1,303 matches
-
că "pentru ceva tot ne-am născut pe acest pământ". Prilej de a-și aminti cu nostalgie imagini de o frumusețe și o infinită gingășie umană, ca, de exemplu, acea femeie care surâdea plină de o imensă și modestă iubire, lăcrimând de fericire alături de tripleții pe care tocmai îi născuse într-un spital mizerabil, fără să se gândească la nefericirea care îi aștepta și pe aceștia, ca și pe ceilalți copii ai săi, în cocioaba mizera, inundată. Se întreabă Sábato dacă
[Corola-publishinghouse/Science/1473_a_2771]
-
dor / Pieri în noapteadâncă, / Lumina stinsului amor / Ne urmărește încă. - rima îmbrățișată (abba/14, 23): Stelelen cer / Deasupra mărilor / Ard depărtărilor, / Până ce pier. - rima înlănțuită (aba, bcb, cdc/în rondel: abba, abab, babaa) - monorima (aaa, bbbb/12 34): Din ochi lăcrimând, / Pe culmi alergând, / Pe toți între bând / Și la toți zicând Rimele monosilabice sunt numite rime masculine (silabele finale sunt accentuate: ...dés /...iés), iar rimele bisilabice (penultima silabă accentuată: ...lúne /...súne), rime feminine. Rimele bogate sunt cele trisilabice (rima dactilică
Şi tu poţi lua 10 la BAC! Ghid complet pentru probele de limbă, comunicare şi literatură română by Mioriţa Baciu Got, Rodica Lungu, Ioana Dăneţiu () [Corola-publishinghouse/Science/1365_a_2894]
-
ajuns acasă trece de la bravadă la umilință: "Mamă, bate-mă, ucide-mă, spânzură-mă, fă ce știi cu mine; numai dă-mi ceva de mâncare, că mor de foame!" Pentru scurtă vreme el devenea ascultător și harnic, îl mustra cugetul, lăcrima de bucurie auzind că va fi iertat. În partea a III-a, Nică era adolescent, urma cursurile școlii din Târgu-Neamț, se forma în raporturi cu viața socială, cu prietenii, colegii, rudele, constata deprinderile necinstite ale unora de la "fabrica de popi
Dicţionar de scriitori canonici români by George Bădărău [Corola-publishinghouse/Science/1401_a_2643]
-
Ei sunt de neînlocuit în pădure când alternanța lumină/umbră este atât de rapidă că ochiul nu are timp să se acomodeze. La coborâre, din nou sunt folositori pentru că protejează ochii de curenții de aer care i-ar face să lăcrimeze tăind astfel din plăcerea coborârii. 21. Casca poate face diferența dacă seara te întorci acasă sau te aduc alții !!! 3.8. Mountain bike-ul - mijloc de recreere sau activitate de timp liber Mountain bike-ul folosit drept mijloc de recreere sau activitate
Activităţi Sportiv-recreative şi de timp liber: paintball, mountain bike şi escaladă. by Balint Gheorghe () [Corola-publishinghouse/Science/321_a_640]
-
Plugul); Ce nu poți întoarce din cale niciodată? (Timpul); într-o vale adâncă/ Toate ciorile s-aruncă (Strachina și lingurile); Cine trece prin sat și câinii nu bat? (Vântul); Am o fetiță cu rochiță/ Când se-ncepe a dezbrăca/ Toată lumea lăcrima (Ceapa); Credințe populare din satele comunei Hudești: Când se rostogolește câinele sau pisica e semn că va fi vreme bună. Când se lasă fumul în jos, se schimbă vremea. Când se umezește sarea pe masă e semn că va ploua
Monografia comunei Hudeşti. Judeţul Botoşani by Gheorghe Apătăchioae () [Corola-publishinghouse/Science/91870_a_93216]
-
jos, printre mulțime, Pliftor, președintele raionului Darabani încerca să-i lămurească pe oameni că nu e bine ce fac și că trebuie să se liniștească. Nimeni nu-l asculta și toți îl contraziceau cum puteau. Toți erau nervoși, supărați și lăcrimând blestemau. Au început să apară și oameni din satele apropiate : albeni, conceșteni, bașoveni, bajureni care se alăturau vătrenilor. Toți erau grozav de întărtați și o mică scânteie a lipsit ca satul să nu ia foc. Procurorul și cu medicul legist
Monografia comunei Hudeşti. Judeţul Botoşani by Gheorghe Apătăchioae () [Corola-publishinghouse/Science/91870_a_93216]
-
nu mai voia să sufere în casa lui pe tatăl său, un bătrân de 72 ani. Să te duci din casa mea, îi strigă el, să nu te mai văd în ochii mei, mi s-a acrit de tine. Bătrânul, lăcrimând și privind lung casa la care a muncit o viață întreagă și pe care trebuia să o părăsească, se pregăti să plece fără cârtire. Fiul său însă îl opri câteva clipe și, întorcându se către copilul său, care avea vreo
Istorioare moral-religioase by Valeriu Dobrrescu () [Corola-publishinghouse/Science/851_a_1786]
-
din Ploiești: 1934-1938 Depunerea „Legământului de Frate de Cruce” „De la icoană am pornit...” (Ion I. Moța) Duminică, 12 decembrie 1937, în Calendarul creștin ortodox: Sfântul Spiridon al Trimitundei, mare făcător de minuni. Ger uscat! Nările se lipeau și usturau, ochii lăcrimau. Dumitru Lungu, șeful nostru, și ajutorul lui, Vasile Bourceanu, ne sculară pe toti cei treisprezece cu aproape o oră mai înainte de deșteptarea pentru tot internatul. În liniște, ne-am făcut toaleta și am plecat la Biserica Sfântul Gheorghe înaintea întregului
Imn pentru crucea purtată – abecedar duhovnicesc pentru un frate de cruce by Virgil Maxim () [Corola-publishinghouse/Memoirs/863_a_1818]
-
o deschide el și să mă vadă și tata pe mine. Așa am făcut. După șase ani de despărțire, aproape că nu l-am cunoscut. Îmbătrânise, era puțin adus de spate, dar încă vioi. Ne-am privit îndelung și am lăcrimat fără să ne putem spune un cuvânt. Mi-a făcut semn cu degetul spre cer, eu am dus mâna la gură în semn de sărut pentru el și apoi cealaltă, pentru mama. A înțeles și a plecat, sărmanul. A doua
Imn pentru crucea purtată – abecedar duhovnicesc pentru un frate de cruce by Virgil Maxim () [Corola-publishinghouse/Memoirs/863_a_1818]
-
pătrunzători. Sunt fiul lui Constantin Maxim, Virgil, Gicu cum mi se zicea în sat. Eu sunt Stela, colega ta de bancă din clasele primare. Eram aproape sigură că tu ești, s-a auzit că se va da drumul la închisori. Lăcrimând amândoi și cei din jur, ne-am îmbrățișat, apoi am coborât. Deci părinții se mutaseră în comuna de naștere a mamei, Sălciile, și trăiau. Doi fini N-a mai coborât nimeni pentru Sălciile. Era Duminică, 1 august 1964, scoaterea Sfintei
Imn pentru crucea purtată – abecedar duhovnicesc pentru un frate de cruce by Virgil Maxim () [Corola-publishinghouse/Memoirs/863_a_1818]
-
am sosit, dânsul încă povestea, cu glas din ce în ce mai scăzut și cu întreruperi, iar uneori cu incoerență. M-a recunoscut și m-a rugat să chem vecinii, să-și ia rămas bun de la ei. Poate am greșit unii față de alții, a lăcrimat, și e bine să plecăm iertați. S-a îmbrățișat cu toți vecinii și toți plângeau. După ce au plecat vecinii, părea foarte obosit. Ne-a rugat, scuzându se, să-l lăsăm să se odihnească, dar ne-a făcut semn spre cele
Imn pentru crucea purtată – abecedar duhovnicesc pentru un frate de cruce by Virgil Maxim () [Corola-publishinghouse/Memoirs/863_a_1818]
-
se ridică el pe piciorușele alea ale lui invizibile, ridică mâna ca un profet și i-o trântește : „Împuțiciunea, bătrâne, nu ține de rasă ! Prostia însă peste tot e crasă !“. — Fantastic ! au izbucnit toți în hohote, iar Cristi a și lăcrimat, amintindu-și de amicul pe care nu-l mai văzuse de ani buni. Tipic Pribeagu ! Tipic ! — Nu râdeți, nu râdeți, strigă un violonist, țigan. Mâine, poimâine vor fi la putere gardiștii, țara asta o ia complet pe arătură. Și-atunci
Zaraza by Andrei Ruse () [Corola-publishinghouse/Science/864_a_1839]
-
pornește... — Ce spital, dragule ? Mă simt foarte bine, bâjbâie Cristi. — Știi în ce zi suntem, domnișorule Cristian ? — În mai. — În mai pe naiba să te ia. De când bei în neștire ? Știi ? — De ieri, c-a murit tata, și începe să lăcrimeze. — Doamne, a murit Fernic... Și asta acum vreo două săptămâni și ceva. — A murit Fernic ? ! A, da... și-a amintit Cristi. A murit Fernic... Și se apleacă în genunchi, începând să plângă și să borască în același timp, repetând încontinuu
Zaraza by Andrei Ruse () [Corola-publishinghouse/Science/864_a_1839]
-
Fiecare greșeală și fiecare succes. În lupta ta de a deveni nemuritor. Nu la asta visezi ? La cântecul tău care să dăinuie peste veacuri ? La vocea ta caldă, care, odată ce se va stinge, să poată în continuare schimba lumea ? Cristi lăcrimează. — Dar ține minte că orice are un preț pe lumea asta. Și dacă va fi să devii nemuritor, lumea abia acum începe și are să-și arate colții la fiecare pas. Căci viața o fi pentru toți proștii, dragul meu Cristian
Zaraza by Andrei Ruse () [Corola-publishinghouse/Science/864_a_1839]
-
încăpățânează să refuze valoarea suntem, majoritatea dintre noi, întristați și mâhniți. Doar apropierea unor sărbători, precum Sfintele Paste și Crăciunul “învrăjbește” voințe pentru a reconstrui demnitatea umană. Atât cât se mai poate. Dumnezeu ne măsoară cu El. Zâmbește ochilor care lăcrimează amar și crud din punct de vedere existențial. El ne așează în palme soare rotunjit de-atâtea primăver și veri pentru a încălzi cuvântul din noi. Le vorbesc elevilor mei despre bunătate, despre fapte săvârșite intru vrere. Nu putem fi
Filosofia şi istoria cunoaşterii by Alexandru Ana-Maria () [Corola-publishinghouse/Science/1124_a_2054]
-
îmi bagă un castron de mâncare bine, consistent... Lua de la dreptul comun și-mi dădea să mănânc și zicea: Puștiule! Shhh. Da’ ține minte că eu am copii, și dacă va fi vreodată nevoie să spui că te-am ajutat... (lăcrimează - n.n.). Victor și mai cum îl chema? Nu mai știu. Numele nu-l știu. Și mai era și căpitanul Ștefan... da’ nu știu decât Ștefan, și poate să fie nume propriu, sau poate să fie numele personal. Și s-a
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1972_a_3297]
-
că după câteva luni de zile, s-o’ îmblânzit caraliii... A făcut foarte mai multe schimbări... A fost un om, dom’le, poate singurul comandant de penitenciar după care o’ plâns deținuții când a plecat. Au fost deținuți care au lăcrimat când a plecat... Dom’le, a știut să trateze și cu oamenii, și, în primul rând, a știut să facă în așa fel ca, de bine, de rău, să simți că totuși nu ești singur. E o chestiune aparte, după
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1972_a_3297]
-
răspuns mama lui și a zis: Cine e? Și el a început să plângă și-a zâs: Cum? Nu mai mă cunoști, mamă? Și-odată am auzit și eu în telefon... Au! Și maică-sa a căzut și-a murit... (lăcrimează - n.n.) Am dat și eu telefon la vară-mea asta, și a venit George Serafim, nepotu’ meu, și m-a luat din Gara de Nord, și m-a dus la ei acasă, pe dr. Manolescu, nr. 10, unde de seara până dimineața
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1972_a_3297]
-
condiția intelectualului marginalizat, cu o biografie inevitabil fracturată, sub totalitarism. Într-un text cu valoare testamentară, adevărat credo al scriitorului, se afirmă că "poți fi stupid și crud cântând frumusețea perlei dacă nu ții cont de durerea scoicii ce a lăcrimat-o"3. Din acest punct de vedere, corespondența, ca de altfel întreaga operă a lui Ion D. Sîrbu, se vădește a fi o veritabilă "anatomie a suferinței", mascată ingenios în haina verbului sclipitor. Gary (cum îi spuneau prietenii) a scris
[Corola-publishinghouse/Science/84944_a_85729]
-
sufletul cu gândul la Moldova, la cei rămași sub ocupație rusească. Odată ce a căzut Iașul, a căzut întreaga Moldovă..!”, își spuneau ei. „.. Moldova !.. Moldova..!”, se înălța din piepturile lor ca un strigăt spre cer. Prin cânt își strigau durerea... disperarea.. Lăcrimau...cântau și plângeau... „rușii au rupt frontul la Iași” De deasupra, luna învăluie totul în lumina ei argintie... De jos, cântul se înalța către ea.. Și greerii trăiau clipa, cu țârâitul lor tremurat și pătrunzător, care părea că răspunde tremurului
DE-AR FI MOLDOVA’N DEAL LA CRUCE by Gheorghe Tescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/782_a_1742]
-
porți... numai ochii le rătăceau a neliniște, de la unul la altul, căutând parcă să pătrundă ceea ce se ascundea sub frunțile lor, posomorâte și încrâncenate... Căsuțele mici și albe, ascunse printre copaci, din satul de la poala Stânișoarei, erau triste... păreau că lăcrimează și ele, după tihna de altădată... Cât.. despre feciorul lui Tudor și al Anghelinei din Poiana Teiului, „luptătorul din munți”.. nu se mai auzi.. trecu în legendă... ...Trecuse demult de miezul nopții, se schimba plantonul trei... ceasul de la Mitropolie bătu
DE-AR FI MOLDOVA’N DEAL LA CRUCE by Gheorghe Tescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/782_a_1742]
-
Peste puțin timp, a plecat pe front, și, n-am mai auzit de el. Limba germană am continuat-o cu directorul Liceului Militar din Iași, col. Capverde. Pe profesorul Matei, l-am regretat cu toți. Capitolul II ȘI CASTANII AU LĂCRIMAT... Apăsat de amintirea, doar a unora dintre minunații și inegalabilii noștri profesori, m-am uitat pe fereastră, afară, în curtea școlii, în „Patratul cu castani”. Am tresărit.. Castanii care mi-au ocrotit întreaga copilărie și adolescență la umbra lor,.. păreau
DE-AR FI MOLDOVA’N DEAL LA CRUCE by Gheorghe Tescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/782_a_1742]
-
o râșniță. Simțeam cum mă învăluie o liniște grea, apăsătoare, ca întunericul chipul unui bolnav. Totuși aș plânge... Aș plânge să mă satur, dar mi-am pierdut lacrimile și, le tot caut și nu le găsesc..! Castanii, și ei parcă lăcrimau... părea, că ar vrea să spuie ceva... Frunzele, le cădeau ca lacrimile.. „Și copacii plâng !”, mă pomenii gândind cu voce tare. Niște pași, rari... și un glas cunoscut, mi-au risipit gândurile... Tresării... Era colegul și prietenul meu de-o
DE-AR FI MOLDOVA’N DEAL LA CRUCE by Gheorghe Tescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/782_a_1742]
-
idilă.. A încheiat el cu un oftat, privind feciorelnic în pământ. Ahaaa... ahaa !.. am sărit cu toți într-un glas. Așa, vrasăzică.. în secret, și noi n-am știut nimic !.. Pre-fă-cu-tu-lee !. Când l-am privit, ni s-a părut că lăcrimează.. și cu tristețe în glas încheie scurta confidență... ... După aceea... după aceea, n-am mai știut nimic de ea !.. Urmă din nou tăcere, între noi așternându-se o tăcere rece ca gheața. Ei lasă... lasă !.. îl consolarăm noi, în cele
DE-AR FI MOLDOVA’N DEAL LA CRUCE by Gheorghe Tescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/782_a_1742]
-
baston, cu iuțeala gândului, începu depănarea amintirilor, singurele bunuri pe care le luam cu mine. Cu fiecare pas, școala ieromonahului Veniamin rămânea în urmă... Cu capela... cu sălile de clasă și holurile largi și lungi fără sfârșit; rămâneau în urmă lăcrimând bătrânii castani, care ne-au ocrotit la umbra lor adolescența... Dar, mai ales, rămâneau neasemuiții noștri dascăli, care ne-au învățat să ascultăm glasul tainic din inima pământului strămoșesc, să ne uităm adânc în trecutul lui, și să-l iubim
DE-AR FI MOLDOVA’N DEAL LA CRUCE by Gheorghe Tescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/782_a_1742]