1,488 matches
-
autoturism)... Astăzi am avut un moment de exaltare inocentă atunci când, așezat fiind la o banală coadă la Romtelecom, am conștientizat că exist, am reușit să văd frumusețea (normalitatea) întregului spațiu în care mă găseam, cu pereții aceia de un alb imaculat ce se desfășurau în fața ochilor, cu operatoarea îndatoritoare de la ghișeu, cu oamenii preocupați ce se deplasau fără multă agitație de la o masă la alta în căutarea răspunsurilor unor întrebări firești... Viața curgea lin, ordonat, fără perturbări, asemenea mișcării electronilor în jurul
Nevăzutele cărări by FLORIN MEȘCA () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91862_a_93220]
-
muzica". Puneam aceasta pe seama nu a cedării "organelor" sensibile la "invitația făcută", ci pe seama grijii soției de a nu-mi aduce și alte bătăi de cap pe lângă cele de la serviciu. Au trecut câteva luni, a venit și decembrie cu zăpadă imaculată, care a acoperit cenușiul orașului și cel din sufletele oamenilor. Așteptam, ca în fiecare an, cu bucurie de copil, Crăciunul. Urma să-l petrecem la Iași, împreună cu părinții, frații, surorile, cumnatele, cumnații și liotă de nepoți. Soția era deja plecată
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1570_a_2868]
-
că sunt mari tulburări la Manila datorită vizitei sale, că securitatea nu-i poate fi asigurată și ca atare vizita "se anulează"! Cum nici președintele Marcos și nici soția sa Imelda nu erau în politică niște nou-veniți și niște îngerași imaculați, anularea vizitei lui Pinochet a fost ulterior pusă pe seama presiunilor președintelui Jimmy Carter și influentului senator Edward Kennedy. Aeronava prezidențială a aterizat pentru o escală tehnică în Fidji, Pinochet s-a mai oprit în Hong Kong și s-a întors acasă
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1570_a_2868]
-
a amestecat pentru totdeauna cu zăpada cafenie ce-mi ajungea până la glezne, făcându-mă să „înot”, să bat parcă pasul pe loc. Ninsese abundent cu câteva zile în urmă, între timp zăpada, din fericire, se murdărise (dacă ar fi rămas imaculată, probabil că n-ar mai fi „ieșit” nimic), luând - la lumina becurilor roșii de pe stradă - culoarea familiară și plăcută a cafelei cu lapte. În această culoare cineva turnase impresiile cu care ieșisem de la film, obținând - și oferindu-mi-l ca
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1874_a_3199]
-
după un timp pornindu-se ninsoarea adevărată. Ci dintr-o dată și foarte des, cu fulgi mari și apoși de parcă, la semnul cuiva, peste fațada sumbră a capelei s-ar fi rostogolit în valuri o pânză de voal de o albeață imaculată. Era extraordinar, mirific. (Cineva din mine înregistra, pentru mai târziu, spectacolul.) Totul nu a durat decât câteva zeci de secunde. Nu mai văzusem niciodată și n-aveam să mai văd așa ceva. Când am intrat în capelă - încetase: la fel de brusc cum
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1874_a_3199]
-
un eroism. Suntem cu toții niște eroi, și cei care luptă, și cei care asistă ca martori la săvârșirea fărădelegilor de tot soiul”. „Suntem cu toții niște eroi...”, spune Grigore Vieru, situându-se pe o poziție diametral opusă aceleia de pisc alpin imaculat de pe care tronează domnii de pe micul ecran însărcinați cu actualizarea permanentă a vinovăției noastre. Iar cele care au văzut mai mult, martorele cele mai avizate ale „fărădelegilor de tot soiul” au fost femeile. * De reținut: nu se plânge prea mult
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1874_a_3199]
-
mijloc. De la chipul cneazului trădător, copleșit, în cele din urmă, de infama lui trădare, obiectivul aparatului de filmat se deplasează, într-una din cele mai extraordinare metafore sarcastice ale filmului, spre capul, gâtul și torsul unui cal de un alb imaculat. Caii (motiv swiftian simbolizând înțelepciunea, blândețea, pudoarea), ale căror siluete obsedante traversează numeroase secvențe, constituie etalonul de puritate măsurând decăderea omului... ... Și totuși, până la urmă acesta nu pierde partida în filmul lui Tarkovski. Fără nimic convențional sau ostentativ, încrederea în
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1874_a_3199]
-
plătesc taxe, deoarece sunt apărători ai Imperiului Roman. A fost o aventură primejdioasă, dar copleșitoare. Am străbătut o lungă bucată de drum în carul unui țăran, tras de doi boi, apoi am ajuns la destinația noastră pe jos. Ninsese. Zăpada imaculată, în lumina dimineții, așternea asupra priveliștii un văl magic. Nu era simplu să înaintăm, și adesea am alunecat și am căzut, înșelați de stratul gros și pufos care ascundea gropile. Însă toată candoarea aceea strălucitoare izbutise să elibereze în noi
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2342_a_3667]
-
de cineva: „Scoală, și vino, Ioane, moare Vasile, tatăl tău !” „Ionică, eu mor ! Mor! M-au omorât ! Nu le dau nimic! Ai grijă că sunt mai perverși decât crezi tu !” Se referea la Securitate și perversitatea acesteia. S-a stins imaculat, ca o lacrimă ori ca un prunc, spune Florentin Popescu în „Viața lui V. Voiculescu”, Editura Vestala, București, 2008. Și a dat spiritul și sufletul în seama lui Dumnezeu, în care a crezut toată viața cu toată puterea inimii lui
Academia bârlădeană și Vasile Voiculescu by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Memoirs/783_a_1506]
-
indecentă ca o alună când o scoți din coajă pentru ca apoi s-o strivești între dinți. O luă în brațe și o așeză în pat ca pe un lucru foarte fragil, fără a se așeza și el. Își scoase cămașa imaculată, zăbovi o clipă cu privirea peste fața ei, se așeză lângă ea și începu s-o sărute cu poftă și tandrețe. Își strecurase degetele în părul ei voluminos și se aplecă mai mult peste fața ei, încât îi era aproape
Ultima zvâcnire by Ica Grasu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91717_a_93177]
-
astea ar copleși-o și în clipa aceea se simțea ca o lebădă albă pe masa unui bucătar. Fuseseră pe rând la baie, dar mai întâi fusese ea. Se spălă cu mult săpun, apoi se șterse cu un prosop alb imaculat din lenjeria lui. Se cercetă într-o oglindă și părea o mașină abandonată după un accident, expusă privirilor curioase. Valentin procedase la fel. Când se privise în oglindă, observă că arăta mototolit și nici un fir de păr nu era la
Ultima zvâcnire by Ica Grasu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91717_a_93177]
-
Aproape că se ruinaseră; în ziua de 4 martie ’75 inima pruncului zvâcnise pentru ultima oară. În timpul predicii în drum spre locul de veșnicie, ea leșinase iar când își revenise avea impresia că în sicriu în locul pruncului vedea un îngeraș imaculat, care o implora să îl ia în brațe, tânguindu-se. Trupul îi tremura fără să o mai asculte. Cu cât cortegiul funerar se apropia de cimitir, cu atât inima îi zvâcnea într-un ritm alert. De pe chipul ei dispăruse culoarea
Ultima zvâcnire by Ica Grasu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91717_a_93177]
-
pentru mămici, voi dormi pe scaunelul ăla mic de acolo, arătând cu degetul spre un taburel într-un colț. Doctorul purta o mustață mai mare decât era normal, îi zâmbi asistentei care era prea înaltă dar suplă, cu un halat imaculat și ochelari de vedere confirmând de data asta verbal: poate să rămână și mama copilului. - Veniți cu mine doamnă. O duse într-un salon unde erau numai copii nou-născuți în pătuțuri mici, inclusiv al ei. Pentru prima oară plânse lângă
Ultima zvâcnire by Ica Grasu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91717_a_93177]
-
am spus că orașul vechi era supranumit "Ciudad de los Reyes" și, cu o hartă în mâini, am reușit să vedem împreună o mare parte din monumentele părții vechi a capitalei peruane, din care n-au lipsit: Catedrala, cu altarul Imaculatei și șirurile de strane, cu mormântul fondatorului orașului regilor și Piața Armelor, cu fântâna ce datează din 1650, cu armele regelui Spaniei și scutul orașului; Piața Bisericii San Francisco, cu catacombele, sacristia și mănăstirea de călugări, bărbați, la care se
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1535_a_2833]
-
adâncime, prin substanțialități pure. Culorile inefabile ale florilor se întind de la Bucium la Copou și Breazu, de la Galata la Ciric, de la Cetățuia la Grădina botanică, eflorescențele în imaginare ghirlande suspendate dând credit parcă fenomenelor alchimice într-o perpetuă explozie a imaculatului. Dar visătorul este cel care fructifică mai ales culoarea albă, un trandafir, un crin sau o orhidee înduioșează iubirea, pe când piatra albă sfârșește prin a fi de un alb mai alb în ochii arheologului. Culorile materiale, de la alb la negru
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1462_a_2760]
-
de vânt, forme prelungi care atunci luau naștere sub ochii mei. Miracolul pe care-l priveam cu încredere și lăcomie nu-mi dădea însă un sentiment al << luminii>>, dimpotrivă totul părea stingere, scădere. Eu voiam o creștere, o înălțare, ceva imaculat, o lege, un frig aspru dar un aer limpede. În loc de aceste vorbe frumoase, palmele mele umede, sudoarea năclăind părul. Nu mă puteam mișcă de la fereastra, sângele urca, tâmplele mi se desfăceau încet : puteam să și glumesc : poate, în sfârșit, voi
Colegiul Naţional "Cuza Vodă" din Huşi : 95 de ani de învăţământ liceal by Costin Clit () [Corola-publishinghouse/Memoirs/643_a_1320]
-
din flori („hanamido”) în mijlocul căruia este așezată statuia ce-l înfățișează pe copilul-Buddha. Legenda spune că Buddha și-ar fi ales părinții de pe vremea când era încă zeu în Cer. La fel ca și la Iisus, conceperea lui a fost imaculată, iar sarcina mamei, deasemenea. Buddha a stat într-o „raclă de piatră” și nu în „matricea maternă”, ci în coapsa dreaptă a acesteia. Se zice că sar fi născut într-o grădină, în Nepal, când mama lui s-a prins
Japonia. Mister şi fascinaţie by Floarea Cărbune () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1258_a_2102]
-
Ca să ne refacem forțele pentru „saltul” cuantic (că tot se vehiculează expresia asta), ne-am oprit la un bar, unde ni s-au oferit, fiecăruia, câte un pahar de apă cu gheață și mici prosopele din bumbac de un alb imaculat, umede și reci...Cu ele te ștergi pe mâini, pe față și te înviorezi, oboseala dispărând ca prin minune. Li se spune „hoshiburi”. Cafeaua este foarte bună, ai lapte și zahăr la dispoziție, poți folosi cât vrei... De cum am pășit
Japonia. Mister şi fascinaţie by Floarea Cărbune () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1258_a_2102]
-
toate iubirile materne la un loc, dragostea asta imensă care încerca să-și croiască drum prin imposibil, zâmbea sumbru, schimonosind încercări de surâs. Te căutam peste tot. Într-o dimineață, eram la Muedin; singură la o masă acoperită cu hârtie imaculată, priveam marea din fericire albastră: eram absentă, plutind spre alte țărmuri. Apoi o ceață gri-deschis și-a tras perdeaua deasă între mine și acel albastru celest. Barba Cociu, care își expunea mângâ ie rilor brune ale soarelui spinarea bătrână, s-
Scrisori către Monica: 1947–1951 by Ecaterina Bălăcioiu-Lovinescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/582_a_1266]
-
că sunt mari tulburări la Manila datorită vizitei sale, că securitatea nu-i poate fi asigurată și ca atare vizita "se anulează"! Cum nici președintele Marcos și nici soția sa Imelda nu erau în politică niște nou-veniți și niște îngerași imaculați, anularea vizitei lui Pinochet a fost ulterior pusă pe seama presiunilor președintelui Jimmy Carter și influentului senator Edward Kennedy. Aeronava prezidențială a aterizat pentru o escală tehnica în Fidji, Pinochet s-a mai oprit în Hong Kong și s-a întors acasă
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1543_a_2841]
-
Sorensen: cu cât avansa ancheta, noi și noi delicte apăreau în contul suspectului. Și nu orice delicte! Pentru ca să înțelegeți întreaga grozăvie a cazului este necesar, ca de obicei, să analizăm biografia personajului, chiar dacă, în acte, dosarul său se prezenta (încă!) imaculat. Așa cum am anticipat, Sorensenii făceau parte dintre familiile de vază ale ținutului, așa că Beniamin a avut parte de o copilărie senină, lipsită de griji. Cu atâtea rude în poziții importante, totuși tatăl său domina prin personalitatea sa întreaga familie, chiar dacă
[Corola-publishinghouse/Science/1520_a_2818]
-
mai vestesc grozăvii de tot felul. Câte o cisternă răsturnată pe la noi, câte o furtună de zăpadă pe la ei, dar nimic încă, din grozăviile „obișnuite”, dezvăluirile terifiante și scandalurile zgomotoase cu care ne-am obișnuit. Noul An, ca o întindere imaculată de zăpadă, încă netulburată de bocanci plini de noroi, roți de trăsură sau automobil, ne impune încă tăcerea. Este vremea TĂCERII, a adunării de sine și în sine, înaintea drumului ce ne va purta de-a lungul celor douăsprezece luni
AUTOBIOGRAFIA LUI PAISIE VELICIKOVSKI, O POETICĂ A DEVENIRII by NICOLETA-GINEVRA BACIU () [Corola-publishinghouse/Memoirs/346_a_610]
-
și ieri drum către biserică, deși zi lucrătoare, fie eliberându-ne ziua din timp, fie învoindu-ne de la servici preț de două ceasuri. Cântările Slujbei s-au ridicat în miros de tămâie spre cer, iar înaltul a răspuns cu cerniri imaculate de omăt. În lumina picurată a dimineții, predica de după Sfânta Slujbă și citirea din Sinaxar ne-au amintit rând pe rând de ispitirile Sfântului Antonie și de credința sa de nebiruit. Credință, îmblânzitoare de suflete și fiare, dacă ne gândim
AUTOBIOGRAFIA LUI PAISIE VELICIKOVSKI, O POETICĂ A DEVENIRII by NICOLETA-GINEVRA BACIU () [Corola-publishinghouse/Memoirs/346_a_610]
-
între a turna și a fi turnat, dar sunt mereu dornici să facă valuri. În acest fel, la anul 2006, înainte cu cinci luni să ne luăm eticheta de europeni, reușim să reeșapăm trecutul producând maculați neașteptați, dar și neonuferi - imaculații. Între cei dintâi este predictibil că se vor așeza oameni cu prestigiu de persoane integre, necorupte. Între cei din urmă, neonuferii adică, este predictibil că se vor așeza oamenii care au privatizat România în folosul propriu, ne-au făcut și
[Corola-publishinghouse/Administrative/1964_a_3289]
-
ne simțim cu toții bine. La șampanie, Inculeț, cu multă căldură, a închinat paharul pentru fericirea căsătoriei noastre și pentru trăinicia prieteniei care ne lega. Sinaia, în acel sfîrșit de februarie, era liniștită, senină, însorită, învăluită de cea mai albă și imaculată zăpadă. În acest superb cadru al naturii, am avut fericirea să fie nunta noastră. 41 De cîte ori mă întorceam dintr-o călătorie "turistică" în străinătate cum începuse să se numească spre a se deosebi de călătoria de afaceri -, vedeam
by Sergiu Dimitriu [Corola-publishinghouse/Memoirs/1057_a_2565]