804 matches
-
metanarațiunile atotcuprinzătoare și viziunile utopice care Încercau să creeze o imagine unificată a comportamentului uman. Fixând omenirea Într-o „singură manieră corectă” de a gândi despre lume, argumentează postmoderniștii, gândirea modernă a neglijat alte puncte de vedere și a devenit intolerantă față de orice fel de idei contrare. Cei aflați la putere - capitaliști sau socialiști, conservatori sau liberali - continuă să folosească aceste metanarațiuni pentru a ține populațiile sub control, argumentează postmoderniștii. Gândirea modernă, spun criticii ei, a fost folosită atât pentru a
[Corola-publishinghouse/Science/2290_a_3615]
-
avut la îndemână mai multe mecanisme formale și informale prin care au căutat să controleze − sau, în cazuri extreme, să scoată în afara legii - partidele în discuție. După cum observa Capoccia (2005), în vreme ce trebuie să existe limite legale în manifestarea "toleranței față de intolerant", este, de asemenea, crucial ca apărarea democratică să aibă în tolbă și strategii incluzive, care au ca scop acceptarea regulilor contestării publice de către forțele populiste. În final, este necesar să ne referim la impactul "populismului la putere" asupra democrațiilor neconsolidate
[Corola-publishinghouse/Science/84983_a_85768]
-
pentru cazul Belgiei, are efecte ambivalente asupra calității democrației. O altă opțiune este confruntarea, caz în care actorii politici tradiționalii nu doar neagă legitimitatea solicitărilor venite din partea actorilor populiști, ci decid să-i și atace. Considerând că "toleranța față de cei intoleranți" trebuie să aibă o limită, unele segmente ale establishmentului ar putea fi tentate să încalce regulile contestării publice cu scopul de a combate "sindromul populist". De exemplu, Roberts arată în capitolul său că în Venezuela o mare parte din (fostele
[Corola-publishinghouse/Science/84983_a_85768]
-
2003), "Cinderella and Her Ugly Sisters: The Mainstream and Extreme Right in Europe's Bipolarising Party Systems", în West European Politics 26(3): 67-90. ------ (2007), " Are Bans on Political Parties Bound to Turn Out Badly? A Comparative Investigation of Three 'Intolerant' Democracies", în Comparative European Politics 5(2): 141-57. Bale, T., P. Taggart și S. van Kessel, (2011), "Thrown Around with Abandon? Popular Understandings of Populism as Conveyed by the Print Media: A UK Case Study", în Acta Politica 46(2
[Corola-publishinghouse/Science/84983_a_85768]
-
care prezintă un prag scăzut de toleranță la incertitudine sunt confruntați cu surse continue de disconfort. Chiar dacă probabilitatea în legătură cu o consecință viitoare este redusă („Copilul meu riscă să aibă un accident de avion”), ea rămâne posibilă, deci reține atenția persoanelor intolerante. Pacienții care suferă de o tulburare de anxietate generalizată, sau prezintă stări de neliniște excesive, prezintă un nivel ridicat de intoleranță la incertitudine. Rezultatele unui protocol experimental precizează faptul că o amplificare indusă a nivelului de intoleranță la incertitudine este
[Corola-publishinghouse/Science/1994_a_3319]
-
de preferat pentru diminuarea tendinței sale de a se îngrijora. Factorii de neliniște și de intoleranță la incertitudine O serie de mai mulți factori au contribuit la apariția unei predispoziții a pacientei de a se neliniști și de a deveni intolerantă la incertitudine: - ea a putut să învețe aceste comportamente prin intermediul observației/modelării mamei sale; - faptul că s-a ocupat de surorile sale și de fratele său a putut duce la dezvoltarea comportamentelor sale problematice și a intoleranței sale la incertitudine
[Corola-publishinghouse/Science/1994_a_3319]
-
lucrează, este pensionar, dar continuă să fie mereu prezent (situație în legătură cu care Xavier trăiește sentimente ambivalente). Acesta era un tată puțin prezent în casă, pe care nu te puteai sprijini prea mult, care aprecia munca, critica cu ușurință și era intolerant, manifestând uneori atitudini superprotectoare. Xavier tăiește singur dar a avut trei experiențe de viață de cuplu și a cunoscut trei rupturi brutale care, de fiecare dată, i-au provocat o depresie (episoade depresive tratate) și l-au condus spre alcoolism
[Corola-publishinghouse/Science/1994_a_3319]
-
în situația de a recunoaște identități culturale multiple. Acest lucru nu presupune întoarcerea la vechile imperii multiculturale (precum cel țarist sau cel austro-ungar), ci acceptarea faptului că statul național omogen din punct de vedere etnic este un concept perimat și intolerant, care poate genera procese de exterminare colectivă ajungând până la genocid. Interculturalitatea determină, din punctul nostru de vedere, drept consecințe cu conotație politică, la scară mondială: * importanța relației cultură dialog, ca o contragreutate a globalizării economice; * reglementarea juridică la nivelele național
Comunicarea interculturală. Paradigmă pentru managementul diversităţii by Silvia Popescu [Corola-publishinghouse/Science/923_a_2431]
-
au format etica sexuală și morala creștină. Dacă analizăm subiectivitatea comportamentelor sexuale și politice ajungem la obiectivitatea eticii sexuale și politice din cadrul societăților moderne! Nu există autorități absolute de cunoaștere decât în simbolismul intelectual modern, sacrosant și, de multe ori, intolerant la diferențe. În opinia lui Foucault, nu există nicio diferență între heterosexualitate și homosexualitate din perspectiva coexistenței cotidiene și a sentimentelor de iubire. Astfel că două femei sau doi bărbați ce formează "un cuplu" se comportă (sau se pot comporta
Foucault, cunoaşterea şi istoria by Lucian-Mircea Popescu [Corola-publishinghouse/Science/1446_a_2688]
-
și politica sa modernă: cum a devenit omul modern "un animal în a cărui politică viața sa ca ființă vie este pusă în discuție?"86. O întrebare extrem de dificilă, dar care ne-ar putea ilumina. Politica modernă este o formă intolerantă și arogantă de religie, unde omul își transferă capacitățile primare (de conducere) reprezentanților săi într-un mod organic, animalic printr-un discurs politizat în toate domeniile (identitate, cultură, economie, sport, probleme sociale etc.) Aceste discursuri "îl leagă", pe omul modern
Foucault, cunoaşterea şi istoria by Lucian-Mircea Popescu [Corola-publishinghouse/Science/1446_a_2688]
-
afectate de arbitrariul unor vremuri represive. La fel cum sexul e centrat pe reprimare, pe jocul activ-pasiv, pe relații mutuale de putere, tot așa, politica în forma ei "de reprezentare" se înscrie într-un joc activ-pasiv. Acest joc religios și intolerant de manifestare a puterii moderne nu este numai într-o singură direcție, ci mutual. Problema este că politicul activează prea mult fie pe creierele indivizilor (intelectuali) înregimentați în platforme program, fie prin măsuri arbitrare, fie prin mijloace subversive de acțiune
Foucault, cunoaşterea şi istoria by Lucian-Mircea Popescu [Corola-publishinghouse/Science/1446_a_2688]
-
doctrină și un program de guvernare. Însă această cunoaștere este pe lângă sferele creativității umane. Regele și consilierul sunt doar pentru activitatea unei puteri politice. Ele compun doctrina și dogmatica politică. Această "cunoaștere", odată dogmatizată, osificată, preluată drept adevăr media, devine intolerantă și represivă la adresa formelor posibile de exprimare, de gândire și de cunoaștere diferențiată. Băieții din sistem guvernează cu o serie de învățături (de multe ori teziste și false!) care pot fi oricând descalificate social și dezautorizate epistemologic dincolo de "puterea" lor
Foucault, cunoaşterea şi istoria by Lucian-Mircea Popescu [Corola-publishinghouse/Science/1446_a_2688]
-
inducând falsa idee că istoria se filmează. Echipe de jurnaliști transmit războaie și alte evenimente violente, senzaționale. Dar ei transmit virtualul unui real și nimic mai mult... Imaginile "de-a gata" nu produc decât clișee și un mod clișeizant și intolerant de a gândi. De aceea este util ca istoria unor evenimente recente să fie scrisă în ciuda existenței unui abuz de televizare. Din secolul al XVII-lea, politica spațiului urban este legată de sănătatea populației și supravegherea acesteia. Sănătate, pentru a
Foucault, cunoaşterea şi istoria by Lucian-Mircea Popescu [Corola-publishinghouse/Science/1446_a_2688]
-
autentice prin care acesta ființează. De ce să dispară reprezentarea lui prin reprezentarea celorlalți? Pentru că în jurul acestui pasiv, duplicitar și nefast principiu occidental de guvernare este tot ceea ce-l înconjoară, precum nenorocirile unei Cutii a Pandorei: "politicile", moduri arogante, sacrosante și intolerante de a fi, transferuri de putere, deposedare de forțe individuale elementare, dar și deposedare de demnități, autorități și simboluri social-politice, imagini fabricate și neînțelegeri de sensuri, idei preconcepute, clișee, cercuri închise de cunoaștere-putere, liderisme, dogme, infatuări, conflicte sociale și politice
Foucault, cunoaşterea şi istoria by Lucian-Mircea Popescu [Corola-publishinghouse/Science/1446_a_2688]
-
opoziție față de origine; opoziție în raport cu desfășurarea metaistorică "a unor semnificații ideale și a teleologiilor nesfârșite"197. Din perspectivă epistemică, istoria pentru Foucault este un dincolo de Weltanschaaung-ul german, dincolo de Curte și de elogiul adus mai marilor zilei, dincolo de cultul sacrosant și intolerant al puterii politice, dincolo de predispoziția istoricilor Analelor de a respinge evenimentul 198. Războiul lui Foucault se îndreaptă spre o depășire a istoriei ca memorie și obiectivitate, pentru a ajunge la o critică a puterii în toate formele ei de manifestare
Foucault, cunoaşterea şi istoria by Lucian-Mircea Popescu [Corola-publishinghouse/Science/1446_a_2688]
-
socială de azi și cunoașterea modernă. Atunci când A. Comte s-a pronunțat, în primele decenii ale secolului al XIX-lea, pentru o "depășire a teoriilor reprezentării despre realitate", el, de fapt, se pronunța pentru o depășire a cultului sacrosant și intolerant din combinația putere-cunoaștere, a conflictelor care sunt derivate din luptele pentru putere. Realitatea o formează faptele, dar nu toate ideile sunt născute din aceste fapte, ci dintr-un joc al reprezentărilor cu ele însele, dar și cu puterea-cunoaștere. A gândi
Foucault, cunoaşterea şi istoria by Lucian-Mircea Popescu [Corola-publishinghouse/Science/1446_a_2688]
-
să fie impus în raport cu un concret și un firesc al vieții și dincolo de o înțelegere eficientă a condițiilor dintr-o societate. By the way, modelul Heidegger în cultura europeană nu ne conduce la prea multe realizări, decât la un mod intolerant și sacrosant de a fi... intelectual. Acest lucru nu e sesizat doar de autorul acestor rânduri, dar și de nume importante din cultura istoriografică. Paul Veyne ne spune următoarele: "mulți dintre partizanii lui Heidegger sunt atât de zeloși și, într-
Foucault, cunoaşterea şi istoria by Lucian-Mircea Popescu [Corola-publishinghouse/Science/1446_a_2688]
-
senzația era că mergi pe niște clape. Cu ajutorul notelor joase aveai oricând posibilitatea tragicului. Prin notele înalte cochetai cu dușmanul de clasă, puteai fi și liric, chiar ușuratic, pentru ca imediat, printr-o neașteptată schimbare de registru, să devii serios și intolerant"38. În "ionesciana" farsă Revoluție cu portocale, "conu Costache" reușește să transpună discursul lui Farfuridi în această "vorbire suitoare-coborâtoare"39, gen Ana Pauker: "Astfel ne apare limpede, tovarăși, că poporul și lupta spre mai bine constituie principala forță motrícă (schimbă
by Loredana Ilie [Corola-publishinghouse/Science/1088_a_2596]
-
făcut să scape de acuzația că sunt ori aspecte ale gigantismului urban, ori ale modernismului artificial. Dacă dezbaterea asupra formelor pe care trebuia să le ia creșterea urbană rămânea deschisă între partizanii densității urbane și adepții unei etalări urbane, între intoleranții imobilelor colective și apologeții locuinței individuale, se stabilește totuși un consens pentru a face din reversul urbanismului progresist emblema tehnocratică a viitorului orașelor. Aceste dezbateri sunt prezentate în numeroase lucrări despre oraș, adesea pe fondul exhumării revanșarde a principiilor unui
by Thierry Oblet [Corola-publishinghouse/Science/954_a_2462]
-
ferește de obligațiile administrative, profesorii nu-l respectă nici pe director și nici între ei. 4. Climatul închis este dominat de rutină lipsă de interes, frustrare, lipsa respectului și a cooperării. Directorul este inflexibil, dar și ineficient, iar profesorii sunt intoleranți și lipsiți de angajare. Pornind de la aceste descrieri se poate afirma că cel mai eficient este climatul deschis. În condițiile vieții școlare acest tip de climat este dificil de realizat și mai ales de întreținut. În realitatea concretă a școlii
Instituţia şcolară şi formarea adolescentului by Andreea Lupaşcu () [Corola-publishinghouse/Science/1226_a_1882]
-
se poate întâmpla cu atât cu atât mai mult cu cât domeniul disciplinei permite mai puțin control definitiv, cum este cazul disciplinelor socio-umane. Din această perspectivă, a îndoctrina înseamnă a adera în chip exclusivist la o doctrină și a deveni intolerant față de celelalte, a le accepta coexistența firească. 6. A nu preda decât fapte favorabile unei anumite doctrine. Îndoctrinarea în acest caz privește consecințele învățării. Învățământul are o orientare precisă care exclude toate faptele contrare propriului său punct de vedere (care
Instituţia şcolară şi formarea adolescentului by Andreea Lupaşcu () [Corola-publishinghouse/Science/1226_a_1882]
-
demonilor (d¶w) și Împotriva „evreilor, budiștilor, hindușilor, nazarinenilor (mandeeni sau creștini de altă origine decât cea greacă: cf. Gignoux, 1991, p. 70, nota 138), sectelor baptiste (Sundermann, 1977a) și a maniheilor (zandșk: cf. supra, subcapitolul 1.1)”, oferind imaginea intolerantă și opresivă a unei religii „restaurate” fanatic, cu forța. Reconstrucția zoroastrismului sasanid are loc Într-o lume complexă și eterogenă, În care conviețuiseră sau, În orice caz, fuseseră prezente marile religii ale epocii - iudaismul, creștinismul, maniheismul, budismul (acesta din urmă
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
o materie abundentă, pulsatilă, trasă apoi prin țevăria fină a unui excurs teologic, cu o finalitate moralizatoare rareori disimulată. Retorica lui este hotărât tranzitivă, catharctică și cu o dominantă psihagogică. „Doftor al sufletelor”, precum Iisus, s-ar voi preotul acesta intolerant de felul său și absolutist în viziunile terestre și escatologice care îl posedă. Îndemnând socratic la cunoașterea de sine, el se ostenește prin „lucrarea cuvântului” să salveze sufletul celui care, lipsit de „coiful mântuirii” și de „pavăza credinței”, poate ajunge
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285382_a_286711]
-
aceasta este prudentă. El susținea că, întrucît istoria nu este o știință, iar verificarea exactă pe baza raționamentului deductiv nu este întotdeauna posibilă, nu poate exista o filosofie a istoriei. Era convins că filosofia îi face pe oameni intransigenți și intoleranți față de alte puncte de vedere. Iorga nu a pretins niciodată că este un gînditor deductiv; a rămas un impresionist și un naționalist romantic, bizuindu-se pe instinctele și pe spontaneitatea geniului său, fiind mai curînd o ilustrare a spiritului de
by NICHOLAS M. NAGYTALAVERA [Corola-publishinghouse/Science/1017_a_2525]
-
încălcat promisiunea făcută lui Iorga și lui Argetoianu. După căsătoria aceasta morganatică, Iorga și Argetoianu s-au angajat față de rege (și de Regina Maria) că prințul Nicolae va părăsi țara. Carol, a cărui viață particulară nu era deloc ireproșabilă, era intolerant față de viața amoroasă a fratelui său mai mic. Regina Maria era furioasă. Argetoianu își amintește scena de la Palatul Cotroceni, care a avut loc chiar în salonul în care Regina Maria fusese găsită în brațele colonelului canadian Boyle. Regina Maria avea
by NICHOLAS M. NAGYTALAVERA [Corola-publishinghouse/Science/1017_a_2525]