1,433 matches
-
în calitate de clasă muncitoare, că n-a mai apucat să intre la Politehnică, ori, știind că șefii sînt în ședință, o fi șters-o. Bat la ușa vecină și intru. Cei doi mă privesc surprinși, apoi schimbă între ei o privire fugară. Tabelul a plecat de la combinat pe 10 ianuarie, le spun. Brunetul se uită la blondul blajin cu o expresie prin care pare să-i spună: "descurcă-te". Blondul blajin se ridică în picioare și-mi indică unul din cele două
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1531_a_2829]
-
să-i pot privi în ochi pe cei din jurul meu, iar dacă plec, să plec cu fruntea sus... ...Muncitor la " Spații verzi", udam florile, împreună cu nașul Ion, la Eforie Sud, între Sanatoriul T.B.C. și gară ce vremuri!; nașul Ion stătea fugar, din cauza colectivizării; eu aveam nevoie de bani; eram elev în ultimul an la liceu; vara nu puteam sta degeaba, că la C.A.P. abia aveau țăranii din sat unde să facă zile-muncă. Udam florile noapte de noapte, ziua dormeam pe
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1531_a_2829]
-
viață școlărească, am mai făcut ceva: i-am studiat pe ai mei. îmi doream foarte mult să pricep de ce, în ultima vreme, există tot mai multe momente când parcă nu-i cunosc și nu mă cunosc. E adevărat, sunt momente fugare, dar sunt foarte puternice și mă lasă total descumpănită, precum în duminica aia cu olimpiada. Și mă simt te ribil de vinovată, îmi spun că e fără îndoială numai vina mea, îi supăr și îi dezamăgesc constant prin purtarea mea
Emoţia by Mirela Stănciulescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1358_a_2734]
-
ce mai, asta a fost, fără doar și poate! O năzărire a minții mele ame țite. îi zâmbesc năucă lui Eduard, în timp ce-mi pun niște întrebări mai degrabă retorice: oare ce s-ar întâmpla dacă toa te amintirile - fugare - pe care le reînviem în cele mai di verse lo curi și clipe ale existenței noastre s-ar transforma în ima gini per fect vizibile, suprapunându-se asemenea unor trepte nevăzute care urcă în aer? Unde se termină realitatea și
Emoţia by Mirela Stănciulescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1358_a_2734]
-
Mă las trasă de Edo, din ce în ce mai sus, simt materialitatea aerului pe care îl străbatem amândoi și simt, cu o exaltare de nedescris, imaterialitatea pufoasă, precum o spinare alburie de inorog, a norului pe care poposim. 7. Edo aruncă o privire fugară în sus. Cerul se pregătea de asfințit cu un veșmânt cețos, destrămat pe alocuri de scrijelituri albe și stângace de nori, ca într-un desen neisprăvit al unui orb. O nouă zi era pe cale să se încheie - la fel ca
Emoţia by Mirela Stănciulescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1358_a_2734]
-
o să-mi pun și diploma sub saltea.) Mi-aduc deodată aminte că peste câteva ore o să mă întâlnesc cu Eduard și simt că mă îmbujorez din nou. Nu știu cum au trecut orele; de-abia înainte de plecare arunc și eu o privire fugară spre diploma pe care am scos-o de sub pu pitru ca s o pun în servietă. Da, scrie Marin Carla. Poate că nu au observat t-ul din semnătura mea, îmi spun, ceva mai îmbunată. Am, într-adevăr, tendința să
Emoţia by Mirela Stănciulescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1358_a_2734]
-
nici nu-mi dau seama despre ce diplomă e vorba. Apoi mi-aduc aminte de mențiunea pe care o car cuminte în servietă. Răsuflu ușurată. Bine că asta-i tot! Uitasem cu totul de diploma pe care mi-am aruncat fugar ochii la sfârșitul orelor. Parcă a trecut un secol de atunci! De unde-or ști ai mei despre ea? Am primit un telefon de la secretariatul liceului, îmi deslușește mama enigma, zâmbind și ea la fel de veselă. Ne bucu răm mult pentru tine
Emoţia by Mirela Stănciulescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1358_a_2734]
-
pentru totdeauna. Mai bine așa, mai bine să îi dau drumul în necunoscut, poate măcar ea nu se va prăbuși și va pluti, singură și liberă prin aer, înspre înalturi. Partea a doua MAREA PROVOCATOARE 1. Eduard aruncă o privire fugară în sus, spre tavanul alb, teșit. O nouă zi e pe cale să înceapă - o zi la fel ca altele din ultima lună. Ar trebui să se ridice și să meargă la baie acum, dar știe ce îl așteaptă. își îndreaptă
Emoţia by Mirela Stănciulescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1358_a_2734]
-
Femeia-bărbat înaltă, osoasă, cu umeri puternici și picioare drepte, masculine, cu părul decolorat, dat peste cap și strâns invariabil cu un elastic la spate, nu fuma. Știa el prea bine. Doar era mama lui. A lui și a lui Bobo. Fugara lor mamă. — Ardeam gazul de pomană cu Scarlat; ăla se făcea că trăiește, dar era lipsit de viață, iar eu eram în putere și n-am vrut să mă ofilesc cu un mort în casă, îi declarase ea din senin
Emoţia by Mirela Stănciulescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1358_a_2734]
-
pentru că ai mei nu aveau de nici unele... De asta am și făcut-o mai târziu, normal, sublinie el, orgolios. Pe vremea aia, munceam și învățam de dimineața până seara, zilnic, inclusiv duminica! Doamne, câtă energie puteam avea! Clara îi atinse fugar mâna. — Dar n-a fost în zadar, după cum se vede! Ai răzbit, ai ajuns unde ai vrut! Domnul Ionescu păru să nu-i audă comentariul și conti nuă, cu privirea dusă: — Țin minte că totuși am făcut o excepție în
Emoţia by Mirela Stănciulescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1358_a_2734]
-
cum îți spuneam! Tocmai atunci intră pe ușă Iulia. Avea un chip prelung, spre deosebire de mama sa, și un breton care aproape că-i acoperea ochii. în schimb, pe obrajii ei ușor îmbujorați Clara văzu câțiva pistrui care, pentru o clipă fugară, îi readuseră în minte imaginea de altădată a Georgianei. Iulia dădu mâna cu ea, mârâind un fel de salut, apoi se trânti pe scaun și ceru o înghețată mare. Se bâțâia pe scaun și fredona destul de tare, în timp ce asculta muzică
Emoţia by Mirela Stănciulescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1358_a_2734]
-
nerăbdare, aproape cu lăcomie. Se uită în jur. Femeia în vârstă de lângă ea ador mise, cu capul căzut în jos. Simți și ea o torpoare în tot corpul și o du rere de cap surdă și persistentă. Aruncă o privire fugară pe hublou. „Aș avea mare nevoie de tine acum, Edo!“ rosti ea în gând. „Oare mai dorești să mi te arăți vreodată? Oare vei mai pluti prin aer vreodată cu mine și vei mai poposi cu mine pe spinarea unui
Emoţia by Mirela Stănciulescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1358_a_2734]
-
pe care nu o mai putea zăgăzui. O nerăbdare care o copleșise de când vorbise cu tânărul mustăcios care catadicsise cu greu, după o curte asiduă, să-i spună unde-l poate găsi pe pictorul Scarlat. O nerăbdare stăvilită temporar de fugara ei reîntâlnire cu marea. Ca și cum popasul ei la mare ar fi fost o mică înălțare în aer, o scurtă plutire la câțiva centimetri deasupra drumului ei către galerie. Galeria era amenajată într-o casă veche și joasă, care aducea vag
Emoţia by Mirela Stănciulescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1358_a_2734]
-
de ceva. Și apoi, pentru a-l convinge pe el, dar și pe ea Însăși: — Nu știu nimic despre motivul pentru care ar fi putut fi ucis Mike sau cine ar fi vrut să-l ucidă. El aruncă o privire fugară la mâna ei și văzu că Îndoise tubul din cauciuc negru ce ducea la discul plat de la capătul instrumentului până când cauciucul deveni cenușiu din pricina tensiunii. Ea Îi prinse direcția privirii, se uită În jos la propria-i mână și o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2078_a_3403]
-
era o dimineață răcoroasă, ziua avea să fie caldă, una dintre acele glorioase zile Îmbăiate de soare ce binecuvântau orașul toamna. Aerul era atât de uscat, Încât era imposibil de crezut că orașul era construit deasupra apei, deși o privire fugară aruncată la dreapta În vreme ce trecea pe lângă oricare dintre străzile secundare În drum spre Rialto era o dovadă suficientă a acestui fapt. Ajungând la intersecția principală, coti la stânga și se Îndreptă jos spre piața de pește, Închisă acum, duminica, dar Încă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2078_a_3403]
-
la fel de rost ca oricare altul din gesturile tale. Se uită pentru ultima dată la ușa lui Limașin pe care tocmai intra un bărbat înalt. Ceva legat de spatele acestui personaj i se păru familiar. Văzu cum bărbatul aruncă o privire fugară peste umăr înainte de a intra, iar acea privire îi confirmă lui Porfiri bănuiala. Paloarea feței bărbatului era de neconfundat, alături de buzele sale subțiri și strânse și de ochii săi gri și reci. ă Porfiri Petrovici! Porfiri se încruntă auzindu-și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2228_a_3553]
-
facă atât de multe! Compunea cântecele și poezii, cupletele din spectacole erau creația ei. Cel din seara aceea îl începu Ema, așezată pe un scaun cu vioara sub barbă. Cum să iei din pod o cioară Când e tristă și fugară Și când, bătrână, abia se mișcă Ca o roată de morișcă ce deodată s-a stricat? Haideți, spuneți, nu-i păcat? Ciupi coardele și vioara făcu: "Scârț-Scârț!" Intră, apoi, Dan. Cum să iei dintr-o poiată O găină speriată Care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1548_a_2846]
-
oricui. Dacă escorta mea n-ar fi fost destul de mare, doisprezece oameni dați mie de Rotari și tot atâția impuși de Rodoald, cu greu aș fi scăpat cu viață. Am fost de mai multe ori atacați de bande de briganzi, fugari și disperați, pe care am izbutit mai mereu să-i punem pe fugă în codrii de unde ieșiseră. Am avut însă și șansa să fim bine găzduiți și să ne refacem forțele la Capua și la Cassino. În acest ultim loc
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2044_a_3369]
-
G. Călinescu „Lumea”, în 1945, iar editorial, cu volumul Goarnele inimii, apărut în 1949. A murit înecat în Marea Neagră. Primele versuri, incluse abia mai târziu în volum, arată înclinație spre confesiune și meditație: toamna, peisajul aburit al serii, melancolia tinereții fugare, în formele de expresie ale unui sentimentalism cenzurat. Începând cu 1948, D. se pune fără rezerve în slujba regimului comunist, devenind unul dintre rapsozii lui cei mai înfocați și mai recompensați (în 1949, 1950 și 1951 e laureat al Premiului
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286739_a_288068]
-
un vis deșart... Locuitorii provinciei cunoșteau versurile pe care Îi plăcea lui Nobunaga să le cânte la băutură. El, Însă, Înțelegea aceste cuvinte cu totul altfel decât călugării - și anume, că lumea nu era nimic mai mult decât un vis fugar și efemer. „...Există ceva care nu decade?“ era versul lui favorit și, de fiecare dată când Îl cânta, ridica glasul. Concepția lui de viață părea să fie cuprinsă În acest unic vers. Nici un om nu-și trăia viața În absolut
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
chiar și În mijlocul războinicilor Înăspriți, și este foarte posibil să fi fost ofensat de comportamentul lui Hideyoshi. Își drese glasul destul de tare, Încât să se facă auzit. Hideyoshi aruncă o privire din palanchin și trecu mai departe, cu o remarcă fugară: — Bună treabă, Sebei. Sebei bătu din picior cu furie. — Până și Seniorul Nobutaka a fost destul amabil ca să coboare În fața noastră, dar omul ăsta e atât de arogant Încât trece cu palanchinul mai departe. Poate Maimuțoiul și-o fi Închipuind
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
de luptă. Un străjer de la poarta principală strigă: — Seniorul din Kitanosho a sosit la poarta castelului! — Cum! Katsuie, aici? murmură Inuchiyo, cu uimire. Era o evoluție neașteptată, iar Inuchiyo nu părea pregătit să-l primească pe acel om - devenit acum fugar. Un moment, căzu pe gânduri, dar apoi spuse: — Să-i ieșim În Întâmpinare. Inuchiyo Își urmă fiul afară din fort. Coborând ultimul șir de trepte, porni spre coridorul de legătură, care era Întunecat. Unul dintre vasalii săi, Murai Nagayori, Îl
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
cetatea lui Sihon. / Căci a ieșit un foc din Hesbon, / O flacăra din cetatea lui Sihon, / Și a mistuit pe Ar-Moab, / Pe locuitorii înălțimilor Arnonului. Vai de tine, Moab! Ești pierdut, poporul lui Chemoș! / El a făcut pe fiii lui fugari, / Și pe fețele lui le-a dat roabe / Lui Sihon, împăratul Amoriților. / Noi am aruncat cu săgețile asupra lor: / Din Hesbon pînă la Dibon totul este nimicit; / Am pustiit pînă la Nofah, / Care se întinde pînă la Medeba." / Israel s
by William Blake [Corola-publishinghouse/Science/1122_a_2630]
-
grupurilor care se ascundeau în munți nu era indicată, experiența dovedind că în această situație cei vizați se mutau în alte locuri. Acoperirea divulgată la încercarea de pătrundere în grupurile din munți urma să fie nu cea a unor legionari fugari, ci a unor infractori și dușmani ai comuniștilor și sovieticilor. Trecerea rapidă la acțiune era indicată atât pentru că apropierea verii ar fi ascuns urmele celor avuți în vedere, cât și pentru că existau informații că aceștia intenționau să-și pună în
[Corola-publishinghouse/Science/1865_a_3190]
-
Lope de Vega: Sleit și Îndrăzneț, chiar cu mânie, ești aspru și duios, și rece, darnic, cinstit și trădător, viteaz, fățarnic, vioi, tânjind, trăind o moarte vie; loc, tihnă doar Întru iubire-ți fie, vesel și trist, Înfumurat, slugarnic, viteaz, fugar, și-apoi plângând amarnic, sperios și mulțumit; și josnicie. Nu vrei să vezi o limpede-amăgire, otravă-ți pare-a fi dulce licoare, folosul spre-a pagubei iubire, că-n iad Încape-un cer Îți pare, viața și suflet dat pe-
[Corola-publishinghouse/Science/2016_a_3341]