841 matches
-
reprezintă o altă problemă-cheie a politicii de securitate. Dilema principală este legată de faptul că viitorul este imprevizibil, dar o strategie are nevoie de aproximări ale mediului pentru a recomanda cursuri de acțiune și a aloca resurse. Scenariile reprezintă instrumentul euristic și propedeutic de evaluare a mediului de securitate și ajută la luarea deciziilor strategice, pentru construirea unor strategii realiste și fezabile. În acest context, este nevoie de folosirea scenariilor ca instrument pentru a anticipa viitoarele evenimente, numai că acesta necesită
[Corola-publishinghouse/Science/2345_a_3670]
-
sofisticată, care se formează În timp1. Într-o lume ideală, scenariile și gândirea strategică ar trebui să urmeze un algoritm ideal. Deși simplificator, un algoritm precum cel recomandat de Institute for Alternative Futures 2 (IAF) este foarte util, ca mijloc euristic și propedeutic. Modelul IAF cuprinde următoarele etape: - monitorizarea tendințelor (scanare, identificarea factorilor determinanți etc.); - dezvoltarea de scenarii (alternative narative despre viitor); - elaborarea unei viziuni (decizia privind alternativa preferată); - definirea misiunilor (structurarea rolului organizației pentru a realiza viziunea); - stabilirea obiectivelor strategice
[Corola-publishinghouse/Science/2345_a_3670]
-
una de tip strategic, În condiții de risc și incertitudine. Ea este orientată către viitor și trebuie să proiecteze cunoașterea prezentă către un viitor incert, Încercând să anticipeze riscuri și oportunități. Această sarcină complexă impune existența unui instrumentar cognitiv și euristic specific. Astăzi, poate mai mult ca niciodată, provocarea principală a politicii de securitate națională este, așa cum spunea Donald Rumsfeld, „de a ne apăra Împotriva necunoscutului, incertitudinii, neprevăzutului și neașteptatului” (Rumsfeld, 2002, p. 23). Acest capitol Își propune trecerea În revistă
[Corola-publishinghouse/Science/2345_a_3670]
-
exemple: „aliatul inamicului este...”; „inamicul unui inamic este...”; „dacă baza unei alianțe se schimbă...”; „dacă o tendință economică este anticipată...”, (Kahn, 1973, p. 141). Folosirea lor În prognoze presupune simpla reformulare pentru a pune Întrebări punctuale. Așadar, ele devin mijloace euristice pentru construirea scenariilor și predicțiilor. Un alt exemplu important al efectului predictibil este legat de existența unui factor determinant. Un factor determinant apare În acele momente În care o singură variabilă dominantă capătă o importanță crucială. Când avem prezent un
[Corola-publishinghouse/Science/2345_a_3670]
-
strategică este o Încercare de a ne adapta anticipările la o realitate volatilă, pe baza unui cadru sofisticat ce Încorporează toate seturile de variabile, de la cele relativ stabile și ușor volatile la cele foarte dinamice și accidentale. Natura ei este euristică și propedeutică. Adică de pregătire a momentului deciziei (propedeutica) și de căutare a soluțiilor strategice optime (euristica). De remarcat că, deși mulți au supraevaluat puterea predictivă a acestui cadru conceptual, autori precum Kahn au subliniat neîncetat limitele istorice și ontologice
[Corola-publishinghouse/Science/2345_a_3670]
-
publice sau În strategia de afaceri (Wack, 1985; Kleiner, 1996). 8.4. Scenariile: euristică și metodătc "8.4. Scenariile\: euristică și metodă" Așa cum am arătat, Herman Kahn, considerat părintele metodei scenariilor, a subliniat În repetate rânduri că scopul scenariilor este euristic, adică de a căuta și identifica alternative. Scenariile nu trebuie confundate cu gândirea În termeni de certitudine predictivă. În continuare, vom elabora aceste teme, urmând linia deschisă de Kahn. Termenul de euristic pune În evidență dinamica procesului de căutare și
[Corola-publishinghouse/Science/2345_a_3670]
-
subliniat În repetate rânduri că scopul scenariilor este euristic, adică de a căuta și identifica alternative. Scenariile nu trebuie confundate cu gândirea În termeni de certitudine predictivă. În continuare, vom elabora aceste teme, urmând linia deschisă de Kahn. Termenul de euristic pune În evidență dinamica procesului de căutare și descoperire (Kahn, 1973, p. 103). Această abordare metodologică a fost, de la bun Început, prezentată ca un instrument „modest, dar cu o contribuție utilă la realizarea obiectivelor cercetării pentru politici”. Astfel, au fost
[Corola-publishinghouse/Science/2345_a_3670]
-
dinamica procesului de căutare și descoperire (Kahn, 1973, p. 103). Această abordare metodologică a fost, de la bun Început, prezentată ca un instrument „modest, dar cu o contribuție utilă la realizarea obiectivelor cercetării pentru politici”. Astfel, au fost identificate cinci funcții euristice: 1) stimularea imaginației; 2) clarificarea, definirea, expunerea sau argumentarea principalelor probleme și proiectarea și explorarea „pachetelor” alternative de soluții; 3) Îmbunătățirea colaborării și comunicării intelectuale dintre analiști; 4) Îmbunătățirea abilității de a identifica noi patternuri, tendințe, dezvoltări sau puncte de
[Corola-publishinghouse/Science/2345_a_3670]
-
nici o Îndoială că tehnicile de identificare a alternativelor și de pregătire a actului deciziei, chiar dacă nu sunt totalmente științifice și riguroase, au o valoare deosebită nu numai pentru analiza strategică, dar și pentru cea științifică. Altfel spus, aspectele propedeutice și euristice sunt indispensabile. Iată de ce este crucial modul În care este informată și ajutată mintea decidentului, modul În care este pregătită și flexibilizată. Sau, cum spunea același Kahn, deși cercetarea socială și strategică este ocupată cu dezvoltarea, explicarea și expunerea metodologiei
[Corola-publishinghouse/Science/2345_a_3670]
-
legate de anticiparea strategică, este nevoie de cercetare interdisciplinară. Iar rezolvarea interdisciplinară a unei probleme presupune un efort colectiv, dar și un mod specific de prezentare a datelor și ideilor, un cadru clar organizat. În consecință, prezența elementului propedeutic și euristic sau a altor tehnici pedagogice devine un scop În sine. Iar acest scop este complementar cu cel de creare, de cunoaștere. Acesta este contextul Înțelegerii modului În care teoreticienii previziunii strategice, de la Herman Kahn până azi, au conceput cadrul teoretic
[Corola-publishinghouse/Science/2345_a_3670]
-
dintre rapoarte, mai ales scenariile, sunt produse prin cooperarea cu mediul academic și institutele din societatea civilă. Un astfel de produs, realizat În 2004, este Mapping the Global Future (NIC, 2004). Importante nu sunt atât concluziile sale, mai ales procesul euristic și propedeutic al acestui raport. Acesta diferă de celelalte prin faptul că au fost implicați consultanți stăini, scenariile au reprezentat principalul instrument de anticipare și a fost folosit un Web-site pentru a facilita dialogul global. Plecând de la prezumția că scenariile
[Corola-publishinghouse/Science/2345_a_3670]
-
1) o operațiune pe scară largă de menținere a păcii; 2) o operațiune umanitară; 3) un război regional pentru apărarea intereselor europene; 4) prevenirea unui atac cu WMD; 5) apărarea teritoriului UE (ISS, 2004, pp. 72-98). Concluzii Metodele propedeutice și euristice sunt consecința directă a impredictibilității mediului În care sunt luate deciziile strategice. Aceste metode au ca scop pregătirea pentru Înfruntarea impredictibilului. Ele pornesc de la premisa că nu trebuie să ne amăgim cu iluzia că perfecționarea tehnicilor de previziune este soluția
[Corola-publishinghouse/Science/2345_a_3670]
-
dimensiuni ale acesteia. Deciziile strategice În condiții de incertitudine (Dragoș Paul Aligică și Marian Zulean) Scopul acestui capitol este de a prezenta principalele concepte, metode și probleme din domeniul prognozei și anticipării strategice și, astfel, să familiarizeze cititorul cu instrumentarul euristic și cognitiv pentru Înțelegerea deciziei În condiții de incertitudine. Dacă primele două părți examinează cadrul teoretic al previziunii strategice și explică problema deciziei În condiții de incertitudine, următoarele părți definesc și descriu scenariile ca metodă complexă de analiză și instrument
[Corola-publishinghouse/Science/2345_a_3670]
-
dovedească o consistentă pregătire pedagogică., metodică și de specialitate, precum și o deschidere suficient de largă pentru a proiecta corect actul didactic. Atingerea unui randament superior în activitatea didactică nu este posibilă fără cunoașterea și aplicarea corectă a strategiilor didactice. Strategiile euristice și algoritmice sunt consolidate de strategiie evaluativ-stimulative. În condițiile unui stil didactic elevat, riguros și performant, o condiție esențială este raportarea evaluării la componentele actului didactic. În felul acesta, instrumentele de evaluare, metodele și tehnicile adecvate trebuie să fie cât
SIMPOZIONUL NAŢIONAL „BRÂNCUŞI – SPIRIT ŞI CREAŢIE” by Tomulescu Maria () [Corola-publishinghouse/Science/570_a_1187]
-
metaforice neașteptate ca bugs, viruses, snail mail, garbage, trash compaction, wastebaskets, recycle bin, surfing sau navigating . Asemenea termeni au devenit: „parte a unui jargon la modă care transformă utilizatorii în membri aspiranți la un fel de elită cunoscătoare, dar valoarea euristică a metaforei nu trebuie subestimată, pentru că ea reprezintă abilitatea informaticii de a absorbi și adapta elemente de limbaj din vocabularul vieții cotidiene care . În New Directions in Voice-Narrated Cinema Seymour Chatman observă că în etapa ei clasică naratologia insistă în
ÎNTRE NARATOLOGII by JANA GAVRILIU () [Corola-publishinghouse/Science/1208_a_2196]
-
Dahl. În acest sens, a încerca stabilirea de legături (între aceleași variabile, de aceeași intensitate), trecând de la o țară la alta și de la o zonă geopolitică la alta, nu este relevantă. Doar o schemă simplificată poate avea o anumită utilitate euristică generală. Ancorarea este legată de formarea și stabilizarea instituțiilor guvernamentale și a unor structuri intermediare, precum grupurile de interese și partidele. Diversele practici, existența unor ideologii sau valori comune, o societate civilă mai mult sau mai puțin articulată din punct
[Corola-publishinghouse/Science/84945_a_85730]
-
referință”, care „nu este altceva decât puterea ficțiunii de a descrie din nou realitatea.” (P. Ricoeur, 1999:207). În acest sens - va spune Ricoeur - funcționează teoria modelelor în știință, iar ceea ce au în comun modelul și ficțiunea e forța lor euristică. Ricoeur pune, astfel, în evidență faptul că cele mai multe teorii științifice sunt de fapt creații ale minții noastre, ipoteze sau posibilități, forțând nota am putea spune „ficțiuni” asupra lumii reale, care mai apoi se vor confirma prin verificare empirică. De multe
COMUNICAREA VERBALĂ / De la Cunoaștere la Acţiune by Constantin Romaniuc () [Corola-publishinghouse/Science/658_a_1041]
-
Metafora vie este discursul literar, care are atât o funcție poetică cât și una retorică; „cea de-a doua urmărește să-i convingă pe oameni, oferind discursului podoabe care plac...prima urmărește să redescrie realitatea pe calea ocolită a ficțiunii euristice”, prin urmare „metafora poartă informație pentru că ea <<redescrie>> realitatea.” (P. Ricoeur, 1984:43, 380). Astfel prin metaforă locutorul nu descrie direct realitatea, lumea ci cu ajutorul ficțiunii, referința metaforică fiind produsă pe „ruinele” referinței literale. Metafora vie reprezentând de fapt o
COMUNICAREA VERBALĂ / De la Cunoaștere la Acţiune by Constantin Romaniuc () [Corola-publishinghouse/Science/658_a_1041]
-
similitudine” are, în viziunea hermenentului, o „unică structură dar două funcții: o funcție retorică și o funcție poetică”, prima urmând „să-i convingă pe oameni, oferind discursului podoabe care plac”, cealaltă urmărind „să redescrie realitatea pe calea ocolită a ficțiunii euristice”. (P. Ricoeur, 1984:25,380). Funcția retorică sau rolul persuasiv al metaforei îi pune în evidență calitatea de „ornament estetic” al acesteia, care deși este mai întâi prelucrată, decodată cognitiv de către receptor, adevărata ei țintă este nivelul emoțional afectiv, care
COMUNICAREA VERBALĂ / De la Cunoaștere la Acţiune by Constantin Romaniuc () [Corola-publishinghouse/Science/658_a_1041]
-
trebui, oare, să însemne respingerea lui? În timp ce Allison și-a elaborat modelele pentru a înțelege un eveniment istoric particular, Steinbruner și-a ilustrat construcția teoretică printr-un caz empiric. Allison își folosește modelele ca tipuri ideale weberiene, adică drept instrumente euristice, pentru a înțelege activitatea statului. El nu le folosește ca scop, adică drept o teorie științifică din care să deducă propoziții general verificabile (pentru această înțelegere weberiană a lui Allison, vezi Aron 1984: 29-30). Allison încearcă să arate că abordarea
by Stefano Guzzini [Corola-publishinghouse/Science/1029_a_2537]
-
adevăr, al treilea model al său, departe de a fi total antiraționalist, include multe elemente ale unei abordări interacționiste a negocierilor. De asemenea, critica este înșelătoare, deoarece ea lasă de înțeles că modelele lui Allison nu sînt concepute ca mecanisme euristice ale înțelegerii, ci ca teorii verificabile. Allison scria: "Argumentînd că explicațiile se constituie pe baza unor modele conceptuale implicite, această încercare nu susține cîtuși de puțin că analiștii politicii externe au dezvoltat vreo teorie satisfăcătoare, verificabilă empiric. În acest studiu
by Stefano Guzzini [Corola-publishinghouse/Science/1029_a_2537]
-
pentru care el consideră că cele două teorii nu pot fi combinate, argumentele oferite nu exclud apropierea de care el vorbește. Gilpin admite că abordările hegeliano-marxiste în general și legea dezvoltării inegale propusă de Lenin în special, au o valoare euristică, dar sînt prea deterministe și anistorice (Gilpin 1981: 48-9). Totuși, scriitorii neomarxiști ce fac parte din tradiția dependenței a lui Cardoso sau se revendică de la vreo teorie critică se consideră ei înșiși ca făcînd parte dintr-un "marxism istoricist care
by Stefano Guzzini [Corola-publishinghouse/Science/1029_a_2537]
-
anarhiei este redundant. Iar al doilea strat, dacă este corect înțeles, relevă anumite trăsături ale diferențierii rolurilor care implică o viziune mai verticală asupra guvernării. Abandonînd asumpția anarhiei ca demarcare strictă între chestiunile interne și cele externe, pentru dezavantajele sale euristice (Milner 1991), ar trebui să înțelegem sistemul internațional ca pe un sistem al autorității și regulilor (Onuf și Klink 1989), în care ideea de unități asemănătoare este în cel mai bun caz o ficțiune juridică, iar în cel mai rău
by Stefano Guzzini [Corola-publishinghouse/Science/1029_a_2537]
-
folosească aceste strategii activ participative, având în vedere valențele formativ-educative ale acestor metode, procedee, mijloace de organizare a învățării. Efectele în plan formativ-educativ se referă la implicațiile lor asupra dezvoltării structuriloe intelectuale ale copilului. 3. Accentuarea fără precedent a caracterului euristic al strategiilor didactice. Strategiile euristice a dat rezultate bune în planul însușirii temeinice a cunoștințelor, al formării priceperilor și deprinderilor. Elevilor le face plăcere să descopere adevăruri științifice, iar noi, profesorii, trebuie să ținem seama de aceasta. 4. Diversificarea metodologiei
SIMPOZIONUL NAŢIONAL „BRÂNCUŞI – SPIRIT ŞI CREAŢIE” ediţia a II-a by Iuliana Avădăni () [Corola-publishinghouse/Science/569_a_897]
-
având în vedere valențele formativ-educative ale acestor metode, procedee, mijloace de organizare a învățării. Efectele în plan formativ-educativ se referă la implicațiile lor asupra dezvoltării structuriloe intelectuale ale copilului. 3. Accentuarea fără precedent a caracterului euristic al strategiilor didactice. Strategiile euristice a dat rezultate bune în planul însușirii temeinice a cunoștințelor, al formării priceperilor și deprinderilor. Elevilor le face plăcere să descopere adevăruri științifice, iar noi, profesorii, trebuie să ținem seama de aceasta. 4. Diversificarea metodologiei didactice este o nouă tendință
SIMPOZIONUL NAŢIONAL „BRÂNCUŞI – SPIRIT ŞI CREAŢIE” ediţia a II-a by Iuliana Avădăni () [Corola-publishinghouse/Science/569_a_897]