1,559 matches
-
Tăcea. Gongku s-a cam tras la față și i-a dat târcoale până când o privire mustrătoare l-a convins să ia loc. Ceilalți se uniseră într-un corp comun care îl închidea pe maestru într-un cerc, clipeau și gâfâiau agitați, uitând cu totul de exercițiile de respirație. În sfârșit, Sui a deschis gura: - Ne bucurăm că te-ai întors cu bine, venerabile Sakha. Spune-ne ce ai învățat la Kuang. - Kuang crește, vorbi maestrul (și, dacă ar fi avut
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2226_a_3551]
-
venisem noi, împleticindu-se. N-a durat mult și l-am văzut pe tata fugind înapoi, iar în spatele lui, se auzeau mai multe tropăituri. Mi-am dat seama că după tata veneau mai mulți oameni. Întâi a apărut tata, ușor gâfâind, a luat bastonul în mâna dreaptă și s-a pitit dincolo de poartă, la întuneric. Imediat după el a apărut în fugă o șleahtă de indivizi care, cum ajungeau în dreptul porții, cădeau ca secerați, iar tata, în clipa următoare îi binecuvânta
Toamna amintirilor : povest iri by Ioan Ilaş () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91664_a_93188]
-
lui Marafet, Jana Paraschivei lui Peatră, Ion Tremurici. îi schimbară pe ceilalți la frecat. Animalul însă se umfla din ce în ce și începu a se clătina pe picioare, gata să se prăbușească. Femeile țipară și Jana răcni a bocet. Gâfâind, în cămeșă, apăru și Costan cu o sticlă murdară de untdelemn. - Bagă-i untul de lemn în gură, îl îndemnă Hortolomei. Noul venit prinse vaca de nări și-i vârî adânc în beregată gâtul șipului. Răsucindu-și grumazul, vita, aproape
Pomana porcului by Tanasachi Marcel () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91528_a_92379]
-
fusese omorât în fața bodegii. Unul din martori povestea emoționat : - Ș-o intrat la restoran, a stat oleacă în restoran ș-o ieșit, și cân’ o ieșit din restoran celălalt l-a și pocnit în moalele capului. - Mai trăiește ? întrebă altul, gâfâind. - He, trăiește... răspunse nedecis povestitorul. Numai crieri împrăștiați... Mulțimea se scurgea pe cărări dinspre iarmaroc, vorbind tare, cu glasuri bete de femei care nechezau ca niște iepe. Un țigan pleca cu mâinile la spate, urmat de chiranda aplecată din șale
Pomana porcului by Tanasachi Marcel () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91528_a_92379]
-
înghițind-o când și-o bagă înapoi, șoldurile noastre rotindu-se încet, ritmat. Apoi Bobby se rostogolește și se lasă pe burtă, îndoindu-și un genunchi, coaiele îi stau pe pat, sub crăpătura bucilor și Jamie i le desface și, gâfâind, mă aplec și îl sărut pe gaură, vârându-mi imediat limba în ea și Bobby răspunde ridicându-și șoldurile, până când ajunge să se sprijine în genunchi și umeri și încep să-i străpung gaura cu limba, simțind-o cum se
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2172_a_3497]
-
te-ai prins? Și-n toiul luptei, eu încercând, cu furie, să-ți disloc oasele, cumva buimăcit de voluptatea de a-ți desprinde de-a binelea crestele ilace, tu murmurându-mi: împinge, trage, împinge, trage... știi ce e asta? Nope, gâfâiam eu... Cineva care iese și intră, iese și intră... la librăria Eugéne Ionesco, băi! Așa scrie pe ușă, în interior și în exterior: împinge, trage... Ne lucrează subliminal la pitulice... Hi hi hi!!! Iar dacă îmi dădeai un țârâit din
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2172_a_3497]
-
Întrebase pe Lefty, care avea pe atunci opt sau nouă ani și, Îmbrățișând stâlpul, Își mișca genunchii În sus și-n jos. Cu o voce calmă, hotărâtă, el Îi răspunsese: ― Încerc să am senzația aia. ― Ce senzație? ― Știi tu - mormăind, gâfâind, dând din genunchi - senzația aia. Dar ea nu știa. Mai erau mulți ani până când Desdemona, În timp ce tăia castraveți, avea să se rezeme de colțul mesei din bucătărie și apoi, fără să-și dea seama, să se rezeme puțin mai tare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2054_a_3379]
-
trup, spuse Obiectul. ― Și mie. ― Și ție? ― În special când e atât de cald. E un chin fantastic și să te miști de colo colo. ― În plus, urăsc transpirația. ― Nici eu nu suport să transpir, am spus. Mai degrabă aș gâfâi ca un câine. Obiectul izbucni În râs. Zâmbea la mine, se minuna. ― Înțelegi tot ce-ți spun, zise ea. Apoi clătină din cap. ― De ce nu poți să fii băiat? Am ridicat din umeri, arătând că n-am nici un răspuns. Nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2054_a_3379]
-
Cum pur și simplu habar n-am cine mai sânt astăzi idolii, am întrebat-o pe fiică-mea, care, având cincisprezece ani, ar fi putut să fie mai în temă. "Păi, nimeni", mi-a răspuns ea, lățită pe fotoliu și gâfâind, fiindcă dansaserăm vreo jumătate de oră pe Chuck Berry ca nebunii. "S-a terminat cu idolii. Acum e-nghesuială mare în topuri, unii intră, alții ies, colegîștele mele fredonează azi din "ASIA", mâine din "Ca$$a Loco", dar nimeni nu
Pururi tânăr, înfășurat în pixeli by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295573_a_296902]
-
Nu m-am spurcat, și nu m-am dus după Baali?" Privește-ți urma pașilor în vale, și vezi ce ai făcut, dromaderă iute la mers și care bați drumurile și le încrucișezi! 24. Măgăriță sălbatică, deprinsă cu pustia care gîfîie în aprinderea patimei ei, cine o va împiedica să-și facă pofta? Toți cei ce o caută n-au nevoie să se ostenească: o găsesc în luna ei. 25. Nu te lăsa cu picioarele goale, nu-ți usca gîtlejul de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85098_a_85885]
-
casă ca să facem destul loc pentru colecția noastră. — Dar ne gândim de asemenea să donăm totul unui muzeu la un moment dat, să fie Colecția Josh și Valerie Rothschild, adăugă Josh. Când termină de desfăcut și de fixat papirusul, deja gâfâia. — Charlie, cred că e prea mare pentru camera asta. Mai bine l-am strânge din nou și l-am duce În pivniță. Când gazdele se duseră În bucătărie să pregătească cina - gătitul era cea de-a doua pasiune a lor
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2288_a_3613]
-
De ce-mi vorbești În halul ăsta? Ridică din nou privirea, nervos că-l tot Întrerupea. Îți spun pentru ultima oară, zise el rar, taci ! Dar de data asta formă un număr și-i sună pe detectivi. Robinson ajunse primul, gâfâind greu după ce urcase atâtea scări. — Detectivul Fitzgerald face curat În mașină. Baia e acolo, poți merge. Fugi imediat să se curețe. Când se Întoarse, revenise și Fitzgerald. — Crezi că o să te poți stăpâni de-acum Încolo? o Întrebă. Trebuie să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2288_a_3613]
-
-i când îți zic, dobitocule, idiotule, ’tu-ți crucea mă-tii de copil!, aruncă-i că te omor!, el clefăia de zor, le zâmbea complice, ei stăteau cu degetele agățate de plasa gardului, priveau, meciul de fotbal se oprise, femeia gâfâia, era mai roșie decât un gogoșar, off, uuu... ’tu-ți copilu mă-tii, pun eu mâna pe tine, scuipă, mă boule, nu-nghiți! Pedagogul apăruse și el, venea agale, se scărpina după ureche și pufăia țigara din colțul buzelor, una
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1982_a_3307]
-
asta cât puteam de tare. Târziu, dar nu foarte târziu, la scurt timp după ce dl Dina și dl Ștefănescu și-au luat fetele acasă, a mai ciocănit cineva la ușa noastră (unde soneria, ca de obicei, nu funcționa). Era Mircea. Gâfâind puțin. Îmi adusese în dar un Pegas verde, modelul cel mai scump, cu ghidonul și cu șaua reglabile, gata potrivite pentru statura mea. Ca să nu se prăfuiască roțile, venise cu bicicleta în brațe de la Valea Argeșului, din stația de autobuz
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1982_a_3307]
-
fi dorit-o orice campion, își ținea la distanță adversarul, îl izbea deseori în creștet, nu decisiv, mai degrabă se ferea de ceea ce ar fi putut să se întâmple, decât să provoace fapte memorabile. Dodan Sorin, poreclit Șobolanu’, alintat Șobi, gâfâia ca o locomotivă cu aburi, se tot rotea în jurul plăvanului din fața lui, arunca o sumedenie de lovituri în gol, parcă ar fi prins muște, îndura țăcăneala aia de pumni primiți în cap și, câteodată, prindea un upercut la ficat, care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1982_a_3307]
-
se așternea pe covor, cum începea să mugească, să chiuie apocaliptic, arătându-și colții și scuturând coama. Arabella se topea de râs. Și râdea și el, și se bălăcea într-o tuse penibilă, din care ieșea congestionat ca o sfeclă, gâfâind, ștergându-și sudoarea cu batista lui unsuroasă. Grotesc înseamnă, ca și pentru Baudelaire, ciocnirea idealității cu diabolicul. Doar că, în cazul poetului român, ceea ce s-ar fi vrut sublim eșuează în macabru. "Bufoneria transcendentală" (Fr. Schlegel) este o luare în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1504_a_2802]
-
se apleacă asupra lui. - Nu pot adormi!... Își zise el. De-aș putea dormi... unu, doi, trei... cinci zece... cincizeci... dar, degeaba. Întunericul îl învăluia... O imensă greutate îi apăsa pieptul, făcându-l să lupte pentru fiecare gură de aer... Gâfâia... S-a ridicat în capul oaselor. Clipind des, încercă să- și învețe ochii cu întunericul. Încăperea toată se scufunda în tăcere. Prin minte îi trecu niște imagini încețoșate. Ochii începură a se învăța cu lumina slabă din cameră. Și-a
PRECUM ÎN CER AŞA ŞI PE PĂMÂNT by Gheorghe TESCU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91553_a_92861]
-
atât de sfârșit încât îl dureau oasele. Simțea povara dezamăgirii în piept grea și dureroasă. Și-a sprijinit capul pe pernă. A închis ochii și câteva lacrimi i s-au scurs pe obraz... A deschis ochii și a început să gâfâie dupa aer... Undeva în sfrăfundul minții lui, coșmarul continuă. Încercă să-și potolească bătăile nebunești aleinimii. Inima i se mai liniști... A revenit în realitate... Se gândi că poate câțiva pași prin cameră, aveau să-l facă să uite acel
PRECUM ÎN CER AŞA ŞI PE PĂMÂNT by Gheorghe TESCU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91553_a_92861]
-
te închini, El e bun și iertător!”... Stiu faptele tale, și osteneala ta și răbdarea ta și toate câte suferi pentru mine. Pacea și liniștea să fie în sufletul tău! ”, și, a dispărut în ceață. S-a trezit asudat tot, gâfâind lângă pat. Prin minte îi trecu ca un ecou, ultimele ei cuvinte: ”Știu faptele tale și dragostea ta, credința ta și răbdarea ta.!” Și, plângând, începu să se roage... citind din Carte... ”... Indură -Te de mine, Doamne, pentru că sunt fără
PRECUM ÎN CER AŞA ŞI PE PĂMÂNT by Gheorghe TESCU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91553_a_92861]
-
o țineau tot așa până când unul dintre ei se enerva și putea ieși cîte-o încăierare. De-o-dată îi vedeai că se înroșesc și tremură de furie. Până la urmă se apucau de păr și se tăvăleau penibil pe jos. Se despărțeau roșii, gâfâind și lăcrimând, iar apoi fiecare se lăuda că l-a aranjat pe celălalt. De obicei, când se saturau de bancuri treceau la discuții serioase, care în cazul lor se limitau la un singur subiect: muzica rock. Erau realmente formidabili când
Travesti by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295574_a_296903]
-
toată nefericirea noastră, să dau drumul pe un canal barierei aceleia interpuse între viață și noi înșine. Aș fi vrut să păstrez doar creierul 130 primitiv, să mă topesc de dragoste și să mă învinețesc de ură, să salivez, să gâfâi, să tușesc, să strănut, să sughit, să-mi bată inima și să-mi filtrez sângele prin rinichi și să-mi omor microbii în limfă, totul împreună cu toți, cu grupul, cu gașca sau cu familia sau cu neamul sau cu specia
Travesti by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295574_a_296903]
-
ambarcațiunea. Undeva în fața ei, în întuneric, erau apele largi unde văzuseră ei șalupele, iar dincolo de ele era țărmul. Dintr-o dată Eva se trezi dusă de vânt într-o parte, în stufăriș. Ploaia se oprise, iar Eva se întinse pe saltea, gâfâind. I-ar fi fost mai ușor dacă scăpa de vestele de salvare. Ajunsese destul de departe de ambarcațiune ca să știe că sunt bine ascunse. Le împinse între trestii, după care ezită. Desfăcu una din veste din legătura compactă și izbuti să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2233_a_3558]
-
în timpul procesului ceea ce mai rămăsese pe ea din pijamalele de plajă gălbui se dezintegră, așa că în momentul în care ajunse pe țărm, Eva Wilt era epuizată și complet goală. Se târî la adăpostul unei sălcii și se întinse pe pământ, gâfâind. Când își mai reveni, se ridică în picioare și se uită în jur. Ajunsese la capătul unei grădini, iar casa era sus, pe deal, la vreo treizeci de metri de ea. După standardele Evei, era o casă foarte mare și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2233_a_3558]
-
și casă, dar o dată sau de două ori femeia se văzu nevoită să se ghemuiască și să țopăie de pe un mormânt pe altul, timp în care putea fi văzută în toată splendoarea dinspre casa parohială. Când ajunse în tinda bisericii, gâfâia, iar senzația de indecență îi crescuse înzecit. Dacă perspectiva de a se prezenta goală la ușa casei parohiale o ofensa din considerente de bună-cuviință socială, ideea de a intra dezbrăcată la piele într-o biserică era un sacrilegiu evident. Așa că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2233_a_3558]
-
mi-am adus aminte că Ruletistul probabil că fusese abandonat acolo, în hala subterană, și m-am întors să văd dacă mai trăia. L-am găsit întins pe podea, îngrijit de câțiva inși. Avea un picior luxat din șold și gâfâia de durere. Lângă el se mai afla încă revolverul, mirosind a praf de pușcă și având în butoiaș numai cinci cartușe. Al șaselea lăsase o gaură negricioasă într-un perete al sălii, aproape de tavan. Am oprit o mașină de pe stradă
Nostalgia by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295571_a_296900]