1,480 matches
-
nu ceda. Din informațiile aduse de ultimul mesager Takamori, generalul Hosokawa scosese pe străzi o armată de dimensiuni egale cu ale armatei lui Yamana. Luptele Începuseră mai Întâi În suburbiile din nord, apoi se extinseseră spre centru. Multe case fuseseră incendiate, iar locuitorii căutau o cale de ieșire. Nimeni nu știa Însă nimic precis despre shogun. Soția lui, doamna Tomi-ko, se adăpostise În cartierul general al lui Yamana. Se știa doar că generalul fusese dus, cu o escortă de cinci mii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
se sfârșeau cu zeci și sute de cadavre ale samurailor. Dar valul continua să urce. După zece ore de luptă, spre sfârșitul după-amiezii, invadatorii ajunseră la primele sate. Fiecare casă fu apărată cu Înverșunare. Dar, rând pe rând, casele fură incendiate, iar În pragurile lor rămăseseră doar trupurile fără viață ale celor care le apăraseră. Luptele ajunseră, spre seară, În satul În care locuia familia Shigataru. - Plec pe flancul stâng, spuse Shiro. Katsuo e Încercuit. Rămâi aici și schimbă strategia din
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
fi fost capabil să ducă nici o mișcare până la capăt. Alte forțe, cu mult peste puterile lui, se Înfruntau În acel spațiu Închis. Dar nu putea pleca. Duse mâna la gât, ca și cum ar fi vrut să scoată un obstacol care Îi incendia plămânii, dar amână pasul Înapoi, dincolo de perdeaua de catifea mov. Primul Cuceritor ridică Încet ambele mâini, șoptind ceva cu ochii Închiși. Ceilalți trei se retraseră cu un pas. Era o Înfruntare a puterilor nevăzute. Aerul dintre el și Ștefănel se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
se aprinseră toate făcliile. Alți călăreți Încălecară. Haiducii răzbiră primul val de tătari și trecu la galop. Tătarii scoaseră arcurile, dar, la porunca lui Mihajlo, haiducii lansară primii săgețile aprinse. Lecția căpitanului Oană! strigă Mihajlo. Atac prin Învăluire, două aripi! Incendiați casa! Săgețile se Înfipseră În acoperiș, În uși, sparseră geamurile și ajunseră În camere. În scurt timp, casa deveni un rug aprins. În jurul ei, haiducii luptau sălbatic. Peste jumătate din trupele lui Ogodai căzuseră deja. Ceilalți Își dădură seama că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
fiindcă el aparținea unuia din cei mai vestiți căpitani ai lui Ștefan și, poate, fiindcă el fusese ținta primului atac tătar din domnia marelui voievod. Mulți nu uitaseră Încă tragedia petrecută cu optsprezece ani În urmă, când Întreaga casă fusese incendiată, iar fiul cel mic al căpitanului dispăruse. Moș Onofrei murise Între Crăciun și Anul Nou și fusese Îngropat pe dealul din spatele casei, acolo unde Îi plăcuse ani În șir să stea și să privească asfințitul ori poate doar să aștepte
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
În vremurile de glorie. Întâi informațiile despre adversar, apoi strategia de luptă, apoi inspirația salvatoare, miraculoasă, de pe câmpul de luptă. - Peste șaizeci de mii... Îi șopti Oană spătarului Mihail. Fără echipe de cercetare lansate În profunzime. Siguri pe ei. Au incendiat satele și au ucis tot ce au Întâlnit În cale. S-au desfășurat spre nord, aproape până la Lipnic, și spre sud către Orhei, cu direcția de Înaintare Hârlău. Ce-ți spune asta? - Invazie din două părți, răspunse spătarul. Un front
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
era la fel. Ceva se schimba În echilibrul ei precar, fragil, infinitezimal. Ceva aluneca, imperceptibil, spre tristețe. Sau spre nefiresc. Prezența Erinei alături de el era firească până la un hotar și devenea nefirească odată ce acel hotar era depășit. Privind focurile care incendiau malul stâng al Prutului, căpitanul Oană se gândea că amândoi depășiseră acel hotar, așa cum năvala sălbatică a triburilor Crimeii depășise nu doar hotarele Moldovei, ci și pe cele ale firescului. Ale lumii dintâi, așa cum fusese ea așezată dintru Începuturi. Undeva
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
măria ta? Întrebă Costea. Voievodul Își reveni din gânduri. Era dimineața Sfintei Fecioare, iar ștafetele sale Înștiințaseră locuitorii satelor de la nord de Suceava să se retragă În păduri, căci În acea zi Începea marea bătălie a eliberării. Casele puteau fi incendiate, oamenii puteau cădea Între două fronturi. - Arcașii trag doar atunci când dușmanii ajung la șase sute de pași, spătare Costea, continuă Ștefan. Țintesc În spatele lor, iar linia de foc le va Împiedica retragerea. Imediat după aceea, arcașii trag În plin, iar domnia ta
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
Înștiințat și de Episcopia Hușilor la 9 iulie 1943: . . Preoții delegați urmau să se prezinte Mitropolitului de la Misiunea Ortodoxă din Odessa . Prima cercetare duhovnicească din Chișinău a fost realizată de Episcopul Grigorie Leu la 21 iulie 1941, când orașul era incendiat, iar prima misiune peste Nistru, formată din preoți În frunte cu Episcopul lor, datează din 18 septembrie 1941 . La 6 noiembrie 1943, prin ordinul Episcopiei Hușilor cu nr. 5364 / 1943, preotul Constantin Popescu a fost Însărcinat să pregătească pentru conferința
BISERICILE DIN SATUL FRENCIUGI, COMUNA DRĂGUŞENI, JUDEŢUL IAŞI by COSTIN CLIT, IONUŢ ALEXANDRU FIGHER () [Corola-publishinghouse/Memoirs/392_a_1315]
-
din patru părți, nu au putut să facă față iureșului Valahilor, ci mulți dintre ei au fost uciși și împrăștiați, părăsindu-l pe comitele lor, adică pe Ioan Daroczi, [care] a căzut acolo, luptând cu bărbăție. Chiar târgul a fost incendiat din toate părțile de către Valahi, în mijlocul căruia își avea tabăra Domnul rege, cu ai săi”. Pannonius mărturisește că el consemnează în scrisoarea sa cele auzite de la un martor care a fost la Baia. Până în acest punct relatarea arhiepiscopului este credibilă
Ştefan cel Mare şi Sfânt – domn al Ţării Moldovei : (1457-1504) by Manole NEAGOE () [Corola-publishinghouse/Memoirs/101012_a_102304]
-
vreme, de vreo două ori, numărul românilor, la Fălticeni, tot aici, le-a ascultat prima oară. Și pentru felul cum i-a cunoscut, prezentat și înțeles, pe acești sărmani urmași ai lui Moise, legionarii l-au condamnat, au adunat și incendiat în piața unor târguri, cărțile sale. Și azi, Casa Sadoveanu, îngrijită și liniștită, parcă îl așteaptă să revină pe acest picior de plai, ce i-a fost odinioară loc de tihnă și de rodnic rai.. ... În ultimul an al vieții
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1522_a_2820]
-
stare să urce piatra sacrificiilor, căci totul se obținea prin durere, prin suferință. Și numai moartea putea ține dreaptă balanța vieții și a lumii. Problema sacrificiilor e, într-adevăr, mai complicată decât au văzut-o spaniolii, cutremurîndu-se de oroare și incendiind în clipa următoare templele aztece. Teribila obligație de a ajuta soarele în misiunea lui izvora din credința că nu numai oamenii depind de zei, ci și zeii depind de oameni, și întregul univers. Obsedați de ordinea stelelor, aztecii erau convinși
Caminante by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295603_a_296932]
-
ale rivalului său divin Tezcatlipoca, a trebuit să părăsească Tula și a coborât spre țărmul mării. Acolo, lepădîndu-și veșmintele și podoabele, plângând și făgăduind să se reîntoarcă, s-a îmbarcat pe o plută din piele de șarpe care a fost incendiată de căldura soarelui. Însă inima lui Quetzalcoatl n-a ars în flăcări: ea a zburat spre cer și a devenit luceafărul de dimineață... * * Nu trecuseră decât douăzeci și patru de ore de când coborâsem dintr-un Jumbo-jet. Și deodată această poveste despre un
Caminante by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295603_a_296932]
-
de acceptat, dar pe care trebuie să ni-l aducem aminte dacă vrem să cântărim corect o artă de care până și soldații lui Cortes, ce nu erau deloc slabi de înger, s-au cutremurat, iar noi, care n-am incendiat Tenochtitlanul, avem și mai multe motive să ne îngrozim. Poate totul trebuie privit așa cum Mexicul își privește vulcanii. Știind că sub coroana de zăpadă arde un foc primejdios. Artistul din vechiul Mexic a căutat oroarea, rânjetul crud, gura care devoră
Caminante by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295603_a_296932]
-
care n-a dispărut niciodată cu totul din gusturile artiștilor mexicani. Țăranii înșiși l-au folosii fără să știe că fac artă barocă. În umbra unor biserici rustice am văzut și noi Chriști torturați și oglinzi în care reverberează soarele, incendiindu-le. Răspândirea în lume a stilurilor artistice nu s-a făcut, desigur, numai prin jocul influențelor și conjuncturilor. Fiecare pământ a acceptat în genere ceea ce putea să-l exprime. Și dacă trebuie să ne referim la împrumuturi, Spania i-a
Caminante by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295603_a_296932]
-
Pașii noștri sună prea tare și, poate, în semiobscuritate Tatle privește piatra, rămas pe gânduri... "Arborele universului are două brațe, ar zice el, dar aici e unul singur, al durerii"... despre măsură Dacă omul a scris cărți, tot el a incendiat biblioteca de la Alexandria. Dacă a ridicat Parthenonul, tot el a descoperit că din marmura arsă se poate face var. Dacă a ridicat piramidele din Mexic, tot el le-a umplut de sânge. Această "măsură a tuturor lucrurilor" care e omul
Caminante by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295603_a_296932]
-
păcat, însă, mă gândesc, să treci prin Mexic fără să te întrebi, fie și în fuga, de ce crede, oare, omul mai mult în frică decât în persuasiune și dacă, în afară de "mijloace", s-a schimbat ceva din vremea când spaniolii au incendiat Tenochtitlanul. Desigur, a vedea înseamnă, mai întîi, nevoia să vezi. Dar, probabil, nu descoperim nimic cu adevărat important într-o călătorie, dacă nu descoperim nimic în noi înșine. La fel ca în Odiseea, o călătorie e, în cele din urmă
Caminante by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295603_a_296932]
-
uciși și pământul risipit în cele patru vânturi, cetatea Ninive arsă cu oameni cu tot, Persepolis incendiat, Capua și Corintul nimicite, Teba greacă făcută una cu pământul, ca și Halicarnas, templul zeiței Artemis din Efes, una din minunile lumii antice, incendiat de un individ care n-a găsit alt mijloc de a intra în istorie, ca și califul Omar care, după ce a poruncit ca toate papirusurile din biblioteca de la Alexandria să fie folosite drept combustibil pentru băile publice, a ordonat, cu
Caminante by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295603_a_296932]
-
său nervos. Pe măsură ce zilele treceau, reacțiile nervoase ale organismului său se consolidau, se precizau, deveneau tot mai controlabile. El reușea acum să perceapă energiile, mișcările corpurilor și atinsese și stadiul în care le putea identifica instantaneu. Prezența altor oameni îi incendia întreaga rețea a nervilor. Răspundea influxurilor celor mai delicate și, către a șasea zi, era în stare să-l distingă pe dr. Kair de ceilalți după un fel de "bunăvoință" care emana din acesta. Mai identifica la acesta și o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85125_a_85912]
-
nouă scheme codate numeric, dar păstrând în rezervă amplasamentele codate cu litere pentru cazul în care i se vor pune întrebări periculoase. Își încheie retragerea în coridorul schemei 7. Acolo, lăsând să se creadă că este în pană de energie, incendie un perete scurtcircuitând o priză de curent și se lăsă capturat. Fu nevoit să-și controleze fiecare mușchi din întregul corp pentru a-și ascunde ușurarea când văzu că anchetatorul în fața căruia fu adus nu era altul decât Crang. Interogatoriul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85125_a_85912]
-
rîndul lor, sînt scoase În stradă tancuri și armata patrulează străzile. Au loc violențe, sînt sparte vitrinele unor magazine și incendiate Însemnele puterii comuniste, cîteva din greoaiele vehicule militare sînt atrase În zone unde rămîn blocate, unele dintre ele sînt incendiate. Se produce un fenomen clasic: amenințarea naște răspuns, violența naște violență. În sfîrșit, se Întîmplă. Libertate! Jos Comunismul! Democrație! se aude din ce În ce mai răspicat din centrul orașului și din cartierele apropiate; căminele studențești explodează, au loc și mai multe violențe, protestul
1989, roman by Adrian Buz () [Corola-publishinghouse/Imaginative/805_a_1571]
-
bucătărie, se mișca cu greutate, își ținea mâna dreaptă apăsată pe șoldul măcinat de reumatism, se văita, vorbea singură. Trecui în încăperea alăturată să fac puțină ordine în bibliotecă și pe birou. Când mă întoarsei în camera de la față, soarele incendia în lumini triumfal covorul persan cu desenele lui florale, canapeaua lată acoperită cu imensa cuvertură bej cu ciucuri atârnând ca niște clopoței tăcuți, cele două fotolii, măsuța, oglinda ovală, perdelele lungi, toate născând o bucurie secretă. Câțiva trecători; apoi, pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1887_a_3212]
-
fost de-a dreptul exploziv: la numai câteva ore de la afișarea Gazetei, articolele au fost mânjite cu scârnă, unele pagini au fost smulse și, dacă nu interveneau oamenii legii, Întreg panoul - investiție publică - se afla În pericol de a fi incendiat. Toate astea arată imensa forță a cuvântului scris, dar și sărăcia de spirit și mentalitatea retrogradă ale multora de pe aici. Ca să nu rămâneți, totuși, de tot proști, am adus cu mine o copie a Gazetei pe care, În funcție de timp, o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2306_a_3631]
-
dar ambalată cât mai expresiv și mai dramatic cu elemente de decor, de atmosferă. Trebuie să facem o distincție netă între știristul de agenție (harnic și anonim) și corespondentul special. Unul transmite, să zicem, câte mașini și clădiri au fost incendiate în suburbiile Parisului de către tinerii arabi imigranți, altul vorbește despre uimirea nelămurită a parizienilor, despre mirosul înecăcios de fum și gaze lacrimogene care mai plutește încă pe străzile cartierelor mărginașe. În știre, contează faptele, dimensiunea concretă a unor pagube; în
[Corola-publishinghouse/Science/2252_a_3577]
-
pentru ca Pinochet să fie judecat, dar Castro, care a împușcat de patru ori mai multe persoane, îi lasă indiferenți. Ei protestează împotriva turismului cultural în noul Reich austriac pentru că un Mégret local apare de acolo, în timp ce în Franța sinagogile sunt incendiate pentru prima dată după 1945 ș...ț. Importantă este postura. Să fii informat. Să se știe acest lucru. și să urmărești lovitura următoare. Să înlănțuiești cauzele fără să te întorci niciodată la cele de odinioară. Pentru că intelectualul angajat, atât de
[Corola-publishinghouse/Science/2369_a_3694]