiit este o confesiune minoritară în spațiul arabofon
Lumea arabă - un spațiu geopolitic intermediar by Cezar Teclean () [Corola-publishinghouse/Science/1590_a_3050]
-
sunnit, al cărui vatră originară este deșertul Nejd. A rezultat dintr o alianță politică și doctrinară între creatorul său - Muhammad ibn Abd al-Wahhab și fondatorul dinastiei saudite - Muhammad ibn Saud. Wahhabismul reprezintă o veritabilă ideologie oficial-religioasă în Arabia Saudită și alimentează doctrinar majoritatea mișcărilor integriste de nuanță sunnită. Islamul șiit este o confesiune minoritară în spațiul arabofon, cu aproximativ 49 milioane credincioși (14% din populație). Deține ponderi mai însemnate în Irak (62,5% din populație - țara arabă cu cea mai numeroasă populație
Lumea arabă - un spațiu geopolitic intermediar by Cezar Teclean () [Corola-publishinghouse/Science/1590_a_3050]
-
pare ireconciliabil. Se remarcă o audiență mai mare a șiismului în statele arabe asiatice, ca o consecință a proximității cultural spirituale persane și mult mai redusă în Africa arabofonă (sub 5% din comunitatea arabo-șiită). Nici șiismul nu a scăpat fracționărilor doctrinare interne, având numeroase facțiuni confesionale: șiiții duodecimani alcătuiesc cea mai mare parte din comunitățile șiite din Irak, Bahrain, Liban, E.A.U., Kuwait, Siria; zaydiții constituie baza comunităților șiite din Yemen, unde alcătuiesc un grup confesional compact (45% din populație) și
Lumea arabă - un spațiu geopolitic intermediar by Cezar Teclean () [Corola-publishinghouse/Science/1590_a_3050]
-
președinției republicii. În cazul zonei asiatice sau est-europene, rolul statului de stakeholder activ în formarea strategiei firmelor este mult amplificat. China comunistă excelează în ultimii ani și la acest capitol, deși există semne de restrângere a constrângerilor politice de tip doctrinar, specifice regimurilor comuniste. Dincolo de interesul pe care îl generează la nivelul teoriei, stakeholder-ii creează preocupări manageriale ce se oglindesc în modul de exprimare a misiunii. O analiză atentă (Bart, 1997) prin această prismă relevă că în exprimarea misiunii se menționează
[Corola-publishinghouse/Science/2133_a_3458]
-
o populație activă politic ce și-a asumat principiile respective în timpul evenimentelor despre care am vorbit. De aceea, după cum arată autoarea, se poate vorbi de apariția atunci a unor "manifestări ideologice", iar concepția lui John Locke a servit drept nucleu doctrinar al lor. După cum spuneam, demersul Gabrielei Rățulea stă sub semnul perspectivismului. De exemplu, primul capitol, intitulat " Nașterea whig-ismului", debutează cu prezentarea contextului istoric. După o scurtă trecere în revistă a celor mai importante evenimente ce au provocat gândirea lui Thomas
[Corola-publishinghouse/Science/84950_a_85735]
-
se vorbește astăzi de "drepturile fundamentale ale omului", trebuie spus că acest fapt i se datorează în primul rând lui John Locke. După cum arată și Gabriela Rățulea în lucrarea sa, Locke nu a fost singurul teoretician ce a creat nucleul doctrinar al liberalismului democratic definitoriu occidentalismului, dar el a avut puterea de sinteză și a reușit să dea coerență acestei doctrine. Din păcate, se uită adesea acest lucru, alți gânditori ce i-au succedat (Montesquieu, Rousseau, Constant ș.a.) având "presă mai
[Corola-publishinghouse/Science/84950_a_85735]
-
monarhiei mixte (Clarendon) sau republicanismul (Harrington, Sidney), Locke a insistat asupra necesității de a limita rolul puterii executive în numele dreptului natural. Această idee a devenit o constantă a gândirii liberale, indiferent dacă ne referim la liberalismul clasic sau la neoliberalismul doctrinar. Această limitare a statului (liberalism politic) are drept corelat principiul acumulării nelimitate de bogății (liberalism economic), ambele justificate prin recursul la ipoteza stării naturale și a legii naturale ca expresie a rațiunii. Datorită implicării în viața politică a vremurilor sale
[Corola-publishinghouse/Science/84950_a_85735]
-
Vezi Ibidem, § 160, pp. 155. 58 Ibidem, § 166, p. 158. 59 Ibidem, § 164, p. 157. 60 Această afirmație nu face decât să prezinte schematizarea lui Hobbes de către whigi. În realitate, lucrurile sunt mai complexe decât au putut apărea în confruntarea doctrinară cu miză ideologică din timpul Revoluției Glorioase. Este fals că, la Hobbes, suveranul are drept de viață și de moarte asupra supușilor, pentru că supușii ar avea atunci un drept de rezistență. Acesta a fost și motivul pentru care patriarhaliști ca
[Corola-publishinghouse/Science/84950_a_85735]
-
ca la el, "imaginea" divinului este Lógos-ul, ca Virtute întrupată (logiké). Doar că, la iudeo-creștini, aceasta tinde să capete o identitate bine definită, cea christică. După enunțarea Crezului de la Niceea (Bitinia), în anul 325, va fi posibilă reprezentarea doctrinară a lui Christos nu numai ca întrupare a divinului, ci și ca om. Aceste două ipostaze, divină și umană, în relația lor cu arhēíron, pot fi regăsite în cadrul imaginarului la un nivel paradigmatic, arhetipal, generativ de modele și
[Corola-publishinghouse/Science/84997_a_85782]
-
în raport cu Mondzain) propune în schimb un alt orizont de interpretare, prin apelul la scrierile patriarhului Nichifor al Constantinopolului (758-829). Conceptul de oíkonomía, îmbogățit semantic și clarificat în cele din urmă în cadrul crizei iconoclaste, dincolo de conținutul său doctrinar stabilit de Apostolul Pavel, ajunge să semnifice și să trimită la distribuția imaginii divinității în manifestările sale istorice (trupul lui Iisus), la un organism a cărui vizibilitate îl face accesibil umanului, la discursul evanghelic și la icoană (Mondzain 30). Relevanța
[Corola-publishinghouse/Science/84997_a_85782]
-
retorică abilă, de tip sofistic, și nici de o disjuncție definitivă între normele ideale și spațiul social, ci, dimpotrivă, de un model de mediație, inseparabil de traseul cuvântului divin în împlinirea istorică a Parusiei (Mondzain 26), o soluție, în dezbaterea doctrinară a iconoclasmului, de conciliere a puterii spirituale cu cea temporală. Dată fiind politica iconoclastă a basileilor militari (sau împărații-generali, care proveneau din zonele cele mai expuse influenței culturilor aniconice, de la granițele orientale), instituția puterii a dus, în folosul propriei imagini
[Corola-publishinghouse/Science/84997_a_85782]
-
seamă (dar și latin) pătrunse în sbornice și a comentariilor pe marginea vechilor scrieri. Niciunele, nici altele nu lipseau din fondul de carte aflat la îndemâna cărturarilor români. (Mazilu, Recitind literatura română veche I 35)50. Cele două momente de criză doctrinară, importante pentru dezbaterile teologice și pentru teoriile instituționale elaborate atunci, au pregătit de fapt atât direcțiile fundamentale ale gândirii religioase post-bizantine, cât și pe cele ale teoriei puterii laice. Cum în toată istoria imperiului bizantin summum-ul întâlnirii dintre teologie
[Corola-publishinghouse/Science/84997_a_85782]
-
problema imaginii a fost centrală și a reamintit de filosofia antică: disputa icoanelor și isihasmul. Conflictele dramatice iscate în jurul relațiilor dintre instituții și dintre viziunile lor asupra modului de a gestiona imaginea sacrului au dus la schisme și la radicalizări doctrinare ale centrelor ecclesiastice Constantinopol și Roma, dar și între basilëía și monahismul oriental. În cele din urmă, imaginarul colectiv a oglindit efectele acestor procese de transformare și, la rândul lui, s-a modificat în timp în raport cu sistemul puterii
[Corola-publishinghouse/Science/84997_a_85782]
-
autorului (ca emițător), la textul propriu-zis, la receptor/ cititor, în condițiile în care jurnalul/ presa reprezintă o încrucișare de "voci" și roluri codificate. Aserțiunea lui Roland Barthes că "moartea autorului" coincide cu "nașterea cititorului" ar putea constitui unul dintre fundamentele doctrinare ale comunicării/ textului jurnalistic contemporan, în măsura în care cititorul cooperează la informație, la actualizarea sensului. Majoritatea speciilor jurnalistice se bazează pe "anularea" fie și numai parțială, a funcției auctoriale. Există o fenomenologie (v. A. Compagnon, 1979) a citatului, impusă de comportamentul acestuia
[Corola-publishinghouse/Science/84964_a_85749]
-
semnului și referentului (fotografia este o imagine iconică, strigătul cocoșului, redat în oricare limbă prin patru silabe etc.) și generează figuri metaforice. Funcția indicială are în vedere un raport de contiguitate al semnului cu referentul, privind relația cauză-efect, parte-întreg. Legată doctrinar de filozofia deterministă asupra lumii, funcția indicială ridică la rândul ei, alte aspecte controversate tocmai datorită variatei sfere de acțiune. Limbile naturale utilizează funcția indicială prin intermediul construcțiilor deictice/ semnele indiciale generează figuri metonimice (la fel de importante în discursul științific, unde au
[Corola-publishinghouse/Science/84964_a_85749]
-
compasiunea, prudența, autocontrolul, justiția comutativă. În limbajul actual al economiei europene comportamentul este marcat prin numeroși termeni și constructe conceptuale, adaptate domeniului: ajutor reciproc, angajament, asigurare, asistența socială, cooperare, mustrare, mutualitate. Chiar dacă, de la A. Smith încoace, economia nu mai este, doctrinar, subordonată moralei (politicii, teologiei), au supraviețuit termenii ce delimitează cadrul general comportamental, în desfășurarea proceselor. 3. Metafora terminologică pe care se fundamentează scenariul "Resurse" este "moneda". În terminologia internațională circula dubletul moneda/moneta - primul având etimon grecesc, cel de-al
[Corola-publishinghouse/Science/84964_a_85749]
-
o țară capitalistă în care revoluția „burgheză” va trebui foarte rapid urmată de o revoluție socialistă. în ciuda criticilor pe care alți marxiști le aduc analizei sale, atât economice, cât și politice, Ulianov se poziționează ca unul dintre revoluționarii cei mai doctrinari și mai radicali. Ce-i de făcut? în 1900, el părăsește Rusia și se instalează la Zürich, unde locuiește Plehanov, împreună cu care fondează ziarul Iskra (Scânteia). Acolo pune el piatra de temelie a bolșevismului , cu lucrarea Ce-i de făcut
[Corola-publishinghouse/Science/1933_a_3258]
-
muncitoresc social-democrat din Rusia (POSDR) la care va adera Lenin. în mod paradoxal, acești socialiști cu un marxism* ortodox sunt dezmințiți de Marx care nu numai că aprobă asasinarea lui Alexandru al II-lea și-i consideră pe social-democrați drept „doctrinari”, dar, în 1882, estimează că „sistemul actual [în Rusia] de proprietate comună a pământurilor poate sluji de punct de plecare pentru o dezvoltare comunistă”, oschina fiind o formă de proprietate colectivă pe care capitalismul ar transforma-o în proprietate privată
[Corola-publishinghouse/Science/1933_a_3258]