1,291 matches
-
răspunsuri cu o intensă conotație socio-culturală și națională (mentalități diferite la europeni, americani etc.). Personal, înclinăm să considerăm că - în afara unor boli al căror prognostic este întotdeauna fatal (ex. cancerul) - medicul este obligat să spună întotdeauna adevărul, nuanțând exprimarea lui (francă sau voalată ori în etape), mai ales la bolnavii cu o personalitate vulnerabilă la stres ori cu un moral foarte scăzut. În spital aceasta atitudine de sinceritate absolută din partea medicului este favorizată și de caracterul frecvent al întrevederilor cu bolnavul
PSIHOLOGIA MEDICALĂ: COORDONATE APLICATIVE by Viorel ARMAŞU, Iuliana ZAVADOVSCHI () [Corola-publishinghouse/Science/100959_a_102251]
-
VI-lea. în Gallia fuseseră vestite, și au continuat să fie în tot secolul al V-lea, școlile de retorică care au încurajat cultivarea asiduă a poeziei, a omileticii, a narațiunii istorice. însă, o dată cu stabilirea definitivă în Gallia a invadatorilor franci, o populație mult mai puțin civilizată decît burgunzii și goții care avuseseră deja în trecut contacte cu Imperiul Roman, situația s-a schimbat radical, și decăderea a început să se facă simțită mai ales în a doua jumătate a secolului
[Corola-publishinghouse/Science/2079_a_3404]
-
murit la puțin timp după aceea, în 518. a) Epistolarul Așa cum era obiceiul în epoca precedentă, Avitus s-a dedicat genului epistolar și a scris 86 de scrisori pe care le-a trimis unor personaje ilustre din Gallia, principalilor nobili franci și chiar regelui Clovis, care chiar în acea perioadă, se converteau la catolicism; de asemenea, le-a scris unor senatori romani și împăratului Anastasius. Modelul ales de Avitus pentru scrierile sale literare a fost Sidonius Apollinaris care se bucura de
[Corola-publishinghouse/Science/2079_a_3404]
-
masă de compoziții frivole, găunoase și convenționale”. Totuși, Venantius reușește uneori să înnoiască prin modificări profunde unele genuri literare, de exemplu epitaful. De altfel, necesitățile vieții de curtean, la care Venantius trebuise să se adapteze în aspra și semibarbara societate francă, l-au constrîns să producă o serie aproape neîntreruptă de celebrări encomiastice ale regilor și potentaților. b) Operele în proză Venantius a mai scris, în proză, șapte scurte Vieți de sfinți locali, cum sînt Ilarie de Poitiers, Marcellus, Germanus și
[Corola-publishinghouse/Science/2079_a_3404]
-
devastărilor provocate de invazie, începînd cu a doua jumătate a secolului al VI-lea, cultura vizigotă produce personalități, ale căror scrieri conțin motive și idei autonome și originale; producția literară a regatului vizigot începe mai tîrziu, după cea din regatul franc, va continua cu energie și vivacitate pe toată durata secolului al VII-lea, cînd în Gallia și Italia se va lăsa tăcerea, și va constitui unul dintre elementele fundamentale ale culturii medievale. Literații din regatul romano-vizigot sînt preocupați în secolul
[Corola-publishinghouse/Science/2079_a_3404]
-
să se creadă valori (sau îi "sapă" pe cei nimeriți) pentru că nu sunt alții mai buni ! Se aleg și ceva mai buni dar mulți, mulți rămân coada de câine ("din coadă de câine nu se poate sită de mătase"). Mărturisesc franc: "pre" mulți i-am ajutat eu să devină din văcari, primari sau funcționari și ne am făcut treaba cu cei pe care i-am avut la îndemână ! Pe alți, mulți, nu i-am putut ajuta din cauza handicapului lor din naștere
MERIDIANUL by Dumitru V. MARIN () [Corola-publishinghouse/Science/1703_a_2970]
-
de fapt nimic despre Buddha - dar, de cum au aflat cel mai mic amănunt despre una din religiile Indiei (iar amănunte erau atunci numele divinităților), le coroborează suspect de entuziast și, În fluxul de manuscrise al primelor societăți asiatice, reunesc În franca nonșalanță a raptului erudit toată frugalitatea mărturiilor. Suntem Încă În epoca În care o bună parte a Orientului Mijlociu, centrului, sudului și sud-estului Asiei nu au Încă o identitate confesională sau culturală (și, de asemenea, nu există nimeni care să
[Corola-publishinghouse/Science/2270_a_3595]
-
una foarte frumoasă; cu ajutorul ei a alcătuit chiar o antologie, Myrobiblion. Toate aceste biblioteci au fost dispersate și comerțul cu cartea ruinat în mai multe rînduri: în timpul disputei iconoclaștilor (730-843), în timpul jafului cruciaților asupra Constantinopolului (1204) și al stabilirii regatelor france în Imperiul Bizantin, dar și o dată cu ocuparea Constantinopolului de către turci (1453), eveniment care marchează sfîrșitul Imperiului și al cărții bizantine. 2. Cartea în Bizanț. Miniatura bizantină a exercitat o mare influență asupra țărilor slave și chiar asupra Europei Occidentale în
by ALBERT LABARRE [Corola-publishinghouse/Science/966_a_2474]
-
aici mînăstiri: Luxeuil în Franța, Bobbio în Italia; succesorii săi fundează altele în Franța: Saint-Riquier, Saint-Valéry, Saint-Wandrille și o sihăstrie la Saint-Gall, în Elveția, care va deveni o mănăstire celebră. Misionarii englezi străbat și Europa: Sfîntul Bonifaciu (680-755) restaurează biserica francă, evanghelizează Germania și întemeiază acolo mai multe mănăstiri, așa cum este cea din Fulda. Nu se poate descrie aici expansiunea monahismului în Europa și nici măcar să se menționeze toate mănăstirile care au avut un atelier de copiști renumit. Ordinul benedictin trebuia
by ALBERT LABARRE [Corola-publishinghouse/Science/966_a_2474]
-
Sicilia (Frederic al II-lea). Occidentul medieval a regăsit mulți autori ai Antichității grecești, mai ales pe Aristotel, prin traducerile din arabă, ceea ce a avut consecințe multiple în dezvoltarea gîndirii filozofice. În plus, cucerirea Constantinopolului în 1204 și instituirea regatelor france în Imperiul Bizantin au permis contacte directe cu lumea greacă. Create în aceeași perioadă, ordinele călugărilor cerșetori (carmeliții la sfîrșitul secolului al XII-lea, franciscanii în 1210, dominicanii în 1215, augustinii în 1256) cunosc o expansiune rapidă. În timp ce călugării Evului
by ALBERT LABARRE [Corola-publishinghouse/Science/966_a_2474]
-
însă probleme grave. Chiar dacă e adevărat că tonul e frecvent „ștrengăresc”. Numai în aparență I. ia în glumă realitățile literaturii românești contemporane cu el. Găsește jignitoare, de exemplu, „fața veșnic întoarsă modelelor străine”, care „ar trebui să fie o acceptare francă, integrală, a învățămintelor Occidentului”. Fără slăbiciunea entuziasmului, dar și fără slăbiciunea revoltei, „fără neîncredere, trebuie să continuăm să învățăm”. Și cu o formulă ce îndeamnă la meditație, „deocamdată, trebuie să fim cât mai pașoptiști cu putință. Iar despre autenticitatea noastră
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287581_a_288910]
-
greacă trece greu în latină - dolor absit, zice textul (II, 18), dar ideea rămâne: e vorba de a realiza absența tulburărilor, de a elimina durerea, de a termina odată cu spaimele, îndeosebi cu spaima de moarte, care împiedică dezvoltarea unui hedonism franc și categoric. Plăcerea poate fi pozitivă sau negativă: ori e căutată activ, știindu-se unde se află, ori sunt îndepărtate obstacolele care împiedică instaurarea ei. Evitarea negativului constituie o mare parte a oricărei filosofii a plăcerii - în opoziție cu ceea ce
[Corola-publishinghouse/Science/2095_a_3420]
-
al pacientului vârstnic, evaluat prin scoruri specifice, se deteriorează semnificativ la peste 40% dintre pacienți (54). Studiile clinice apreciază că microemboliile, hipoperfuzia cerebrală, disfuncția microvasculară, inflamația sunt mecanisme prin care FA poate determina evoluția spre demență vasculară în absența AVC franc (55,56). Studiul AFFIRM nu regăsește o corelație semnificativă cu strategia terapeutică a FA (controlul frecvenței versus controlul ritmului) sau cu utilizarea warfarinei, problemă care rămâne deschisă. În schimb, vârsta mai mare de 65 de ani este o variabilă care
Afectarea cardiovasculară în boala renală cronică by Viviana Aursulesei () [Corola-publishinghouse/Science/91946_a_92441]
-
etape: a) Examen clinic: semne funcționale sugestive: dureri toracice, îndeosebi la bază și lateral; tuse seacă, relevată mai ales la schimbări de poziție și în inspir profund; dispnee progresivă la efort. semne generale: febră, scădere ponderală, transpirații. examen fizic: matitate francă de tip lichidian, abolirea vibrațiilor vocale și a murmurului vezicular și uneori la ascultație, se decelează un suflu pleuretic dulce, de tip expirator. b) Examen radiologic: o opacitate densă, omogenă, de tip lichidian, cu limita superioară concavă în sus și
Curs de pneumoftiziologie by Antigona Trofor [Corola-publishinghouse/Science/940_a_2448]
-
vor dezvolta diabet de tip 2. Această evoluție este dictată de incapacitatea celulei β-pancreatice de a secreta suficientă insulină pentru a compensa în întregime insulinorezistența periferică. Totuși, marea majoritate (3/4) din pacienții insulinorezistenți/hiperinsulinici nu vor dezvolta un T2DM franc. O parte vor prezenta tulburări ale reglării glicemice (IGT sau IFG) care vor rămâne la nivele „nediabetice” (să se țină seama, totuși, că limitele glicemice „diabetice” și „nediabetice” sunt absolut arbitrare, nefiind stabilite pe criterii fiziologice). În fine, cei mai mulți dintre
Tratat de diabet Paulescu by Constantin Ionescu-Tîrgovişte () [Corola-publishinghouse/Science/92263_a_92758]
-
dl) care persistă mult după 2 ore de la aportul alimentar. Această din urmă etapă este asociată cu o scădere progresivă a capacității β-secretoare și, implicit, a valorilor insulinei plasmatice. Hiperinsulinismul este înlocuit cu o „pseudo-normo-insulinemie” și apoi cu un hipoinsulinism franc. În perioada de pseudo-normo-insulinemie concentrația plasmatică a insulinei este aparent normală. Comparată însă cu valoarea glicemică, ea este mai mică decât cea înregistrată la persoanele nediabetice. Trecerea de la hiperinsulinism la hipoinsulinism depinde de capacitatea secretorie a celulelor β-pancreatice. În prezența
Tratat de diabet Paulescu by Constantin Ionescu-Tîrgovişte () [Corola-publishinghouse/Science/92263_a_92758]
-
lua o necesară distanță față de discursul academic al sociologului, se repliază și revine la ceea ce realmente poate să ne provoace în viața de zi cu zi. Preferă modul direct și personal de a vorbi, cu referințe abrupte și cu indicarea francă a faptului în atenție. Caută să-l descrie în datele lui izbitoare, frapante, cu întreaga lui violență și cu elementul pitoresc pe care îl conservă. Cum spuneam mai sus, știe să aducă în atenție tocmai acele situații sau întâmplări care
by NICU GAVRILUŢĂ [Corola-publishinghouse/Science/990_a_2498]
-
ieri iar astăzi am privit la ceea ce trebuie să fac pentru mâine. C. I.: Și în acest context ați luat decizia de a pleca din Germania? S. Ț.: Da! M-am supărat pe nemți. Că avocatul mi-a spus foarte franc că nu sunt "neamțul lor!" Eu m-am dus la avocat să reglez problema. Mă blocase banca! De ce? Pentru că unul din bancă era prieten cu avocatul firmei și cu asociatul meu. C. I.: În fond, a fost o mică conspirație
[Corola-publishinghouse/Science/84954_a_85739]
-
secolul al șaselea. În Galia fuseseră vestite, și au continuat să fie în tot secolul al cincilea, școlile de retorică care au încurajat cultivarea asiduă a poeziei, a omileticii, a narațiunii istorice. Însă, odată cu stabilirea definitivă în Galia a invadatorilor franci, o populație mult mai puțin civilizată decât burgunzii și goții care avuseseră deja, în trecut, contact cu Imperiul Roman, situația s-a schimbat radical și decăderea a început să se facă simțită mai ales în a doua jumătate a secolului
[Corola-publishinghouse/Science/2080_a_3405]
-
la puțin timp după aceea, în 518. a) Epistolarul Așadar, așa cum era obiceiul în epoca dinainte, Avitus s-a dedicat genului epistolar și a scris 86 de scrisori pe care le-a trimis unor personaje ilustre din Galia, principalilor nobili franci și chiar regelui Clovis care chiar în acea perioadă se converteau la catolicism; a mai scris unor senatori romani și împăratului Anastasius. Modelul pe care Avitus și l-a ales pentru scrierile sale literare a fost Sydonius Apolinaire care se
[Corola-publishinghouse/Science/2080_a_3405]
-
compoziții frivole, găunoase și convenționale”. Totuși, Venantius reușește uneori să înnoiască prin modificări profunde unele genuri literare cum este, de exemplu, epitaful. De altfel, servituțile vieții de curtean cu care Venantius trebuise să se obișnuiască în aspra și semibarbara societate francă l-au constrâns să producă o serie aproape neîntreruptă de celebrări encomiastice ale regilor și ale potentaților. b) Operele în proză Venantius a mai scris, în proză, șapte scurte Vieți de sfinți locali, cum sunt Ilarie de Poitiers, Marcellus, Germanus
[Corola-publishinghouse/Science/2080_a_3405]
-
invazie, începând cu a doua jumătate a secolului al șaselea, cultura vizigotă produce personalități cu o anume greutate, ale căror scrieri conțin motive și idei autonome și originale; producția literară a regatului vizigot începe mai târziu, după cea din regatul franc, însă va continua cu energie și vivacitate pe toată durata secolului al șaptelea, în timp ce în Galia și Italia se va lăsa tăcerea, și va constitui unul din elementele fundamentale ale culturii medievale. Literații din regatul romano-vizigot sunt preocupați în secolul
[Corola-publishinghouse/Science/2080_a_3405]
-
fasc. 76/77, 1983, col. 113-126; totodată: E.D. Hunt, Palladius of Helenopolis: A Party and its Supporters in the Church of the Late Fourth Century, JThSt 24 (1973), 456-480. - Istoria călugărilor din Egipt: ed. critică a textului grecesc și trad. franc. cu multe note de A.-J. Festugière, Historia monachorum in Aegypto, Société des Bollandistes Bruxelles 1971. 2. Asceții din deșertul Gaza: Isaia, Varsanufie, Ioan, Dorotei a) Isaia Corpusul discursurilor ascetice ale lui Ava Isaia ne permite să-l situăm în
[Corola-publishinghouse/Science/2080_a_3405]
-
primul rând Melania cea Bătrână, Rufin, Ieronim), sau sunt amintite în trecere (de ex. Paulin din Nola sau Augustin). Numeroase și importante, deși risipite, sunt amănuntele referitoare la liturghie cărora textul le acordă multă atenție. Bibliografie. Editarea textului grec, trad. franc., amplă introd. de D. Gorce, Vie de sainte Mélanie (SChr 90), Cerf, Paris 1962 care reia textul publicat de M. Rampolla, Santa Melania Giuniore, senatrice romana, Tipografia Vaticana, Roma 1905 (și cu textul latin, cu introd. și comentariu amplu). b
[Corola-publishinghouse/Science/2080_a_3405]
-
adresate călugărilor, compuse probabil din citate extrase dintr-un document scris chiar de protagonist. Stilul e simplu, bogat în forme morfologice și sintactice proprii limbii vorbite, iar sintaxa e fără complicații însă nu lipsită de anacoluturi. Bibliografie. Ed. critică, trad. franc., introd. de G.J.M. Bartelink, Callinicos. Vie d’Hypatios (SChr 177), Cerf, Paris 1971. c) Marcu Diaconul Este autorul unei Vieți a lui Porfir din Gaza. Acesta, născut la Tesalonic într-o familie de creștini prin 47, a plecat, în jurul vârstei
[Corola-publishinghouse/Science/2080_a_3405]