1,512 matches
-
eroism, curajului de a lua atitudine, de a ignora constrîngerile exterioare în numele "a ceva ce nu se vede, ceva nenumit, ceva inexprimabil(...), căruia unii îi zic ideal, alții conștiință; unii sminteală, alții rătăcire; unii orgoliu, alții delir; unii misionarism, alții manie" după fericita formulare a lui N. Steinhardt, din articolul său Antigona agonistă. Ileana Mălăncioiu - Vina tragică: tragicii greci, Shakespeare, Dostoievski, Kafka, ed. a-II-a, revăzută, Editura Polirom, Iași, 2001, 308 pagini, preț nemenționat.
Subversivitatea tragicului by Catrinel Popa () [Corola-journal/Journalistic/15984_a_17309]
-
amidonat, cu cutele impecabile ale pantalonilor, - cu toate manierele lui de băiețel de familie, bine crescut și delicat..."14 -, abundă diminutivele, condiția sa "de novice al deportării siberiene" e subliniată, iar grija sa pentru ținuta-i vestimentară capătă dimensiunile unei manii. Schimbarea aceasta de perspectivă, îngroșarea pînă la caricatură a unora dintre caracteristicile prototipului sînt foarte frecvente în cartea dată la lumină de C. Stere în ultimii ani de viață și ele i-au fost adesori imputate. Fără doar și poate
Începuturile Publicistice ale lui Constantin Stere by Victor Durnea () [Corola-journal/Journalistic/9082_a_10407]
-
proiectul inițial al romancierului, intenția (teza) lui, de a da personajului central Vania Răutu o impresionantă statură morală și intelectuală nu s-ar fi realizat ca atare. Pe de altă parte, aceeași "evoluție" este consecința unei biruitoare logici romanești. În "mania" lui Stadnicki, ca și în "noviciatul" său își au izvorul o dinamizare și o colorare a epicului: ele îl pun pe Vania Răutu în împrejurări ce aduc o nouă, temporară victorie a "lutului" - episodul Aculina), ele dau, totodată, o ușoară
Începuturile Publicistice ale lui Constantin Stere by Victor Durnea () [Corola-journal/Journalistic/9082_a_10407]
-
în care se vorbește despre onoare, caracter și datorie e condamnată la a nu fi luată în seamă. Autorul a presimțit asta, de aici accentul pe care îl pune pe teme inspirate din societatea consumului: invidia, răutatea, neputința, frenezia erotică, mania exhibiționistă, massa și kitsch-ul, impostura și nemulțumirea, etica afacerilor, lipsa de onestitate și infidelitatea. Simpla parcurgere a acestor teme îți dă de înțeles că destinul moraliștilor de azi e să comenteze sentimentele negative, cele pozitive nemaibucurîndu-se de interesul nimănui
Epoca postmorală by Sorin Lavric () [Corola-journal/Journalistic/5809_a_7134]
-
reviste Flacăra, conchide aiuritor: , Cred că de aici, din combinezonul ei aselenizat pe colecția Flăcării, s-a născut voluptatea cu care peste cîțiva ani am descoperit colajul de știri decupate din revistele străine". Ultimele cuvinte, cel puțin, spun purul adevăr: mania sa pentru diferite publicații e de notorietate. Dacă în tinerețe L' Humanité-ul contribuie, insidios, la eșafodajul unei păguboase mitologii revoluționare, Le Monde-ul de prin anii '90 cumpărat de la Rodipet-ul de lîngă Piața Romană îi apare ca însuși chipul libertății sau
Octombrie by Gabriela Ursachi () [Corola-journal/Journalistic/11201_a_12526]
-
Zeletin veghează asupra romanticului din ființa d-sale. Nu doar prin ipostaza omului de largă cultură, ci și prin spiritul critic carei îngăduie să se plaseze într-o actualitate atît de neliniștitor turbulentă, încît reclamă un diagnostic medical. Iată-l: „Manie fără simptome psihotice, care e o formă de nebunie manifestată prin excitație necontrolată, jovialitate tîmpă și optimism excesiv, hiperactivitate și vorbărie. Doamne, se îneacă țara în vorbe”! Sau, absența penibilă a inhibiției, iresponsabilitate, adică absență a discernămîntului și a controlului
Sub scutul moralistului by Gheorghe Grigurcu () [Corola-journal/Journalistic/4714_a_6039]
-
în intimitatea geniului lor, lipsindu-le măsura și echilibrul. Iar cazul cel mai grăitor: Kurt Gödel, o apariție epocală care a pus cenzură transcendentă în formalismele matematicii, copleșit de o glorie cu care nu avea ce face, a căzut în mania persecuției, izolîndu- se de urmăritori care vroiau să-l otrăvească și murind în final de foame. Geniul e acea formă de periclitare a spiritului care începe în trombe apoteotice și sfîrșește în miros de ospiciu. Nuanța care se desprinde din
Paternitatea numerelor by Sorin Lavric () [Corola-journal/Journalistic/4488_a_5813]
-
de pe urmă, îi rămân trei copii: Călin-Adam (născut în 1909), Stroe-Eugen (născut în 1912) și Ada (născută în 1918). Băieții erau din prima căsătorie cu Marioara (născută Dumitrescu, decedată în 1913), iar Ada - din cea de a doua căsătorie cu Mania (născută Goldman) de care se despărțise prin divorț în 1926. La despărțire, fosta soție își păstrează numele soțului, devenind cunoscuta pianistă Mania Botez. Fata, în vârstă de 8 ani, rămâne în grija tatălui. Primul băiat, Călin-Adam - pentru familie, prieteni și
Urmașii lui Jean Bart by Constantin Mohanu () [Corola-journal/Journalistic/15845_a_17170]
-
Marii Britanii din București, se stabilește apoi în Anglia, devenind cunoscută sub numele de sculptorița Ada Botez. A revenit adesea în vizită în București, întâlnindu-se, uneori pe ascuns, cu fratele ei Călin Botez. La București venea și la mama ei, Mania Botez, care, după divorțul de Eugeniu Botez, în 1926, se recăsătorise cu un general Argeșanu. Locuia pe str. Ana Ipătescu (astăzi Lascăr Catargiu), unde m-a primit în vizită în anul 1961. De atunci n-am mai văzut-o, se
Urmașii lui Jean Bart by Constantin Mohanu () [Corola-journal/Journalistic/15845_a_17170]
-
personifică realitatea, transformînd-o în niște esențe abstracte ce țin locul zeilor din mitologie. Vorba aceasta pare banală deoarece a fost repetată de nenumărate ori de la August Comte încoace. Drama e că vorba aceasta banală e adevărată. Filosofii parcă suferă de mania clăbucilor suflați în aer cu intenția de a dovedi că aerul e făcut din clăbuci, sau, mai lămurit, aproape toți suferă de mania de a arunca asupra lumii o plasă de cuvinte cu intenția nemărturisită de a arăta că lumea
Prejudecățile mînzului by Sorin Lavric () [Corola-journal/Journalistic/10331_a_11656]
-
ori de la August Comte încoace. Drama e că vorba aceasta banală e adevărată. Filosofii parcă suferă de mania clăbucilor suflați în aer cu intenția de a dovedi că aerul e făcut din clăbuci, sau, mai lămurit, aproape toți suferă de mania de a arunca asupra lumii o plasă de cuvinte cu intenția nemărturisită de a arăta că lumea este alcătuită din cuvinte. Din nefericire, lumea nu-i alcătuită din cuvinte, iar la început nu a fost cuvîntul. Dacă la început ar
Prejudecățile mînzului by Sorin Lavric () [Corola-journal/Journalistic/10331_a_11656]
-
în serviciu și procurorii, cu tot cu șefii lor, vor trebui să răspundă. Garantat vor răspunde! La DNA și Parchet nu va rămâne pe veci aceeași conducere aservită lui Traian Băsescu", a declarat Relu Fenechiu. Susținând că oamenii simpli au dezvoltat o manie că vor fi și ei vizitați de procurori sau DNA, liberalul a adăugat ”Ferească-i Dumnezeu pe procurori când vor veni 7,4 milioane de români pe ei, atunci va fi cum a spus Monica Macovei (război civil - n.red
Fenechiu: Ferească-i Dumnezeu pe procurori când vor veni votanții pe ei () [Corola-journal/Journalistic/42852_a_44177]
-
văd această reparație imagistică în două feluri, așezate la două extreme. Prima este discursul encomiastic, autolaudativ, pompos (să nu spun pompieresc) și găunos, cealaltă este apărarea stridentă, defensivă, plină de reacții mînioase, furia adversarială, resentimentul simplist al milei de sine, mania persecuției. Cele două sînt simetric opuse și, bineînțeles, tocmai din această cauză înrudite". Să însemne asta o secretă înrudire între, bunăoară, unele aspecte ale lui H. -R. Patapievici și C. V. Tudor" Virgil Nemoianu - Tradiție și libertate, Ed. Curtea veche, 2001
Un româno-american (II) by Gheorghe Grigurcu () [Corola-journal/Journalistic/14873_a_16198]
-
Acestea sunt doar două dintre acuzațiile care li se aduc scriitorilor din noua generație". Caracterizarea alunecă în păcatul generalizării, după cum reiese dintr-o serie de contraexemple culese din aceeași înouă generație'. Mai mult, etichetarea citată împărtășește cu înșiși autorii vizați mania exagerării. Mai atent calibrată descriptiv pare opinia unui Marius Miheț, conform căreia "fiecare autor tânăr are o revoltă extinsă în scriituri, defulări sincere și nude. Fiecare dintre acești tineri prozatori simte nevoia să reconfigureze tabuuri. Dintre obsesiile constante, sexualitatea (și
Generația-electroșoc by Cristina Cheveresan () [Corola-journal/Journalistic/10333_a_11658]
-
Primul plan ar cere fapta, numai că liricul n-ar apetențe pragmatice, iar al doilea plan ar cere conceptul, atîta doar că liricul fuge de formula inertă a jargonului abstract. Cultul prometeic al faptei i se pare o bazaconie, iar mania înlănțuirilor silogistice, paradă de erudiție. În ambele situații, Dan Iacob e izbit de carența afectivă ce macină în subsidiar cele două atitudini. Morala e cazuistică fără suflet, căci fapta te înstrăinează alterîndu-ți sinele, pe cînd litera conceptului ucide spiritul, orice
Ieșirea din cărți by Sorin Lavric () [Corola-journal/Journalistic/3530_a_4855]
-
salvatoare la mama-natură. Scopul acestei intoxicări propagandistice cu iz ecologic nu poate fi decît unul: distrugerea Occidentului. Cronicarul este perfect de acord că ecologia poate fi manipulată ideologic și preschimbată în armă de persuasiune psihologică, cum la fel de bine intuiește că mania ecologică poate fi foarte folositoare pentru cei care vor să vadă, ajuns pe butuci, ,sceleratul" de Occident. Dar de aici și pînă la a nega pur și simplu, așa cum face Traian Ungureanu, efectul nociv al omului asupra arealului de viață
Actualitatea by Cronicar () [Corola-journal/Journalistic/10058_a_11383]
-
mult mai mare decât producția ei: „Când văd câtă osârdie investește bunul meu prieten într-un roman, mă deprimă propria mea ușurintă și-mi spun că ceea ce scriu eu nu-i decât cârpăceală. " Flaubert îi spunea că el suferă de „mania perfecțiunii", că nu se va schimba și că, „trăind ca o stridie", nu-și poate permite să participe la botezul unuia dintre nepoții lui George Sand: „Bietul meu creier ar fi invadat de tablouri reale în locul celor fictive pe care
Poștașul nu mai sună la ușă (II) by Felicia Antip () [Corola-journal/Journalistic/6381_a_7706]
-
motive, ajunge să facă pe Moș Crăciun. Un job pe care oamenii îl fac de multe ori pentru bani sau de nevoie se transformă aproape într-o vocație. Devin, până la sfârșit un Moș Crăciun adevărat", a povestit actorul pentru Tv Mania. Dragoș speră ca fiica lui va aprecia filmul. ,,Este pentru prima oară când îl joc pe Moș Crăciun și abia aștept să văd reacția Sofiei când mă va vedea! De altfel, cred că este primul film în care joc și
Andreea Marin, câștig la loterie pentru un Crăciun fericit () [Corola-journal/Journalistic/80742_a_82067]
-
suprimă de bună voie un parcurs în sedimentarea omenescului. Excepționala intuiție a contradicțiilor psihologice îl conduce spre alte escapade spirituale. Există însă și o omogenizare. Departe de a fi previzibil și univoc, cinicul său, - Jiquidi, bântuit și el de diverse manii, îndură ca Ivan cel Groaznic spaima de singurătate. Dispare însă auxiliarul mistic. La bătrânul amfitrion transpare teama în fața zidurilor închise. Claustrofobia îl poartă pe străzi, evadează în scurte pauze din locuința sufocantă. El efectuează plimbări în pas alergător ca să curme
Diavolul văzut dinăuntru (Romanele lui Nicolae Breban) by S. Damian () [Corola-journal/Journalistic/8559_a_9884]
-
senină la zbuciumul vieții - este, de altfel, un filon epic care se regăsește într-o manieră stilistică similară doar că mai concentrată în Corul pompierilor, metrajul mediu semnat de tînărul Cristian Mungiu, prezent la festival și cu două microeseuri consacrate maniilor televizive. Cu siguranță, corespondențe de fond și formă se pot descoperi și în zona documentarului și în cea a filmului experimental. Aceste notații sînt doar cîteva dintre multiplele argumente pentru perpetuarea Festivalului româno-maghiar Senzor.
Senzor II: Szeged by Irina Coroiu () [Corola-journal/Journalistic/16492_a_17817]
-
ei, eleganta scriitoare Sophie Elkan, începuse și ea să-și procure toalete elegante și atunci nu mai simțea nevoia de a scrie. Era un fel de boală de a flata corpul. Chiar dacă scrisul e poate și el o boală, o manie, Ťgrafomaniať, totuși scrisul e de preferat tuturor bolilor. Ca și iubirea, fie ea cât de imperfectă și chinuitoare. Pentru că scrisul și iubirea sunt mari exigențe. Când scrii, te concentrezi, când iubești, te afli pe lungime de undă elevată, totul e
Frecvențe de emisie by Cosmin Ciotloș () [Corola-journal/Journalistic/7968_a_9293]
-
ale lui Tolstoi!), despre poezia sa (superioară celei a lui Carducci!), despre locul său în literatura română (situat cu mult deasupra unor mediocri-precum Slavici ori Caragiale!) etc.etc. ar putea compune o antologie comică, dacă n-am ști că, bolnav de mania grandorii, personajul credea cu tărie în ceea ce spunea. Conștient la tinerețe de propria sa insignifianță, din care a făcut toate eforturile să se salveze, Duiliu Zamfirescu își pierde treptat luciditatea pe măsură ce, avansînd în vîrstă, constata că onoruri de toate ordinele
Scriitorul politicos: Duiliu Zamfirescu (fragment) by Mihai Zamfir () [Corola-journal/Journalistic/5970_a_7295]
-
trezește puțin doar în ultima dintre piesele ciclului său, în Anna observînd propabil că nu se poate face la nesfîrșit roman doar cu idei. În Anna, erosul ocupă toate paginile. Din păcate, transpunerea erosului în text se lovește de aceeași manie a comentariului auctorial și de dulcegării poetico-filozofice (pe numai două pagini din Anna, iubirea este văzută drept „iluzie fericită“, „fericire nematerială“, „visare ideală“, „un farmec poetic al suferinței, așa cum umple infinitul finitul“, „parfumul părului ei părea cîteodată înfăptuirea cea mai
Scriitorul politicos: Duiliu Zamfirescu (fragment) by Mihai Zamfir () [Corola-journal/Journalistic/5970_a_7295]
-
dacă am sau nu dreptate. Și atunci, din nou, „autoritățile" mele mă salvau, mă justificau. Goethe, de pildă, după care der Meister nu se definește decât prin capacitatea de Beschränkung (limitare). Nu este vorba, în nici un caz, de erudiție și manie a citatelor din care am mai dat câteva în același sens. Cât de mult iubesc pe Seneca și al său sfat: „Voiește mereu același lucru, respinge mereu același lucru" (Ad Lucilius, XX; adaptez puțin citatul, dar n-are nici o importanță
Izolarea definitivă by Adrian Marino () [Corola-journal/Journalistic/6518_a_7843]
-
adaptez puțin citatul, dar n-are nici o importanță) nici nu se poate spune. În ajutor îmi vine și Guicciardini: „Cine vrea să muncească să nu se lase abătut de la treburile lui" (Ricordi, 99). Nici vorbă de pedanterie, spirit livresc și manie erudită, repet, în astfel de referințe. Sunt doar confirmarea normelor mele de viață și nimic mai mult. Și constatam, cu deosebită satisfacție, că spirite ilustre erau de aceeași părere cu mine. Sau... eu cu ele. Ceea ce îmi dădea din nou
Izolarea definitivă by Adrian Marino () [Corola-journal/Journalistic/6518_a_7843]