1,188 matches
-
barbare, empirice, de ceasornicărie, ar dispărea sau, mai bine zis, s-ar căsca interior pe mari epoci, care nu se mai succedă, ci stau, fiecare, așezate pe mari intervale, statice aproape, dar probabil purtate totuși de o mare mișcare lentă, imperceptibilă sub forma empirică a cursivității. Deci în clipa de față (și simt că acest „în clipa de față“ este impropriu), simt că nu mai știu dacă trecutul meu personal îmi mai aparține mie: dacă am făcut eu, personal, experiența absolutului
Nocturnal by Tarangul Marin () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1360_a_2889]
-
cel mai greu de surprins. Ea presupune că nu ai fost tot timpul nebun și că nebunia începe mocnit, la un moment dat. Deci întrebarea conține două aspecte pe care le considerăm despărțite, întrucât trecerea de la unul la celălalt este imperceptibilă: primul aspect afirmă că înainte de a deveni nebun nu ai fost nebun; al doilea implică faptul că, la un moment dat, nebunia începe să existe, fără cauze, fără antecedente - și oricât am căuta să situăm originea nebuniei înainte de declanșarea ei
Nocturnal by Tarangul Marin () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1360_a_2889]
-
toate cazurile în care viața dă naștere la indivizi, cu mișcări și organisme independente, să existe un fond „străfund“, o articulație profundă și esențială care conține în toate cazurile o memorie a viețiii, un fel de reflex fundamental anonim și imperceptibil, care susține și dirijează în fiecare individ felul lui specific de viață, tipul acesteia de organizare. Și dacă acceptăm acest tipar modelator al unei memorii originare a vieții, orice derivație reală sau imaginară devine posibilă și sugestivă. Putem vorbi de
Nocturnal by Tarangul Marin () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1360_a_2889]
-
înaintea noastră. Aici apare istoria, ca un fel de șarpe neîntrerupt, gata să ne tragă de mânecă și să ne spună: „Contemporani superbi ai prezentului, voi nu sunteți nimic altceva decât produsul atâtor și atâtor milenii de evoluție treptată și imperceptibilă; și, dacă sunteți acum călare pe val, nu sunteți așa decât prin acumularea mijloacelor, prin presiunea inerțială și mecanică pe care o exercită trecutul, adică fără nici un merit care vă revine vouă! Voi nu știți ce este «istoria», pentru că nu
Nocturnal by Tarangul Marin () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1360_a_2889]
-
ghid experimentat, v-ați entuziasmat probabil de capacitatea acestuia de a vă spune dinainte ce riscuri nebănuite vă așteaptă, cum ar fi vizuina vreunui leu prin apropiere sau elemente neașteptate, cum ar fi o sursă ascunsă de apă potabilă. Semne imperceptibile, deseori invizibile pentru un ochi neantrenat, dezvăluie o întreagă lume aceluia care știe cum să le descopere într-un anumit context. În multe privințe, ceea ce fac eu - și ceea ce puteți învăța să faceți - nu este prea diferit. Mergând pe urmele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2287_a_3612]
-
suportă mirosul de gaz și de muced care-a intrat în mobile, în haine. Ce ciudată amintirea prăvăliei, atât de imensă pe-atunci, cu rafturile înalte până-n tavan, cu tejgheaua sub care îi plăcea să se joace, urmărind fascinat clătinarea imperceptibilă a balanței. Și seara când îi dăduseră un sac mare cât el, burdușit de bancnote verzi... — Poți să le rupi, poți să faci ce vrei cu ele, a venit stabilizarea... Iar ei, bărbații, rămăseseră să șușotească într-un colț, în timp ce
Dimineaţă pierdută by Gabriela Adameșteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/598_a_1325]
-
Astfel că pun excelența pamfletului nostru în relație cu semnele civilizației insuficiente. La o privire atentă poți vedea cum lucruri disparate se leagă... O lumină aurie încinge cerul și conturează cu negru acoperișurile cu țiglă roșie de vis-à vis : ce imperceptibil se modifică aerul dulce de afară, ce infinite nuanțe capătă ! Oare și junele amic să aibă o secretă înțelegere cu mersul aștrilor, cu natura ? Pentru că iată-l de atâta vreme postat lângă ușa dinspre terasă, strecurând mereu o privire afară
Dimineaţă pierdută by Gabriela Adameșteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/598_a_1325]
-
dintre voi ceva ? — Bună ziua, aud un glas sobru și familiar de deasupra capului. Ridic Încet capul, clipind În soare. E Jack. Care stă În picioare pe fundal de cer albastru, În costumul lui de cowboy. Îmi zîmbește scurt și aproape imperceptibil, și simt că-mi revine buna dispoziție. A venit să mă salveze. Trebuia să mă gîndesc că așa va face. — Bună, zic, ca În transă. Să fac prezentările, el e... — Jack e numele meu, mă Întrerupe blînd. SÎnt un prieten
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2129_a_3454]
-
să iei parte la un proces și să fii chemat la bară ca martor. Dacă refuzi să depui mărturie, vei primi o citație și vei fi suspendat din post pe tot timpul procesului. Marș afară, White! Dudley Smith zîmbi - aproape imperceptibil. Bud Își Înălță către oglindă degetul mijlociu, bine Întins. CAPITOLUL 11 Imaginile văzute prin oglindă erau pătate și dungate. Realitatea era puțin cețoasă,iar Thad Green greu de citit. Cu Parker era simplu - ba se Înroșea, ba se Învinețea. Dudley
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2036_a_3361]
-
către fondul de incertitudine al ființei mele, nu cunosc decât supliciul ruminației nesfîrșite: "ce e de făcut?" " Ce e de făcut?" Această întrebare este o siglă a deliberării? Sau una a nehotărîrii? Care este distanța care le desparte, acel spațiu imperceptibil al insidiei, în care deliberarea se relaxează, pierde promptitudinea soluției și devine nehotărîre? Nehotărârea - această deliberare prelungită care se hrănește din dincoacele unei cunoașteri ce nu va deveni niciodată gest. Nehotărârea apare în absența unor indicii ale acțiunii; nimic din afara
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
stradă și vomismentele verbale care se revarsă seară de seară peste populația României prin ecranele televizoarelor nu sânt simple accidente de parcurs ale unei societăți în derută, ci simptomele unei maladii mortale. Vulgaritatea este doar fenomenul de suprafață (devenit deja imperceptibil) care ascunde ― sau pune indirect în lumină ― depărtarea maximă pe care această comunitate a atins-o în istoria ei în raport cu vocația sa lingvistică pe acest pământ. (Cei care astăzi mai întrețin un raport normal cu limba se vor izola și
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
pe care abia Îl pornise, Îi cere doamnei petecul de hîrtie cu adresa pe care bineînțeles nu e trecut sectorul, Îl citește zîmbind ironic și i-l Înapoiază arătîndu-i prin cutele din colțul ochiului că e amuzat și prin mișcarea imperceptibilă a mustăților subțiri că s-ar putea să fie chiar zeflemitor și Susan, frumoasa Susan, care a deschis puțin geamul, cîțiva centimetri doar, fiindcă se sufocă de căldură, dar nici nu vrea să-și strice coafura, ia din nou În
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
la capăt, dădea colțul și se Întorcea iar ocolind cvartalul și apărînd În mare viteză și trecînd din nou prin fața ei, ba uitîndu-se la ea, ba neîndrăznind să se uite, pînă cînd Maruja Îi făcu semn timid cu mîna, aproape imperceptibil, de parcă ar fi vrut să schimbe poșeta În mîna cealaltă și-i zîmbi timid, atunci el a frînat hotărît. I-a cumpărat o pereche de bikini aurii și un ceas de aur și a ascultat-o În timp ce ea sporovăia, Întinsă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
despărțire, cea din urmă fusese monumentală. Ashling spusese: — Spui mereu că urăști să fii captiv în Dublin și cât de mult ți-ar plăcea să călătorești prin lume. Așa că fă-o. Du-te. Chiar și acum, ceva vag și aproape imperceptibil îi unea, chiar dacă se aflau la douăsprezece mii de mile distanță. Venise acasă în februarie, pentru nunta fratelui său, și prima persoană pe care a căutat-o fusese Ashling. Se luaseră în brațe și stătuseră așa minute în șir, strângându
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2243_a_3568]
-
o neliniște de fatalitatea ființei mele. Oare voi mai putea viețui după astfel de probleme, voi mai putea continua să trăiesc după astfel de viețuiri? Oare ceea ce trăiesc eu e viață, sau un vis absurd, o exaltare reverică îmbrăcată în imperceptibile melodii transcendente? Nu se țese în mine fantezia grotescă și bestială a unui demon și nu este neliniștea mea o floare din grădina unei ființe apocaliptice? Toată demonia acestei lumi pare a se fi concentrat în neliniștea mea, amestec de
Amurgul gânduri by Emil Cioran [Corola-publishinghouse/Imaginative/295576_a_296905]
-
clipă, apoi îi face semn din bărbie să o conducă înspre iatacul principelui. De ce naiba o fi venit pe intrarea principală? se întreabă libertul. Putea doar să folosească pasajul privat dintre camera ei și cea a cezarului. În fața ușii, șovăie imperceptibil. — Deschide! ordonă scurt Livia. Înăuntru, clipește de câteva ori, buimacă la vederea grămezii de oameni adunați în jurul patului. — Ce vă buluciți așa? izbucnește mânioasă. Dați-vă la o parte! Lăsați omul să respire, că-l asfixiați stând claie peste grămadă
Pax Romana. Stăpânii lumii by Mihaela Erika Petculescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1363_a_2885]
-
cu servirea răcoritoarelor și a aperitivelor au început deja să circule cu tăvile încărcate printre invitați. Vipsania cercetează îngrijorată din priviri să vadă dacă totul e bine organizat. Fără să vrea, zăbovește cu ochii pe chipurile mândre ale servitorilor. Aprobă imperceptibil din cap. Quintius i-a ales bine. Sunt cu toții frumoși la vedere. Pieptănați și îmbrăcați la fel. Sunt, se pare, și în asentimentul lui Claudius. — Îmi place u... uniforma, murmură destul de tare. Cu fi... fir de aur. Se aud și
Pax Romana. Stăpânii lumii by Mihaela Erika Petculescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1363_a_2885]
-
dezaprobarea. Agrippina a început de ceva timp să se îmbrace într-un mod aproape scandalos. Nici nu vrea să-și amintească ce avea pe ea și cum s-a purtat la ședința de recitări organizată de Vipsania... Germanicus însă încuviințează imperceptibil din cap. Evident, este și el frapat de îmbrăcămintea ei somptuoasă. Dar țesătura vopsită în nuanțe multiple nu i se pare câtuși de puțin deplasată. Încetinește pasul în același timp cu Iulius Agrippa. Amândoi, sensibili la frumusețe, doresc instinctiv să
Pax Romana. Stăpânii lumii by Mihaela Erika Petculescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1363_a_2885]
-
era bronzată, plină de semne, și nu doar de riduri - explicit coloniale. O cicatrice palidă Îi traversa obrazul stâng de la buză la ureche și, cum purta niște mustăți Înguste și lungi, negre, à la Adolphe Menjou, mustața stângă Îi era imperceptibil Întreruptă acolo unde, pe mai puțin de un milimetru, pielea se deschisese și apoi se reînchisese. Mensur sau atingere piezișă de glonte? Se prezentă: colonel Ardenti, Îi Întinse mâna lui Belbo, mie Îmi făcu un simplu semn din cap când
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2112_a_3437]
-
din Îngrozitoarea-i confuzie”. Și chiar asta fac eu acum, În plină noapte, În pacea nefirească a acestor coline. Dar alaltăieri seară În periscop, mă aflam, Încă Învăluit În balele vâscoase ale cochiliilor, pe care le simțeam În juru-mi, melci imperceptibili Încrustați În vanele de cristal de la Conservatoire, amestecate printre barometre și roți ruginite de ceasuri În surdă hibernare. Mă gândeam că, dacă spargerea vaselor a avut loc, prima crăpătură s-a format, poate, În seara aceea, la Rio, În timpul ritului
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2112_a_3437]
-
acela până noaptea târziu, am amintiri În același timp clare și confuze. Îmi reevocam totul alaltăseară În periscop și simțeam o atmosferă familiară În cele două experiențe. Iată, Îmi spuneam, acum ești aici, Într-o situație nefirească, chinuit de un imperceptibil miros de lemn vechi, muced, crezându-te parcă Într-un mormânt sau În pântecul unui vas În care e pe cale să se petreacă o transformare. Dacă ai scoate numai puțin capul afară din cabină, ai vedea În penumbră obiectele care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2112_a_3437]
-
ea, n-are rost... — Uite-ți verigheta! zise Kay brusc. Iată-ți verigheta. Poftim. Se depărtase de Viv și-și Împreunase mîinile; le răsuci o clipă, apoi scoase un mic cerc din aur. Se mișcase atît de rapid și de imperceptibil, de parcă ar fi făcut un număr de iluzionism. — O aveai, deci? Întrebă Viv uluită și ușurată, iar Kay dădu din cap. — Da. Ridică mîna lui Viv și făcu verigheta să-i lunece pe deget. — Parcă e alta. — Ți se pare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2284_a_3609]
-
acesta, și că nu se află În centrul atenției decît la tribunal, ceea ce trebuie să-i fie de ajuns. Întîlnesc ochii lui Dan preț de-o secundă și realizez că știe la ce mă gîndesc. Încuviințează printr-un semn aproape imperceptibil din cap și se Întinde pe sub masă ca să-mi ia mîna. — Linda, Michael, avem ceva să vă spunem. Un zîmbet ne Înflorește pe chip amîndurora. Acum chiar că mă simt de parcă m-aș uita la un film: Linda dă impresia
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1966_a_3291]
-
Întoarce către Linda și Michael. — A, Doamne, nu că aș crede că nu v-ați descurca. Nu asta intenționam să spun. Însă Oscar e foarte sensibil (Lisa și cu mine ne uităm una la cealaltă, iar ea Își dă aproape imperceptibil ochii peste cap) și-ar putea să o ia razna de tot dacă nu sîntem În preajmă. Se Întoarce spre soțul ei, așteptînd un sfat, dar el ridică din umeri. Creșterea copiiilor e, prin excelență, domeniul lui Trish: ea face
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1966_a_3291]
-
Bobby, prințul încoronat al celui mai rău famat dintre toate cartierele, scursura Indiei: Falkland road. Falkland Road este la momentul transformărilor de fiecare seară, al trecerii de la haosul de peste zi, la cel de noapte. Schimbarea ritmului este subtilă, poate chiar imperceptibilă unui ochi necunoscător. Vânzătorii ambulanți încă mai trec în sus și-n jos, oferind trecătorilor apă cu gheață, fructe, gustări și bidi. Roabele, tonga-urile și bicicletele, mașinile negre care claxonează nervos, își croiesc drum prin mulțime și prin praf
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2322_a_3647]