1,187 matches
-
zel. Nu că Amy ar arăta mai tânără, dar oricărei persoane sub cincizeci de ani i se cer actele în orașul ăsta. Pleacă și mă hotărăsc să mă duc sus, să mă uit la Banana Republic. De obicei cumpăr ceva drăguț de la magazinul ăsta și e grozav că nu vezi pe nimeni în Irlanda purtând ceva ce ai cumpărat de aici. Intru în grabă într-o cafenea, îmi iau o cafea la pachet și mă îndrept spre scara rulantă. În magazinul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2278_a_3603]
-
să te vezi cu cineva, când știi că nu e Alesul? —Tim nu e așa de rău. — Știu că nu e așa de rău, dar așa de rău nu e chiar așa de bun, nu? Oricum, nu e așa de drăguț cum crezi, Debs. Îl cunosc mult mai bine decât tine și asta nu e o decizie pe care să o fi luat azi sau ieri. M-am gândit mult la asta. Și știi ce m-am hotărât? Mai degrabă singură
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2278_a_3603]
-
Nu-i nimic, eu sunt un individ cu mult timp la dispoziție. — Mult? — Aș vrea să-ți mai pot da și ție din el, ca să te odihnești. Midori și-a sprijinit bărbia în palm\ și mi-a zâmbit dulce. — Ce drăguț ești! Nu-s drăguț, am pur și simplu timp. Apropo, am sunat la tine acasă atunci și cineva mi-a spus că te-ai dus la spital. S-a întâmplat ceva? — Acasă? a spus ea încruntându-se puțin. De unde-ai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2344_a_3669]
-
de întuneric în cameră am crezut că ți-ai făcut bagajele și ai plecat la Tokyo! spuse Reiko. — Nici vorbă, dar n-am mai văzut de mult o lună atât de strălucitoare. Voiam să o privesc cu luminile stinse. — Ce drăguț! Spuse Naoko. Reiko, nu mai avem lumânări rămase de la ultima pană de curent? — Cred că mai sunt în sertarul de la bucătărie. Naoko s-a dus la bucătărie, a deschis sertarul bufetului și a venit cu o lumânare mare. Am aprins
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2344_a_3669]
-
din nou, vreau să-mi revin un pic. Vreau să fiu în toate mințile, să fiu mai pe placul tău. Aștepți până atunci? — Bineînțeles că aștept. S-a întărit? — Adică talpa? — Caraghiosule! chicoti Naoko. — Penisul, vrei să zici? Bineînțeles. — Ești drăguț să renunți la cuvântul „bineînțeles“? — Bine, renunț. — Suporți greu? Ce anume? am întrebat. — Erecția! — Adică dacă mi-e greu? — Suferi? întrebă Naoko. Depinde din ce unghi privești lucrurile. — Vrei să te ajut să ejaculezi? Cu mâna? — Îhî! Adevărul e că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2344_a_3669]
-
Tot mai crezi că pot sta de vorbă cu colege de-ale tale? Hatsumi izbucni în râs. — Doamne, ce ieftin! Cred că acolo ar trebui să mănânc și eu de prânz, spuse ea. Watanabe, tu ești un individ atât de drăguț, încât sunt convinsă că o să te împaci foarte bine cu fata asta. S-ar putea chiar s\-i plac\ un prânz de o sută douăzeci de yeni. — În nici un caz. Nu mâncăm la cantină pentru că ne place, ci pentru că nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2344_a_3669]
-
casă. Mi-e clar că vrei să fii singur și o să te las singur. N-ai decât să gândești până nu mai poți! Nu vreau să spun că sunt foarte supărată pe tine, ci doar tristă. Ai fost atât de drăguț cu mine când am avut probleme, dar acum că le ai tu pe ale tale, am impresia că eu nu te pot ajuta cu nimic. Te-ai închis complet în lumea aia a ta și când bat la ușă, strigându
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2344_a_3669]
-
fost să fie... M-am îndrăgostit de tine! Am vrut să spun ceva, dar mi s-a pus un nod în gât și n-am fost capabil să scot nici măcar o vorbă. Midori a aruncat țigara într-o băltoacă. — Ești drăguț să scapi de expresia aia nenorocită de pe chipul tău? Mă faci să plâng. Nu fi îngrijorat, știu că ești îndrăgostit de altcineva și nu vreau de la tine decât o mică îmbrățișare. Să știi că mi-a fost foarte greu aceste
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2344_a_3669]
-
oboseam, mă băgam în sacul de dormit, luam câteva înghițituri de whisky ieftin și dormeam buștean. Erau localități în care lumea, drăguță, îmi aducea chiar de mâncare sau spirale împotriva țânțarilor, iar în alte părți erau și unii mai puțin drăguți care chemau poliția și mă izgoneau de prin parcuri. Oricum nu conta. Singurul lucru pe care mi-l doream era să dorm în localități pe care nu le cunoșteam. Când rămâneam fără bani, munceam trei-patru zile și îmi câștigam banii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2344_a_3669]
-
destul de ciudat. Zâmbitoare, Dora Își scoase mănușile, un deget delicat după altul. Scoase o fundă roșie de satin din cutia cu farduri și mi-o aplică cu Îndemânare. — Așa, da; ce fetiță cuminte. Acum ai și tu clitoris. Și ce drăguț arată. La Început am vrut să protestez pentru că organul despre care vorbea părea mai mare decât ce avea majoritatea fetelor și nu reușeam să descopăr nici intrarea corespunzătoare. În plus, cu cât mă clătinam mai mult spre oglindă, cu atât
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1858_a_3183]
-
de ordonată, ca tine. M-am uitat În jur: o bibliotecă șubredă, un birou dărăpănat, o saltea uzată. Poate că Dora avea dreptate. Nu m-am referit la felul În care trăiești, prostănacule. Ci la cum stau lucrurile aici sus, drăguțule. Sprijinită Într-un cot, Îmi ciocăni În frunte. Folosește-ți imaginația. Evident, n-avea de gând să mă lase să scap așa de ușor. — Profesorul meu de desen, am Început, lăsând cuvintele suspendate În aer, un anume domn Maier... Dora
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1858_a_3183]
-
știam dacă... — Văd că n-aveți deloc Încredere În poliție. Dar de data aceasta, puteți să stați liniștit. Dacă sunteți cooperant, veți primi exact ce vă doriți. Manetti schiță un zâmbet vag. Însă nu prea avem timp, așa că, dacă sunteți drăguț, haideți să aflăm motivul vizitei dvs. Bine, domnule Knisch? Văzând că nu răspund, continuă. — Povestea această nefericită a Început În primăvara anului 1907, când o fată Însărcinată a bătut la ușa lui Martin Froehlich. Presupun că știți despre cine vorbesc
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1858_a_3183]
-
el indiferent. Nu se prindea, nu-i așa? se Întreba Rose În sinea ei mușcându-și obrajii. Apoi, ca și când ar fi eliberat un sughiț Îndelung reprimat care Îi stătea În gât, a dat drumul unui chicot de râs. Dar e drăguț... foarte drăguț... el va fi răzbunarea mea! și-a zis ea. — Ascultă, a spus Rose, nu știu dacă-ți place arta mexicană, dar mâine seară e deschiderea unei expoziții de grup. Dacă n-ai alte planuri, am putea merge s-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1878_a_3203]
-
să viziteze salonul de tatuaj. — Îmi pare atât de bine c-o să-l cunoști În sfârșit pe Aram, a spus Asya luminându-se la față pe când Își trecea rucsacul de pânză de pe umăr pe celălalt. E un tip atât de drăguț. — Te-am auzit pomenind de el și mai Înainte, Însă n-am nici cea mai vagă idee cine e. — A, e... Asya s-a oprit, căutând cuvântul potrivit În engleză. Prieten era mult prea puțin pentru a putea descrie situația
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1878_a_3203]
-
a dispărut din analele familiei Kazanci, chiar și din amintirile propriului ei fiu. Faptul că se numea Levon sau Levent avea prea puțină importanță pentru fiul lui Shushan. Oricum ar fi fost, a devenit un bărbat aspru. Pe cât era de drăguț și de politicos În afara casei sale, pe atât era de nemilos cu propriii săi copii, patru fete și un băiat. Poveștile de familie se amestecă În așa fel, Încât ceea ce s-a Întâmplat cu multe generații În urmă poate avea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1878_a_3203]
-
calculatoare strălucitoare pe fiecare birou. N-om fi noi hi-tech, replică Fran pe un ton superior - nevrând să recunoască eforturile pe care le făcuse în ultimul timp pentru ca Citizen să aibă o ediție on-line -, dar cel puțin ne păstrăm independența. — Drăguț din partea lui că a trecut pe-aici. Stevie privi cu afecțiune silueta lui Jack care se îndepărta. Fusese mare păcat că plecase de la Citizen, dar Jack Allen nu era omul care să țină scaunul cald pentru altcineva, cu atât mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2261_a_3586]
-
îi ținuseră ei partea și îl excluseseră din viața lor. Când Ben alesese să rămână cu tatăl lui, refuzaseră pur și simplu să-și mai vadă propriul nepot. Lucru pentru care Jack n-avea să-i ierte în veci. Hai, drăguțule, spune-i lui bătrânului tău tată ce te roade. Ți-e dor de mama? Te iubește, să știi. Ben clătină din cap. — De fapt e vorba de Ralph. Doamna Tyler ne-a spus că e la Tawny Beeches, așa că eu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2261_a_3586]
-
Ralph. Doamna Tyler ne-a spus că e la Tawny Beeches, așa că eu și Rover am încercat să mergem să-l vedem azi. Lui Jack îi trebui o clipă să-și dea seama că Ben vorbea despre tatăl lui Fran. — Drăguț din partea voastră. Nu se simte prea bine, nu? Jack realiză deodată cât de mult trebuie să-l fi tulburat pe Ben declinul subit al lui Ralph. Nu-și dăduse seama până atunci, dar probabil că Ralph devenise într-un fel
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2261_a_3586]
-
încercând deci să-și contracareze asupritorul pe terenul propriu, ci prin a accentua, a duce până la extrem, chiar grotesc, trăsăturile persoanei care le-a fost impusă de tradiție. Așa a apărut fenomenul kawaii. Kawaii se traduce, de cele mai multe ori, prin "drăguț", "drăgălaș", "dulce", în manieră "copilărească": toate sentimentele pe care ți le trezește un copil prin drăgălășenia, puritatea, slăbiciunea, candoarea, autenticitatea, neajutorarea sa intră în sfera conceptului de kawaii, care s-a dezvoltat repede într-o nouă categorie estetică. Stilul kawaii
Darurile zeiţei Amaterasu by Roxana Ghiţă, Cătălin Ghiţă [Corola-publishinghouse/Imaginative/1390_a_2632]
-
Hai că poți. Michael e un lord, merită toate astea și mai multe, e adorabil, nu mă plâng. Check și rimelul, azi nu l-am întins pe toată fața, ce bine, ce rapid, hai că merge. Da, e așa de drăguț și ăsta e exact genul lui de petrecere, sigur, Revelionul la palat. E important pentru el, trebuie să fiu acolo. Poate totuși nu ca o Cenușăreasă. Și ceasul, și telefonul. Da, Michael, știu, e 11.30, dar totul e sub
Ficţiuni reale by ed.: Florin Piersic jr. () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1342_a_2714]
-
mei și le voi povesti totul despre tine. — Dar, Vera, ei vor să te vadă. Știi că vor. Trebuie să te gîndești la ei, Vera... Încurcat, Jim nu știa dacă să se plîngă sau nu. Mama Îi spusese să fie drăguț cu Vera și să nu o tachineze, cum făcuse cu guvernanta anterioară. Rusoaica aia cu toane Îl Îngrozise pe cînd se refăcea după pojar, spunîndu-i că ea putea auzi vocea lui Dumnezeu În Amherst Avenue, atrăgîndu-le atenția oamenilor Încotro se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2010_a_3335]
-
lângă Ignatius. Mă numesc Darlene. Îmi plac povestirile bune. Știi vreuna piperată? Barmanul trânti berea și paharul cu daiquiri în fața lor, tocmai când autobuzul își începea călătoria către mijlocul abisului. — Uite, un pahar curat, rânji barmanul spre doamna Reilly. — Ce drăguț! Uite, Ignatius, mi-a dat pahar curat. Dar fiul ei era prea preocupat de sosirea la Baton Rouge ca să o audă. — Știi, drăguțule, îi spuse doamna Reilly tânărului, eu și băiatu’ meu am fost într-o-ncurcătură azi. Era să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2311_a_3636]
-
o am de la prima comuniune a lui Ignatius. Nu vrei s-o vinzi? — Cum așa? Mă ocup cu vânzarea hainelor vechi. Îți dau zece dolari pentru ea. — Aiurezi! Pentru asta? — Cincisprezece? — Serios? Doamna Reilly își scoase pălăria. Uite-o aici, drăguțule. Tânărul își deschise portofelul și-i întinse doamnei Reilly trei bancnote de câte cinci dolari. Sorbind ultimele picături din pahar, se ridică și spuse: — Acum chiar că trebuie să plec. — Așa curând? Am fost absolut încântat să te cunosc. — Ai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2311_a_3636]
-
stârnește în oameni weltanschauung-ul* meu. Ignatius râgâi. Nu voi mai aminti de acea prost inspirată călătorie la Baton Rouge. Este, cred, incidentul care mi-a iscat un blocaj mintal împotriva ideii de a merge la muncă. — Au fost foarte drăguți cu tine la colegiu, Ignatius. Să spunem adevăru’. Te-au lăsat să stai acolo o grămadă de timp. Ți-au dat voie chiar să predai niște cursuri. — O, a fost în fond același lucru. Un prăpădit de alb din Mississippi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2311_a_3636]
-
clericală. Vârsta între douăzeci și cinci—treizeci de ani. Adresați-vă la Levy Pants, între Canalul Industrial și râu, între 8 și 9, zilnic. Ei da, nici nu poate fi vorba. N-aș putea niciodată să ajung până acolo înainte de ora nouă. — Drăguțule, dacă ai de gând să muncești, trebe să te scoli devreme. Nu, mamă. Ignatius aruncă ziarul deasupra cuptorului. Aspirațiile mele sunt mult mai înalte și nu aș putea supraviețui acestui tip de muncă. Mă gândesc că ceva ca distribuirea ziarelor
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2311_a_3636]