1,471 matches
-
calda mea tandrețe. Fii frumoasă, scumpa mea. Gluma aceea a mea vanitoasă nu era decât dorința de-a cârcoti nițel. Fii frumoasă și, dacă ți se spune asta, să crezi, dar să nu te lași prinsă în capcană. Cu atâta duioșie alături de tine, că mă prăpădesc. Mamina II 1947, marți, 21 octombrie Nu-i pe lume om care ar avea dreptul să fie mai mândru de copilul lui ca mine, și dacă nu ar fi imensa distanță care ne desparte, aș
Scrisori către Monica: 1947–1951 by Ecaterina Bălăcioiu-Lovinescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/582_a_1266]
-
să caut vreun album să-i arăt d-nei B[iemel]. Am fost atât de emoționată! Apoi tot azi, căutând în buzunarul demi-manteau-ului negru-gris, am găsit o batistă și micul porte-cigarettes negru; le am ținut în podul palmei, cu iubire, cu duioșie. Am umblat de două ori în cutia biuroului tău: o dată pentru buletinul populației pentru schimbarea cartelelor, a doua oară pentru a căuta un album de fotografii pentru a-l arăta d-nei B[iemel] și lui Marie-Anne; nu l-am găsit
Scrisori către Monica: 1947–1951 by Ecaterina Bălăcioiu-Lovinescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/582_a_1266]
-
a întors; a deschis radioul. Și când te gândești că-l cumpărasem pentru noi două, că nu fusese niciodată mânjit de toate ticăloșiile și minciunile astea, că individul folosește obiectele pe care le-am ales întotdeauna cu drag și cu duioșie. Îmi vine să bat în glasvand și să strig: „Brută, brută, de trei ori brută!“ Din prima seară și-a adus o femeie, care probabil o să facă baie în cadă. Asta are să pună mâna pe tot; Doamne, îmi crapă capul
Scrisori către Monica: 1947–1951 by Ecaterina Bălăcioiu-Lovinescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/582_a_1266]
-
tale poștale. Fata mea cuminte, așa de dragă, scumpă inimă vitează, tandră și plină de dragoste. Nimeni pe lume nu-i ca tine. Draga mea, sunt mândră de tine și am să încerc să fiu demnă de tine. Dragostea ta, duioșia ta, bunătatea ta față de mine nu au pereche pe lume. [...] Ver. a lucrat foarte bine; i-a făcut lui Ly o splendidă piesă de porțelan roz; nu se observă nimic. Bineînțeles, nu e chiar ca înainte, dar vorbește și începe
Scrisori către Monica: 1947–1951 by Ecaterina Bălăcioiu-Lovinescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/582_a_1266]
-
lui particular și caracteristic”. Filosof al culturii, el nu omite să sublinieze dimensiuni ale spiritualității naționale la exponenții Junimii, în contextul a ceea ce alții înțeleg prin „sinteza orizonturilor”. Un Ion Creangă „adânc înfipt în lumea lui [...] o poate descrie fără duioșii retrospective, fără sentimentalitate, cu un realism robust și umor împăcat”. Pe Ioan Slavici îl așază printre „marii creatori”, în proximitatea lui Mihai Eminescu, I. L. Caragiale și Ion Creangă, pe când Al. Vlahuță și B. Delavrancea apar ușor supraevaluați. Dintre scriitorii de
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290512_a_291841]
-
cu un zâmbet cald în colțul gurii, cu un păr bogat, ușor ondulat, podoabă pe care am moștenit-o și eu, ferit de pacostea cheliei. A fost un om credincios, blajin, cinstit și harnic, ordonat, meticulos, iubindu-și cu multă duioșie copiii, pe care nu i-a "atins" niciodată, lăsând treaba asta ingrată în seama mamei. Se născuse într-o familie de țărani, la Mășcăteni, un sat de pe lângă Dorohoi, alesese cariera militară, luptase pentru înfăptuirea României Mari, fiind în trei rânduri
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1543_a_2841]
-
mea "Tovarășă învățătoare". Ca prin minune m-a recunoscut și m-a întrebat ce-am făcut în viață. Când i-am spus că am terminat facultatea și acum sunt asistent universitar, m-a privit atentă și mi-a spus cu duioșie: "Ai grijă, că ești cam slăbuț. Un asistent universitar trebuie să aibă oleacă de burtică și neapărat o geantă mare". În anii care au venit, i-am urmat cu sfințenie sfatul, atât în ceea ce privește "bidonașul", cât și geanta! La 25 de
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1543_a_2841]
-
împotriva speciismului (șovinismului de specie) într-o lume în care drepturile minoritarilor (oameni, semeni) sunt încă atât de greu digerate. La noi „mila” este mult mai prețuită decât respectul rațional. Cu alte cuvinte este de așteptat să ne pălească oarecare duioșie și compasiune ca să devenim agenți morali. Nu considerăm că avem datorii morale față de cei care nu fac parte din comunitatea „noastră”, din „tribul” nostru, ce să mai vorbim de specie. Din această pricină, tot ce ne dezgustă, ne face silă
[Corola-publishinghouse/Administrative/1964_a_3289]
-
câmpului cu toții. Era o armonie plăcută, că ne întreceam la prăsit. Tata mereu cântă cântece duioase. Ele se numeau: Iisuse călător, Cruce sfântă, părăsita, Pasăre măiastra, Pe drum cu spini încununat, Blândul Pastor și altele. El cântă și lacrima de duioșia cuvintelor care-L înfățișau pe Domnul Iisus și Golgota. Apoi cântam cu toții. Era frumos și plăcut. Și Dumnezeu parcă le sporea pe toate. Tata, fiind bun gospodar, ne învață de toate. Iarnă și vară. În zile de sărbătoare, după-amiaza tata
Pelerinaj la Sfintele Locuri by Maria Moşneagu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91813_a_92382]
-
Este înrămata în sticlă și de o frumusețe aparte. Se spune că este făcătoare de minuni. Și cred cu adevărat că este. Pentru că, atunci când o privești, rugându-te, persoana din ea (adică Maica Domnului) se uită la tine cu atâta duioșie de parca îți spune ceva tainic, ceva... o mângâiere parcă îți dă. O transformare, o liniște sufletească îți dă, îți ia greutatea pe care o ai în suflet. Simți o ușurare, o trăire aparte ce nu se poate explica în cuvinte
Pelerinaj la Sfintele Locuri by Maria Moşneagu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91813_a_92382]
-
saturi. Lângă biserică din această grădină este o stâncă. Ea adăpostește chipul Mântuitorului Iisus Hristos căzut de povară păcatelor noastre. Este din piatră albă. Mântuitorul este desculț, căzut pe mâini în genunchi. Este atat de trist și te privește cu duioșie. Să-L vezi cât suferă pentru noi. Cu un pic de voință și puțină osteneală te poti urca să ajungi la El. Și eu, nevrednica, am ajuns la El. Am atins buzele de călcâiul Lui. Apoi am intrat cu toții în
Pelerinaj la Sfintele Locuri by Maria Moşneagu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91813_a_92382]
-
Această piatră este groasă de vreo 30 cm. Deasupra ei sunt 7 candele atârnate. Foarte frumoase și mari. Părintele David ne citește o Sfântă Evanghelie, noi toți îngenunchem, ne rugăm tainic și sărutam piatră. O privim cu mult respect și duioșie, lăsând urme de lacrimi pe ea. Pornim spre locul unde a leșinat Maica Domnului. La Mormântul Mântuitorului (foto) simt că este ceva prea pământesc în mine ce ma trage în jos. Dar mă lupt și eu cu mine și cer
Pelerinaj la Sfintele Locuri by Maria Moşneagu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91813_a_92382]
-
Domnului, între orele 6 și 8. Ne-a dus fratele Relu (șoferul care era la biserică) cu mașina. Două colege de cameră aveau părăstas la acea biserică. Am participat la slujba, m-am rugat, am privit cu mult respect și duioșie și cu lacrimi în ochi mi-am luat rămas bun de la tot ce ma înconjura. Primisem în suflet o întărire, o mulțumire și o nădejde că Maica Domnului nu ne va părăsi și va fi alături de noi oricând. Să o
Pelerinaj la Sfintele Locuri by Maria Moşneagu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91813_a_92382]
-
El iar de cealaltă parte este Sf. Ioan Evanghelistul. Este mare întristare ce poți vedea. Este totul din aur. Am îngenuncheat rugându-ne tainic, am privit stâncă, am atins-o prin acea rozeta de aur special făcută. Am privit cu duioșie și smerenie pe Domnul și Sfântă Mama, parcă i-am îmbrățișat cu inima, cu sufletul. Ei mi-au dat ceva tainic: întărire și sfințenie. Nimeni nu-mi poate lua ce mi-au dat mie personal, este al meu și simt
Pelerinaj la Sfintele Locuri by Maria Moşneagu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91813_a_92382]
-
Cu ochii plini de lacrimi, Icoana cu Iisus cel Răstignit A sărutat și a-mbratisat. Copilul plăpând cum era, La pieptul mamei se starngea. Văzând durerea lui Iisus pe Cruce, Pe mama o-ntreba : - De ce L-au pedepsit pe El ? Cu duioșie și durere Și lacrimi printre gene, I-a zis : Vei află tu mai tarziu... Copilul meu, copilul meu, Si zâmbetul lui S-a transformat în lacrimi De iubire și durere Și astăzi mai plânge acel copil, Durerea Lui Iisus. Carte
Pelerinaj la Sfintele Locuri by Maria Moşneagu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91813_a_92382]
-
04.02.2003 Tu, chip frumos, Esti că o primăvară, Cănd mugurii cresc, Și încep să se deschidă, Acolo, Mama, te zăresc Între petalele de floare. Și zâmbetul tău E-o rază de soare. Cand mâna ta caldă Cu-atata duioșie, Atinge creștetul meu, Si inima-mi tresaltă, Chemând numele tău. Mama, Mamă... Cu nimic sub soare Tu n-ai asemănare. Iustina, scumpă Mama mea, Ah ! Ce mult mi-ai lipsit Din viața mea... (Cu toată Dragostea și Durerea Ce-o
Pelerinaj la Sfintele Locuri by Maria Moşneagu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91813_a_92382]
-
foișor, Le spune tuturor Că va fi trădat! Și unul dintre ei Îl va da la misei Pe un preț de nimic Ca să fie răstignit. V-am spus Adevărul-Adevărat : «Iisus Hristos a Înviat!» Mandica 13.06.2006 Te privesc cu duioșie, Și-ți văd chipul luminat, Prin cuvinte și prin fapte, Inima de Mama ai, Cum poți fi atât de bună, C-un drumeț ce-i călător, Tu cu milă și iubire, Îl apropii tot mereu, Te iubesc și-mi pare
Pelerinaj la Sfintele Locuri by Maria Moşneagu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91813_a_92382]
-
Română; • a încerca schițarea portretului unui pilot de vânătoare; • a da mărturie despre una dintre cele mai importante și extraordinare bătălii aeriene, importantă prin numărul de avioane implicate, extraordinară prin desfășurarea ei impresionantă; • a reaminti cu mândrie, respect, emoție și duioșie rolul jucat de toți camarazii mei, vii sau dispăruți, aducând un viu omagiu memoriei tuturor celor ce au participat în luptă. Dacă am reușit, cu atât mai bine! În orice caz, a fost un prilej de a împărtăși punctul meu
Dan Vizanty. Destinul unui pilot de vânătoare by Daniel Focşa [Corola-publishinghouse/Memoirs/1389_a_2631]
-
avionul și "răcorește-te" bine! Am citit în ochii lui satisfacția de a fi fost înțeles. S-a apropiat de mine, mi-a strâns mâna prietenește și s-a îndreptat spre hangar. I-am urmărit silueta cu inima plină de duioșie, sentiment pe care numai o asemenea personalitate îl poate inspira. După câteva minute, tot aerodromul era la curent. Bâzu zboară cu Avia...!!! Avionul a apărut și s-a îndreptat spre pista de decolare. A încerca să descrii ceea ce s-a
Dan Vizanty. Destinul unui pilot de vânătoare by Daniel Focşa [Corola-publishinghouse/Memoirs/1389_a_2631]
-
România, deși era cel mai înverșunat dușman al său”. În Dicționarul Junimii,Iacob Negruzzi remarcă: „După plecarea lui Maiorescu la București, Eminescu era lectorul autorizat al Junimii. În vreme ce citea versuri, mai ales pe ale sale, el ridica totdeauna ochii cu duioșie spre podele”. Eminescu era unul dintre cei mai sensibili la critică. În poezia Criticilor mei își dezvăluie atitudinea: Multe flori sunt, dar puține Rod în lume au să poarte, Toate bat la poarta vieții, Dar se scutur multe moarte. E
Junimiștii la ei acasă by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1686_a_2905]
-
autorul provocând permanent zâmbetul sănătos, privind totul dintr-o perspectivă care amuză, exagerând, zeflemisind sau autoironizându se. Creangă pune un mare accent pe umor în romanul Amintiri din copilărie , unde autorul își povestește isprăvile de demult cu mult umor și duioșie. Pe rudele păgubite de cireșe și cânepă le creionează astfel: ―Moș Vasile era un cărpănos și un pui de zgârie brânză ca și mătușa Mărioara. Vorba ceea: a tunat și i-au adunat. Comicul e dat de plăcerea de a
Lumea lt;poveştilorgt; lui Creangă by Brînduşa-Georgiana Popa () [Corola-publishinghouse/Science/1634_a_2971]
-
reprezintă. Iată pericolele generalizărilor și reprezentărilor superficiale de care ne-am bucurat și ne bucurăm și acum, dar pe care le asimilăm cu mare comoditate. Un oftat de resemnare în fața destinului ireparabil care ne apasă! Și ne privim tăcuți, cu duioșie chiar, recunoscân-du-ne în oglinda tuturor spațiilor cărora le aparținem din punct de vedere istoric și imaginativ. Spații heterotopice care înlocuiesc spațiul real al viețuirii noastre! Imaginile britanice din romanele și jurnalele de călătorie ale lui Alan Brownjohn, Paul Bailey, Helena
by CARMEN ANDRAŞ [Corola-publishinghouse/Science/947_a_2455]
-
băgaseră într un șopron aveau grijă și le dădeau fân din belșug, iar ei aveau și ovăz pentru ei și îi alimentau cu dărnicie. Când le-au sosit trenul, despărțirea lor de noi a fost marcată de gesturi de adevărată duioșie, semn că ne acceptasem reciproc. Comportarea și ajutorul alimentar primit de la ei a fost ca o mană cerească, aprecia mama, dar și eu, cu mintea mea de adolescent în devenire. Chiriașul un informator La câteva zile după plecarea nemților ne-
Întoarcere în timp by Despa Dragomi () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1236_a_2192]
-
Militară, ca și de studentul Petru Monea feciorul popii Monea, ca și de Olimpia Scorobeț și Elisabeta Budac, căsătorite cu oameni de nivelul lor în Viștea de Jos, prima cu preotul Borzea, a doua cu Orăștean. Precum cu tot atâta duioșie își mai amintesc încă, astăzi de bunii lor dascăli, tineri atunci, soții Nicu C. Budac și Maria Budac, născută Bucurenci. Apoi Matei Moraru, om de orientare politică liberală în perioada interbelică, bătrânul acela care cu mult talent ne-a povestit
Cârțișoara: monografie; vol. II - OAMENII by Traian Cânduleå, Ilie Costache () [Corola-publishinghouse/Memoirs/412_a_1339]
-
toată dragostea, pentru a ne revedea. Anii se scurg mereu și privind în trecut, parcă au trecut prea repede, iar absolvenții de odinioară au ajuns astăzi pensionari. Este de la sine înțeles, că aceste întâlniri ne strecoară în suflete o anumită duioșie și nostalgie pentru vremurile apuse. Cu același elan „tineresc” ce ne caracterizează, bucuroși ne vom revedea, vom povesti multe și nevrute, ne vom îmbrățișa cu căldură, ca în asemenea împrejurări. Trebuia să mai precizez, după câte știu eu, că este
Alexandru Mănăstireanu : corespondenţă by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Memoirs/629_a_1301]